Sporo książek w życiu przeczytałem, ale zasługa szkoły w tej dziedzinie jest praktycznie żadna. Przez wszystkie lata edukacji miałem 2, słownie: dwie lektury, które chętnie przeczytałbym z własnej, nieprzymuszonej woli.

Wyznaję prostą zasadę czytania tych książek, które mogą być dla mnie rozrywką, zaciekawią mnie, odciągną od szarej codzienności (fantasy, s-f, horror, sensacja/thriller, przygodowa), albo w przyszłości mogą mi się do czegoś przydać (popularnonaukowe). Niestety szkolny program przez większość czasu zupełnie nie odpowiada moim potrzebom. Nacisk, zwłaszcza w starszych klasach jest położony na literaturę bardziej ambitną, wymagającą, tylko co z tego, że dowiedziałem się, że "Słowacki wielkim poetą był" i ma zachwycać, skoro nie zachwyca? Niczego nie ujmując tym autorom i ich dziełom, wynudziłem się straszliwie przy analizowaniu, co też autor mógł mieć na myśli, jaki motyw jest tu poruszony, bo pani polonistka będzie jutro robić z tego kartkówkę. Gdybyż to się jeszcze w życiu przydało. Tyle, że od skończenia szkoły ani razu nie potrzebowałem nawet skrawka tej "jakże ważnej" wiedzy.

Myślę, że należałoby raczej zachęcać do czytania w ogóle, może dając uczniom (przynajmniej młodszych klas) szerszy wybór przeczytania w roku szkolnym kilku wybranych książek z dłuższej listy lektur dobranych tak, aby tego młodego człowieka zaciekawić, przekonać, że książki to nie żadne zło konieczne. I wtedy istniałaby szansa, że później taki uczeń sięgnie do "Zbrodni i Kary" czy innego "Latarnika" z większą chęcią niż tylko coś tam przeczytać w streszczeniu, zaliczyć kartkówkę i zapomnieć. Oczywiście tutaj musiałby zadziałać MEN, bo zwykły nauczyciel ma niewielką szansę coś zmienić, musi zrealizować podstawę programową czy się z nią zgadza, czy nie.

Sporo książek w życiu przeczytałem, ale zasługa szkoły w tej dziedzinie jest praktycznie żadna. Przez wszystkie lata edukacji miałem 2, słownie: dwie lektury, które chętnie przeczytałbym z własnej, nieprzymuszonej woli.

Wyznaję prostą zasadę czytania tych książek, które mogą być dla mnie rozrywką, zaciekawią mnie, odciągną od szarej codzienności (fantasy, s-f, horror,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Odczarujmy naszą szkołę - piękne hasło, tylko do kogo je skierować? Wydaje mi się że osoby, które mogłyby zrobić najwięcej nigdy tego nie zrobią, są zbyt uwikłane w politykę, rozgrywki personalne, procedury i przetargi, dobro szkoły i dzieci nie stanowi w tej grze priorytetu. Mam na myśli oczywiście MEN. Dopóki osoby odpowiedzialne za polską edukację nie przeanalizują rzetelnie wyzwań jakie stawia XXI wiek, w polskiej szkole dzieci przeważnie nie odnajdą inspiracji i pasji. Opanują nazwy rzek i jezior w Afryce i Azji, wszystkie tajemnice różańca, dowiedzą się że Słowacki wielkim poetą był, nauczą grać na flecie zestaw kolęd itp. Ze stawianiem samodzielnych wniosków, poszukiwaniem wiedzy będzie gorzej.

I dotyczy to także lektur. W moim domu zawsze było dużo książek, dostawałem je od rodziców przy każdej okazji. Szybko odkryłem że jeśli coś mnie zainteresuje w telewizji (2 programy TVP, he, he) to potem mogę to zgłębić w osiedlowej bibliotece. Podobne zasady staram się stosować we własnym domu, moje dzieci od małego najpierw książek słuchały, z czasem zaczęły czytać. Nie każdy ich wybór wspieram, czasem się spieszą do lektur, które mogłyby jeszcze poczekać, czasem odrzucają coś co może już nie przystaje do dzisiejszej rzeczywistości. Ale na szczęście w ten sposób nie pozwoliłem aby byli zdani tylko na szkołę i lektury w niej obowiązujące.

Niech wasze dzieci chodzą na imprezy książkowe, targi, warsztaty, spotkania z pisarzami, odwiedzają bibliotekę. Niech poza nowym smartfonem, komputerem, słuchawkami dostaną czasem książkę. Na szkołę w tej dziedzinie nie ma co liczyć, tak przynajmniej wynika z mojego doświadczenia.

Odczarujmy naszą szkołę - piękne hasło, tylko do kogo je skierować? Wydaje mi się że osoby, które mogłyby zrobić najwięcej nigdy tego nie zrobią, są zbyt uwikłane w politykę, rozgrywki personalne, procedury i przetargi, dobro szkoły i dzieci nie stanowi w tej grze priorytetu. Mam na myśli oczywiście MEN. Dopóki osoby odpowiedzialne za polską edukację nie przeanalizują...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pomieszanie kwestii. Szkoła może być piekłem i niebem, miejscem pobudzania wyobraźni i jej tłamszenia. Odrębną sprawą jest związek szkoły z czytaniem i lekturą - ja pamiętam, że moje szkolne biblioteki wycisnęłam jak cytrynę - ale niespecjalnie pobudziła mnie do tego sama instytucja.

Pomieszanie kwestii. Szkoła może być piekłem i niebem, miejscem pobudzania wyobraźni i jej tłamszenia. Odrębną sprawą jest związek szkoły z czytaniem i lekturą - ja pamiętam, że moje szkolne biblioteki wycisnęłam jak cytrynę - ale niespecjalnie pobudziła mnie do tego sama instytucja.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Widzę,że wszyscy mają piękne wspomnienia ze szkoły.To miłe :-),ja byłem ofiarą psychicznego i fizycznego znęcania się.Więc,nie mam miłych ze szkołą wspomnień.

Widzę,że wszyscy mają piękne wspomnienia ze szkoły.To miłe :-),ja byłem ofiarą psychicznego i fizycznego znęcania się.Więc,nie mam miłych ze szkołą wspomnień.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Świetny tekst! Aż mi się przypomina powiedzonko mojej ulubionej polonistki: "Matury u mnie może nie zdacie rewelacyjnie, ale mam nadzieję, że będziemy się dobrze bawić". Bawiliśmy się całkiem nieźle, a maturę z polskiego zdali wszyscy ;)

Świetny tekst! Aż mi się przypomina powiedzonko mojej ulubionej polonistki: "Matury u mnie może nie zdacie rewelacyjnie, ale mam nadzieję, że będziemy się dobrze bawić". Bawiliśmy się całkiem nieźle, a maturę z polskiego zdali wszyscy ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ekhm... po ostatnich "wybrykach" nauczycieli to może być bardzo śliski temat, dlatego by nie podpalać miejsca które wszyscy lubimy i w którym się szanujemy zostawię nienapisane to co mógłbym napisać.

Szkoła jest obowiązkiem bez dwóch zdań. Można by się rozpisywać jaką rolę pełni jednak - jak sądzę - wszyscy się zgadzamy, że jest potrzebna. Problem w tym, że nie wszyscy uczniowie są jednakowi. Nie każdy uczeń będzie zainteresowany lekturą. Nie wszyscy nauczyciele nauczycielami być powinni czy też po prostu nie potrafią przekazywać wiedzy w sposób atrakcyjny dla uczniów.

Przykład z mojej przeszłości - język polski - z przyjemnością czytałem "Dywizjon 303" gdy męczyłem się jak pies z "Anielką" (szkoła podstawowa). "Połknąłem" "Potop" gdy męczyłem się jak pies z "Lalką" (liceum). Jaki z tego wniosek? Ano taki, że trudno jest czytać to co nas nie interesuje - lubię historię ale nie przepadam za obyczajówkami.

Metoda o której wspomniał autor nie jest zła... ale IMHO sprawdzić się raczej u małych dzieci. A co ze starszymi czy już niemal dorosłymi (szkoła średnia)?

Człowiek albo dojrzeje do pewnych lektur np. "Faraon" czy "Mistrz i Małgorzata" albo nie... albo w ogóle nie będzie czytał poza gazetami. Piękne i zaszczytne jest uczenie dzieci lubić czytać... ale jak wszystko co uczy szkoła ulega weryfikacji przez życie i naszą osobowość.

Ekhm... po ostatnich "wybrykach" nauczycieli to może być bardzo śliski temat, dlatego by nie podpalać miejsca które wszyscy lubimy i w którym się szanujemy zostawię nienapisane to co mógłbym napisać.

Szkoła jest obowiązkiem bez dwóch zdań. Można by się rozpisywać jaką rolę pełni jednak - jak sądzę - wszyscy się zgadzamy, że jest potrzebna. Problem w tym, że nie wszyscy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post