Jedna z ostatnich powieści Céline'a, która ukazała się we Francji w roku 1957, jest pierwszą częścią trylogii, do której należą także "Nord" (1960) i wydany pośmiertnie "Rigodon" (1962). W tym cyklu, który może być traktowany jako jedna całość, Céline zajmuje się okresem obejmującym koniec II wojny światowej, czas pobytu w Danii na przymusowym wygnaniu i wreszcie lata spędzone po powrocie do Francji w Meudon pod Paryżem. Autor podejmuje tym razem próbę rozrachunku z okresem okupacji, porusza między innymi temat kolaboracji z Niemcami. Céline w charakterystyczny dla siebie sposób, odwołując się do języka mówionego, do argot, do wszelkiego rodzaju kolokwializmów, przedstawia w niezwykle drapieżnej, prowokującej i niejednokrotnie szokującej formie swoje wspomnienia z tego okresu.