Nowa Heloiza jest powieścią epistolograficzną należącą do kanonu literatury francuskiej i światowej. Autor nadał jej pierwotnie tytuł Julia, Nowa Heloiza, listy dwojga kochanków, mieszkańców małego miasteczka u stóp Alp, a czytelnicy przypisali jej miano "Biblii kochanków". Utwór opisuje etapy rodzącej się i rosnącej miłości skromnego nauczyciela Saint-Preux i jego uczennicy, młodej arystokratki Julii d'Etange. Dojrzewająca miłość nie może się jednak spełnić z powodu wymuszonego małżeństwa Julii z baronem de Wolmar. Miłość nie spełnia się, ale trwa, skazując kochanków na cierpienia i na szukanie drogi do jej wysublimowania. Choć Nową Heloizę czyta się jak sentymentalną powieść romantyczną, w rzeczywistości zawiera ona treści głęboko filozoficzne. Jean-Jacques Rousseau, najwybitniejszy teoretyk miłości czasów nowożytnych, podejmuje w niej rozważania nad znaczeniem zasad moralnych obowiązujących w naszej cywilizacji. Opowiada się za wyższością etyki opartej na autentyczności uczuć nad sztywnymi zasadami moralności racjonalnej. Lektura dla szkół średnich