Tło tej powieści to leprozorium w Kongu, prowadzone przez zakonników i lekarza-ateistę. Pozostające cały czas na dalszym planie, nie przybliżone ani jednym opisem, narzucające się tylko atmosferą, temperaturą powietrza i jego wonią, stanowi jednak właściwą arenę wewnętrznego dramatu bohatera. Querry, "największy architekt katolicki", ze swej światowej sławy zachował tylko pragnienie ucieczki za wszelką cenę aż tam, do końca drogi wodnej, gdzie już dalej statek nie płynie.
Czy szpital dla trędowatych będzie takim miejscem schronienia? Okazuje się, że to jeszcze jedno złudzenie.
Powieść Greene'a to przejmująca do głębi relacja o nieudanej ucieczce od siebie, o fiasku samotności. Źródłem klęski Querry'ego jest złudzenie, że można zamknąć rachunki z ludźmi przez proste przedarcie ich, że samotność może polegać na niezauważaniu problemu drugiego człowieka. Ale równocześnie fiasko tego złudzenia staje się ziarnem nadziei, które odnajdujemy na ostatnich stronach powieści.