Pieśń Kriszny jest w literaturze światowej czymś niezwykłym. Poruszając sprawy dotyczące człowieka najgłębiej, łączy w sobie filozoficzną precyzję, religijną żarliwość i poetyckie piękno, pozwalając czytelnikowi odczytywać się na wybranych przez niego poziomach. Mimo że jest osadzona wstaroindyjskiej epopei - przypomnijmy, że jest fragmentem Mahabharaty - to jednak zdobyła wielką sławę także w świecie zachodnim, co pozwoliło m.in. na skojarzenie jej z Ewangeliami: często określa się ją mianem Ewangelii hinduizmu. Niewiele dzieł w literaturze światowej może się z nią równać [...]

Bhagawadgita, czyli Pieśń Śri Bhagawana (Kriszny), [...] jest sercem największej epopei w literaturze indyjskiej, a może i światowej, Mahabharaty, która towarzyszy Indiom od tysiącleci i szczyci się swoją wszechwiedzą, zapewniając, że wprawdzie to, co w niej jest (ze spraw dotyczących dharmy, arthy, kamy oraz mokszy), jest do znalezienia i gdzie indziej, ale tego, czego w niej nie ma, nie ma nigdzie (Mbh. 1.56.33; 18.5.38). Sławny dialog Ardżuny i Kriszny, wojownika i woźnicy jego bojowego rydwanu, ucznia i nauczyciela, człowieka i Boga albo człowieka i boskiej istoty w jego sercu, mieści się w Księdze Bhiszmy, czyli w szóstej księdze epopei, w której rozpoczyna się opis wielkiej bitwy, będącej jej centralnym wydarzeniem. Liczy osiemnaście lekcji, tyle samo, ile ksiąg ma Mahabharata, ile dni trwa bitwa i ile armii w niej uczestniczy.