Nie lubie czytać książki znając juz jej fabułe i zakończenie, zdecydowanie wole najpierw przeczytac ksiązke, można wtedy samemu sobie wyobrazic przedstawiony świat a tak to mamy narzucone wyobrazenie tworcow filmu.

Nie lubie czytać książki znając juz jej fabułe i zakończenie, zdecydowanie wole najpierw przeczytac ksiązke, można wtedy samemu sobie wyobrazic przedstawiony świat a tak to mamy narzucone wyobrazenie tworcow filmu.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jeśli chodzi o Igrzyska śmierci to film miał przewagę nad książką dlatego, że mogliśmy dzięki filmowi poznać motywy, które kierowały Kapitolem. Książka pisana jest z pierwszej osoby i dla mnie osobiście w wielu miejscach było kompletnie niezrozumiałe dlaczego pewne działania podejmowane przez Katniss budzą aż taki sprzeciw rządzących. Film na szczęście pomógł mi dostrzec to wszystko w zupełnie innym, bogatszym świetle. Plusem filmu było również to, iż mieliśmy okazję przyjrzeć się realizacji igrzysk od środka od strony ekipy technicznej. No i moim zdaniem postać Cato w filmie została zaprezentowana lepiej niż w książce, szczególnie wymowne jest tutaj zakończenie pierwszej części, gdzie Cato w wersji filmowej, na samym końcu wypowiada bardzo ważne słowa, które czynią również i z niego postać tragiczną. W książce ten bohater potraktowany został po macoszemu.
W ogóle film miescjami jest bardziej wymowny niż powieść. Ale to pewnie kwestia tego, że cała trylogia ma tylko jeden punkt widzenia - Katniss. Film pod tym względem jest o wiele bogatszy w detale.

Jeśli chodzi o Igrzyska śmierci to film miał przewagę nad książką dlatego, że mogliśmy dzięki filmowi poznać motywy, które kierowały Kapitolem. Książka pisana jest z pierwszej osoby i dla mnie osobiście w wielu miejscach było kompletnie niezrozumiałe dlaczego pewne działania podejmowane przez Katniss budzą aż taki sprzeciw rządzących. Film na szczęście pomógł mi dostrzec to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Autor namieszał mi w głowie. Do tej pory wydawało mi się, że najpierw trzeba przeczytać książkę, a dopiero później oglądać film. Teraz już nie jestem taka pewna...
Poza tym wydaje mi się, że łatwiej o dobry film na podstawie takiej sobie literatury niż na podstawie arcydzieła. Ekranizacje tych ostatnich rozczarowują, choć oczywiście są wyjątki.

Autor namieszał mi w głowie. Do tej pory wydawało mi się, że najpierw trzeba przeczytać książkę, a dopiero później oglądać film. Teraz już nie jestem taka pewna...
Poza tym wydaje mi się, że łatwiej o dobry film na podstawie takiej sobie literatury niż na podstawie arcydzieła. Ekranizacje tych ostatnich rozczarowują, choć oczywiście są wyjątki.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Odwieczne pytanie "Przeczytać książkę czy obejrzeć film?" Co najpierw? Moim zdaniem książka nie zastąpi filmu. W książce wszystko ma swoje miejsce i jest poukładane, natomiast w filmie niektórych ważnych wątków nie ma.
Film jest streszczeniem książki. Dlaczego? Bo więcej osób ( w tym młodzież) woli obejrzeć film niż przeczytać obowiązkową lekturę. Przykładem jest Harry Potter, który zawiera 7 tomów po pięćset ileś stron. A każdy kto zetknął się z tym cyklem ten wie, że film i książka nie są tym samym i czasami się nie zgadzają.

Odwieczne pytanie "Przeczytać książkę czy obejrzeć film?" Co najpierw? Moim zdaniem książka nie zastąpi filmu. W książce wszystko ma swoje miejsce i jest poukładane, natomiast w filmie niektórych ważnych wątków nie ma.
Film jest streszczeniem książki. Dlaczego? Bo więcej osób ( w tym młodzież) woli obejrzeć film niż przeczytać obowiązkową lekturę. Przykładem jest Harry...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Powiem tak: książka. I koniec kropka. Po co sobie psuć humor oglądając, przeważnie, odbiegającą od fabuły ekranizację. Po co się denerwować, psioczyć i kręcić z niedowierzania głową przez cały film. Książka to dzieło pisarza. Niech sobie scenarzyści piszą swoje dzieła, a nie idą na łatwiznę bazując na powieściach. Żeby jeszcze chociaż byli wierni pierwowzorowi. To nie, absolutnie. Przecież długonoga blond laska bardziej przykuje uwagę widzów, niż niska bohaterka książki z chłopięca fryzurą. To samo się tyczy omijania ważnych wątków, przekręcania kolejności wydarzeń, czy zmieniania zakończeń.

Powiem tak: książka. I koniec kropka. Po co sobie psuć humor oglądając, przeważnie, odbiegającą od fabuły ekranizację. Po co się denerwować, psioczyć i kręcić z niedowierzania głową przez cały film. Książka to dzieło pisarza. Niech sobie scenarzyści piszą swoje dzieła, a nie idą na łatwiznę bazując na powieściach. Żeby jeszcze chociaż byli wierni pierwowzorowi. To nie,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Choć artykuł jest bardzo ciekawy, to ja osobiście się nie zgadzam. Dla mnie, najpiękniejszą cechą książek jest możliwość wyobrażenia sobie całego świata przedstawionego we własny, oryginalny sposób. Gdy obejrzymy jako pierwszy film, a dopiero później postanowimy przeczytać jego książkowy pierwowzór to czy tego chcemy czy nie, w głowie podkładamy twarze, głosy czy scenerie zapamiętane z filmu. Cała magia kreowania świata gdzieś umyka i trzymamy się stworzonych już wzorów. Jak dla mnie to jest wystarczający argument, żeby jednak jako pierwsze czytać książki, a dopiero później skonfrontować z nimi filmy ;)

Choć artykuł jest bardzo ciekawy, to ja osobiście się nie zgadzam. Dla mnie, najpiękniejszą cechą książek jest możliwość wyobrażenia sobie całego świata przedstawionego we własny, oryginalny sposób. Gdy obejrzymy jako pierwszy film, a dopiero później postanowimy przeczytać jego książkowy pierwowzór to czy tego chcemy czy nie, w głowie podkładamy twarze, głosy czy scenerie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Oczarował mnie „Gwiezdny pył”, moje z piękniejszych chwil spędzonych z książką, lecz film mnie rozczarował, dla mnie jest "tylko" fajnym filmem.

Oczarował mnie „Gwiezdny pył”, moje z piękniejszych chwil spędzonych z książką, lecz film mnie rozczarował, dla mnie jest "tylko" fajnym filmem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Są filmy i książki, które się znakomicie uzupełniają. Przykładem jest "Odyseja Kosmiczna". Najpierw obejrzałem film, a następnie przeczytałem książkę Clarke'a i uważam, że była to idealna kolejność. Film dał mi do myślenia, postawił wiele pytań, które długo rozważałem. Książka natomiast udzieliła mi odpowiedzi na wiele z tych pytań, ale inaczej niż ja sam sobie na nie odpowiedziałem. Uważam, że zarówno moje, jak i "książkowe" odpowiedzi są interesujące i "prawdziwe", mimo częstej sprzeczności.

Są filmy i książki, które się znakomicie uzupełniają. Przykładem jest "Odyseja Kosmiczna". Najpierw obejrzałem film, a następnie przeczytałem książkę Clarke'a i uważam, że była to idealna kolejność. Film dał mi do myślenia, postawił wiele pytań, które długo rozważałem. Książka natomiast udzieliła mi odpowiedzi na wiele z tych pytań, ale inaczej niż ja sam sobie na nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja zawsze staram się zapoznać z pierwotnym dziełem zanim sięgnę po jego reinterpretację. Chociaż nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem mocno konserwatywna w tym aspekcie, bo często kolejność jest determinowana różnymi czynnikami, nie koniecznie zależnymi ode mnie: jak chociażby łut przypadku czy dyspozycja dnia. Jednak chociaż nie jestem nastawiona na skrupulatne porównywanie obu tworów i wytykanie błędów osobom za nimi stojącym, to wolę sięgać po dzieło bardziej kompletne - w większości przypadków jest to książka.

Jest to podyktowane tym, że lubię samodzielnie odkrywać fabułę i przeżywać wydarzenia - łatwiej jest mi to uchwycić w przekazie książkowym, gdyż jest wolny (przynajmniej z założenia) od technik "manipulacyjnych", mających wpływ na odbiorcę i potęgujących jego doznania(kadrowanie, kostiumy, muzyka) i przez to szybciej jestem w stanie oddzielić ziarna od plew i ocenić, czy coś jest warte mojego czasu, czy znajdę jakąś wartość w danym tworze. Ja i słowa - nic więcej nie trzeba. Poza tym jestem ograniczona jedynie przez możliwości swojej wyobraźni, a nie wizję danego reżysera. Element zaskoczenia także jest ważny, gdyż w większości przypadków jest on jednym z motorów napędowych, które prowadzą cały proces czytania - w wielu przypadkach wręcz jedynym. Cóż mi pozostanie gdy poznam wcześniej adaptację filmową?

Ja zawsze staram się zapoznać z pierwotnym dziełem zanim sięgnę po jego reinterpretację. Chociaż nie mogę powiedzieć o sobie, że jestem mocno konserwatywna w tym aspekcie, bo często kolejność jest determinowana różnymi czynnikami, nie koniecznie zależnymi ode mnie: jak chociażby łut przypadku czy dyspozycja dnia. Jednak chociaż nie jestem nastawiona na skrupulatne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Oglądanie filmów to zwykła strata czasu. Te bezcenne półtora godziny można przeznaczyć na czytanie. Filmów po prostu nie opłaca się oglądać niezależnie czy są adaptacją książki czy nie. Kino to kiszka. Wszyscy moi znajomi się ekscytowali "Prometeuszem" Ridleya Scotta więc obejrzałem ten film będąc świeżo po lekturze "Czarnych oceanów" Jacka Dukaja. Zrobiło mi się smutno gdy uświadomiłem sobie jaką skąpą wyobraźnię ma taki Ridley Scott i jak bardzo przereklamowana jest fantastyka filmowa.

Oglądanie filmów to zwykła strata czasu. Te bezcenne półtora godziny można przeznaczyć na czytanie. Filmów po prostu nie opłaca się oglądać niezależnie czy są adaptacją książki czy nie. Kino to kiszka. Wszyscy moi znajomi się ekscytowali "Prometeuszem" Ridleya Scotta więc obejrzałem ten film będąc świeżo po lekturze "Czarnych oceanów" Jacka Dukaja. Zrobiło mi się smutno gdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej