A to pech! Dziś wypożyczyłem pierwszą część serii Mons Kallentoft a mogłem zacząć od trzeciej albo czwartej.
Uważam za niepoważne zaczynać czytać cykle od środka, szczególnie takie jak prezentowane w grafice Larssona lub Martina. Zdarzyło mi się tylko raz zacząć serię od środka, całkowicie nieświadomie a była to seria Nele Neuhaus i czytając następnie część pierwszą wykluczyło to od razu głównego podejrzanego.

A to pech! Dziś wypożyczyłem pierwszą część serii Mons Kallentoft a mogłem zacząć od trzeciej albo czwartej.
Uważam za niepoważne zaczynać czytać cykle od środka, szczególnie takie jak prezentowane w grafice Larssona lub Martina. Zdarzyło mi się tylko raz zacząć serię od środka, całkowicie nieświadomie a była to seria Nele Neuhaus i czytając następnie część pierwszą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja bardzo lubię cykle. Wychodzę z założenia, że czeka mnie więcej przyjemności przebywania w tym samym świecie i z tymi samymi bohaterami, niż przy pojedynczej książce. Zdarzyło mi się trafić na środkowe części różnych cykli, i miałam do nich dwojakie podejście.

Jeżeli książka za każdym razem była zamkniętą całością, jak np. kryminały z tym samym bohaterem, to czytałam, ale nadal mam wrażenie, że jakaś część zadowolenia z lektury mi umykała. Bierze się to m.in. z faktu, że trafiłam w swojej karierze czytelnika na cykl o Fandorinie Borysa Akunina. Nie czytając ich po kolei nie zauważyłabym procesu dojrzewania głównego bohatera, jego zmian, które następowały wraz z wiekiem i po różnych doświadczeniach, które były fascynujące. Od tamtej pory nawet po takie cykle nie sięgam, jeżeli nie mam pewności, że mam dostęp do całości. Bardzo podobnie było z Pratchettem i światem Dysku i jeszcze kilkoma innymi.

Natomiast części stanowiące wyraźną kontynuację innej powieści, ledwo się orientowałam, co trzymam w ręce, odkładałam, chyba że mogłam od razu wziąść do domu całość (jeżeli to były np. 3 tomy), albo chociaż pierwszy tom przy dłuższych cyklach, po wcześniejszym upewnieniu się, że w bibliotece jest cała seria.

Kupować cykle się boję, ale czasami jest to silniejsze ode mnie ;)

Ja bardzo lubię cykle. Wychodzę z założenia, że czeka mnie więcej przyjemności przebywania w tym samym świecie i z tymi samymi bohaterami, niż przy pojedynczej książce. Zdarzyło mi się trafić na środkowe części różnych cykli, i miałam do nich dwojakie podejście.

Jeżeli książka za każdym razem była zamkniętą całością, jak np. kryminały z tym samym bohaterem, to czytałam,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Każdy ma swoje gusta i guściki, z którymi nie ma sensu dyskutować. Oraz każdy ma swoje doświadczenia związane z różnorakimi seriami, czy to książkowymi, komiksowymi, czy to filmowymi (patrz seria ekranizacji komiksów Marvela).
Ja osobiście trafiam i nieraz specjalnie wybieram serie. Przykładowo Trudi Canavan i jej "Era pięciorga", a szczególnie uniwersum, które łączy trylogię "Czarnego maga" i trylogię "Zdrajcy".
Kiedyś w szkolnej bibliotece trafiłam na książki Natalii Rolleczek pod wspólnym tytułem "Trzy córki", które wydano w formie 3-tomowej. Jakoś tak się złożyło, że pierwsza część była czytana jako ostatnia i nie czułam z tego powodu dyskomfortu psychicznego czy innego. Całość czytania była dla mnie jakoś spójna i łatwo przyswajalna.
Obecnie nie ryzykuję już takiej sztuki. Jakoś nie chcę ryzykować czkawki literackiej.

Każdy ma swoje gusta i guściki, z którymi nie ma sensu dyskutować. Oraz każdy ma swoje doświadczenia związane z różnorakimi seriami, czy to książkowymi, komiksowymi, czy to filmowymi (patrz seria ekranizacji komiksów Marvela).
Ja osobiście trafiam i nieraz specjalnie wybieram serie. Przykładowo Trudi Canavan i jej "Era pięciorga", a szczególnie uniwersum, które łączy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie boję się cykli książkowych, czasem wolę po nie sięgnąć, by po prostu wiedzieć, czemu to jest popularne (na przykład "Pieśń Lodu i Ognia Martina), należące do kanonu fantasy ( na przykład "Ziemiomorze" Le Guin) czy też dlatego, że mogą być interesujące ("Felix, Net i Nika" Kosika)

Nie lubię zaczynać cykli od środka ani od tyłu (swoją przygodę z Wędrowyczem zaczęłam od "Homo bimbrownikus", a w czasie gdy ją czytałam, była to ostatnia część cyklu; potem wyszła jeszcze "Trucizna").

Jeśli chodzi o Pratchetta to "Świat Dysku" jest serią, która dzieli się na kilka cykli m.in o Straży Miejskiej, o Śmierci, czy o wiedźmach z Lancre (z czego wydzielił się jeszcze cykl dla młodszych czytelników o Tiffany Obolałej). Jeśli zaczyna się czytać "Świat Dysku" to lepiej zacząć czytać w kolejności pojedynczego cyklu. Czytając cykl o wiedźmach, czytałam go od tyłu (dosłownie), zaś czytanie cyklu o Straży zaczęłam od "Straży nocnej" i potem zahaczałam o części w którym była już Angua i Cudo Tyłeczek, natomiast w przeczytanej później przeze mnie książce pt. "Straż! Straż!" (chronologicznie części pierwszej cyklu) już ich nie było, natomiast bohaterowie tej części jawili się jako inne osoby niż w późniejszych częściach. Do tego dochodzi specyficzny język autora i w ten sposób można się do niego łatwo zniechęcić.

Nie boję się cykli książkowych, czasem wolę po nie sięgnąć, by po prostu wiedzieć, czemu to jest popularne (na przykład "Pieśń Lodu i Ognia Martina), należące do kanonu fantasy ( na przykład "Ziemiomorze" Le Guin) czy też dlatego, że mogą być interesujące ("Felix, Net i Nika" Kosika)

Nie lubię zaczynać cykli od środka ani od tyłu (swoją przygodę z Wędrowyczem zaczęłam od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myślę, że dużo zależy od tego, co rozumiemy przez słowo cykl. Jeśli jest to zamknięta, opowiadana jednym ciągiem historia, jak wspominana PLiO, nie widzę sensu zaczynać od środka, niszcząc całą dramaturgię i drogę rozwoju postaci. W moim przypadku jest to absolutnie niemożliwe/niewybaczalne/mało zrozumiałe czytać inaczej, niż w chronologicznej kolejności. A gdyby zdarzyło mi się kiedyś zacząć od środka przez przypadek, byłaby to dla mnie osobista tragedia :) :)

W imię chronologii nie raz nie dwa potrafiłem dłuugo czekać, aż ktoś zwróci odpowiedni tom, cierpiąc przez ten czas katusze, ale twardo obstając przy swojej decyzji :) Raz, kiedy zdarzyła mi się taka sytuacja i czekałem na drugą część Harry'ego Pottera, pewna Pani bibliotekarka stwierdziła, iż można go czytać nie po kolei i chciała mi wcisnąć trójkę. Do dziś pamiętam swoje oburzenie :)

Myślę, że dużo zależy od tego, co rozumiemy przez słowo cykl. Jeśli jest to zamknięta, opowiadana jednym ciągiem historia, jak wspominana PLiO, nie widzę sensu zaczynać od środka, niszcząc całą dramaturgię i drogę rozwoju postaci. W moim przypadku jest to absolutnie niemożliwe/niewybaczalne/mało zrozumiałe czytać inaczej, niż w chronologicznej kolejności. A gdyby zdarzyło...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nigdy nie czytałam cyklu w kolejności niechronologicznej. Ale w ogóle dlaczego? Przecież znam wydarzenia z przyszłości którcyh znać nie powinnam. W ogóle wskakuję w środek wszystkiego, nie znam bohaterów nie mam pojęcia o czym mówią, bo nic nie zostało mi wytłumaczone, więc jestem w środku nieznanej historii, którą na tym etapie powinnam rozumieć. Jeśli nie rozumiem aluzji, nawiązań, wspomnień, ani niczego co wiąże się z poprzednimi książkami to wszystkie zdania brzmią mniej więcej tak: słowa słowa słowa słowa.
I to i tak pół biedy, jeśli to jakiś zwykły gatunek.A co jeśli jesteśmy wrzuceni w środek świata fantasy którego mechanizmy nie zostały nam wytłumaczone? Czytać Pryzmata Brenta Weeksa od środka? Nic by się nie rozumiało.

Nigdy nie czytałam cyklu w kolejności niechronologicznej. Ale w ogóle dlaczego? Przecież znam wydarzenia z przyszłości którcyh znać nie powinnam. W ogóle wskakuję w środek wszystkiego, nie znam bohaterów nie mam pojęcia o czym mówią, bo nic nie zostało mi wytłumaczone, więc jestem w środku nieznanej historii, którą na tym etapie powinnam rozumieć. Jeśli nie rozumiem aluzji,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Raz kiedyś przeczyłam od środka jakis cykl, bo nie wiedziałam ze to jest kolejny tom, i nic z etgo nie wiedziałam. Zawsze sprawdzam teraz czy to jest I tom seri, aby sie upewnic. Choc niestety niekiedy sie długo czeka na kisiążke jak wydrukuja lub trudno ja dołapac w bibliotece

Raz kiedyś przeczyłam od środka jakis cykl, bo nie wiedziałam ze to jest kolejny tom, i nic z etgo nie wiedziałam. Zawsze sprawdzam teraz czy to jest I tom seri, aby sie upewnic. Choc niestety niekiedy sie długo czeka na kisiążke jak wydrukuja lub trudno ja dołapac w bibliotece

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Czytam od czasu do czasu cykle, ale zawsze w kolejności chronologicznej. Nigdy nie czytam cyklu, jedna książka po drugiej, bo chyba bym się zanudziła. Czytam jedną książkę, przerwa na inne i z przyjemnością wracam do następnej książki cyklu.

Czytam od czasu do czasu cykle, ale zawsze w kolejności chronologicznej. Nigdy nie czytam cyklu, jedna książka po drugiej, bo chyba bym się zanudziła. Czytam jedną książkę, przerwa na inne i z przyjemnością wracam do następnej książki cyklu.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Złapałam się na tym czytając "Wiedźmina". Naprawdę, to jest cykl którego nie wolno czytać od środka i nie w kolejności!Mieszkam na wsi, i mam do dobrej biblioteki 10 km, w niej nie wszystko znajdę, słowem, wypożyczyłam te tomy Wiedźmina, któe były dostępne, kompletny miszmasz. Potem dopożyczałam kolejne, uzupełniając sobie braki, ale było już za późno. Okropne uczucie-najpierw czytać o czyjejś śmierci a dopiero po tygodniu dowiadywać się o kolejach jego życia. A Wiedźmin to też nie jest prosta lektura. Nie umiałąbym opisać fabuły-wszystko mi się plątało, bohaterowie pojawiali nie wiadomo skąd i byli martwi nie wiadomo jaką racją. Wiem, że będę musiała czytać cały cykl od początku po raz drugi. Ostatniej książki, jaką zdobyłam (a tak naprawdę części 3) nawet nie chciało mi się czytać, bo z poprzednich już wiedziałam, co się w niej stanie. Nie polecam takiego czytania.

Złapałam się na tym czytając "Wiedźmina". Naprawdę, to jest cykl którego nie wolno czytać od środka i nie w kolejności!Mieszkam na wsi, i mam do dobrej biblioteki 10 km, w niej nie wszystko znajdę, słowem, wypożyczyłam te tomy Wiedźmina, któe były dostępne, kompletny miszmasz. Potem dopożyczałam kolejne, uzupełniając sobie braki, ale było już za późno. Okropne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uwielbiam cykle, kocham długie i rozbudowane historie, choć czytam nie tylko takie. Zwykle czytam po kolei - nie potrafiłabym inaczej, ale np. Sagę o Ludziach Lodu zaczęłam od cz. 26, ale tylko dlatego, że miałam w domu tylko tę część, a bardzo mnie zainteresował opis. Potem szybko zaczęłam czytać od początku. Chyba nie ma sensu czytać od innej części niż pierwsza...

Uwielbiam cykle, kocham długie i rozbudowane historie, choć czytam nie tylko takie. Zwykle czytam po kolei - nie potrafiłabym inaczej, ale np. Sagę o Ludziach Lodu zaczęłam od cz. 26, ale tylko dlatego, że miałam w domu tylko tę część, a bardzo mnie zainteresował opis. Potem szybko zaczęłam czytać od początku. Chyba nie ma sensu czytać od innej części niż pierwsza...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post