Śmierć, dzięki której wchodzimy w życie, nie jest ucie­czką od rzeczywistości, ale całkowitą ofiarą samego sie­bie, ofiarą implikującą absolutne zaangażowanie w tę rzeczywistość. Ma ona swój początek w wyrzeczeniu się tej złudnej rzeczywistości, w którą przyoblekają się stwo­rzone rzeczy wtedy, kiedy ogląda się je przez pryzmat związku, jaki zachodzi między nimi a sferą naszych pry­watnych egoistycznych celów. W tych słowach Mertona znajduję odpowiedź na zarzuty krytyków dopatrujących się w nawróceniu autora Siedmiopiętrowej Góry niemę-skiej ucieczki od świata i obowiązków obywatelskich. Nie przypuszczali oni nawet przez chwilę, że ten targany sprzecznymi uczuciami młody globtroter amerykański stanie się głośnym i znakomitym autorem kilkudziesię­ciu książek, których spora część będzie pięknym świa­dectwem głębokiego i żarliwego zaangażowania tego tra­pi sty w skomplikowaną problematykę naszych czasów.