Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza część lepsza z racj niebanalnego zakończenia, natomiast "Wróć do mnie" miała zbyt oczywisty przebieg i mało zaskakujących momentów, a wiadomości bohaterów nie były już tak cięte i pikantne jak przed spokaniem w realu. Mimo to polecam książkie tym wszystkim , którzy podobnie jak ja, z nieciepliwością oczekiwali kontynuacjii "N@pisz do mnie".

Pierwsza część lepsza z racj niebanalnego zakończenia, natomiast "Wróć do mnie" miała zbyt oczywisty przebieg i mało zaskakujących momentów, a wiadomości bohaterów nie były już tak cięte i pikantne jak przed spokaniem w realu. Mimo to polecam książkie tym wszystkim , którzy podobnie jak ja, z nieciepliwością oczekiwali kontynuacjii "N@pisz do mnie".

Książka E.E.Schmitta przyciąga już od pierwszych słów, którymi autor posługuje się w tak piękny sposób,że już nie tylko sama historia potrafi zauroczyć ale i dobór tychże słów. Niezwykle podoba mi się to, z jaką łatwością przychodzi temu pisarzowi stwierdzenie czegokolwiek, nawet banałów w taki świerzy, trafiający w samo sedno, sposób. Natomiast co do samego opowiadania "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu", to czyta się je szybko i to nie tylko z racji małej ilości stron, zaś po skończonej lekturze, budzi w czytelniku chęć podjęcia postanowienia stania się lepszym i szczęśliwszym człowiekiem.

Książka E.E.Schmitta przyciąga już od pierwszych słów, którymi autor posługuje się w tak piękny sposób,że już nie tylko sama historia potrafi zauroczyć ale i dobór tychże słów. Niezwykle podoba mi się to, z jaką łatwością przychodzi temu pisarzowi stwierdzenie czegokolwiek, nawet banałów w taki świerzy, trafiający w samo sedno, sposób. Natomiast co do samego opowiadania...