To obszerne studium zjawiska, które określa się terminem zło, zamierzone jako wypowiedź polemiczna wobec behawioryzmu i instynktywizmu, a jednocześnie jako rewizjonistyczne rozwinięcie poglądów Freuda z okresu, gdy wprowadził pojęcie popędu śmierci. Fromm zmierza do kulturowego ujęcia tematu od strony typologii charakterologicznej oraz wytłumaczenia sensu usprawiedliwionej i nieusprawiedliwionej agresji. Niejako "po drodze" przedstawia psychoanalityczne portrety, portrety wielkich zbrodniarzy XX wieku: Stalina, Himmlera i Hitlera.