Na codzień spokojna, opanowana, uśmiechnięta dziewczyna fascynująca się zagadkami kryminalnymi... Za każdym razem, gdy zapada w sen, lunatykuje. Wtedy ujawnia się jej alter ego... wszystkie przypadki, które analizowała podczas czytania książek są w niej - są nią. Zamienia się w seryjnego zabójcę, psychopatę, który jest tak sprytny, że pomimo swej długiej "działalności" nie został jeszcze złapany. Wszystko co robi jest obmyślane i precyzyjne, nie zostawia po sobie żadnych śladów. Żeruje na ludziach niczym sęp na swej ofiarze. Przyjemnosć sprawia jej zadawanie bólu, widok rozlewającej się krwi i trzask kości...

Na codzień spokojna, opanowana, uśmiechnięta dziewczyna fascynująca się zagadkami kryminalnymi... Za każdym razem, gdy zapada w sen, lunatykuje. Wtedy ujawnia się jej alter ego... wszystkie przypadki, które analizowała podczas czytania książek są w niej - są nią. Zamienia się w seryjnego zabójcę, psychopatę, który jest tak sprytny, że pomimo swej długiej...

Program skanowania osobowości wczytuje się... ładuje... program zakończony. Witamy w programie oceny i dostosowania osobowości Alter ago all in one version. Personalise your persona! Today and every day!
Jaką osobowość chciałabyś przybrać dzisiaj? Przypominamy o możliwości zastosowania pakietów automatycznych, przygotowanych specjalnie pod konkretne zadania, między innymi: spotkanie rodzinne, randka, rozmowa kwalifikacyjna...
Wybrałeś usługę „całkowita zmiana”. Polega ona na wprowadzeniu osobowości możliwie przeciwstawnej tej codziennej. Wybór tej usługi wiąże się z ryzykiem, opisanym w dodatku D, podpunkcie 1. Czy zapoznałaś się wyżej wymienionym dodatkiem?
Dziękujemy za potwierdzenie. Wprowadzana osobowość będzie miała następujące cechy:
przebojowość;
brak fobii;
optymizm w stosunku do swoich możliwości;
pesymizm i cyniczność w stosunku do świata i ludzi;
agresję i łatwość kierowania jej przeciw innym ludziom;
przekonanie o własnej racji;
łatwość kłamania i manipulowania innymi;
brak wyrzutów sumienia;
umiejętność do szybkiej analizy sytuacji oraz ludzkich zachowań;
szybszy refleks oraz ponadprzeciętne zdolności fizyczne.
Czy potwierdzasz wybór osobowości na maksymalny czas dwudziestu czterech godzin? Dziękujemy za potwierdzenie. Dziękujemy za skorzystanie z usług naszego programu. Pamiętaj, odwiedź nas jutro!

Program skanowania osobowości wczytuje się... ładuje... program zakończony. Witamy w programie oceny i dostosowania osobowości Alter ago all in one version. Personalise your persona! Today and every day!
Jaką osobowość chciałabyś przybrać dzisiaj? Przypominamy o możliwości zastosowania pakietów automatycznych, przygotowanych specjalnie pod konkretne zadania, między innymi:...

Moje alter ego wydziera ze mnie mój spokój i nieśmiałość, tłamsi je i mocno wgniata w ziemię obcasami czternasto centymetrowych szpilek. Poprawia plisowaną spódnicę, unosi głowę w górę, dumnie wypinając piersi. Uśmiech rozciąga jej się na pociągniętych czerwienią wargach. Wszyscy patrzą na nią z podziwem. Miła, ale zdystansowana. Znająca swoją wartość. W wypielęgnowanych dłoniach trzyma aktówkę z wężowej skórki. Pachnie od niej najdroższymi perfumami. Jest ambitna. Wiele osiągnęła, zna sześć języków i ma gadane. Jest cięta, błyskotliwa i szczera. I zapracowała sobie na to, co teraz robi - oto druga ja, niezależna bizneswoman. I przysięgam, to zdecydowanie mogłoby być moje alter ego, gdybym tylko potrafiła chodzić, na tych czternasto centymetrowych szczudłach...

Moje alter ego wydziera ze mnie mój spokój i nieśmiałość, tłamsi je i mocno wgniata w ziemię obcasami czternasto centymetrowych szpilek. Poprawia plisowaną spódnicę, unosi głowę w górę, dumnie wypinając piersi. Uśmiech rozciąga jej się na pociągniętych czerwienią wargach. Wszyscy patrzą na nią z podziwem. Miła, ale zdystansowana. Znająca swoją wartość. W wypielęgnowanych...

„Rozdwojenie jaźni to musi być straszna choroba” czytam. Rechoczę szczerze rozbawiona.
-Roz-dwoje-nie to błogosławieństwo- mruczę pod nosem, a one się ze mną zgadzają.
Przeciągam się leniwie na krześle. Mam ochotę sięgnąć po książkę i legnąć na kanapie. Młoda szturcha mnie. Ona nie ma na to ochoty. Jest młodsza. Nie cierpi książek. Chce iść na imprezę. Nie mam ochoty, ale byłam już długo. Jestem zmęczona. Wypycha mnie bezczelna gówniara.

Nareszcie! Tamta stara prukwa chciała nas zanudzić na śmierć! Tylko kawki, książeczki, komedie romantyczne i przytulanki z tą imitacją mężczyzny. Chce rządzić, bo jest starsza. Bo była pierwsza. It doesn`t matter. Wkładam tą małą czarną, którą one schowały na dno szafy. Kocie oczy, krwawe usta. Mrau! Klub. Mam mało czasu. Kolejna chce się dopchać póki Ona jest jeszcze słaba. Brunet przy barze. Jedno powłóczyste spojrzenie. Jesteś mój kotku. Szybko wychodzimy z klubu. Podciąga mi sukienkę, całuje szyję. Fuck!

Głupia kurwa! Puszczalska szmata! Chciała zbezcześcić świątynie naszego ciała. Naszego wspólnego. Uśmiecham się do tego kutasa, który właśnie sapie mi do ucha. Tu nie mogę tego zrobić. Ktoś mógłby mnie nakryć. Ciągnę go za rękę. Niedaleko jest obskurny motel. Nada się. Jest cudownie. Jest taka ciepła, pachnąca, ma taki piękny kolor. Kocham kolor krwi. Młoda ryczy gdzieś w głębi. Głupia. Nie docenia mojego dar dla niego. Uwolniłam go z tej wstrętnej, grzesznej powłoki. Teraz może…

Absolutna wróciła.

Oj. Fuck. Kurwa.

-Co my teraz zrobimy?- jęczy Pierwsza.
Młoda szlocha.
-Zadbałam o szczegóły. Nie ma śladów. Jeśli będzie miała na tyle rozsądku żeby szybko stąd spierdalać to jesteśmy bezpieczne.
-Znów będzie się chciała nas pozbyć. Co my zrobimy?- jęczy Młoda.
-Nic. Znów będziemy udawać, że nas nie ma.

„Rozdwojenie jaźni to musi być straszna choroba” czytam. Rechoczę szczerze rozbawiona.
-Roz-dwoje-nie to błogosławieństwo- mruczę pod nosem, a one się ze mną zgadzają.
Przeciągam się leniwie na krześle. Mam ochotę sięgnąć po książkę i legnąć na kanapie. Młoda szturcha mnie. Ona nie ma na to ochoty. Jest młodsza. Nie cierpi książek. Chce iść na imprezę. Nie mam ochoty, ale...

Czasem w mojej głowie kumulują się drobne sprawy, te niby błahostki dnia codziennego, które po poskładaniu w całość sprawiają, iż mógłbym stać się, mówiąc oględnie, nieprzyjazny dla otoczenia. Korki na ulicach, ludzie głośno gadający przez telefon w komunikacji miejskiej, żule oddający mocz w miejscach publicznych. Pod wpływem narastających emocji myślę o sytuacji, w jakiej się znalazłem. Najwspanialsze w tym wszystkim jest to, że chcę o tym myśleć. Analizować. Umysł mój uwypukla wszystkie czarne scenariusze i wiem, że tym sposobem dochodzę do granicy, której przekroczyć nie mogę, choć moje alter-ego naciska. Alter-ego, które chciałoby przybrać formę antycznego bóstwa - Nemezis - i zesłać na ludzi chwilową, acz pouczającą karę.

Czasem w mojej głowie kumulują się drobne sprawy, te niby błahostki dnia codziennego, które po poskładaniu w całość sprawiają, iż mógłbym stać się, mówiąc oględnie, nieprzyjazny dla otoczenia. Korki na ulicach, ludzie głośno gadający przez telefon w komunikacji miejskiej, żule oddający mocz w miejscach publicznych. Pod wpływem narastających emocji myślę o sytuacji, w jakiej...

Chciałabym zacząć od tego, że u mnie na jednym alter ego z pewnością by się nie skończyło. Gdybym mogła nad tym panować i dowolnie zarządzać, kim chcę zostać, chciałabym mieć parę wcieleń:
* być prywatnym detektywem, mieć do czynienia z tajemniczymi morderstwami, zagadkami. Być niczym Sherlock Holmes bądź Hercules Poirot, mieć przenikliwy umysł, niesamowite zdolności dedukcji i doświadczać tego dreszczyku niepewności i tajemnicy podczas każdego śledztwa;
* być podróżniczką - żyć z dnia na dzień, nie wiedząc gdzie rzuci mnie los następnego dnia, podróżować na tzw. wariackich papierach. Przemierzyć stopem europejskie stolice, podumać na języku trolla w Norwegii, wziąć głęboki oddech w Nowej Zelandii, przejść się 5th avenue i urządzić piknik w Central Parku poczytując powieść...
* chciałabym być mężczyzną, chociaż jeden dzień. Oczywiście powyższe opcje tego nie wykluczają, ale moja babska ciekawość chciałaby najzwyczajniej na świecie zobaczyć, jak to jest być facetem. Po prostu :)
Moje odpowiedzi mogłyby również odpowiadać na pytanie zadawane dzieciom na różnych szczeblach szkolnictwa: "kim chcesz być gdy dorośniesz?". Dzisiaj znowu odpowiedziałabym: jeszcze nie wiem, za dużo bym chciała. Ale by było, gdyby można tego wszystkiego doświadczyć podczas jednego życia...

Chciałabym zacząć od tego, że u mnie na jednym alter ego z pewnością by się nie skończyło. Gdybym mogła nad tym panować i dowolnie zarządzać, kim chcę zostać, chciałabym mieć parę wcieleń:
* być prywatnym detektywem, mieć do czynienia z tajemniczymi morderstwami, zagadkami. Być niczym Sherlock Holmes bądź Hercules Poirot, mieć przenikliwy umysł, niesamowite zdolności...

Wsiadam do autobusu. Rozglądam się za kasownikiem i moje spojrzenie krzyżuje się z jego spojrzeniem. Brunet z lekkim zarostem, kilka lat starszy, stoi w przejściu tuż obok kasownika. Jest bardzo przystojny. Szybka decyzja: jadę na gapę. Odwracam głowę w kierunku szyby i uśmiecham się do swojego odbicia. Widzi to, jestem pewna. Spoglądam na niego jeszcze raz. Dostrzegam w jego oczach zainteresowanie. Uśmiecha się. Udaję, że o czymś myślę. Wciąż na mnie patrzy. Rozluźniam się i idę w jego stronę. Widzę jak na jego twarzy maluje się zdziwienie. Przechodzę obok niego, starając się być jak najbliżej. Czuję wyrazisty zapach perfum. Puszczam oczko na odchodne. Autobus właśnie się zatrzymuje, a ja zmierzam na zajęcia. Będziesz o mnie dziś myślał, jestem tego pewna.

-Zapraszam do sali -Prowadzący jak zawsze z uśmiechem wita wszystkich.
Nie mogę się skupić na slajdach, które zmienia. Jego granatowa marynarka odmładza go, choć i tak dałabym mu maksymalnie 35 lat. Niebieska koszula, nienaganna fryzura i błysk w oku. Tak, jest bardzo atrakcyjnym mężczyzną. Zauważa moje przenikliwe spojrzenie.
-Na tym schemacie niebieskie strzałki ilustrują to, o czym przed chwilą mówiłem.
Zerkam na slajd, by nie dawać mu zbyt wyraźnych sygnałów. Strzałki są czerwone. Spoglądam na swoją niebieską bluzeczkę. Wszystko jasne, panie doktorze…

-Jak było na uczelni? – słyszę od progu.
-Nudno kochanie, bardzo za tobą tęskniłam.

Wsiadam do autobusu. Rozglądam się za kasownikiem i moje spojrzenie krzyżuje się z jego spojrzeniem. Brunet z lekkim zarostem, kilka lat starszy, stoi w przejściu tuż obok kasownika. Jest bardzo przystojny. Szybka decyzja: jadę na gapę. Odwracam głowę w kierunku szyby i uśmiecham się do swojego odbicia. Widzi to, jestem pewna. Spoglądam na niego jeszcze raz. Dostrzegam w...

Jestem nudziara. Moje hobby to siedzenie pod kocem z kubkiem herbaty(tak gorącej jak to tylko mozliwe) i książka na kolanach. Taż do roku wyrywa się na jakieś wakacje i w 5 minut po opuszczeniu domu juz tesknie i żałuje podróży. Mam wiec głęboką nadzieje ze moje alter ego to kobieta skacząca ze spadochronem, jeżdżąca po świecie na stopa, szalejaca na imprezach, odważna i troszkę nie zrównoważona. Tesknie za nią każdego dnia i czekam aż da o sobie znać. ZARTOWALAM!!! To ja jestem szalona a moje alter ego gnije na kanapie

Jestem nudziara. Moje hobby to siedzenie pod kocem z kubkiem herbaty(tak gorącej jak to tylko mozliwe) i książka na kolanach. Taż do roku wyrywa się na jakieś wakacje i w 5 minut po opuszczeniu domu juz tesknie i żałuje podróży. Mam wiec głęboką nadzieje ze moje alter ego to kobieta skacząca ze spadochronem, jeżdżąca po świecie na stopa, szalejaca na imprezach, odważna i...

- Znowu ten sztuczny uśmiech, jakby wielką ujmą było pokazanie choćby przez chwilę, że nie jest dobrze…
- cicho, daj jej żyć jak chce! Nie każdy zaraz musi wylewać żale przy publice, to nie teatr!
- To nie teatr!? Czym więc jest jej gra? Jej udawanie, że cały świat jest cudowny, a ona jest szczęśliwą kobietą… mąż ją docenia i kocha, w pracy wszystko idzie jak po maśle, stosunki z resztą rodziny idealne… no przecież tak jest, czyż nie? Bo skąd byłby ten uśmiech! Bzdury! A ja muszę brać w tym udział, musze nosić ten przyszyty uśmiech, bo ona tak chce. Ja chyba też mam coś do powiedzenia!
- Wciąż narzekasz i marudzisz. Zostaw decydowanie o jej życiu dla niej…
- Ale to tez nasz życie!
- Nie przerywaj proszę, przyjdzie czas, że Ty będziesz sterować ciałem. Przecież wiesz, każda z nas ma swoją kolej. A teraz czekaj.
- No tak, ale czemu to ona ma władzę absolutną?!
- Bo była pierwsza… nie pamiętasz? Pojawiliśmy się, gdy miała 6 lat, po śmierci jej mamy. Wtedy w ogóle nie płakała. To Ty uroniłaś pierwszą łzę, na pogrzebie, wtedy pierwszy raz przejęłaś ster, nie bałaś się tego co czułaś. Ona po prostu czasem się boi świata, swoich uczuć. Przecież wiesz, że od odwagi i uczuć jesteś Ty.
- Ta, a Ty to jesteś wielki kontroler, żebym za bardzo nie narozrabiała… cóż, niech sobie robi co chcę, niedługo ja dojdę do władzy i pogonię tą kochankę jej mężusia, już ja jej pokażę z kim zadarła, zresztą jemu też!
- Jak zawsze pełna złości i woli walki, cała Ty!

- Znowu ten sztuczny uśmiech, jakby wielką ujmą było pokazanie choćby przez chwilę, że nie jest dobrze…
- cicho, daj jej żyć jak chce! Nie każdy zaraz musi wylewać żale przy publice, to nie teatr!
- To nie teatr!? Czym więc jest jej gra? Jej udawanie, że cały świat jest cudowny, a ona jest szczęśliwą kobietą… mąż ją docenia i kocha, w pracy wszystko idzie jak po maśle,...