Skłonna jestem powiedziec, że jeżeli chodzi o mnie od zawsze bujałam na obłokach. Kiedy powrócę myślami do czasów dzieciństwa widzę piękne obrazy w mojej głowie. Ile to razy marzyłam o wyprawach w dalekie strony świata, wtedy wystarczyło ubrac gumaki zabrac ze sobą coś do schrupania i wyruszało się odkrywac nieznane "kąty" okolicy. Jako dziecko marzyłam o tym aby zostac archeologiem dlatego przygotowywałam się do tego i w ogródku przekopywałam ziemię w poszukiwaniu szczątków zaginionej cywilizacji. Rodzice czasami mówili sami do siebie "Ta dziewczyna za dużo bajduży sobie w głowie. Oby nie poszło to w złą stronę".
Dziś twierdzę, że po części mieli rację. Marzenia - mówi się - nie kosztują, ale kiedy bujamy w obłokach czy bezpośrednio na nich siedzimy czasami możemy z nich spaśc - a upadek boli to się nazywa zderzenie rzeczywistością.
Jednak mimo wszystko marzenia są nieodłącznym elementem życia każdego z nas. Czyż nie prawda?

Skłonna jestem powiedziec, że jeżeli chodzi o mnie od zawsze bujałam na obłokach. Kiedy powrócę myślami do czasów dzieciństwa widzę piękne obrazy w mojej głowie. Ile to razy marzyłam o wyprawach w dalekie strony świata, wtedy wystarczyło ubrac gumaki zabrac ze sobą coś do schrupania i wyruszało się odkrywac nieznane "kąty" okolicy. Jako dziecko marzyłam o tym aby zostac...

Mała dziewczynka puszcza bański mydlane. Wiatr unosi je wysoko i pękają. Dziewczynka nie poddaje się. Puszcza w świat kolejne. Ogromne i malutkie. Następne i następne. Aż skończy jej się płyn w pojemniczku, a wszystkie bańki unicestwi wiatr. Dziewczynka nie wybucha płaczem. Nie biegnie do mamy by poskarżyć się, że piękne bańki zniknęły, a ona nie ma jak ponownie przywrócić ich do życia. Dziewczynka nie jest naiwnym dzieckiem. Wie, że taka jest kolej rzeczy. Po narodzinach następuje śmierć. Po początku przychodzi koniec. Marzenia zmieniają się w rzeczywistość. Tylko tak smutno robi się dziewczynce, kiedy patrzy w pustą przestrzeń, gdzie zniknęły bańki. Choć jej mentalność nie jest jeszcze dojrzała to dziewczynka już wie, że to alegoria życia. Że marzenia, zwłaszcza te z dzieciństwa są jak bańki mydlane. Pryskają, a nam pozostaje tylko wydmuchiwać kolejne. I następne. Aż do momentu gdy któreś z nich uniesie się do samego nieba i spełni się jak piękny sen.

Mała dziewczynka puszcza bański mydlane. Wiatr unosi je wysoko i pękają. Dziewczynka nie poddaje się. Puszcza w świat kolejne. Ogromne i malutkie. Następne i następne. Aż skończy jej się płyn w pojemniczku, a wszystkie bańki unicestwi wiatr. Dziewczynka nie wybucha płaczem. Nie biegnie do mamy by poskarżyć się, że piękne bańki zniknęły, a ona nie ma jak ponownie przywrócić...

Jakkolwiek by to nie zabrzmiało... Marzenie z mojego dzieciństwa towarzyszy mi do dziś. A mianowicie jest to KOŃ. Tak, dokładnie - takie zwierzątko z czterema nóżkami, kopytkami, grzywą i miękkimi chrapami.
Po dziś dzień nie mam zielonego pojęcia jak to wszystko się zaczęło. Rodzice już dawno wysnuli teorię, że odziedziczyłam miłość do tych zwierząt po dziadkach. Konie znajdują się w moim umyśle odkąd tylko mogę sięgnąć pamięcią. Moje pierwsze prace plastyczne przedstawiały właśnie te stworzenia, a każda wizyta w stajni wywoływała euforię.
Lata intensywnej pracy w stajni, to najszczęśliwsze lata mojego życia. Poznałam wiele wspaniałych koni, które na zawsze pozostaną w mojej pamięci. Burza... Największa i najwspanialsza klacz w całym Klubie Jeździeckim. Kiedy już zdążyłam ją pokochać i zacząć snuć plany o zbieraniu na nią pieniążków... odeszła. Nie udało się jej uratować. Nawet nie zdążyłam się z nią pożegnać. Ale doskonale ją pamiętam... Jej opanowanie, kiedy nieudolnie zakładałam ogłowie i siodło, stojąc na palcach i ledwie sięgając grzbietu. Cierpliwość, kiedy mozolnie się na nią wdrapywałam. Oczy... Duże, ciemne. Inteligentne spojrzenie.
Minęło już pięć lat... Zostawiła po sobie córkę. Kiedy patrzyłam na Bolkę, widziałam w niej jej matkę. Odeszłam z tego miejsca, to za bardzo bolało.
Jednak wierzę, że kiedyś wrócę po cząstkę, którą po sobie pozostawiła i pokocham ją równie mocno.

Jakkolwiek by to nie zabrzmiało... Marzenie z mojego dzieciństwa towarzyszy mi do dziś. A mianowicie jest to KOŃ. Tak, dokładnie - takie zwierzątko z czterema nóżkami, kopytkami, grzywą i miękkimi chrapami.
Po dziś dzień nie mam zielonego pojęcia jak to wszystko się zaczęło. Rodzice już dawno wysnuli teorię, że odziedziczyłam miłość do tych zwierząt po dziadkach. Konie...

Marzenia. Myślę, że marzymy nie tylko w okresie dzieciństwa, ale to właśnie wtedy marzenia są najpiękniejsze, najszczersze, takie proste i często naiwne. Jako dziecko marzyłam o różnych rzeczach, od wielkiej miłości, aż po wyjazd na Grenlandię by tam spotkać mojego ukochanego bohatera lat dziecięcych - Anaruka. Chciałam być sławna, chciałam zostać aktorką, tancerką lub trochę nietypowo jak na dziewczynkę - kierowcą TIR-a. Jednego dnia chciałam być księżniczką, a drugiego biegałam za chłopakami i wspinałam się na drzewa, ale nigdy nie przestawałam marzyć. I nie przestanę.

Marzenia. Myślę, że marzymy nie tylko w okresie dzieciństwa, ale to właśnie wtedy marzenia są najpiękniejsze, najszczersze, takie proste i często naiwne. Jako dziecko marzyłam o różnych rzeczach, od wielkiej miłości, aż po wyjazd na Grenlandię by tam spotkać mojego ukochanego bohatera lat dziecięcych - Anaruka. Chciałam być sławna, chciałam zostać aktorką, tancerką lub...

Każdy z nas ma swoje pragnienia,marzenia. Moim marzeniem z dzieciństwa, było to, aby zostać z zawodu nauczycielką od języka polskiego. Zawsze zakładałam buty na obcasie mojej mamie, brałam książki i co najważniejsze dziennik lekcyjny. Dzienniki, robiłam sobie z zeszytów. Wpisywałam tematy lekcji,obecność i uwagi :)
Mam nadzieję,że się spełni, wciąż czekam :)

Każdy z nas ma swoje pragnienia,marzenia. Moim marzeniem z dzieciństwa, było to, aby zostać z zawodu nauczycielką od języka polskiego. Zawsze zakładałam buty na obcasie mojej mamie, brałam książki i co najważniejsze dziennik lekcyjny. Dzienniki, robiłam sobie z zeszytów. Wpisywałam tematy lekcji,obecność i uwagi :)
Mam nadzieję,że się spełni, wciąż czekam :)

Od zawsze byłem inny niż reszta mojego otoczenia. Gdy moi rówieśnicy skakali po drzewach i strzelali do siebie z "patyczanych pistoletów" (jak to je określali), ja wolałem sobie poczytać. Siadałem pod drzewem i zatapiałem się w lekturze, przenosiłem w wyimaginowany świat. Moim marzeniem było zostać drugą J.K. Rowling. Pragnąłem być sławny, podziwaniany. Może to dziwne ale chiałem tez udzielać wywiadów. Gdy czytałem "Harry'ego Pottera", byłem jak zaczarowany. Wraz z postaciami przeżywałem chwile radości oraz smutku, cierpień i nienawiści. Tak bardzo pragnąłem pisać, że założyłem swój zeszyt z pierwszymi tekstami. Raz nawet wygrałem szkolny konkurs na opowiadanie fantastyczne. Ten sukces bardzo mnie pobudził do dalszej pracy nad swiom skromniutkim warsztatem. Jak to chłopiec, pisałem o smokach, rycerzach i królewnach w zamkniętych wieżach. Marzyłem każdą komorką swojego ciała by pisać grube książki fantasy. Mimo, że rodzina zachęcała mnie do tego to chłopcy i dziewczęta śmiali się ze mnie, że wolę czytać książki niźli grać w berka. Jakoże byłem jeszcze młody, bardziej obchodziła mnie opinia dzieciaków z mojej klasy niż mych stwórców. Koniec końców porzuciłem swoje marzenia na rzecz grania w piłkę nożną. Tak zostało mi do dziś. Jednakowoż chcę powrócić do szlachetnej sztuki jaką jest pisarstwo. Jak to się mówi "Stara miłość nie rdzewieje". Nie mam nadziei na spełnienie tego marzenia lecz wierzę, że zostanę drugą J.K. Rowling.

Od zawsze byłem inny niż reszta mojego otoczenia. Gdy moi rówieśnicy skakali po drzewach i strzelali do siebie z "patyczanych pistoletów" (jak to je określali), ja wolałem sobie poczytać. Siadałem pod drzewem i zatapiałem się w lekturze, przenosiłem w wyimaginowany świat. Moim marzeniem było zostać drugą J.K. Rowling. Pragnąłem być sławny, podziwaniany. Może to dziwne ale...

Dzieciństwo to etap w życiu człowieka, w którym puszczamy wodzę naszej wyobraźni. Objawia się to w wielu pomysłach, zabawach, rysunkach. Jest to moment, kiedy jesteśmy małymi marzycielami. Słowo "dzieciństwo" ogranicza nasz zakres wiekowy, a dzieckiem możemy być zawsze, nawet w wieku siedemdziesięciu lat.
W dzieciństwie miałam wiele marzeń. Pewnie każdy przerobił kwestie typu "Chcę zostać strażakiem, policjantem, etc.". Miałam tak samo, tylko, że ja chciałam zostać archeologiem. Rodzice oraz dziadkowie nie nadążali za kupowaniem mi książek, z których mogłam czerpać wiedzę na temat kultury egipskiej.
Przeplatało się przez to chęć zostania wielką pisarką. Marzyłam pisać historie o innym, wręcz utopijnym świecie. Zapisałam wiele kartek zeszytów.
Od małego mój świat się kręcił wokół mniejszych światów. Tymi światami są właśnie książki. Czytanie ich było podróżą w nieznane. Próba pisania samej była podróżą w głąb samej siebie. Chcąc realizować marzenia żyje w ciągłej podróży pełnej przygód.

Dzieciństwo to etap w życiu człowieka, w którym puszczamy wodzę naszej wyobraźni. Objawia się to w wielu pomysłach, zabawach, rysunkach. Jest to moment, kiedy jesteśmy małymi marzycielami. Słowo "dzieciństwo" ogranicza nasz zakres wiekowy, a dzieckiem możemy być zawsze, nawet w wieku siedemdziesięciu lat.
W dzieciństwie miałam wiele marzeń. Pewnie każdy przerobił kwestie...

Będąc małą dziewczynką marzyłam o tym, aby mieć magiczne moce np. zatrzymywanie czasu czy przywoływanie rzeczy. Pamiętam, że bawiąc się z kuzynami udawaliśmy, że każde z nas ma jakąś inną moc i staczaliśmy walkę dobra i zła. Z czasem to marzenie trochę się zmieniło. Chciałam zostać kimś w rodzaju anioła. Umieć latać i pomagać swoimi mocami innym ludziom. Marzyłam także o tym, żeby szybko mieć 16 lat. Mam. Szkoda tylko, że minęło to tak szybko. Teraz chętnie wróciłabym się do momentu, kiedy miałam 9 lat. Było prościej. Marzenia się spełniały. Nawet, gdy wszystko było na niby.

Będąc małą dziewczynką marzyłam o tym, aby mieć magiczne moce np. zatrzymywanie czasu czy przywoływanie rzeczy. Pamiętam, że bawiąc się z kuzynami udawaliśmy, że każde z nas ma jakąś inną moc i staczaliśmy walkę dobra i zła. Z czasem to marzenie trochę się zmieniło. Chciałam zostać kimś w rodzaju anioła. Umieć latać i pomagać swoimi mocami innym ludziom. Marzyłam także o...