Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polecam. Zdecydowanie warto przeczytać tę książkę, nawet jeżeli nie lubi się Broniewskiego. Urabnek napisał ją przystępnym językiem, w sposób ciekawy i barwny.

Polecam. Zdecydowanie warto przeczytać tę książkę, nawet jeżeli nie lubi się Broniewskiego. Urabnek napisał ją przystępnym językiem, w sposób ciekawy i barwny.

Książkę pochłonęłam jednym tchem. Jako wierna fanka powieści Małgorzaty Musierowicz, czytam wszystko co dotyczy jej twórczości. Jednak pomimo dobrej oceny esejów - bo chyba tak możemy o nich powiedzieć - państwa Szargotów, mam jedno zastrzeżenie. Czy aby na pewno należy doszukiwać się tak głębokich powiązań z dziejami literatury? Czy rzeczywiście musimy wywodzić Genowefę Sztompke - Bobmke z "Opium w rosole" z tradycji romantycznej? Podobnie jest w przypadku Konrada Kozia z "Brulionu Be Be", którego autorzy porównują do mickiewiczowskiego Gustawa. Przytoczyłam tylko jedną kwestię, z którą nie do końca się zgadzam. Jest ich jeszcze kilka. Nie chcę jednak negatywnie nastawiać do tej książki, ponieważ w gruncie rzeczy jest ona ciekawa i kieruje naszą uwagę na sprawy, których normalnie byśmy nie zauważyli. Pragnę tylko podkreślić, że jest to książka mniej dotycząca samych bohaterów, a bardziej konotacji historyczno - literackich.

Książkę pochłonęłam jednym tchem. Jako wierna fanka powieści Małgorzaty Musierowicz, czytam wszystko co dotyczy jej twórczości. Jednak pomimo dobrej oceny esejów - bo chyba tak możemy o nich powiedzieć - państwa Szargotów, mam jedno zastrzeżenie. Czy aby na pewno należy doszukiwać się tak głębokich powiązań z dziejami literatury? Czy rzeczywiście musimy wywodzić Genowefę...

Książka zabawna, ale zdecydowanie oceniam ją słabiej niż serię "Cukiernia pod Amorem".

Książka zabawna, ale zdecydowanie oceniam ją słabiej niż serię "Cukiernia pod Amorem".

Po "Sosnowe dziedzictwo" sięgnęłam, żeby odpocząć od wszystkiego co mnie otaczało. Okazało się, że był to trafiony pomysł. Wciągnęłam się do tego stopnia, że skończyłam ją w ciągu dwóch dni. Uważam, że książki Marii Ulatowskiej zdecydowanie przebijają Kalicińską czy inne autorki piszące powieści o podobnej tematyce.

Po "Sosnowe dziedzictwo" sięgnęłam, żeby odpocząć od wszystkiego co mnie otaczało. Okazało się, że był to trafiony pomysł. Wciągnęłam się do tego stopnia, że skończyłam ją w ciągu dwóch dni. Uważam, że książki Marii Ulatowskiej zdecydowanie przebijają Kalicińską czy inne autorki piszące powieści o podobnej tematyce.

Pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. Zachęciła mnie do dalszego poznawania jego twórczości. Dickens świetnie przedstawia świat, w którym rozgrywa się akcja. Jego bohaterowie na długo pozostają w pamięci czytelnika.

Pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. Zachęciła mnie do dalszego poznawania jego twórczości. Dickens świetnie przedstawia świat, w którym rozgrywa się akcja. Jego bohaterowie na długo pozostają w pamięci czytelnika.