Dorastający chłopcy z buzującymi hormonami, nauczycielka, z którą mają na pieńku od miesięcy, i jeden moment, który wywróci ich świat do góry nogami. Bo co, jeśli wychowani w kulturze maczyzmu chłopcy nagle postanowią się zemścić?

To powieść, która wciąga od pierwszego zdania. Czterej bohaterowie, cztery różne osobowości tkwiące w klatce niekończącej się przemocy, w której zamknął ich własny kraj. Z każdej strony słyszą strzały, wiadomości o nadchodzącym wrogu, ich rodzice, pogrążeni bardziej we własnych problemach, są zbyt zajęci, by spojrzeć na to, co się dzieje z ich dziećmi. Zresztą w ich głowach nie dzieje się nic złego, ot, kolejne wychowane we wrogości pokolenie, które nie ma szans. Stracone nadzieje, gniew, seksizm dziedziczone w każdej kolejnej linii, żadnych szans na uwolnienie się od nich. Więc gdy prawdziwy wróg nie nadchodzi – postanawiają sami go sobie stworzyć.

A jednocześnie autor uwypukla irracjonalność młodzieńczej wizji wolności. I robi to tak genialnie, że chociaż całą czwórkę najchętniej posadziłoby się do kąta, to czytelnik w jakiś sposób rozumie ich działania. Bo był taki czas, gdy i on buntował się przeciwko wszystkim i wszystkiemu. Bo i on szukał wolności w miejscu, gdzie wmawiał sobie ucisk. Bo w pewnym momencie tym właśnie staje się szkoła. Nic więc dziwnego, że wrogiem tej czwórki stała się nauczycielka, tak ochoczo występująca przeciw nim i depcząca ich wolnościowe marzenia. A jak Lima uczy – o wolność walczy się do ostatniej krwi.

Istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że będzie to jedno z największych zaskoczeń tego roku. Wciągająca od pierwszych zdań i niewypuszczająca czytelnika aż do tych ostatnich. Czego chcieć więcej? Chyba kolejnej książki tego autora!

Kinga Kolenda