14 opowiadań autorki uhonorowanej w 2007 roku Nagrodą Nobla

Farmerzy, ich samotne żony, czarni służący, wielkie otwarte przestrzenie skąpane w blasku słońca – to wszystko składa się na obraz niezwykłego kontynentu, którego ani człowiek, ani żadna inna siła nie są w stanie ujarzmić.



Lessing podejmuje w nich dwa wielkie tematy przewijające się przez całą twórczość pisarki: motyw życia w Południowej Afryce i motyw kobiety. (…) Tematem tych czternastu opowiadań nie jest jednak w rzeczywistości Afryka. Czarny Kontynent stanowi jedynie tło dla ukazania patriarchalnych stosunków panujących na farmach. (…) Kobiety zaś próbują wyzwolić się ze „staroświeckich konwenansów dotyczących segregacji płci”. Bawi sposób, w jaki Brytyjczycy przenoszą tradycyjne stosunki społeczne i towarzyskie na południe Afryki.
Krzysztof Cieślik, POLITYKA


Zbiór opowiadań Opowieści afrykańskie (1964) nie odbiegał w tonie od debiutu, poszukując uparcie klucza do zrozumienia odciętego od metropolii świata kolonialnej prowincji, trudnej do zniesienia, zwłaszcza dla kobiet, samotności. (…) To w przeważającej mierze wrażliwe dokumenty kolonialnej kondycji. Otrzymaliśmy teksty będące detalicznymi szkicami z życia białych osadników na południu Afryki, teksty niepozostawiające zbyt wiele miejsca na nadzieję, a mimo to opowiadające się po stronie partnerstwa i moralności.
Paweł Zajas, NOWE KSIĄŻKI


To nie jest Doris Lessing, którą znamy z Piątego dziecka. Niewielkie, intymne portrety jak u J.M. Coetzeego – innego Afrykanera nagrodzonego Noblem – wplecione w bezmiar i melancholię tajemniczego kontynentu.
TWÓJ STYL