Są dwa rodzaje szczęścia. Pierwszym z nich raczą się osoby z tak zwanym zadartym do góry nosem, do tego stopnia zadartym, że nic spoza niego nie widać. Ani chmur błękitnych, ani twarzy niższego człowieka, ani tym bardziej nie potrafią oni odróżnić tego prawdziwego od złudzeń i mrzonek. Nie wiedzą, co jest dla nich po drodze, bo idą przez życie po omacku, gdyż wszystko przesłania im wielki NOS. Są to osoby, o których prości ludzie mawiają, że im się wiedzie dobrze. Oni również mają się za szczęśliwców, szczególnie wtedy, gdy mogą zaparkować swoje czerwone BMW obok zardzewiałego fiata sąsiadów lub gdy przysyłają biednym krewnym pocztówki z Bora- Bora. Czują, że spełnili wtedy dobry uczynek, bo rodzinie pokazali piękne miejsce.

Jest też drugi rodzaj szczęścia. Szczęście poczciwego człowieka, który codziennie zaraz po przebudzeniu, szeroko otwiera okno i łapczywie oddycha porannym powietrzem, czerpiąc z tego prawdziwą rozkosz. Radość sprawia mu każda minuta spędzona z rodziną, każdy kwiatek w ogrodzie. Jest najszczęśliwszy na świecie chociaż nigdy nie był na Bora- Bora i raczej nie będzie.

Mnie radość daje wiele rzeczy. Uwielbiam powracać do przeszłości i wspominać dobre dni. Dużo czasu poświęcam też na planowanie przyszłości, daje mi to siłę i energię, gdy już coś sobie wyobrażę, jestem w stanie zrobić wszystko, by to się spełniło, wbrew wszelkim trudnościom. Uwielbiam zapach porannej kawy, wychodzić na spacer w deszcz, występy przed publicznością mniejszą większą, karmić psa, zawierać znajomości, pisać listy, okna zaraz po umyciu, czytać, słuchać, przejażdżki rowerem i wiele innych rzeczy. Staram się cieszyć wszystkim, co daje mi los, życie jest tak ulotne!

Największą istotą człowieczeństwa jest zrozumieć to, że szczęście to nie tylko spektakularny sukces, ale przede wszystkim droga, którą pokonamy, każdy krok, aby ten sukces osiągnąć. To jest prawdziwe szczęście, które nie siedzi tylko w naszej głowie, ale przesiąknięty jest nim każdy nasz włos, całe nagie ciało, serce. Najważniejsze jest to, by nie oglądać się za siebie i nie przestawać wędrować, czyli żyć prawdziwie.

Są dwa rodzaje szczęścia. Pierwszym z nich raczą się osoby z tak zwanym zadartym do góry nosem, do tego stopnia zadartym, że nic spoza niego nie widać. Ani chmur błękitnych, ani twarzy niższego człowieka, ani tym bardziej nie potrafią oni odróżnić tego prawdziwego od złudzeń i mrzonek. Nie wiedzą, co jest dla nich po drodze, bo idą przez życie po omacku, gdyż wszystko...

Co sprawia, że jesteście szczęśliwi? Czy są to zwykłe, codzienne przyjemności, czy raczej spektakularne sukcesy? Jak wiele trzeba, by poczuć prawdziwe szczęście?


Szczęście to stan, którego każdy z nas niejednokrotnie zaznał w swoim życiu z różnych powodów. Dla części społeczeństwa owo uczucie nierozerwalnie wiąże się z dobrobytem, wręcz bogactwem materialnym, dla innych z sukcesami w karierze czy to naukowej, sportowej czy zawodowej, a dla jeszcze innych są to te wyjątkowe zdarzenia z ich życia, które sprawiają ,że staje się ono bardziej wartościowe i piękne.
Ja szczęście kojarzę (jak w znanej nam zabawie w skojarzenia) z niewinnością bo tylko to co czyste może przynosić ukojenie, spokój ducha a chyba właśnie o to chodzi w tym stanie. Jak powszechnie wiadomo, na ogół najbardziej niewinne i potrafiące najszczerzej cieszyć się z życia są dzieci, one nie potrzebują do tego spektakularnych zdarzeń, im wystarczy łąka kawałek koca i ładna pogoda, albo tata opowiadający bajkę na dobranoc i to wystarczy. To właśnie takie wspomnienia z mojego życia, sprawiają, że potrafię choćby na krótką chwilę zapomnieć o problemach życia codziennego i być po prostu spokojniejsza- szczęśliwsza. Moje dzieciństwo, to jest właśnie to do czego wracam w chwilach słabości, te wyjątkowe momenty nadal napawają mnie radością i przypominają co jest w życiu ważne i o co warto zabiegać, stają się moją siłą; bo właśnie wtedy tak jak nigdy potrafiłam cieszyć się z małych rzeczy; z zakończenia układania puzzli; ze wspólnej wraz z siostrą budowy namiotu w środku pokoju; z bukietu kwiatków, które nazbierałam dla mamy, tak bez okazji; i nawet z tego że wprawiałam całą rodzinę w lepszy humor tłumaczeniem że "żaba pisze się przez rz bo wymienia się na ropucha". Niby nic wielkiego a jednak wywołuje uśmiech i ciepło na sercu, ale zarówno zmusza do refleksji czy nadal potrafię czuć się szczęśliwa z tak małych rzeczy tak często jak kiedyś. Czy do szczęścia wystarczy mi telefon od babci, spacer z przyjaciółką po parku, czy może potrzebuję do poczucia szczęścia premii albo wygranej w konkursie?. A więc uczciwie mówiąc czasem zapominam się, i stawiam sobie i życiu wyższe wymagania w uszczęśliwianiu swojej własnej osoby, niemniej prawdą też jest że potrafię zaśmiać się głośno i poczuć naprawdę szczęśliwa z takiej drobnostki jak zabawny dialog w czytanej książce czy niezbyt czysto odśpiewana piosenka. Osobiście postaram się zapamiętać, że prawdziwie szczęśliwym można być i w sytuacjach pozornie przeciętnych, tak jak to robią dzieci bo one są w tym chyba najlepsze i tego samego życzę innym "dorosłym" szczególnie tym nieszczęśliwym. Czas znowu zacząć cieszyć się częściej bez specjalnej okazji tak po prostu, w końcu od tego jest życie.

Co sprawia, że jesteście szczęśliwi? Czy są to zwykłe, codzienne przyjemności, czy raczej spektakularne sukcesy? Jak wiele trzeba, by poczuć prawdziwe szczęście?


Szczęście to stan, którego każdy z nas niejednokrotnie zaznał w swoim życiu z różnych powodów. Dla części społeczeństwa owo uczucie nierozerwalnie wiąże się z dobrobytem, wręcz bogactwem materialnym, dla innych z...

Moje szczęścia - a jest ich wiele, mają różne oblicza.
Szczęście to ta chwila, w której czuję, że mogłabym skakać z radości z wielkim uśmiechem na twarzy krzycząc na całe gardło "HURRRRRAA.
Szczęście to ta chwila, delikatna jak łabędzi puch, i ulotna jak on, gdy z rozmarzonym uśmiechem, przymkniętymi powiekami, mruczę jak kot wylizujący miseczkę śmietanki i przytulam się do mojego mężczyzny, czując jego ciepło i zapach.
Szczęście to czyjś uśmiech wywołany moim działaniem.
Szczęście to uczucie dumy z sukcesów osiągniętych własną, ciężką i uczciwą pracą.
Szczęście to brak powodów do zmartwień, brak poważnych chorób,długów niemożliwych do spłacenia, trudności w życiu uczuciowym i rodzinnym.
Szczęście to mój rozczulony uśmiech gdy widzę uśmiech własnych dzieci,gdy mam możliwość zabawy z nimi, przytulania i całowania na dobranoc.
Szczęście to odwiedzanie czarodziejskich miejsc mojego dzieciństwa, wdychanie zapachu jezior i lasów Bieszczadzkich, cisza cerkwi, szum traw na Połoninie.
Szczęście to w końcu zdrowy sen, z pięknymi marzeniami a wolny od trosk i koszmarów.
Szczęście to brak ograniczeń, poczucie braku skrępowania, wolność wyboru, słowa i czynu by móc postępować w zgodzie z własnym "ja".
Szczęście to uczucie, gdy po przeczytaniu ostatniej strony książki kupionej na wyprzedarzy, z ulgą uznaję, że się nie zawiodłam i warta była swej ceny.
Szczęście to czuć rozkosze podniebienia, wspaniałe smaki ulubionych potraw.
Szczęście to uniknąć czegoś, co wydało się być nieuniknione a koszmarne w skutkach.
Szczęście to móc przemycić odrobinę szaleństwa w tym co się robi, aby urozmaicić szarą codzienność.

Moje szczęścia - a jest ich wiele, mają różne oblicza.
Szczęście to ta chwila, w której czuję, że mogłabym skakać z radości z wielkim uśmiechem na twarzy krzycząc na całe gardło "HURRRRRAA.
Szczęście to ta chwila, delikatna jak łabędzi puch, i ulotna jak on, gdy z rozmarzonym uśmiechem, przymkniętymi powiekami, mruczę jak kot wylizujący miseczkę śmietanki i przytulam się...

Najpierw myślę, że trzeba by zdefiniować, tą podręcznikową wersję szczęścia, czyli emocje spowodowane doświadczeniami ocenianymi przed podmiot jako pozytywne. Psychologia wydziela w pojęciu szczęście rozbawienie i zadowolenie.

Szczęście jest dla mnie pojęciem względnym. Dla każdej osoby będzie ono inne. Właśnie to wydaję mi się w szczęściu najpiękniejsze, że jest tak bardzo różnorakie. Jestem typem osoby, która szczęście widzi w niewielkich rzeczach. Kiedy zamiast deszczy pojawia się słońce, kiedy leżę na łące i wiem, że nie mam żadnych problemów, a przede wszystkim kiedy widzę, że moja sympatia uśmiecha się do mnie. Widzę uciechę w najmniejszych rzeczach, nieważne jest czy to na prawdę spory sukces czy zwyczajne zrobienie ciasta, oba przyniosą niespotykaną radość u mnie.

Jedną z najważniejszych cech, które powinien mieć właśnie człowiek, to możliwość zobaczenia szczęścia, gdziekolwiek się patrzy. Jeśli zapomnimy o tak ważnej rzeczy jak zauważanie radości, to życia stanie się bezwartościowe. Szczęście jest jak magia, tylko jak będziemy chcieli dostrzec je, to naprawdę poczujemy magia, jaką jest szczęście.

Co zrobić, by poczuć szczęście? Szczęście jest wszędzie! Nie trzeba nawet szukać, tylko obróć głowę w innym stronę niż od monitora. Czy ściana nie wygląda na szczęśliwą? Żartowałam. Ale uśmiech pojawia się na twarzy. Szczęście jest jak kurz, osiada i zostaje. Więc idź do kuchni i zjedz kawałek czekolady, by poczuć radość w jedzeniu, poczym idź na spacer, by poczuć radość z lata. Wrócisz uśmiechnięty, wypoczęty, pełny szczęścia. Może trochę zboczyłam z tematu, TO TE SZCZĘŚCIE TAK WPŁYWA NA LUDZI. Więc nie szukaj go po kątach u siebie w domu, bo zapewnie siedzi Ci na ramieniu i czeka aż się uśmiechniesz.

Najpierw myślę, że trzeba by zdefiniować, tą podręcznikową wersję szczęścia, czyli emocje spowodowane doświadczeniami ocenianymi przed podmiot jako pozytywne. Psychologia wydziela w pojęciu szczęście rozbawienie i zadowolenie.

Szczęście jest dla mnie pojęciem względnym. Dla każdej osoby będzie ono inne. Właśnie to wydaję mi się w szczęściu najpiękniejsze, że jest tak...

Szczęście to ulotna chwila szybko sie pojawia i mija. Dla mnie szczęście to uśmiech mojej mamy, chwile spędzone razem , widok wzburzonego morza, zapierajacego dech szczytów Tatr . Szczęście do rodzina przyjaciele, uśmiech dziecka, spełnione najskrytsze marzenia. Szczęście to nasze życie . Szczęście uczy pokory , umyka jak spłoszona sarna , pojawia sie niespodziewanie wraz z promykiem wiosennego słońca . Szczęścia nie zatrzymasz na zawsze, ale zawsze możesz żyć nadzieją że po deszczu wychodzi SŁOŃCE ;-)

Szczęście to ulotna chwila szybko sie pojawia i mija. Dla mnie szczęście to uśmiech mojej mamy, chwile spędzone razem , widok wzburzonego morza, zapierajacego dech szczytów Tatr . Szczęście do rodzina przyjaciele, uśmiech dziecka, spełnione najskrytsze marzenia. Szczęście to nasze życie . Szczęście uczy pokory , umyka jak spłoszona sarna , pojawia sie niespodziewanie wraz...

Każdy człowiek ma inne wyobrażenie swojego szczęścia. Jedni zadowolą się zdrowiem i miłością, a dla innych szczęście stanowi posiadanie dóbr materialnych i wysoka pozycja społeczna.
Osobiście staram się widzieć dobre strony w każdej sytuacji i wynosić z nich coś dla siebie. Niestety, codzienna rzeczywistość nie zawsze pozwala na to. Bardzo cieszę się, że mam obok siebie bliskie osoby. Co prawda, nie jest ich bardzo dużo, ale wychodzę z założenia, że jakość jest ważniejsza, niż ilość. Uważam, że jestem szczęściarą, gdyż mam rodziców, na których wiem, że mogę liczyć w każdej sytuacji, mimo tego, że czasami dochodzi między nami do sprzeczek, utarczek słownych. Ok. 1,5 roku temu spotkała mnie pewna niezwykle nieprzyjemna sytuacja i byłam przekonana, że rodzice wściekną się i zawiodą się na mnie. Byłam przerażona. Jednak chyba nie doceniłam ich.. okazali się ogromnym zrozumieniem i nigdy nie usłyszałam od nich słów, które wypominałyby mi cokolwiek. To, co zapadło mi w pamięci to słowa: "Najważniejsze, że nic Ci nie jest, a reszta jest nieważna. Pieniądze i dobra materialne są rzeczami nabytymi - można je szybko zdobyć, ale jeszcze szybciej stracić". Ta sytuacja pokazała mi jaką szczęściarą jestem. Owszem, pieniądze są ważne, ponieważ w dzisiejszych czasach nie da się funkcjonować bez nich, jednak nigdy nie stawiam ich na pierwszym miejscu. Dla mnie szczęściem jest to, że mogę wyjść na spacer z ukochanym chłopakiem, mogę iść na lody, porozmawiać z nim, wyżalić się, pośmiać. Nie muszę z nim jeść wykwintnych kolacji w restauracjach, jeździć do bardzo drogich, prestiżowych klubów czy spędzać wolny czas w galeriach handlowych, wchodząc jedynie do markowych sklepów. Nie stać mnie na to - owszem, jest mi czasami z tego powodu trochę smutno, ale co z tego? Mam przy sobie kochanych ludzi, którzy obdarzają mnie bezwarunkową miłością, a ja jestem w stanie im to odwzajemnić! Poza tym, w bliskim środowisku często spotykam ludzi (chociażby w rodzinie), którzy są bardzo chorzy i naprawdę cierpią katusze. Fakt, jestem chorowita, ale moja angina, grypa czy bezsenność ma się nijak do chociażby nowotworu..
Tak, jestem szczęściarą i staram się doceniać to, co mam. Uwielbiam słowa Phila Bosmansa:
"Nie ma zbyt wiele cza­su, by być szczęśli­wym. Dni prze­mijają szyb­ko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpi­suje­my marze­nia, a ja­kaś niewidzial­na ręka nam je przek­reśla. Nie ma­my wte­dy żad­ne­go wy­boru. Jeżeli nie jes­teśmy szczęśli­wi dziś, jak pot­ra­fimy być ni­mi jutro?
Wy­korzys­taj ten dzień dzi­siej­szy. Obiema ręko­ma obej­mij go. Przyj­mij ochoczo, co niesie ze sobą: światło, po­wiet­rze i życie,je­go uśmiech, płacz, i cały cud te­go dnia. Wyjdź mu nap­rze­ciw. "
Uważam, że każdy człowiek powinien zapisać sobie te słowa i kierować się nimi. Życie nie zawsze jest kolorowe i usłane różami, więc dlatego należy cieszyć się nawet maleńkimi drobiazgami, bo to właśnie one decydują o tym, że mamy uśmiechy na twarzach. Mamy jedno życie, dlatego MUSIMY cieszyć się wszystkim, czym się da. Życzę wszystkim (i sobie również!), aby zawsze tak było.. :)

Każdy człowiek ma inne wyobrażenie swojego szczęścia. Jedni zadowolą się zdrowiem i miłością, a dla innych szczęście stanowi posiadanie dóbr materialnych i wysoka pozycja społeczna.
Osobiście staram się widzieć dobre strony w każdej sytuacji i wynosić z nich coś dla siebie. Niestety, codzienna rzeczywistość nie zawsze pozwala na to. Bardzo cieszę się, że mam obok siebie...

Co sprawia, że jesteście szczęśliwi? Czy są to zwykłe, codzienne przyjemności, czy raczej spektakularne sukcesy? Jak wiele trzeba, by poczuć prawdziwe szczęście?
Zacznę może od cytatu:
"Szczęście nie jest dziełem przypadku,ani darem bogów.
Szczęście to coś,co każdy z nas musi
wypracować dla samego siebie."
Erich Fromm

Jak to jest z tym szczęściem? Idąc drogą dedukcji oraz opierając się o podany wyżej cytat, możemy powiedzieć tylko jedno.Szczęście to magiczna chwila wypracowana przez nas. Nie są to właśnie spektakularne sukcesy(chociaż nie twierdzę że człowiek jest nieszczęśliwy ,kiedy wygra 100000 w totka,czy dostanie awans),lecz właśnie drobne zwycięstwa,np. pokonanie schodka, wywołanie uśmiechu na twarzy,najdrobniejsza pomoc. Człowiek jest stworzony do szczęścia ale nie jest one mu ofiarowane. Jeśli sami na nie nie zapracujemy to nie zostanie nam dane. Proste równanie matematyczne. a wracając do pytania, ja czuję się szczęśliwa tylko w jednej sytuacji, kiedy u moich bliskich widzę szeroki uśmiech wywołany właśnie przeze mnie. Bo chyba to jest najważniejsze. Szczęście = miłość, i nic więcej.
I zakończę też cytatem, ale ten zinterpretujecie sami.

"Przyjemność ma się do szczęścia mniej więcej tak,
jak drzewo do ogrodu:nie ma ogrodu bez drzew,
ale drzewa,nawet w wielkiej ilości,
nie stanowią jeszcze ogrodu."
Władysław Tatarkiewicz

Co sprawia, że jesteście szczęśliwi? Czy są to zwykłe, codzienne przyjemności, czy raczej spektakularne sukcesy? Jak wiele trzeba, by poczuć prawdziwe szczęście?
Zacznę może od cytatu:
"Szczęście nie jest dziełem przypadku,ani darem bogów.
Szczęście to coś,co każdy z nas musi
wypracować dla samego siebie."
Erich Fromm

Jak to jest z tym szczęściem? Idąc drogą dedukcji oraz...

Co możemy nazwać szczęściem? Uważam , że każdy odbiera je inaczej.Na stan ducha który możemy nazwać szczęściem wpływa wiele czynników np : przeznaczenie (czyli to co zdarz się gdy się kompletnie się tego nie spodziewamy), czy szczęśliwy traf.Dla mnie osobiście szczęściem nazywam ulotne chwile które zdążają się w ciągu całego dnia ,takie jak np:szczery uśmiech dziecka, bezinteresowna pomoc , czy też komplement usłyszany z ust ukochanego.W życiu każdego z nas jest dużo momentów które przysłaniają nam to szczęście , ale dzięki min. książkom wierzymy w lepsze jutro i w to , że nareszcie uśmiechnie się do nas szczęście. Podsumowując w życiu każdy z nas powinien robić wszystko by być szczęśliwym , czy to pracując jako nauczycielka, czy jako prezes banku, ponieważ szczęście jest pojęciem względnym i dla każdego znaczy co innego.Moim własny mottem życiowym jest Don't worry be happy , i staram się go przestrzegać nawet jeżeli dopada mnie depresja, która zdąża się każdemu z nas.Na koniec chciałabym zacytować Jane Austen : Jed­na połowa ludzi na świecie nie pot­ra­fi zro­zumieć, dlacze­go dru­giej połowie coś spra­wia przyjemność.

Co możemy nazwać szczęściem? Uważam , że każdy odbiera je inaczej.Na stan ducha który możemy nazwać szczęściem wpływa wiele czynników np : przeznaczenie (czyli to co zdarz się gdy się kompletnie się tego nie spodziewamy), czy szczęśliwy traf.Dla mnie osobiście szczęściem nazywam ulotne chwile które zdążają się w ciągu całego dnia ,takie jak np:szczery uśmiech dziecka,...

zawsze moje wymagania były skromne,mało wyszukane.Ot dom,rodzina i gdzieś w tle mojego szczęśliwego domu zwierzaczki.Nie miałam nigdy pędu do kariery,Pieniądze?Są to dobrze,nie ma też dobrze-kiedyś będzie lepiej!.Tak myśląc i żyjąc w zgodzie ze swoim sumieniem i swoimi marzeniami budowałam powolutku to swoje szczęście.Udało się.Mam dom pełem miłości,dwoje wspaniałych dzieci i cudowną,mądrą koteczkę,która chodzi za mną jak najwierniejszy przyjaciel.Moi chłopcy są już dorośli.Nigdy nie miałam tak jak wiele matek z narkotykami,bójkami.Nigdy nie musiałam wyciągać ich z "bagna'Wyrośli na odpowiedzialnych,wspaniałych młodych mężczyzn.Teraz ja mam czas dla siebie i swojego męża.Realizuję swoje pasje,na które jeszcze tak niedawno nie miałam czasu.Jestem spełniona jako żona i matka.Spełniona jako kobieta.Jestem szczęśliwa,gdy patrzę na swoich synów,efekt moich marzeń i długoletniej pracy by ich wychować.Moje życie to mój mały raj na ziemi,a dom to mój spokojny azyl i oaza spokoju.Gdy pomyślę o ludzkiej zawiści,zakłamaniu i pogoni za ulotnymi chwilami,które nazywają szczęściem,a które z prawdziwym szczęściem nie mają nic wspólnego to stwierdzam-ja to ma szczęście!

zawsze moje wymagania były skromne,mało wyszukane.Ot dom,rodzina i gdzieś w tle mojego szczęśliwego domu zwierzaczki.Nie miałam nigdy pędu do kariery,Pieniądze?Są to dobrze,nie ma też dobrze-kiedyś będzie lepiej!.Tak myśląc i żyjąc w zgodzie ze swoim sumieniem i swoimi marzeniami budowałam powolutku to swoje szczęście.Udało się.Mam dom pełem miłości,dwoje wspaniałych dzieci...

Sekret szczęśliwego życia według Dominiki
1. Trzeba żyć prosto
2. Trzeba mieć zasady, wartości
3. Trzeba umieć marzyć
4. Trzeba umieć walczyć o swoje
5.Trzeba się lubić
6. Trzeba mieć pasje
7. Trzeba dbać o kondycję fizyczną i duchową
8. Trzeba mieć dystans
9.Trzeba mieć i dbać o przyjaciół
10. Trzeba wymagać od siebie i innych
11. Trzeba być odpowiedzialnym
12. Trzeba mieć poczucie humoru
13. Trzeba się rozpieszczać
14. Trzeba szukać inspiracji
15.Trzeba podróżować, zmieniać punkt widzenia
i być i żyć pełnią życia;)

Sekret szczęśliwego życia według Dominiki
1. Trzeba żyć prosto
2. Trzeba mieć zasady, wartości
3. Trzeba umieć marzyć
4. Trzeba umieć walczyć o swoje
5.Trzeba się lubić
6. Trzeba mieć pasje
7. Trzeba dbać o kondycję fizyczną i duchową
8. Trzeba mieć dystans
9.Trzeba mieć i dbać o przyjaciół
10. Trzeba wymagać od siebie i innych
11. Trzeba być odpowiedzialnym
12. Trzeba mieć...