Po środku starego lasu stał samotny dom, który niegdyś mógł być piękny - dwupiętrowy, otoczony skromnym ogrodem. Przez podwójne, wiktoriańskie okna do pokoju wpadał blask księżyca. Pokój ten wyglądałby zupełnie zwyczajnie, gdyby znajdował się w innej epoce. Na przeciw ogromnego łoża z rzeźbionego drewna stała biała toaletka z dużym, owalnym lustrem, a przy niej siedziała drobna istotka. Miała matowe, jasne włosy, bladą cerę i ogromne, niebieskie oczy. Jej strój pasował do całego wystroju domu. Młoda dziewczyna zastukała dwa razy w lustro i wyszeptała dwa słowa: "Anna Lumière". Tafla zwierciadła zaczęła się zmieniać, falować i błyszczeć, aż w końcu zniknęła zamieniając się w okno do pokoju wyglądającego zupełnie współcześnie. "Przybliż na twarz" wyszeptała blada istota i obraz posłusznie się zmienił. Pod grubą pierzyną spała dość ładna, młoda kobieta o skórze koloru kawy z mlekiem.
Istota złączyła palce w skomplikowanym geście i zaśpiewała cichym głosem "Panie ciemności, dopomóż twej uniżonej słudze. Nici życiowa, oderwij się i przybądź do prawowitego Twego właściciela. Płyń. Płyń!".
Od twarzy kobiety zaczęła unosić się srebrzysta nić, która powoli zaczęła płynąć do bladej istoty, na początku bardzo powoli, później coraz szybciej i szybciej, stopniowo zwiększając prędkość, tak jakby i ona nie mogła doczekać się spotkania. Po chwili nić przebiła niewidzialną barierę między dwoma sypialniami i wyłoniła się z lustra, a istota niecierpliwie ją wchłonęła. Na jej twarzy zagościł szeroki, szalony uśmiech, a ciało wygięło się z przyjemności. Po kilku chwilach palce się rozluźniły, a nić pękła. Istota zamknęła połączenie z pokojem drugiej kobiety i lustro znów pokazywało tylko jej tajemnicze odbicie. Była piękniejsza i jakby odrobinę młodsza, jej policzki się zarumieniły a oczy nabrały blasku. Nie martwiła się o swoją ofiarę. Zabrała jej tylko tyle energii życiowej, ile sama potrzebowała. W końcu była rozważnym i starym wampirem energetycznym.

Po środku starego lasu stał samotny dom, który niegdyś mógł być piękny - dwupiętrowy, otoczony skromnym ogrodem. Przez podwójne, wiktoriańskie okna do pokoju wpadał blask księżyca. Pokój ten wyglądałby zupełnie zwyczajnie, gdyby znajdował się w innej epoce. Na przeciw ogromnego łoża z rzeźbionego drewna stała biała toaletka z dużym, owalnym lustrem, a przy niej siedziała...

W sobotni wieczór na obrzeżach Bratysławy, w zubożałej dzielnicy nieopodal parku, zaczęło przybywać ludzi. W okolicy znajdowały się jedynie opuszczone magazyny i kamienice.
Cel w którym przybyła tu grupa znanym był jedynie jej członkom. W końcu ilość biletów na spektakl była ściśle ograniczona. Mimo wysokiej ceny, chętnych nie brakowało. Był to jedyny spektakl tego teatru w kraju.
Punktualnie o 21.00 otworzyły się drzwi starej kamienicy a do czekających w ciszy osób wyszedł wysoki mężczyzna z długimi czarnymi włosami związanymi na karku. Jego blada cera i białe tęczówki skontrastowane z czarnym frakiem robiły piorunujące wrażenie.
- Nie dziwię się, że bilety tyle kosztowały. Na samą charakteryzację muszą wydawać fortunę – szepnęła kobieta do swojej towarzyszki. Wampir spojrzał na nią uważnie po czym zwrócił się do gości:
- Witam państwa. Proszę o całkowite wyłączenie telefonów by nie przeszkadzały one podczas seansu i zapraszam za sobą. Wchodząc proszę o zachowanie ciszy i uważanie na głowy, lepiej nie zbudzić jeszcze nietoperzy.
Zebrani zaśmiali się cicho i podążyli za gospodarzem drewnianymi schodami aż na strych kamienicy. Zasuwa drzwi skrzypnęła głośno za ostatnim z przybyłych. Gdy wszyscy usiedli, w półmroku rozsunęła się kurtyna a zza niej wyłoniły się trzy postaci - dwóch około czterdziestoletnich mężczyzn i wyglądająca na młodszą od nich szczupła kobieta.
Wysoki blondyn o białych tęczówkach badawczo rozejrzał się po sali. Widzowie drgnęli lekko gdy przemówił, choć zdawał się on zwracać raczej do swych towarzyszy.
- Nie tylko przychodzą sami, ale jeszcze za to płacą… - uśmiechnął się szeroko obnażając długie kły. – I nie pytają dlaczego zaproszono ich na ostatnie piętro opustoszałej kamienicy… I nie protestują gdy każe im się wyłączyć telefony… I nie dziwią się, że zostały za nimi zamknięte drzwi…
Publiczność zaśmiała się cicho.
- Dalej nie rozumieją – powiedział jakby zrezygnowany czarnowłosy mężczyzna.
Zgasła ostatnia żarówka. Krzyków nie usłyszał nikt…

W sobotni wieczór na obrzeżach Bratysławy, w zubożałej dzielnicy nieopodal parku, zaczęło przybywać ludzi. W okolicy znajdowały się jedynie opuszczone magazyny i kamienice.
Cel w którym przybyła tu grupa znanym był jedynie jej członkom. W końcu ilość biletów na spektakl była ściśle ograniczona. Mimo wysokiej ceny, chętnych nie brakowało. Był to jedyny spektakl tego teatru...

Dawniej wampiry się ukrywały, polowano na nie, były symbolem zła. Obecnie są modne, na topie, cool. Zatem kolejne wcielenie wampira, to będzie człowiek nie będący wampirem, a chcący się nim stać, ubiegający się o członkostwo w klubie wampirzym, o wcielenie go do wampirzej społeczności, elity - podziwianej, wyjątkowej, lepszej od reszty szarych ludzi. Ja to widzę tak: będzie ubierał się na czarno, wyrywał sobie zdrowe zęby, pozostawiając jedynie kły, piłował końcówki zębów, żeby były ostre i wykradał woreczki z krwią ze szpitali i brał zimne kąpiele, żeby schłodzić ciało. A wszystko po to, żeby być jak umarły, a uniknąć śmierci.

Dawniej wampiry się ukrywały, polowano na nie, były symbolem zła. Obecnie są modne, na topie, cool. Zatem kolejne wcielenie wampira, to będzie człowiek nie będący wampirem, a chcący się nim stać, ubiegający się o członkostwo w klubie wampirzym, o wcielenie go do wampirzej społeczności, elity - podziwianej, wyjątkowej, lepszej od reszty szarych ludzi. Ja to widzę tak: będzie...

Gadzina już się świeciła, może zacznie emitować muzykę jak radio, tyle, że pod wpływem słońca?
A tak bez żartów, czekam na wybredne wampiry, które wysysają tylko krew zgodną z ich grupą krwi. A najlepiej - gdyby żywiły się krwią złych ludzi, omijając tych dobrych. To by była taka naturalna selekcja i metoda karania przestępców.
Może nowa generacja krwiopijców potrafiłaby uodpornić się na srebro, czosnek, krzyże, wodę święconą i światło dzienne?
A dobry wampir, który dokonuje eutanazji na życzenie i wysysa krew tylko z tych, którzy sami pragną umrzeć?

Gadzina już się świeciła, może zacznie emitować muzykę jak radio, tyle, że pod wpływem słońca?
A tak bez żartów, czekam na wybredne wampiry, które wysysają tylko krew zgodną z ich grupą krwi. A najlepiej - gdyby żywiły się krwią złych ludzi, omijając tych dobrych. To by była taka naturalna selekcja i metoda karania przestępców.
Może nowa generacja krwiopijców potrafiłaby...

Współczesne wcielenie wampira. Wampir Gender!
Tak więc przedstawiam Wam wampira Henia (bez obrazy dla innych Henryków, bardzo ładne imię). Jak każdy dotychczasowy wampir żywi się krwią, ale za to jaką! Krew musi mieć swój rocznik i odpowiednio „dojrzeć”, nawiasem mówiąc ,Henio najbardziej lubi rocznik 1863, ale to dlatego, że bardzo fascynuje się historią (wykłada nawet na uniwersytecie, z czegoś żyć musi). Ma nawet swoją piwnicę z butelkami zakorkowanej posoki. Skąd? Tego nie wiem i chyba lepiej, żebym nie wiedziała.
Dość już o preferencjach żywnościowych wygląd jest ważniejszy. Wampir nasz ma kły (też mi nowość), ale są to kły, które zmieniają kolor tak by pasowały do torebki – markowej oczywiście. Bo niby dlaczego mężczyzna nie może nosić torebek? Miłe panie, nie odbierajmy tej przyjemności mężczyznom! Henio jest bardzo zadbany, odżywia się o regularnych porach, systematycznie ćwiczy z panią Ewą, wyznaje zasadę „złość piękności szkodzi” ( i bardzo dobrze, w życiu nie trzeba się złościć tylko śmiać!). Ma również własnego stylistę, który dba o jego image. Owszem Henio się świeci ale nie od słońca, to wszystko wina brokatu na twarzy. Jest bardzo miły, ma profil na Facebook’u i mnóstwo znajomych, codziennie także wstawia swoje zdjęcia na Instagrama, a na jego Ask’u każdego dnia pojawiają się setki pytań.
Wybranki serca nie posiada, ale nie rozpacza z tego powodu. Jest bardzo zadowolony ze swojego życia : szafa pełna butów i torebek, do tego sława w Internecie i nieśmiertelność (kołki, czosnek i co tam jeszcze na niego nie działają, no chyba że podróbki perfum, tego Henio nie może znieść!). Czegóż chcieć więcej?

Współczesne wcielenie wampira. Wampir Gender!
Tak więc przedstawiam Wam wampira Henia (bez obrazy dla innych Henryków, bardzo ładne imię). Jak każdy dotychczasowy wampir żywi się krwią, ale za to jaką! Krew musi mieć swój rocznik i odpowiednio „dojrzeć”, nawiasem mówiąc ,Henio najbardziej lubi rocznik 1863, ale to dlatego, że bardzo fascynuje się historią (wykłada nawet...

Ostatnimi czasy wampiry dużo straciły na swojej drapieżności. Przypiłowano im pazury, podcięto zęby i przyrównano do wytresowanego pupilka. Następne wcielenie, jakie powinno się pojawić, musi zniszczyć ten upokarzający księcia ciemności obraz.
Następna era wampirów jaka powinna się pojawić, powinna unikać sfer romansu, obyczaju i komedii. Ludziom znudziły się potulne, przyjazne wampiry. Wampir powinien wywoływać strach. Mógłby być w literaturze głównym bohaterem. Bezwzględnym, nie znającym empatii i nie zdolnym do wszelkich uczuć. Nie zmieniałby kształtu, nie byłby najszybszym stworzeniem, nie świeciłby w słoneczne dni. Nie różniłby się od nas, słońce by go nie zabijało, nie żyłby setek lat. Byłby prawie taki jak my. Nie stwarzałby swoich kopii przez ugryzienie. Rodziłby się w normalny sposób. Zamieszkiwałby osady pełne wampirów. Nie musiałby się żywić tylko krwią ludzką, ale dieta wegetariańska całkowicie by mu nie wystarczyła. Ludzi traktowałby jak pożywienie.
Polowałby w nocy, w miejscach zamieszkanych przez ludzi, a każdy zbłąkany turysta, lub nowy ludzki mieszkaniec wampirzej osady, byłby na celowniku każdego. Dzieci wampirze wyczuwając krew, nie odstępowały by go na krok. Dorosłe wampiry spoglądałyby na niego ukradkiem, obmyślając plan jak zdobyć pożywienie przed pozostałymi.
Wampir stałby się trochę ludzki, ale tylko przez swój żywot. Rodziłby się i umierał, ale nie straciłby swego zła, sprytu i instynktu zabijania. Czytanie opowieści o nim przyspieszało by bicie serca, a przechodzenie się po miejscach zbrodni wywoływałoby gęsią skórkę. Wampir byłby tym do czego został stworzony, czyli powodem naszego strachu, który uzależnia.

Ostatnimi czasy wampiry dużo straciły na swojej drapieżności. Przypiłowano im pazury, podcięto zęby i przyrównano do wytresowanego pupilka. Następne wcielenie, jakie powinno się pojawić, musi zniszczyć ten upokarzający księcia ciemności obraz.
Następna era wampirów jaka powinna się pojawić, powinna unikać sfer romansu, obyczaju i komedii. Ludziom znudziły się potulne,...

-Była u mnie w nocy kobieta.
-Stary, musiałeś się nieźle nawalić wczoraj – powiedział Tom, a Max przyznał mu rację.
-Możecie się zbijać ale ja naprawdę ją czułem.
-Czułeś? – Max aż zakrztusił się piwem –To może jeszcze przeleciałeś tą zjawę?
-Nie wiem co to było… Czułem jak jej zimne dłonie mnie dotykają. I całowała mnie…
-Jak niby miałaby tu wejść? Przecież ty zawsze zamykasz się na cztery spusty.
-Nie wiem. –Pit patrzył w jakiś punkt na ścianie –Była zimna, nie wiem co robiliśmy, ale to było cudowne doznanie.
-Stary, ty mówisz to poważnie? – Tom spoważniał – Nie boisz się?
-Jakaś laska wbiła mu na chatę, czego tu się bać? – Max nadal się śmiał.
-Jeśli to prawda co mówisz, to mogła to być zmora.
Pit i Max spojrzeli na niego pytająco.
-Wujek opowiadał mi o duszach kobiet, które wysysają krew z młodych mężczyzn.
Pit zdjął koszulkę.
-Widzisz tu jakieś ślady?
Chłopcy obejrzeli go. –Nie ma nic. Może jednak ci się przyśniło? Jeśli jednak to była zmora, na pewno tu wróci.
***
Roxan huśtała się na gałęzi.
-To gdzie byłaś dziś w nocy? – spytała Nadia
-Byłam u pięknego chłopca – rozmarzyła się Roxan, odgarniając z twarzy blond loki – przez chwilę nawet pomyślałam by zabrać go ze sobą – wyznała z uśmiechem
-Dobrze wiesz, że matka nie zgodziła by się na zmianę żywego człowieka.
-Tak, wiem. Ale podnosząc mu ciśnienie krwi i spijając ją z nosa tak zapragnęłam jego ciała, jak nigdy nikogo.
-Ale pamiętałaś, by wyczyścić mu pamięć?
Roxan zamilkła. Wiedziała już, że musi tam wrócić.

-Była u mnie w nocy kobieta.
-Stary, musiałeś się nieźle nawalić wczoraj – powiedział Tom, a Max przyznał mu rację.
-Możecie się zbijać ale ja naprawdę ją czułem.
-Czułeś? – Max aż zakrztusił się piwem –To może jeszcze przeleciałeś tą zjawę?
-Nie wiem co to było… Czułem jak jej zimne dłonie mnie dotykają. I całowała mnie…
-Jak niby miałaby tu wejść? Przecież ty zawsze...

Na moich ustach lśni jeszcze maleńka kropla świeżej krwi. Nie, nie mojej własnej - w moich żyłach już od dawna jej nie ma. Chłepcę cudze soki, jak pasożyt żyję dzięki innym. Chociaż czy żyję to właściwe słowo? Z medycznego punktu widzenia właściwie jestem martwa. Lekarze mówią o takich jak ja wampir.
A wiecie skąd wziął się mit o wampirach?
Dawniej medycyna nie umiała odróżnić kataleptycznego transu od śmierci. Ludzi w nim pogrążonych składano do trumien. Budzili się już pod ziemią. Rozpaczliwie drapali w wieko zdzierając sobie palce do krwi. Wili się w cierpieniach, by w końcu zastygnąć w nienaturalnej pozie - dopadała ich prawdziwa śmierć. Jeśli ktoś otworzył grób (ot, na przykład złodziej - ci nie mieli poszanowania dla zmarłych), zastawał straszny widok. Denaci odsądzani byli od czci i wiary: powtórny pochówek nie miał już nic wspólnego z ceremoniałem chrześcijańskim.
Wampiry były więc naprawdę jedynie ofiarami. Też jestem ofiarą, ale - jak na ironię - już nie zabobonu i zacofania. Jestem ofiarą postępu.
Pół wieku temu w laboratoriach badawczych trwały prace nad wyleczeniem rzadkiej choroby krwi. Robiono eksperymenty z DNA. Próby na myszach wypadły obiecująco. Dziś, gdy o tym myślę, chce mi się śmiać - naukowcy zapomnieli, że ludzie nie są gryzoniami. Jednak to wystarczyło, żeby wszczepić grupie najbardziej chorych ("nierokujących") zmutowany gen. Byłam wśród nich.
Po pewnym czasie lekarze zaczęli zauważać, że stopniowo w moim organizmie krwi jest coraz mniej. Nie pomagały żadne leki, żadne dializy. Nasze organizmy odrzucały też pożywienie. Naukowcy próbowali wszystkiego - w końcu dochodząc do makabrycznego wniosku - krew potrzebną do funkcjonowania najważniejszych narządów mogą podawać nam doustnie - zmieniony układ pokarmowy pozwalał na przenikanie krwi przez żołądek i rozprowadzanie jej po ciele.
Dziś żyję tylko w szpitalu. Mój organizm ma siły tylko na utrzymywanie podstawowych funkcji życiowych, więc prawie nie mogę chodzić. Jestem wampirem. Jestem ofiarą.

Na moich ustach lśni jeszcze maleńka kropla świeżej krwi. Nie, nie mojej własnej - w moich żyłach już od dawna jej nie ma. Chłepcę cudze soki, jak pasożyt żyję dzięki innym. Chociaż czy żyję to właściwe słowo? Z medycznego punktu widzenia właściwie jestem martwa. Lekarze mówią o takich jak ja wampir.
A wiecie skąd wziął się mit o wampirach?
Dawniej medycyna nie umiała...

„Nowy” wampir to osoba na pozór przeciętna, żyjąca wśród nas, mieszkająca z nami po sąsiedzku, jadąca obok nas w tramwaju. Jak każdy wstaje rano i idzie do pracy, nawet jada to samo co my, ale tylko na pozór. W rzeczywistości żywi się nieszczęściem innych ludzi dlatego sam często do tych nieszczęść doprowadza. Pomaga zwolnic kogoś z pracy, skłócić najlepsze przyjaciółki, sprawić że syn obróci się przeciwko ojcu, źle doradzić w podejmowaniu decyzji, zrobić z niewinnej kawy dowód romansu lub samemu wdać się w romans by zniszczyć komuś rodzinę. Źle życzy innym i nie posiada się ze szczęścia gdy jego życzenia stają się rzeczywistością. Zaciera ręce gdy komuś cos się nie uda, cieszy się gdy może kogoś pogrążyć. Zazdrości gdy ktoś inny ma to czego on nie ma i to jest powód by z takiego człowieka uczynić swój cel. Taki wampir czerpie przyjemność i siłę z niszczenia innych. Delektuje się ich cierpieniem. Napawa się widokiem krzywdy, łez, bólu i porażek. Tylko tym żyje, tylko o tym mówi i myśli, tylko do tego dąży. To nadaje sens jego życiu. To jest jego pożywka. Do tego został stworzony. Do siania chaosu, zamieszania, do budzenia w innych frustracji, zwątpienia, poczucia niższości. Bycie wampirem daje mu poczucie wyższości, nadczłowieczeństwa.Nie ma kłów, czarnego płaszcza, nie lata, nie boi się słońca, nie wisi do góry nogami pod sufitem. Za to Jeździ na Kanary, nosi dobrze uszyty garnitur i niejednokrotnie pracuje na wyższym stanowisku co daje mu dodatkową przewagę nad swoimi ofiarami. Potrafią pokonać go tylko ci którzy nie dają się wciągnąć w jego intrygi , którzy potrafią przekuć słabość w siłę, niepowodzenie w sukces.

„Nowy” wampir to osoba na pozór przeciętna, żyjąca wśród nas, mieszkająca z nami po sąsiedzku, jadąca obok nas w tramwaju. Jak każdy wstaje rano i idzie do pracy, nawet jada to samo co my, ale tylko na pozór. W rzeczywistości żywi się nieszczęściem innych ludzi dlatego sam często do tych nieszczęść doprowadza. Pomaga zwolnic kogoś z pracy, skłócić najlepsze przyjaciółki,...

Trzy lata po tym jak mieszkańcy Rosji wszczęli batalię przeciwko zanieczyszczonej pochodnej morfiny nazwanej wśród tamtejszych dilerów krokodylem, pojawia się równie okropny zastępnik.
Dla przypomnienia; krokodyl jest wytwarzanym w domowych warunkach narkotykiem o kilkukrotnie zwiększonej sile niż heroina. Jest silnie uzależniający i już kilka godzin po pierwszej dawce można zauważyć widoczne zmiany skórne. Po kilku dniach w organizmie zachodzą nieodwracalne zniszczenia. Narządy wewnętrzne obumierają i zaczynają gnić, a na skórze tworzą się otwarte rany tworząc rozległą gangrenę.
Nowy rosyjski zabójca jest pochodną dezomorfiny (głównej składowej krokodyla), która zmieszana z odpowiednimi składnikami takimi jak jod czy czerwony fosfor sieje spustoszenie w ludzkim układzie krwionośnym. Specjaliści wyjaśniają że zabójcza mieszanka z kodeiną tworzy nieznany dotąd związek chemiczny sangurfinę*. Po przyjęciu narkotyk silnie reaguje z płynami ustrojowymi. Uderzenia gorąca, nadmierna potliwość i kołatanie serca mogą zmylić zespół ratunkowy, który podając nitroglicerynę tylko przyśpieszy reakcję wiązania się narkotyku z erytrocytami. Składniki krwi wiążące się z sangurfiną ulegają degradacji w wyniku czego już w kilka godzin po przyjęciu narkotyku z organizmu ofiary ubywa od 2-3 litrów krwi. Mimo licznych dializ i transfuzji ofiary umierają wskutek niewydolności narządów wewnętrznych. Narkotyk działa dopóki nie opróżni ciała z krwi we wszystkich tkankach.
Obecności narkotyku nie potwierdzono poza granicami Rosji. Władze ostrzegają obywateli przed narkotykiem, który z braku lepszej nazwy sygnuje się jako „вампир”
________
*Sangurfina – połączenie łacińskiego sanguis – krew i morfiny. Nieistniejący związek chemiczny.

Wybaczcie ten bio-chemiczny bełkot :)

Trzy lata po tym jak mieszkańcy Rosji wszczęli batalię przeciwko zanieczyszczonej pochodnej morfiny nazwanej wśród tamtejszych dilerów krokodylem, pojawia się równie okropny zastępnik.
Dla przypomnienia; krokodyl jest wytwarzanym w domowych warunkach narkotykiem o kilkukrotnie zwiększonej sile niż heroina. Jest silnie uzależniający i już kilka godzin po pierwszej dawce...