Główny bohater „KOLORÓW NASZEGO ŻYCIA”, 16-letni SORA ITODA, na co dzień bardziej przygląda się otoczeniu, niż uczestniczy w życiu rówieśniczym. Rozmyśla zamiast działać. Do tego zakłada maski, żeby ukryć dojrzewającą w nim tożsamość seksualną i stłamsić pierwsze pożądliwości. Od szczenięcych lat chłopakowi na każdym kroku towarzyszy roztrzepana NAO – relacyjnie GBF, a w środowisku domowym heteryczna „przykrywka”, co utrudnia samopoznanie + ujawnienie prawdziwego „ja”.
Kiedy uzdolniony artystycznie licealista coraz silniej podkochuje się w dobrym kumplu YOSHIOCE, niesfornym byczku z drużyny sportowej, chce stawić czoło zauroczeniu i nowym wyzwaniom. Jednak homofobiczne kpiny – m.in. z „gejozy” w mangach – zasłyszane w szkole stopują go przed podjęciem jakiejkolwiek inicjatywy uczuciowej. Od fantazjowania trzeba przejść do czynów – umożliwi to dopiero ciepła, budująca przyjaźń z dojrzałym gejem, panem Amamiyą, który mówi otwarcie o swojej orientacji, ale niesie ciężar doświadczeń z przeszłości. W kawiarni wspierającego mentora i życzliwego przewodnika po tęczowych sprawach (autoakceptacja, coming outy, cudze oczekiwania a własne pragnienia, samorealizacja a marnowanie życia w szafie, zdradzanie siebie i innych, formy odrzucenia i praktykowania liczby pojedynczej) nastolatek nabiera odwagi, żeby być sobą: początkującym queerem, szukającym innych przyjaciół Dorotki oraz inspiracji do działania. Jednak nadciągający nad japońskie wybrzeże tajfun oraz żywioły typowo ludzkiej natury sporo namieszają u wszystkich postaci z komiksowego melodramatu: w relacjach rodzinnych, koleżeńskich i w romantycznych uniesieniach. Nawet drugoplanowe hetery co nieco pocierpią…
Po sukcesie arcyciekawej socjokulturowo serii „Mąż mojego brata” Tagame Gengoroh stworzył raczej przyzwoitkowy cykl dla young adults i siebie z młodości. „Kolory…” wyróżnia ciekawa kompozycja, ale też skromna dramaturgia wydarzeń, niewyraźne charaktery – naiwniutkie i dopiero emancypujące się. Za to niewinniutkie obrazy cielesności i bliskości sprawiają, że lektura nadaje się do szkolnych bibliotek. Może za kilka lat polska młodzież odkryje, co jeszcze – poza całującymi się DILF-ami oraz kochliwymi nastolatkami – potrafi rysować „Tagame of Japan” i z czego słynie w świecie.
(Tomasz Charnas, KONFRONTAkCJE / REPLIKA)

Główny bohater „KOLORÓW NASZEGO ŻYCIA”, 16-letni SORA ITODA, na co dzień bardziej przygląda się otoczeniu, niż uczestniczy w życiu rówieśniczym. Rozmyśla zamiast działać. Do tego zakłada maski, żeby ukryć dojrzewającą w nim tożsamość seksualną i stłamsić pierwsze pożądliwości. Od szczenięcych lat chłopakowi na każdym kroku towarzyszy roztrzepana NAO – relacyjnie GBF, a w...

Takie okruchy życia są po prostu piękne.

Takie okruchy życia są po prostu piękne.

Historia Sory nabiera tempa. Nasz bohater skupia całą swoją uwagę na stworzeniu muralu w kawiarni.
Nie przeszkadza mu to jednak w myśleniu o swoim koledze z klasy, w którym się podkochuje.
Zakończenie zaskakujące przez co bardzo mocno czekam aż przeczytam kontynuację.

Historia Sory nabiera tempa. Nasz bohater skupia całą swoją uwagę na stworzeniu muralu w kawiarni.
Nie przeszkadza mu to jednak w myśleniu o swoim koledze z klasy, w którym się podkochuje.
Zakończenie zaskakujące przez co bardzo mocno czekam aż przeczytam kontynuację.

Niby nic, a jednak są niespodzianki.

Niby nic, a jednak są niespodzianki.

Kolejny tomik z zyciowymi rozkminami na temat orientacji seksualnej. Mimo spokojnego klimatu mangi niektore watki potrafia zaskoczyc i nie wszystko jest takie oczywiste jakie mogloby sie wydawac. Po prostu samo zycie.

Kolejny tomik z zyciowymi rozkminami na temat orientacji seksualnej. Mimo spokojnego klimatu mangi niektore watki potrafia zaskoczyc i nie wszystko jest takie oczywiste jakie mogloby sie wydawac. Po prostu samo zycie.