Teoretycznie - z całą pewnością tak; praktycznie - już niekoniecznie. Bo moglibyśmy powiedzieć, że nie można zabić z miłości czy nienawiści. Tylko należy pamiętać, że docierają do nas informacje, które są niezgodne z postawionymi przez nas granicami. Media informują nas, że ktoś popełnił samobójstwo z miłości, ktoś inny z zazdrości zabił siebie i drugą osobę.
Ludzie wytyczają sobie granice, ale niejednokrotnie nie potrafią się ich utrzymać. Mówią więc między sobą, że tak oczywiście, tego a tego nie powinno się robić. Ale z drugiej strony - czy powinniśmy oceniać kogoś kto znalazł się w sytuacji, w której my nigdy nie byliśmy?

Teoretycznie - z całą pewnością tak; praktycznie - już niekoniecznie. Bo moglibyśmy powiedzieć, że nie można zabić z miłości czy nienawiści. Tylko należy pamiętać, że docierają do nas informacje, które są niezgodne z postawionymi przez nas granicami. Media informują nas, że ktoś popełnił samobójstwo z miłości, ktoś inny z zazdrości zabił siebie i drugą osobę.
Ludzie...

Nienawiść – Miłość. Dwa najbardziej sprzeczne uczucia ,a jakże bliskie sobie. Porywające z ziemi, przyprawiające o mdłości, przepełniające nas samych, dla mnie bezgraniczne. Człowiek nie zawsze odnajduje się w miłości , ale jeśli Kocha prawdziwie , to wywołuje ona w nim burzę przeróżnych nieznajomych odczuć. Podobnie jak nienawiść ogarnia nas całych i nie pozwala funkcjonować nie przypominając ,iż głęboko w nas siedzi. Dwa najbardziej rozbrajające i niszczejące uczucia we wszechświecie sprawiają, że jesteśmy gotowi na największe poświęcenia i głupstwa. Dla Miłości możemy zostawić całą przyszłość ,którą jeszcze niedawno planowaliśmy, możemy przemierzyć cały ląd i wszystkie morza. Widok ukochanej osoby sprawia, że możemy wznieść się nad ziemie i zmienić całe swoje życie. Przez Nienawiść potrafimy zabijać, szaleć i dotykać moralnego dna. Te dwa uczucia są bezgraniczne gdyż mogą zmienić wszystko i wszystkich swoją siłą i bezwzględnością. Nie ma człowieka, który panował by nad Miłością i Nienawiścią. Nie ma ludzi , którzy potrafili by Miłość i Nienawiść przezwyciężyć.

Nienawiść – Miłość. Dwa najbardziej sprzeczne uczucia ,a jakże bliskie sobie. Porywające z ziemi, przyprawiające o mdłości, przepełniające nas samych, dla mnie bezgraniczne. Człowiek nie zawsze odnajduje się w miłości , ale jeśli Kocha prawdziwie , to wywołuje ona w nim burzę przeróżnych nieznajomych odczuć. Podobnie jak nienawiść ogarnia nas całych i nie pozwala...

Bywa tak, że miłość w pewnym momencie płynnie przechodzi w nienawiść i na odwrót. A gdyby istniały nieprzekraczalne granice, jak byłoby to możliwe? "No dobrze" można powiedzieć. "Ale przecież mogą być to granice "przekraczalne", takie, które czasami się rozmywają". Osobiście uważam, że granica, którą da się przekroczyć nie jest granicą realną; jest tylko umownie, ale nie faktycznie (powstaje nam przez to ciekawy paradoks- granica, która nie jest granicą). Reasumując: są tylko umowne granice miłości i nienawiści. Są to uczucia, których (umowne i paradoksalne) "granice" się przesuwają, zaginają, rozmywają, a czasami nawet znikają.

Bywa tak, że miłość w pewnym momencie płynnie przechodzi w nienawiść i na odwrót. A gdyby istniały nieprzekraczalne granice, jak byłoby to możliwe? "No dobrze" można powiedzieć. "Ale przecież mogą być to granice "przekraczalne", takie, które czasami się rozmywają". Osobiście uważam, że granica, którą da się przekroczyć nie jest granicą realną; jest tylko umownie, ale nie...

Granice? Czym tak naprawdę są granice? Z ciekawość postanowiłam sprawdzić w encyklopedii PWN znaczenie słowa granica i nie znalazłam go. Jest granica w matematyce, jest też granica celna, granica państwa, ale nie ma objaśnienia znaczenia tego słowa samego w sobie. Za to w słowniku określona jest, jako linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; linia podziału lub czynniki różnicujące coś; ograniczony zasięg lub miara czegoś dozwolonego; kres możliwości fizycznych lub psychicznych człowieka. Jest, więc ona trudna do zdefiniowania, a zatem jak można oceniać czy coś ma granice? Przyjęłam, że chodzi o granice zachowania, podejmowania decyzji, ale to również nie ułatwiło mi sprawy, bo przecież granica dla jednej osoby może być przesunięta dalej lub bliżej niż np. granice całego społeczeństwa. Jednak przecież każdy człowiek ustala sobie pewne maksimum, którego nie przekroczy i przyjęłam tą wersję, ale zaraz potem pomyślałam o ludziach popełniających morderstwa w afekcie. Następnie jak lawina przetoczyły się przez moją głowę sprawy związane z zabójstwami z miłości i zamiast odpowiedzieć sobie na pytanie czy w miłości i nienawiści są granice pojawiło się kolejne: gdzie jest granica między bezgraniczną miłością, a bezgraniczną nienawiścią?

Granice? Czym tak naprawdę są granice? Z ciekawość postanowiłam sprawdzić w encyklopedii PWN znaczenie słowa granica i nie znalazłam go. Jest granica w matematyce, jest też granica celna, granica państwa, ale nie ma objaśnienia znaczenia tego słowa samego w sobie. Za to w słowniku określona jest, jako linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; linia podziału...

"Twoja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka." To taka stara japońska zasada, którą lubię się kierować w życiu i uważam, że tyczy się ona także ograniczeń tych dwóch skrajności jakimi są miłość i nienawiść. Wierzę, iż kochać można się bezgranicznie i choć nie sądzę, aby miłość i nienawiść dzieliła cienka nić, to jednak zdaję sobie sprawę, że jedno w drugie może łatwo przejść. Niestety - zwykle jednak to miłość przeradza się w nienawiść. A co jeśli miłość pozostawiła po sobie owoce? Ludzie przestają się kochać, a dziecko jest zagubione, nierzadko wykorzystywane przez dwoje niegdyś tak bliskich sobie ludzi, teraz zaciekle ze sobą walczących. Czy można tak daleko posunąć się w nienawiści, żeby nadużyć zaufania drugiego człowieka, którego przecież samemu się stworzyło? Moim zdaniem sytuacja jest niedopuszczalna. Granicą w miłości i nienawiści jest odpowiedzialność za życie drugiego człowieka. Małego człowieka, który nie prosił się na świat i nie chce odpowiadać za błędy rodziców.

"Twoja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka." To taka stara japońska zasada, którą lubię się kierować w życiu i uważam, że tyczy się ona także ograniczeń tych dwóch skrajności jakimi są miłość i nienawiść. Wierzę, iż kochać można się bezgranicznie i choć nie sądzę, aby miłość i nienawiść dzieliła cienka nić, to jednak zdaję sobie sprawę, że...

W miłości na wojnie wszystkie chwyty dozwolone. Więc dlaczego miałyby być jakieś granice? Myślę, że wszystko zależy od tego, w co człowiek wierzy. Jeśli jesteśmy chrześcijanami, to zapewne trafimy do nieba/czyśćca/piekła gdzie będziemy się mogli się dalej kochać/nienawidzić. Jeżeli wyznajemy buddyzm, będziemy się mogli kochać/nienawidzić jako kwiatki, krowy czy chmurki. W ateizmie jest to natomiast trochę trudniejsze. Jeśli ateiści w nic nie wierzę, to co się może z nimi dziać? Nic. Więc tutaj, dla ludzi którzy się kochali/nienawidzili występują właśnie te nieprzekraczalne granice. To po prostu wszystko zależy od punktu widzenia.

W miłości na wojnie wszystkie chwyty dozwolone. Więc dlaczego miałyby być jakieś granice? Myślę, że wszystko zależy od tego, w co człowiek wierzy. Jeśli jesteśmy chrześcijanami, to zapewne trafimy do nieba/czyśćca/piekła gdzie będziemy się mogli się dalej kochać/nienawidzić. Jeżeli wyznajemy buddyzm, będziemy się mogli kochać/nienawidzić jako kwiatki, krowy czy chmurki. W...

Miłość i nienawiść. Jakże wiele na ich temat zostało powiedziane, napisane, wyśpiewane czy odtworzone na szklanym ekranie. Od zarania dziejów jeden z ulubionych tematów dla artystów. Miłość i nienawiść… te słowa aż kipią od emocji.
Kiedyś gdzieś przeczytałam, że między miłością a nienawiścią istnieje cienka granica. Ile prawdy zawartej jest w tych słowach. Miłość to przecież nienawiść, która pomyliła drogę. Nie ma miłości bez nienawiści, tak jak nie ma nienawiści bez miłości. Te dwa stany emocjonalne, nie są wbrew pozorom przeciwstawne. Ich przeciwieństwem jest obojętność.
Czy w miłości i nienawiści istnieją jakiekolwiek nieprzekraczalne granice? Moim zdaniem nie. Albo kochasz kogoś aż do bólu, albo nie kochasz wcale. Albo nienawidzisz kogoś aż do bólu, ale nie nienawidzisz wcale. Jeżeli pojawią się jakieś granice, to tylko z inicjatywy człowieka, jego wyboru. Czysta miłość i czysta nienawiść nie znają granic.

Miłość i nienawiść. Jakże wiele na ich temat zostało powiedziane, napisane, wyśpiewane czy odtworzone na szklanym ekranie. Od zarania dziejów jeden z ulubionych tematów dla artystów. Miłość i nienawiść… te słowa aż kipią od emocji.
Kiedyś gdzieś przeczytałam, że między miłością a nienawiścią istnieje cienka granica. Ile prawdy zawartej jest w tych słowach. Miłość to...

Moim zdaniem w miłości nie ma żadnych granic, jeżeli się kogoś kocha to jest się w stanie zrobić wszystko.

Moim zdaniem w miłości nie ma żadnych granic, jeżeli się kogoś kocha to jest się w stanie zrobić wszystko.

Jeśli chodzi o same uczucia to wydaje się, że nie mają granic.
Miłość i nienawiść - dwa ogromne antagonizmy, a każdy z nich o wielkiej mocy.
Wydają się nieograniczone w swej sile.
Jedno buduje, drugie rujnuje.
Jedno umacnia, drugie niszczy wszystko.
Oba silne i nie do okiełznania.

Człowiek mimo wszystko jest ponad nimi.
Ponad ogromną miłością i wielką nienawiścią.
MUSI ustalać granice.
Musi nad sobą panować
Musi trzymać uczucia w ryzach.
Gdyby każdy z nas pozwolił sobie na całkowitą swobodę
świat stałby się pobojowiskiem chaosu.
Tam, gdzie wszystko jest dozwolone
widać zamęt.
Emocje na drugi plan zrzucają
godność i szacunek.
Nie jesteśmy samotnymi wyspami,
nie możemy pozwolić sobie na przekraczanie pewnych granic
nawet jeśli kierują nami
MIŁOŚĆ lub NIENAWIŚĆ.

Jeśli chodzi o same uczucia to wydaje się, że nie mają granic.
Miłość i nienawiść - dwa ogromne antagonizmy, a każdy z nich o wielkiej mocy.
Wydają się nieograniczone w swej sile.
Jedno buduje, drugie rujnuje.
Jedno umacnia, drugie niszczy wszystko.
Oba silne i nie do okiełznania.

Człowiek mimo wszystko jest ponad nimi.
Ponad ogromną miłością i wielką nienawiścią.
MUSI...

Miłość przychodzi jak wiatr od morza. Miłość w upalne dni kryje się pod nagrzanymi skorupami muszli, zagrzebuje się w suchym piasku i czeka na lepszy czas. Posucha rodzi gorycz i martwotę. Języki słońca w ciszy zlizują sól z bosych stóp kochanków, którym wciąż mało i mało. Miłość rodzi się byle gdzie, byle czym się karmi, z byle czego jest utkana. Raz rozpalony płomień roznosi się po świecie otumaniającym dymem i blaskiem niepokojąco jasnym. Bo co jasno płonie, szybko się spala i w popiół obraca. Miłość w starość murszeje, obrasta babim latem, kruszy się jak smagana wichrem skała, przemija. Wielu mówi, że miłość nie zna granic, że wyrasta z westchnień i zapuszcza korzenie głęboko w glebę serc, czerpiąc siły z tęsknot. To kłamstwo. Nieśmiertelna miłość stałaby się pułapką, przekleństwem, głodem, nowotworem zamkniętym w zbyt małej przestrzeni, zjadającym się wężem, wciąż rodzącym się i wciąż. Miłość musi mieć granice. Niekoniecznie będzie to wielka przepaść pochłaniająca wszystko, czy uczuciożercza mara dusząca splecione dusze w stalowym uścisku. Granica będzie płynna. Wonna jak trawa, lotna, cicha. Miłość przecież przychodzi jak wiatr od morza. W podobny sposób musi też odchodzić.
A jak jest z nienawiścią? Lepiej może nie wiedzieć.

Miłość przychodzi jak wiatr od morza. Miłość w upalne dni kryje się pod nagrzanymi skorupami muszli, zagrzebuje się w suchym piasku i czeka na lepszy czas. Posucha rodzi gorycz i martwotę. Języki słońca w ciszy zlizują sól z bosych stóp kochanków, którym wciąż mało i mało. Miłość rodzi się byle gdzie, byle czym się karmi, z byle czego jest utkana. Raz rozpalony płomień...