Bitwa rozszerzała się jak płomień i przybierała na zaciętości. Nie można już było kierować jej przebiegiem. Setki galer tworzyły istne kłębowisko, myślano tylko o abortażu. Huk armat, grzechot rusznic i hakownic przebijał przez nieustanną wrzawę różnojęzycznych głosów wściekłości, przekleństw i modłów o ratunek. Tysiące strzał ze świstem przecinało powietrze, szczęk mieczów i zbroi, gruchot taranowanych kadłubów i trzask łamanych wioseł uzupełniały ten zgiełk rozbrzmiewający na wiele mil wokół, odbijający się od gładkiej, lśniącej odblaskiem słońca wody...