Eliza Orzeszkowa – najznakomitsza polska pisarka XIX wieku – przez całe życie pisała nowele i opowiadania. Do najbardziej znanych krótkich form prozatorskich jej autorstwa należy „Dobra pani” z roku 1883. W centrum akcji znajduje się Ewelina Krzycka, bezdzietna wdowa, która przyjmuje pod swój dach pięcioletnią sierotę. Kobieta zakochuje się w rozkosznym, ślicznym dziecku. Idylla kończy się w momencie, kiedy Helenka zaczyna dorastać… Dobroduszność „na pokaz” łamie dziewczynce życie. Orzeszkowa obnaża tym samym fałsz, jaki często stoi za pozytywistycznym hasłem filantropii.