Franz Kafka (3.7. 883 - 3.6.1924), pisarz austriacki, uważany jest za prekursora literatury nadrealistycznej.

Za życia prawie zupełnie nieznany, zyskał pośmiertną sławę, gdy przyjaciel Kafki, Max Brod, wydał jego puściznę. Postąpił tak wbrew ostatniej woli pisarza, który życzył sobie, aby cały jego dorobek literacki został spalony.

Kafka, który sam musiał zarabiać na życie jako urzędnik ubezpieczeniowy, obierał najchętniej za bohaterów swych książek szarych ludzi, osamotnionych we wrogim, bezdusznym świecie lub urzędników bezradnych wobec potężnej machiny biurokratycznej i przez nią miażdżonych.

Zebrane w niniejszym tomie opowiadania ukazały się częściowo jeszcze za życia pisarza.