Wiem doskonale, że żyjemy w wieku wręcz przekarykaturyzowanej antropolatrii oraz w społeczeństwach ponad zdrowy rozum sprzyjających pajdokracji, ale niczym głaz bodzący morze będę stał twardo za Markiem Tuliuszem i Plutarchem. Starzy ludzie mają niezwykle doniosłą rolę do odegrania w każdym, powtarzam: w każdym, społeczeństwie. Starość to idealny wiek do uprawiania polityki i szerzej do zajmowania się sprawami państwa czy też społeczeństwa. Za starością idzie doświadczenie tak pożyteczne i potrzebne dla każdej dziedziny życia jak woda i słońce dla roślin. Społeczeństwa zsyłające starców w krainę nicości - stan drugiego niemowlęctwa, czy co gorsza do pieców, i jeszcze obłudnie nazywając to eutanazją (z greckiego dobrą śmiercią), są tak odrażające, że człowiekowi kulturalnemu nie wypada nazywać tego po imieniu. Takie odrażające społeczeństwa rychło zdechną w akompaniamencie rechotu historii. I choćby nawet ich biblioteki, internet, galeria i muzea obfitowały w najgenialniejsze dzieła ludzkiego rozumu to nie odwlecze się nieuniknionego - zagłady.

Jako, że obracam się w środowisku polityki, prawa i nauki to zdążyłem zaobserwować wyższość starszych sędziów (nie mówię o Polsce) nad młodszymi. Na salach sądowych czuć intelektualną i emocjonalną głębię seniorów, potrafią oni spojrzeć na daną sprawę z punktu widzenia całego swojego życia i wszystkich doświadczeń, co ułatwia wydanie sprawiedliwego wyroku, młodzi z kolei w bardziej zawiłych sprawach potrafią tylko ściśle trzymać się litery prawa dopuszczając się niekiedy sądowego bezprawia - co szczególnie widać w krajach gdzie sędzia ma dużo władzy i szerokie pole do interpretacji prawa jak np. we Francji czy krajach anglosaskich.

Co do polityki, świat w rękach trzydziestoletnich dzieci będzie tak niestabilny i chaotyczny jak dusze i umysły tych, którzy będą nim rządzić. Kim jest dwudziestolatek czy trzydziestolatek? Nikim! Oni nawet nie potrafią rozmawiać z kobietami, nie mówiąc o ich rozumieniu; a trzydziestoletnia kobieta toż to jeszcze pannica, która niewiele wie i niewiele widziała, idę o zakład, że gdyby głębiej pogrzebać w jej głowie to pod maską powierzchownej dojrzałości kryłoby się małe zabiedzone dziecko przerażone ogromem świata. Proszę spójrzcie państwo na Jarosława Kaczyńskiego tak sine ira et studio i posłuchajcie jego przemówień z mównicy Sejmowej czy wystąpień poza Sejmem na jakiejś uczelni czy klubie i posłuchajcie jego metapolitycznej narracji jego dywagacji o prawie, państwie i społeczeństwie (rozumiem, że można się nie zgadzać z jego pomysłami) i porównajcie to do wystąpień posłów młodych i tych w średnim wieku dysonans jest aż nadto widoczny. Proszę posłuchać np. prof. Śpiewaka czy Zybertowicza i porównać to do elukubracji wielu młodszych kolegów tychże.

Starzy są mniej wrażliwi na wdzięki i ciernie życia posmakowali kobiet czy mężczyzn, dostali wiele nauczek od życia nauczyli się co można a czego nie można. Po prostu częściej lepiej potrafią ocenić daną sytuację.

To starsi powinni trzymać pieczę na młodymi, wychowywać ich i przekazywać im mądrość świata.

Bystry czytelnik zacznie burzyć się i zarzucać mi, że generalizuję i tak dalej. Rozprawmy się z tym teraz. Oczywiście, że generalizuję jak można formułować sądy ogólne bez generalizowania? Nie uważam jednak, że świat powinien znaleźć się w żelaznym uścisku starości w końcu jak pisał Pope o człowieku: "Born but to die" tak starość jest ostatnią falą, wielkiej wody życia, która zaraz zniknie na jednym z białych klifów wieczności. uwielbienie tego ostatniego stadium byłoby nieroztropne. Nie każę przedto klękać przed starcami i z namaszczeniem spijać słowa z ich ust zdarza się bowiem tak, że czas potrafi zniszczyć człowieka czego przykładem w sferze intelektualnej może być Adam Michnik, kiedyś umysł mocno niepospolity, a dziś - używając jego języka - to tylko miałki frustrat czy chociażby Stefan Niesiołowski, o którym aż szkoda się szerzej rozpisywać (jeśli ktoś życzyłby sobie pluralizmu w mojej wypowiedzi i podania jakiejś reprezentacji prawej strony to pierwsze co mi na myśl przychodzi to może prof. Wolniewicz) - oczywiście nie chcę powiedzieć, że oni totalnie zgłupieli, ale widać w ich wypowiedziach nutkę szaleństwa czy zmęczenia życiem. Społeczeństwo musi żyć, a nie składać się do grobu więc ślepe oddanie starym było by gorsze niż zbrodnia to błąd.

Nie mniej jednak starzy nie powinni żeglować do Bizancjum ku spotkaniu ze sztucznością czyli wiecznością jak to pisał Yeats. Starzy nie mogą "to sing/ To lords and ladies of Byzantium/ Of what is past, or passing, or to come" a powinni żyć tu w wprowadzać młodych w arkana polityki, filozofii, nauki i życia w ogóle, powinni się kłócić z młodymi burzyć ich utopijne i zbyt idealistyczne pomysły, młodzi powinni inspirować starych do działania i przejmować od nich to co najcenniejsze. Burke pisał, że społeczeństwo to ciąg pokoleń, których już nie ma, tych które żyją obecnie i tych, które mają dopiero nadejść. Mordowanie starych czy to fizycznie czy społeczne doprowadza do zerwania więzi pomiędzy pokoleniami minionymi i tymi obecnymi co zresztą widać we współczesnym świecie, gdzie niewielu potrafiłoby zrozumieć swoich pradziadków czy prapradziadków i ich świat.

Wiem doskonale, że żyjemy w wieku wręcz przekarykaturyzowanej antropolatrii oraz w społeczeństwach ponad zdrowy rozum sprzyjających pajdokracji, ale niczym głaz bodzący morze będę stał twardo za Markiem Tuliuszem i Plutarchem. Starzy ludzie mają niezwykle doniosłą rolę do odegrania w każdym, powtarzam: w każdym, społeczeństwie. Starość to idealny wiek do uprawiania polityki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post