Richard, znakomity pianista koncertowy, otrzymał owacje na stojąco od publiczności na całym świecie, zachwycając się rzadkim połączeniem emocjonalnego rezonansu i nieskazitelnej techniki. Każdy palec rąk był świetnie wyskalowanym instrumentem, tańczącym na klawiszach i uderzającym w każdą nutę z najwyższą precyzją. To było osiem miesięcy temu.

Richard ma teraz ALS, a jego prawe ramię jest sparaliżowane. Jego palce są wciąż bezsilne, pozbawione możliwości. Utrata dłoni czuje się jak śmierć, utrata prawdziwej miłości, rozwód - jego rozwód.

Wie, że lewa ręka pójdzie dalej.

Trzy lata temu Karina usunęła z ściany salonu ich oprawiony obraz ślubny i powiesiła tam lustro. Ale ona nadal nie posunęła się naprzód. Karina jest sparaliżowana wymówkami i strachem, tkwiąca w niespełniającym oczekiwań życiu jako nauczycielka gry na fortepianie, bojąca się podążać drogą, którą porzuciła jako młoda kobieta, obwiniająca Richarda i ich nieudane małżeństwo za to wszystko.

Kiedy Richard staje się coraz bardziej sparaliżowany i nie jest już w stanie samodzielnie żyć, Karina staje się jego niechętną opiekunką. Ponieważ mięśnie, głos i oddech Richarda zanikają, zarówno on, jak i Karina starają się pogodzić swoją przeszłość, zanim będzie za późno.