"Rudin" to jego pierwsza powieść. Główny bohater to pozbawiony korzeni inteligent/rewolucjonista, ale w gruncie rzeczy człowiek bez właściwości i bez umiejętności przekucia swoich idei w czyn. Okazuje się być bohaterem jedynie w słowach, człowiekiem niezdolnym przejść do czynu. Turgieniew jest wyraźnie krytyczny wobec postawy Rudina - celowo kontrastuje jego wypowiedzi i jego zachowanie po to, by wykazać przepaść między słowami i czynami szlacheckiego rewolucjonisty, niezdolność do realizacji wyznawanych w teorii idei. Podkreśla, że niewątpliwe zalety bohatera - inteligencja, elokwencja, empatia - są niewiele warte w zestawieniu z jego apatycznym nastawieniem do życia, fatalizmem, który uniemożliwia mu podjęcie skutecznych działań. Z Rudinem wyraźnie skontrastowana zostaje Natalia - skromna, skrywająca swoje uczucia, ale gotowa do działania, gdy jest to konieczne, oraz Leżniew - człowiek praktyczny, trzeźwo oceniający każdą sytuację.