M: Zatańczysz?
K: Tango?
M: A co złego jest w tangu?
K: W tangu nic, ale Ty w ogóle potrafisz tańczyć?
M: Z Tobą? Zatańczę wszystko.
K: Od kiedy?
M: Od teraz!
...
M: Ta chwila mogłaby trwać wiecznie.
K: Nie przesadzasz?
M: Nie! Chciałbym...
K: Tak?
M: Chciałbym już zawsze być tak blisko, czuć Twój zapach, drżenie
ciała, przyspieszony oddech...Chciałbym Cię mieć przy sobie by upajać się Tobą, zatracać w Tobie i zapominać!
K: Wino zaczęło działać?
M: To nie wino! To Ty! Nie rozumiesz, że tango było tylko pretekstem?
K: Pretekstem? do czego?
M: Chcę żeby tak już zostało.
K: W końcu!

M: Zatańczysz?
K: Tango?
M: A co złego jest w tangu?
K: W tangu nic, ale Ty w ogóle potrafisz tańczyć?
M: Z Tobą? Zatańczę wszystko.
K: Od kiedy?
M: Od teraz!
...
M: Ta chwila mogłaby trwać wiecznie.
K: Nie przesadzasz?
M: Nie! Chciałbym...
K: Tak?
M: Chciałbym już zawsze być tak blisko, czuć Twój zapach, drżenie
ciała, przyspieszony oddech...Chciałbym Cię mieć przy...

- Auu…
- Co się stało?
- Nadepnąłeś mi na nogę!
- Przepraszam Eugeniuszu, ale tańczę po raz pierwszy w ogóle. A co dopiero taki taniec jak tango.
- Niech ci będzie Edku, ale może pozwolisz żebym to ja poprowadził?
- Nie.
- Dobrze, spokojnie, pytałam tylko. O matko!
- Co się stało? Nie ci nie jest?
- Nie, potknąłem się tylko. Dlaczego nikt nie sprzątnął Artura?
- No przecież to zrobiłem jakieś 10 minut temu.
- Ależ nie o to mi chodzi, Edwardzie. Pytam czemu nikt jeszcze nie zabrał stąd ciała. W takich warunkach nie da się tańczyć!
- Cała rodzina się gdzieś rozeszła. Chyba się mnie boją. I słusznie. A ja nie będę tego robił. Niby z jakiej racji ja mam pochować człowieka, który myślał, że jest panem życia i śmierci. O, i jeszcze chciał zabić i ciebie i mnie.
- Spokojnie Edku. Nie podniecaj się tak, bo mylisz kroki. Masz absolutną rację.
- No jasne. Ktoś już dawno powinien był skończyć z tymi głupawymi ideami, idiotyczną walką o władzę. Prawdziwą potęgę daje siła. Tylko ten kto ją ma wyprze słabszych i otrzyma prawdziwą władzę.
- Bardzo dobrze powiedziane Edku. Ale już nic nie mów. Po prostu tańczmy.

(Wesoła twórczość, czyli ciąg dalszy „Tanga” Sławomira Mrożka):)

- Auu…
- Co się stało?
- Nadepnąłeś mi na nogę!
- Przepraszam Eugeniuszu, ale tańczę po raz pierwszy w ogóle. A co dopiero taki taniec jak tango.
- Niech ci będzie Edku, ale może pozwolisz żebym to ja poprowadził?
- Nie.
- Dobrze, spokojnie, pytałam tylko. O matko!
- Co się stało? Nie ci nie jest?
- Nie, potknąłem się tylko. Dlaczego nikt nie sprzątnął Artura?
- No przecież...

Przyglądał się jej od dłuższego czasu. Jej szczupłym palcom, łabędziej szyi. Przyglądał jej się w sposób ostateczny, autorytarny, gdy zbliżała się płynnie o krok, by zaraz odstąpić szeleszcząc czerwonym jedwabiem. Dziwna rzecz, że po raz pierwszy głos uwiązł mu w gardle. To tylko kobieta. Kobieta! Nawet nie znał jej imienia. Słodka rozkoszy! - takie połączenie w tańcu z obcym ciałem, twarzą bez imienia. Czy to grzech? Muzyka prowadziła ich w nieskończoności - dwie wyalienowane, zbyt niedoskonałe istoty. Gdy poprosił ją, niewiele ponad minutę temu, o taniec, nie oponowała. "Tylko o nic nie pytaj" - poprosiła - "Tylko nie pytaj". Śmieszna istotka. Jak tu werbalizować myśli, gdy roztacza taką woń? Kokietuje spojrzeniem? Podnieca tak szalenie długimi palcami? Jak się odezwać, gdy ciało powiedziało już wszystko? Przez cztery minuty jesteśmy dla siebie tchnieniem, by gdy dźwięki umilkną, więcej dla siebie nie istnieć. Uśmiechnął się czując jej oddech na swojej szyi. "To tylko taniec, Kochanie, nie zapytam o nic".

Przyglądał się jej od dłuższego czasu. Jej szczupłym palcom, łabędziej szyi. Przyglądał jej się w sposób ostateczny, autorytarny, gdy zbliżała się płynnie o krok, by zaraz odstąpić szeleszcząc czerwonym jedwabiem. Dziwna rzecz, że po raz pierwszy głos uwiązł mu w gardle. To tylko kobieta. Kobieta! Nawet nie znał jej imienia. Słodka rozkoszy! - takie połączenie w tańcu z...

-Kochanie...
-Tak?
-Pięknie wyglądasz, sukienka dodaje Ci uroku...
-Komplementy zawsze były Twoją mocną stroną.
-Czy tylko komplementy?
-Cóż, niech pomyślę...może znalazłabym jeszcze kilka Twoich zalet...
-Mianowicie?
-Proszę, ale pan ciekawy...Zostawię to dla siebie...
-Nie daj się prosić...
-Nic ze mnie nie wyciągniesz...ciekawość to pierwszy stopień do piekła...
- Czy zawsze musisz postawić na swoim?
- Lubię mieć przewagę.
- Ale zazwyczaj to mężczyzna powinien dominować w związku.
- A kto powiedział, że my tworzymy związek?
-To żart z Twojej strony? Jesteśmy z sobą już 3 miesiące, mamy sporo udanych wieczorów...
-Mamy też sporo mniejszych lub większych kłótni za sobą...
-W każdym związku są gorsze i lepsze dni...Wtedy lepiej docenia się te piękne chwile.
-To, że spędzamy ze sobą czas o niczym nie świadczy.
-Myślałem, że Ci na mnie zależy...
-Skłamałabym, gdybym stwierdziła, że nie...ale nie wiem czy jestem gotowa na stały związek...
-Może spróbujemy? Nic nie stracisz, a może zyskasz super faceta na całe życie!
-Masz na myśli siebie? Ale się uśmiałam! Kusząca propozycja!
-Więc jak?
-Lubię wyzwania, a życie u Twego boku, u boku człowieka z takim charakterem, ale i urokiem osobistym to nie lada wyzwanie! Wchodzę w to!
-Najdroższa, przetańczyłbym z Tobą w objęciach całe życie! Kocham Cię!!!

-Kochanie...
-Tak?
-Pięknie wyglądasz, sukienka dodaje Ci uroku...
-Komplementy zawsze były Twoją mocną stroną.
-Czy tylko komplementy?
-Cóż, niech pomyślę...może znalazłabym jeszcze kilka Twoich zalet...
-Mianowicie?
-Proszę, ale pan ciekawy...Zostawię to dla siebie...
-Nie daj się prosić...
-Nic ze mnie nie wyciągniesz...ciekawość to pierwszy stopień do piekła...
- Czy...

- Zatańczysz?
…skinęła głową…
Objął ją w pół, położył jej dłoń na swoim ramieniu i zaczął się taniec… Patrzył jej w oczy… ona nieśmiało podnosiła na niego swój wzrok… widać było, że On coś dla niej znaczy…. Sunęli w rytm tanga wsłuchani w bicie swoich serce, przerywane mrugnięciem powiek… On ją prowadził bardzo stanowczo, a jednocześnie bardzo delikatnie. Ona pomimo swojego twardego charakteru odkrywała przed nim swoje piękno, sunęła za nim w takt muzyki….
- jesteśmy…
- tańczymy…
- Anka, Ty wiesz, że znaczysz dla mnie dużo?
Zaczęła intensywnie wpatrywać się w Jego oczy.
- jesteś tego pewny? Może to tylko złudzenie bliskości tego tańca?
- Jestem pewny. Tylko nie wiem, co Ty o tym sądzisz?
- Ja? Ja się boję… boję się być sama, ale jeszcze bardziej boję się być z Tobą… boję się zatracić całkowicie, dopóki istnieje granica między nami jakoś się trzymam…
- Czy to znaczy, że…
- Tak, od dawna nie jesteś mi obojętny…
- Dlaczego? Czemu nic nie mówiłaś?
- Czekałam na Twój ruch…
- A teraz?
- Teraz może właśnie jest ta chwila, może czas powiedzieć coś więcej, bo ile można czekać… chociaż czekanie też ma swój urok. Nareszcie mamy okazję zatańczyć i…
Anka spojrzała na Piotra, uśmiechając się kącikiem ust. W oczach miała iskierki, a jej serce biło jak oszalałe. Nie mogła już dłużej czekać, nie w takiej sytuacji. Teraz albo nigdy… może już nie będzie drugiej szansy…
- Anka, ja też na Ciebie czekałem. Bałem się, że jesteś obojętna wobec mnie… że nic między nami nie będzie, że nie chcesz… Chociaż czasem widziałem ten błysk w Twoim oku. Chyba byłem głupcem, że tyle zwlekałem…
Przytuleni w tańcu dotrwali do ostatnich taktów piosenki. Nie mogli oderwać od siebie oczu, a ich wargi szeptały słowa miłości.

- Zatańczysz?
…skinęła głową…
Objął ją w pół, położył jej dłoń na swoim ramieniu i zaczął się taniec… Patrzył jej w oczy… ona nieśmiało podnosiła na niego swój wzrok… widać było, że On coś dla niej znaczy…. Sunęli w rytm tanga wsłuchani w bicie swoich serce, przerywane mrugnięciem powiek… On ją prowadził bardzo stanowczo, a jednocześnie bardzo delikatnie. Ona pomimo swojego...

Taniec to nie czas na rozmowy.
Taniec to czas na emocje.
Podczas tańczenia się nie rozmawia.
Podczas tańczenia się czuje.

Taniec to nie czas na rozmowy.
Taniec to czas na emocje.
Podczas tańczenia się nie rozmawia.
Podczas tańczenia się czuje.

W oddali słychać głos Krzysia Krawczyka:
"Zatańczysz ze mną jeszcze raz,
Ostatni raz,
Nim skończy się ten bal..."
I tylko moje myśli go przekrzykują: Odwagi! Teraz, albo nigdy! Idź!
2 minuty później..
- można prosić? Gestem podając jej dłoń.
- z przyjemnością! Przy okazji lekko się uśmiechnęła.
Nie miałem pojęcia czy zrobiła to z grzeczności, czy może choć trochę się jej spodobałem? yyy.. raczej to pierwsze.
Zaczęliśmy się poruszać. Ja, jak ten osioł miałem usta ściśnięte z nerwów, a zawsze gęba mi się nie zamyka. Moje stopy zesztywniały, poczułem się kaleką.
Z głośników sączyła się melodia Ivana:
"Jej piękne czarne oczy,
Śnią się czarne oczy.
Ich nie przeoczysz
Wiem, że nie..."
Spojrzałem na nią! Jej oczy już mnie lustrowały. Uśmiechnęła się ponownie. Oddałem uśmiech, zaczarowany. Na miotle odleciał strach, jej ciało wirowało zgodnie z moim i zaczęliśmy odważniej płynąć, namiętnie patrząc w oczy.
Po chwili w rytmie melodii Maanamu:
"Nie wypuszczaj mnie z Twych ramion,
Tylko z Tobą mogę być.
Złote tango, złote tango,
Złote tango w nocy lśni.
Całuj, całuj mnie kochany,
całuj aż do pierwszej krwi.
Złote tango, złote tango,
Tylko ja i ty..."
przycisnąłem ją mocniej do siebie, moja postawa zmieniła się niczym rogaty pewny siebie buhaj, do którego należy cały parkiet. Stopy odzyskały całkowitą sprawność, nauka tańca nie poszła w las. Wirowaliśmy tak do momentu, kiedy muzyka przestała grać. Zgasły światła i słychać tylko było przyspieszone oddechy naszych ciał. Pot na czole, mrowienie rąk, dreszczyk podrygiwania powoli stygł...
Pocałowałem ją! Oddała mi swoje jędrne usta.

A w głowie cichuteńko, lecz wyczuwalnie przewijała się weselna pieśń "Żono moja, serce moje.."

W oddali słychać głos Krzysia Krawczyka:
"Zatańczysz ze mną jeszcze raz,
Ostatni raz,
Nim skończy się ten bal..."
I tylko moje myśli go przekrzykują: Odwagi! Teraz, albo nigdy! Idź!
2 minuty później..
- można prosić? Gestem podając jej dłoń.
- z przyjemnością! Przy okazji lekko się uśmiechnęła.
Nie miałem pojęcia czy zrobiła to z grzeczności, czy może choć trochę się jej...

Był ciepły wieczór a z nieba padały pojedyncze krople deszczu. Oni we dwoje na zewnątrz, podczas gdy w środku, na sali, goście weselni bawili się na całego.
Słyszeli lekki odgłos muzyki:,,What the world needs now is love, sweet love”
- Zamknij oczy
- Po co?- spytała niepewnym głosem
- Zaufaj mi, będzie pięknie
Zgodziła się. Nałożył jej a potem sobie chustkę na oczy. Chwycił ją i zaczęli powoli tańczyć.
- Nie wiem, co w Tobie jest takiego, ze tak na mnie działasz
- Może to?- i zaczął lekkim głosem szeptać jej do uszu- is love, sweet love
- Jesteś szalony, wiesz?
- To z miłości, wiesz?
Kolejny spokojny obrót, zimne krople deszczu spływały po ich ciałach.
- Czujesz to?
- Ale co?- spytała zmieszana
- Moje serce bijące dla Ciebie- wypowiadając to przyłożył jej dłoń do swego serca
- A Ty czujesz?- spytała
- Twoje serce? Oczywiście kochana
- Obiecasz mi cos?
- Wszystko czego pragniesz- przyciągnął ją do siebie i uniósł lekko jej kolano
- Będziemy już zawsze tacy jak dziś?
- Wiesz, że to dla mnie najpiękniejsza prośba jaką mogę spełnić?
- Czyli tak?
- Oczywiście kochana- i znów namiętnie ją objął i szeptał: What the world needs now is love, sweet love
- Uwielbiam jak tańczysz i szepczesz mi do ucha
- Uwielbiam, gdy mnie słuchasz taka rozmarzona
- Jak tu nie marzyć mając kogoś takiego- wtuliła się w niego i tym razem ona wyszeptała magiczne słowa: is love, sweet love
- Is love- odpowiedział
- Sweet love- dokończyła
- Cieszę się
- Dlaczego?
- Z tego, że tańczymy w tym miejscu…- Nie zdążył dokończyć, ponieważ ona powiedziała to za niego cichym głosem, załamującym się powoli drobnym płaczem
- Gdzie zatańczyliśmy pierwszy raz
- Czytasz mi w myślach
- Is love- powtórzyła za głosem dochodzącym z sali
- Płaczesz ze szczęścia czy ze smutku?
-To deszcz, deszcz z mych oczu
-Najpiękniejszy deszcz jaki znam- musnął ją ustami w policzek by otrzeć jej łzy
-Is love
-Sweet love
Po tych słowach wtuliła się w niego nie zwracając już uwagi na łzy oraz deszcz. Tańczyli tak jeszcze na zewnątrz kilka minut w swej „ słodkiej miłości”

Był ciepły wieczór a z nieba padały pojedyncze krople deszczu. Oni we dwoje na zewnątrz, podczas gdy w środku, na sali, goście weselni bawili się na całego.
Słyszeli lekki odgłos muzyki:,,What the world needs now is love, sweet love”
- Zamknij oczy
- Po co?- spytała niepewnym głosem
- Zaufaj mi, będzie pięknie
Zgodziła się. Nałożył jej a potem sobie chustkę na oczy. Chwycił...

Na parkiecie wirują cztery pary, a przynajmniej tak to powinno wyglądać. Alice i John to para zakochanych 60-latków, Ann i Patt poznali się przypadkiem na ulicy, Kate i Stive widzieli się kilka razy na wiejskiej potańcówce, Oliv z Erykiem- dwa przeciwieństwa.

-Odbijany- powiedział Eryk do Stive'a. Robiąc przy tym minę jakby chciał powiedzieć: "Patrz i się ucz"

Kate i Eryk
-Mmm pięknie dziś wyglądasz.- powiedział patrząc jej w oczy.
- Dzięki.- Odpowiedziała, starając się odsunąć nieco od jego śmiałego objęcia.
-Gdzie mi uciekasz, ślicznotko?
-Może odbijany?

Kate i John
-Ałć. Nic się nie stało:)
-Bardzo przepraszam. Po prostu nie mogę patrzeć jak ten młody podrywacz tańczy z moim kwiatuszkiem.
-Bardzo proszę , tylko niech Pan nie robi odbijanego z nim, bo nie zniosę dłużej jego zachowania, a nie mogę przerwać lekcji.
-No dobrze to zróbmy odbijanego z Pattem.

Kate i Patt
-Lubisz ogórki?
-Yyy...ogórki?
-Tak. Na mojej plantacji wyhodowałem nową odmianę, która ma szansę na zwycięstwo w tegorocznym konkursie warzywniczym.
-Aha. To...to bardzo ciekawe.
-Odbijany!-Powiedział Stive przerywając rozmowę.

Kate i Stive
-Czyżbym cie wybawił?
-Haha sama nie wiem. Chyba tak:)
-Musimy uniknąć odbijanego, nie oszukujmy się- najlepiej tańczy nam się razem ;)
-Yhm tym razem masz rację.
-Zawsze ją mam.- Przysunął ją bliżej. Kate nic nie odpowiedziała,a jej ciało przeszył zimny dreszcz.
-Nie bój się. Poddaj się mocy muzyki.- Kate nie mogła myśleć, czuła, że jeśli się odsunie jak to zawsze robiła upadnie na ziemię i zrobi z siebie pośmiewisko.
-Nie boję się Ciebie. Ale chyba powinnam:)
-Czekałem na ten moment prawie rok. Przepraszam, że dopiero teraz się odważyłem z tobą zatańczyć. Byłem tchórzem, bałem się, że nie będziesz chciała...sama wiesz:)
- Warto było czekać- i odpłynęli w rytmie tanga.

Na parkiecie wirują cztery pary, a przynajmniej tak to powinno wyglądać. Alice i John to para zakochanych 60-latków, Ann i Patt poznali się przypadkiem na ulicy, Kate i Stive widzieli się kilka razy na wiejskiej potańcówce, Oliv z Erykiem- dwa przeciwieństwa.

-Odbijany- powiedział Eryk do Stive'a. Robiąc przy tym minę jakby chciał powiedzieć: "Patrz i się ucz"

Kate i Eryk
...

Szłam do szpitala,było ciemno,w ręku trzymałam magnetofon. Szłam do mojego umierającego męża. Zastanawiałam się tylko,po co mu magnetofon...
K-cześć,kochanie
M-cześć. Masz to,o co cię prosiłem?
K-mam
M-więc włóż do środka płytę
K-dobrze. A skąd ją masz?
M-To Twoja płyta-powiedział ledwo i gdy zabrzmiały pierwsze takty piosenki,poznałam... Tą płytę nagrałam,gdy dowiedziałam się,że Mateusz jest nieuleczalnie chory....


"Zatańcz ze mną jeszcze raz
Otul twarzą moją twarz "

M-mogę panią prosić do tańca?
K-z przyjemnością

Mateusz wstał i zaczęliśmy tańczyć. Poznaliśmy się dzięki tańcom.

M-czuję,że to nasz ostatni taniec...
K-Nie mów tak,proszę


"Gdy ciebie zabraknie i ziemia rozstąpi się ..."

M-ale tak jest i dlatego tak bardzo zależy mi,żebyśmy pożegnali się w taki sam sposób w jaki się poznaliśmy
K-nie mówmy o śmierci,cieszmy się tą chwilą
M-Kocham Cię....

Mateusz wtulił się we mnie,a ja poczułam,że jego ciało osuwa się na ziemię... Nie słyszałam bicia jego serca...Słyszałam tylko :

"Dziś już wiem będziesz zawsze blisko mnie
I wierzę w dobry czas, kiedy ból odejdzie sam"

Szłam do szpitala,było ciemno,w ręku trzymałam magnetofon. Szłam do mojego umierającego męża. Zastanawiałam się tylko,po co mu magnetofon...
K-cześć,kochanie
M-cześć. Masz to,o co cię prosiłem?
K-mam
M-więc włóż do środka płytę
K-dobrze. A skąd ją masz?
M-To Twoja płyta-powiedział ledwo i gdy zabrzmiały pierwsze takty piosenki,poznałam... Tą płytę nagrałam,gdy dowiedziałam...