Trzeci tom przygód świetnego duetu Chyłki i Zordona mierzy się z zagadnieniami dyskryminacji, korupcji, ferowania wyroków w Internecie oraz medialnych nagonek na oskarżonych w rozmaitych procesach karnych. Kontrowersji całej sprawie dodaje fakt, iż tym razem Mróz wprowadza w swoją opowieść wątek romski poprzedzony wielowymiarowym zgłębieniem niepopularnej tematyki.

W warstwie fabularnej „Rewizja” traktuje o mężczyźnie oskarżonym o brutalne zamordowanie żony i córki. Pogrążonemu w żałobie robotnikowi z Ursynowa ubezpieczyciel odmawia wypłaty wysokiego odszkodowania za śmierć najbliższych. Dodatkowo czeka go także skomplikowany proces karny. Jak łatwo się domyślić, z czasem okazuje się, że zarówno okoliczności śmierci obu kobiet, jak i sprawa sądowa mają głębsze dno i wydają się skrupulatnie zaplanowane. Tej na pozór beznadziejnej sprawy podejmuje się Joanna Chyłka, znana już czytelnikom z poprzednich tomów: „Kasacji” i „Zaginięcia”.

Remigiusz Mróz wie, jak budować napięcie w powieści kryminalnej. Wie, jak sprawić, by czytelnik po odłożeniu lektury dalej zaprzątnięty był losami jej bohaterów. Powieść jest konstrukcyjnie przemyślana i spójna, a akcja wartka i dynamiczna. Niewątpliwą zaletą „Rewizji” są znakomite dialogi, błyskotliwa żonglerka słowna między głównymi bohaterami, inteligentny humor, ironia oraz dystans do otaczającego świata. Zawiłości prawne w wydaniu autora nie są ani przez moment nużące czy faktograficznie przytłaczające. Wręcz przeciwnie, wciągają czytelnika, dają mu możliwość uczestnictwa w realiach polskiego systemu sądownictwa. Mróz wykazuje też skłonność do umiejętnego przemycania w wielu fragmentach powieści danych statystycznych lub ciekawostek z rozmaitych dziedzin wiedzy.

Jednak wydaje się, że największym walorem zarówno „Rewizji”, jak i dwóch poprzednich tomów, są znakomicie wykreowani główni bohaterowie, a zwłaszcza Joanna Chyłka. Doskonała prawniczka o niewyparzonym języku, bezkompromisowych metodach działania, niespotykanym uporze i determinacji. Kobieta, która uwielbia mieć ostatnie zdanie i która nie zapomina doznanych krzywd. Chyłka – co mogłoby wydawać się nieco stereotypowe, ale u autora pozostaje wiarygodne – zmaga się z traumą przeszłości i trudnego dzieciństwa. Wydarzenia sprzed wielu lat rzutują na dzisiejsze relacje prawniczki oraz niewątpliwie mają związek z jej uzależnieniem. Na tym tle świetnie wypada Zordon, którego walka z byłą patronką szybko wyczerpuje i który z czasem zdaje sobie sprawę z ceny kompromisów moralnych zawieranych z samym sobą.

Odnosi się wrażenie, że Remigiusz Mróz stanowi zaprzeczenie autorów całe lata poszukujących tematu, inspiracji, natchnienia, weny. Tej iskry bożej, której on sam zdaje się mieć w nadmiarze. Młody polski pisarz każdym swoim kolejnym tomem dostarcza rozrywki umiejętnie połączonej z fachową wiedzą z rozmaitych dziedzin. Do tego trzyma poziom, dostarcza wrażeń oraz z powodzeniem wykracza poza utarte schematy i stereotypy. Można by chyba zaryzykować tezę, że jak Niemcy mają swojego Sebastiana Fitzka, którego każda powieść trafia na czołówki list bestsellerów, tak Polacy mają swojego Mroza.

Ewelina Tondys