Dawno, dawno temu, a właściwie wcale nie tak dawno, urodziła się dziewczynka, której dano na imię Agnieszka. Jak przystało na wychowankę kultury europejskiej, od małego była karmiona ludowymi i literackimi baśniami. Pewnego dnia, gdy już trochę podrosła, poczuła, że coś ją w związku z tym uwiera. Pije i ciśnie, jak pantofelek za mały na siostry Kopciuszka (wstrętne siostry, numer buta powyżej 37 jest absolutnie dyskwalifikujący). Gniecie, niczym ziarnko grochu pod siedmioma pierzynami (prawdziwie delikatnej księżniczce nawet nie proponuje się wyjazdu pod namiot z karimatą). Dławi niczym kawałek zatrutego jabłka (znawcy historii tego owocu wiedzą, że babki od wieków tłukły się między sobą o to, która najpiękniejsza). Agnieszka zrozumiała, że dobra kobieta w baśni to istota przewrażliwiona, bierna, bezwolna i słaba. Każda inna jest Zła. Zbuntowała się i zamiast położyć się w szklanej trumnie lub zamknąć się w wieży i zapuszczać warkocze, postanowiła działać.

Odnalazła czarodzieja - psychoterapeutę Wojciecha Eichelbergera - i porozmawiała z nim o swoich przemyśleniach. Napisała własne wersje baśni, w których pozmieniała bohaterom płci. Stworzyła mazgaja Kopciuszka, dziergającego na szydełku majteczki dla swej ukochanej Prezeski. Wymyśliła zwariowaną Królewnę, która nie żałowała sobie cielesnych uciech ze stajennymi i jeździła na koniu po całym świecie, zamiast kłuć się wrzecionem. To nie ona, a Śpiący Królewicz zasnął na sto lat, czekając na kobietę, która go obudzi. W baśniach Agnieszki jest też Królewicz Śnieżek, który prowadzi gospodarstwo krasnoludkom płci żeńskiej, chłopiec z zapałkami, który woli podpalić i wysadzić w powietrze miasto niż bezczynne umierać na mrozie i Czerwony Kapturek zgwałcony przez lubieżną wilczycę.

Wojciech porozmawiał z Agnieszką o klasycznych i nowych wersjach baśni, a co z tych dyskusji wynikło, przekonacie się, gdy sami przeczytacie. Zachęcam was, Dziewczęta i Chłopcy, do przyłączenia się do tych rozważań, bo kto myśli nieszablonowo, ten żyje długo i szczęśliwie i nie zapada w stuletni sen.

Chciałabym napisać, że i ja przy tych rozmowach byłam, miód i wino piłam, ale tak naprawdę geneza powstania tej książki jest wytworem mojej wyobraźni. To tylko baśń. Jest w niej jednak ziarnko prawdy.
Anna Rycaj