Sue Mithy siedziała skulona, we własnoręcznie zbudowanym z książek bunkrze. Próbowała czytać Dżumę A.Camusa, jednak zupełnie nie mogła się na niej skupić. Ponadto ręce trzęsły jej się jak u ćpuna, który od tygodnia nie dał sobie w żyłę. Dla Sue to książki były jak narkotyk.
A oni chcą mi go odebrać!
Nagle silny kopniak Regulatora zburzył jedną z papierowych ścian.
—Sue Mithy, wiemy że tam jesteś!
—Zostawcie mnie w spokoju! Ten cały wirus to bujda…
—Nie zamierzamy negocjować. Masz pięć sekund na opuszczenie bunkra—Regulator rozpoczął odliczanie.
Minęło pięć sekund. Bibliotekarka nie wyszła.
—W takim razie spłoniesz—rzekł mężczyzna w białym kombinezonie. Z jego pistoletu wystrzelił płomień.
Książki zajęły się momentalnie. Ściany bunkra pożerał ogień.
To już koniec. Umieram.
Tak, umierasz. Ale nie dlatego, że jesteś zarażona. Nie istnieje coś takiego jak Virus Legendo, jest tylko oczytanie, a ONI nie chcą oczytanego społeczeństwa. Pragną bezmyślnych idiotów, więc zamykają Czytelników, a książki palą na stosach. Czy zarażamy? Tak, mądrością…dlatego jesteśmy tak niebezpieczni.
Naprawdę?Błagam…
Naprawdę. Cii…
Sue przyciskając Dżumę do piersi, spłonęła w swoim książkowym bunkrze.

Sue Mithy siedziała skulona, we własnoręcznie zbudowanym z książek bunkrze. Próbowała czytać Dżumę A.Camusa, jednak zupełnie nie mogła się na niej skupić. Ponadto ręce trzęsły jej się jak u ćpuna, który od tygodnia nie dał sobie w żyłę. Dla Sue to książki były jak narkotyk.
A oni chcą mi go odebrać!
Nagle silny kopniak Regulatora zburzył jedną z papierowych ścian.
—Sue...

Pewna firma wprowadziła papier makulaturowy - idealnie biały. Robi on furorę wśród wydawnictw. Ludzie masowo kupują, czytają, nie mogą oderwać się od książek. Coraz bardziej podziwiają papier, a nie treść lektur. Okazuje się, że jest tylko jedno miejsce, gdzie można go uzyskać, a koszt produkcji jest niesamowicie niski. Każdy chce mieć to miejsce tylko dla siebie. Sprzeczki przeradzają się w zamieszki, a wszystko kończy się na III wojnie światowej. Na całym świecie pozostaje jedna śmiertelnie ranna osoba. Stają nad nią Bóg i Lucyfer.
- Ludzie są jak wirus. Wystarczy dać im coś idealnego, a rzucą się na to i zrobią wszystko aby zniszczyć resztę. Tym razem pozabijali się tylko po to, aby stać się właścicielem kury znoszącej złote jaja. Oj Ojcze, Ojcze. Jak to tam było? Nie zabijaj? Ani żadnej rzeczy, która jego jest? Zazdrość, chciwość, gniew?
- Dlaczego książki?
- Pycha czytających. „Jesteśmy mądrzejsi od tych co nie czytają” albo „Telewizja i gry rodzą agresję”, no to teraz mają. Nikt by nie czytał, nikt by nie zginął. To co, Tatuś? Zaczynamy grę od nowa? 17:0 dla mnie. Tym razem bardziej się postaraj.

Pewna firma wprowadziła papier makulaturowy - idealnie biały. Robi on furorę wśród wydawnictw. Ludzie masowo kupują, czytają, nie mogą oderwać się od książek. Coraz bardziej podziwiają papier, a nie treść lektur. Okazuje się, że jest tylko jedno miejsce, gdzie można go uzyskać, a koszt produkcji jest niesamowicie niski. Każdy chce mieć to miejsce tylko dla siebie. Sprzeczki...

Anastazja jest bardzo cichą osobą. Zaraz, zaraz? Ta Anastazja? Nie chwila.. BYŁA bardzo spokojną osobą, dopóki nie spotkała Adama. To on uświadomił ją i pokazał jej jakie naprawdę są książki i jakie wartości po sobie pozostawiają. Niestety oprócz tych wartości pozostawiają one coś jeszcze... ROZNOSZĄ WIRUSY! a raczej nie one a mole książkowe. Gdy rząd ogłosił, że to te owady są przyczyną, ludzie zaczęli wyrzucać książki. Jednak nie wszyscy, Ci w nich zakochani, a wśród nich Adam i Anastazja chronili swoje zbiory przed resztą świata. A kiedy inni ludzie dowiedzieli się o tym, że niektórzy nadal przechowują książki, rozpoczęły się liczne aresztowania ludzkich moli książkowych. Jednak zaczęły powstawać ruchy oporu. Niby rząd wszystko kontrolował, i taką wiadomość podawał światu, lecz miłośnicy książek nie odpuszczali, próbowali pokazywać ludziom, że nie można żyć bez książek, a można jakoś się uchronić przed przenośnikami wirusa. Anastazja dzielnie walczyła, u boku Adama-przywódcą ruchu oporu, lecz czy wygrali z zatwardziałym rządem.. ?

Anastazja jest bardzo cichą osobą. Zaraz, zaraz? Ta Anastazja? Nie chwila.. BYŁA bardzo spokojną osobą, dopóki nie spotkała Adama. To on uświadomił ją i pokazał jej jakie naprawdę są książki i jakie wartości po sobie pozostawiają. Niestety oprócz tych wartości pozostawiają one coś jeszcze... ROZNOSZĄ WIRUSY! a raczej nie one a mole książkowe. Gdy rząd ogłosił, że to te...

Pierwsze doniesienia o dziwnie zachowujących się ludziach pojawiły się w telewizji już wczoraj. Na szklanym ekranie naszym oczom ukazały się postaci z książkami w rękach i nieobecnym wzroku. Rząd jednak zlekceważył doniesienia uznając, że jest to jakiś dziwny performance Biblioteki Miejskiej mający na celu zachęcić ludzi do czytania. W południe mogliśmy obejrzeć ostatni przekaz, w którym dziennikarka zostaje zaatakowana przez osobnika z książką w ręku, który pokazuje jej okładkę i czyta pierwsze kilka zdań. Kobieta na naszych oczach odpływa, jej wzrok mętnieje następnie kieruje się do najbliżej księgarni w celu zdobycia jakiegoś poczytnego dzieła. jako widzowie niestety nie widzimy czy jej się udaje obraz znika. podejrzewamy, że kamerzysta również został zainfekowany. Z relacji osób, którym udało się zbiec dowiadujemy się, że 98% populacji czyta - to jest po prostu niemożliwe! Jak to się dzieje? W raporcie medycznym po przeprowadzonym badaniu na jednym z zarażonych osobników czytamy: "Wirus MolKsiążkowy roznoszony jest poprzez słowo pisane. Po zaszczepieniu wciągnięcia fabularnego osobnik nie jest wstanie racjonalnie myśleć o życiu codziennym. Pragnie tylko czytać i zarażać wirusem innych."Ostatni oporni załamują się. O czym to mówiliśmy... hm... co to za książka?! chce ją przeczytać... interesujące...

Pierwsze doniesienia o dziwnie zachowujących się ludziach pojawiły się w telewizji już wczoraj. Na szklanym ekranie naszym oczom ukazały się postaci z książkami w rękach i nieobecnym wzroku. Rząd jednak zlekceważył doniesienia uznając, że jest to jakiś dziwny performance Biblioteki Miejskiej mający na celu zachęcić ludzi do czytania. W południe mogliśmy obejrzeć ostatni...

Epidemia zaczęła się niewinnie, jednak szybko i niekontrolowanie rozprzestrzeniła się na cały glob. Obecnie jest to główny zabójca ludzkości.
Najpierw wykryto, że wirus znajduje się w książkach i zakazano wszystkim ich posiadania i czytania. Niestety wciąż jakieś zbuntowane mole książkowe mają książki i roznoszą groźnego wirusa. Zainfekowana osoba też zmienia się w niebezpiecznego mola, roznosi wirus, a potem umiera wykrzykując słowa z książek.
Takiego mola można poznać po obłąkanym, nieobecnym spojrzeniu, często chowa coś za siebie lub szybko wkłada książki do torby, należy wtedy szybko uciec w trosce o swoje zdrowie. Jeśli już doszło do zarażenia i pojawiają się pierwsze objawy choroby, należy udać się do szpitala.
Naukowcy i lekarze izolują mole książkowe w specjalnym pomieszczeniu, walcząc o ich życie. Policja codziennie dostarcza im nowe mole do leczenia.
Ostatnio odkryto, że pomóc w wyzdrowieniu może silne okładanie moli książkowych książką po głowie, wtedy się opamiętują i nienawidzą książek.
Oto piosenka moli:
Jesteśmy mole książkowe
głowy mamy niezdrowe
ale książki kochamy
życie za nie oddamy!

Epidemia zaczęła się niewinnie, jednak szybko i niekontrolowanie rozprzestrzeniła się na cały glob. Obecnie jest to główny zabójca ludzkości.
Najpierw wykryto, że wirus znajduje się w książkach i zakazano wszystkim ich posiadania i czytania. Niestety wciąż jakieś zbuntowane mole książkowe mają książki i roznoszą groźnego wirusa. Zainfekowana osoba też zmienia się w...

W opuszczonym mieście Mire, wewnątrz biblioteki, na najniższej, zakurzonej półce regału spoczywała gruba książka z twardą, szkarłatną okładką. Nadgryziona przez ząb czasu leżała uśpiona czekając, aż znowu ktoś ją podniesie. W tym zapomnianym budynku znajdującym się w ruinach niewiele się ostało. To tomiszcze było właśnie jednym z wyjątków.
Zaciekawienie zrodzone w Nike przez niezwykłe znalezisko było wręcz niewyobrażalne. Swoimi błękitnymi tęczówkami wpatrywała się w ten relikt przeszłości. Młoda jak na ten zawód pani archeolog wiedziała, że mimo swoich kompetencji nie powinna ruszać stąd nic sama, istnieje ryzyko uszkodzenia, jednak to co zakazane zawsze najbardziej kusi.
Jej drżąca dłoń sięgnęła po książkę. Opuszki palców przejechały po grzbiecie ze szkarłatnego włókna. Nike sama nie zauważyła kiedy już siedziała trzymając ją na kolanach i delikatnie otwierając, aby sprawdzić zawartość.
I właśnie w tym momencie... nastąpił koniec. Jej ciało dotąd spoczywa w ruinach, a każdy kto tylko się do niego zbliżył podzielił los złotowłosej Nike. A książka jak wtedy spoczywa grzecznie na półce i czeka, aż ktoś ją podniesie.
A teraz zadajcie sobie pytanie: Dlaczego Mire było opuszczone?

W opuszczonym mieście Mire, wewnątrz biblioteki, na najniższej, zakurzonej półce regału spoczywała gruba książka z twardą, szkarłatną okładką. Nadgryziona przez ząb czasu leżała uśpiona czekając, aż znowu ktoś ją podniesie. W tym zapomnianym budynku znajdującym się w ruinach niewiele się ostało. To tomiszcze było właśnie jednym z wyjątków.
Zaciekawienie zrodzone w Nike...

Zuzanna była bardzo lubianą osobą. Pracowała jako bibliotekarka i była z tego dumna. Cieszyła się, że może łączyć przyjemne z pożytecznym. Niedawno dotarła do niej plotka o wirusie roznoszonym przez książki. Było to dla niej nierealne, więc szybko zapomniała o nowinie. Nie wiedziała, że będzie ona tak odczuwalna w skutkach. W piątek, jak co dzień poszła do pracy.Nie przeczuwała nic złego. W bibliotece było pusto, więc postanowiła, że zacznie czytać książkę, na którą od dawna miała chrapkę. Spojrzała na zegarek. Była ósma trzydzieści. Zabrała się za czytanie. Od razu poczuła dziwny przypływ energii. Nie była świadoma, że czyta z prędkością światła. Po chwili poczuła, że słabnie i osuwa się na podłogę. Ocknęła się w szpitalu, bardzo słaba. Okazało się, że była o krok od śmierci i ledwo udało się ją odratować.Tajemniczy wirus, był jak najbardziej prawdziwy. Dawał czytelnikowi nadmiar energii i przyspieszał w czasie czytanie książek.Ludzki organizm nie mógł wytrzymać takiego obciążenia, więc bardzo szybko się osłabiał.Dochodziło do zatrzymania krążenia krwi. Zuzanna umknęła śmierci. Niestety dopóki nie odnajdzie się antidotum straciła pracę. Większość książek z miasta wywieziono na wysypisko i spalono. Nastąpił długi okres kwarantanny.

Zuzanna była bardzo lubianą osobą. Pracowała jako bibliotekarka i była z tego dumna. Cieszyła się, że może łączyć przyjemne z pożytecznym. Niedawno dotarła do niej plotka o wirusie roznoszonym przez książki. Było to dla niej nierealne, więc szybko zapomniała o nowinie. Nie wiedziała, że będzie ona tak odczuwalna w skutkach. W piątek, jak co dzień poszła do pracy.Nie...

Jadąc do pracy zauważyłam jak jeden motylek leci blisko szyby. Zaraz przyleciał kolejny, a za nim następny, i kolejny, i kolejny i... po jakimś czasie było już ich całe mnóstwo. Na początku były bardzo miłe i tylko sobie latały, ale ja czułam, że coś jest nie tak, że to nie są zwykłe motyle, ponieważ miały jakieś dziwne skrzydła. Niektóre z nich były szare i podziurawione, a jeszcze inne zupełnie czarne i przerażające. Gdy już było ich na wiele na dworze, że świata nie było widać, zaczęły atakować. Ludzie biegli, uciekali, krzyczeli i piszczeli ze strachu. Dziwne było to, że one nie zabijały ludzi tylko wstrzykiwały w układ krwionośny wirus ( tak podejrzewam). Dokładnie mogłam się przyjrzeć jednemu człowiekowi, który został ukąszony. On nie zachowywał się jak zombie, że szedł dalej zarażać innych. On po prostu wstał i poszedł do księgarni, w której kupił stos książek. Śledziłam go i doszedł do domu, gdzie otworzył jedną i w ciągu jednej godziny przeczytał całą książkę, która wyglądała na dość grubą. Byłam w szoku, nie rozumiałam jaki w tym sens. Lecz po pewnym czasie zrozumiałam. Mózg był przeciążony stałym czytaniem i przyjmowaniem tekst wraz z oczami. Człowiek nie spał, nie jadł, nie pił, nic innego nie robił oprócz czytania. Co prowadziło do przegrzania mózgu i wycieńczenia organizmu, a w konsekwencji do śmierci. Wirus nazywany był "Bookmania". Zabił pół miasteczka.

Jadąc do pracy zauważyłam jak jeden motylek leci blisko szyby. Zaraz przyleciał kolejny, a za nim następny, i kolejny, i kolejny i... po jakimś czasie było już ich całe mnóstwo. Na początku były bardzo miłe i tylko sobie latały, ale ja czułam, że coś jest nie tak, że to nie są zwykłe motyle, ponieważ miały jakieś dziwne skrzydła. Niektóre z nich były szare i podziurawione,...

M minus 1 dzień:
"Dziś ...u progu..., długo..., już za 24h przejmiemy...każdego, w tym... będziemy władać..."- nagranie przechwycone przez BaJkE.
Dzień M (M'all'now'nia)
- Panie Przemierza, panie Przemierza, już się rozpoczęło! - wbiegając krzyczał mister kultury.
- Cholera, nie mogli poczekać chociaż do południa.
- Mietek w Środowisku, mówi że jesteśmy przygotowani.
- Co jemu do tego.Oni i tak się nim zajmą.
- Ale panie Przemierze, plan B-UKnuty musimy wprowadzić w życie.
- W żadnym wypadku wiesz czym to się skończy.
- Tak długo na to czekaliśmy, tyle pracy, wytłuczemy ich wszystkich.
- Dość tego - krzyknął Przemierza - wszyscy opuścić pokój.
- Tak jest panie Przemierza.
Przemierza sięgnął po komórkę, napisał smsa na 6255669642.
We wszystkich środkach przekazu ukazała się wiadomość: "Dziś Wam darujemy."
Oświadczenie Przemierza późnym wieczorem: Wprowadzamy dopłaty do książek. Będziemy dążyć do tego aby każdy.Niech M'all'now'nia będzie z wami.
Kwatera M:
- A mówiłem Ci mallek, że się uda.
- Nie spodziewałem się że wystarczy podziałać na jednego, tylko dlaczego tak zaprogramowałeś wirusa aby na końcu wstawił właśnie to.
- Przynajmniej do kolejnych wyborów będziemy mieć z tymi osłami spokój.

M minus 1 dzień:
"Dziś ...u progu..., długo..., już za 24h przejmiemy...każdego, w tym... będziemy władać..."- nagranie przechwycone przez BaJkE.
Dzień M (M'all'now'nia)
- Panie Przemierza, panie Przemierza, już się rozpoczęło! - wbiegając krzyczał mister kultury.
- Cholera, nie mogli poczekać chociaż do południa.
- Mietek w Środowisku, mówi że jesteśmy przygotowani.
-...

Doktor Bralny nie pamiętał kiedy ostatnio wychodził z laboratorium, a słusznie przypuszczał, że szybko to nie nastąpi. Od wybuchu epidemii minęły dopiero trzy tygodnie, a nieznany wirus pochłonął już całą Europę i powoli, ale systematycznie rozchodził się dalej. Do tej pory wiadomo było niewiele. Już od pierwszych dni epidemii stało się jasne, że wirus przenoszony jest przez mole książkowe. Pierwsze objawy zgłosili bibliotekarze, antykwariusze… A zaraz za nimi studenci. Jeśli był to przypadek, to bardzo zgrabny, a jeśli przemyślany atak, to termin zaplanowano idealnie. Sesja. Szeregi studentów pochłoniętych przez opasłe tomiska nie zwracały uwagi na nic. A wirusowi nie trzeba było wiele czasu. Do znanych objawów należały zawroty głowy, senność, okazyjna amnezja. Słowem nic, czego studenci nie przypisywali by egzaminom. O retrowirusie wiedziano, że jest oporny na UV, za to podatny na wysokie temperatury. Bralny wzdychał cicho na myśl o prężnych w całej Europie rytuałach palenia książek. Chętnie podjęli się tego przerażeni ignoranci, powstała z grobów inkwizycja, fanatycy religijni, a nawet sami naukowcy widzący w tym jedyną nadzieję ocalenia ludzkości. Czy powstanie jednak ruch oporu?

Doktor Bralny nie pamiętał kiedy ostatnio wychodził z laboratorium, a słusznie przypuszczał, że szybko to nie nastąpi. Od wybuchu epidemii minęły dopiero trzy tygodnie, a nieznany wirus pochłonął już całą Europę i powoli, ale systematycznie rozchodził się dalej. Do tej pory wiadomo było niewiele. Już od pierwszych dni epidemii stało się jasne, że wirus przenoszony jest...