Według mnie zazdrość można podzielić na tą która nas:

1)niszczy
2)rozwija

Odnośnie pierwszej:
Niszczy nas dlatego bo nie potrafimy przede wszystkim zaufać drugiej osobie i na drugą osobę sie otworzyć.
Kiedyś ktoś powiedział: "że trzeba nauczyć się być samemu, żeby być z kimś". Szczególnie mi zapadło to stwierdzenie w pamięć i oczywiście się z nim zgadzam. Bycie samemu uczy nas przede wszystkim pokory, odpowiedzialności i tego czegoś tak trudnego do zdefiniowania... Pozwólcie, że nazwę to 'niewidzialną siłą wewnętrzną'.
Tak słynne powiedzenie "zapomnij że jesteś gdy mówisz, że kochasz" Twardowskiego, kryje w sobie wielkie przesłanie. Ponieważ gdy jesteśmy z kimś, zazwyczaj tak jest, że oczekujemy by to ona - ta druga osoba sie o nas troszczyła, opiekowała sie nami. Wymagamy od niej by nas dopieszczała bardziej. Podczas gdy ona tego nie robi często dochodzi do niepotrzebnych 'scen zazdrości'. A rzecz w tym, że gdy jesteśmy z kims powinniśmy starać sie zaspokoić jej/jego potrzeby, powinniśmy myślec o potrzebach drugiej osoby by to on/ona czuł/a sie z nami dobrze. Powinniśmy na tyle ją znać, by wiedzieć czego jej brak i starać sie jej/jemu to dać. Zazdrość niestety koncentruje sie na nas samych, czyni nas egoistami, egocentrykami. Zamyka nas na innych. A przeciez nie o to chodzi!
Samotnośc uczy nas radzić sobie z zazdrością. Będąc samotnym jesteśmy zmuszeni nauczyć się sami we własnym zakresie zaspokajać swoje potrzeby, np miłośći. A bardzo trudne jest kochać samego siebie i akceptować siebie takim jakim się jest! A skoro my tego nie potrafimy to jak możemy rządać tego od drugiej osoby!?

Odnośnie drugiego rodzaju zazdrości:
Niestety z własnego doświadczenia wiem, że częsciej spotyka sie ten rodzaj zazdrości który niszczy. Ale to nie oznacza, żę zazdrość nie może też być pozytywnie odebrana.
Gdy zazdrościmy komuś czegoś lub kogoś (przystojnego faceta, ładnej spódnicy etc...) czy nawet ilości dyplomów, skończonych szkół...To może byc punktem odniesienia by nasze życie ulepszyć. Dana osoba u której coś podziwiamy, czegoś jej zazdrościmy może wzbudzić u nas (pozytywnie oczywiście!) chęć rozwijania się. Nie zamknę sie sama w sobie i nie bedę sie użalac nad swym losem, podziwiać i zazdrościć jak to inni ludzie mają lepiej... Tylko wezmę los w swoje ręce (oddam się Opatrzności!) i bede życ dalej!
Jeśli ten rodzaj zazdrości występuje między partnerami to nie niszczy on związku, a raczej go umacnia.

Reasumując uważam, że zazdrość może zniszczyć miłośc wtedy gdy my nie jesteśmy na tą miłość jeszcze gotowi, gdy nie jesteśmy jeszcze dojrzali by kochać, bo przecież:

[...]Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego[...]

Miłość to decyzja - decyduje się kochac dana osobe mimo jej wad...

Według mnie zazdrość można podzielić na tą która nas:

1)niszczy
2)rozwija

Odnośnie pierwszej:
Niszczy nas dlatego bo nie potrafimy przede wszystkim zaufać drugiej osobie i na drugą osobę sie otworzyć.
Kiedyś ktoś powiedział: "że trzeba nauczyć się być samemu, żeby być z kimś". Szczególnie mi zapadło to stwierdzenie w pamięć i oczywiście się z nim zgadzam. Bycie samemu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Kiedy zazdrość może zniszczyć miłość"? Pytanie trudne i ciężko jest na nią znaleźć konkretną odpowiedź. Możemy tylko pogdybać.
Uważam, że bez zazdrości nie ma miłości. Wyobraźmy sobie sytuację.

Młode małżeństwo, bez dzieci. Wtem mężczyzna poznaje inną kobietę. Zaczyna zdradzać swoją żonę.
1. Związek bez zazdrości
Żona coś tam podejrzewa ale nie chce oskarżać o nic męża. On ją przecież kocha i nic na pewno nie robi. Małżeństwo żyje tak przez kilka lat. Wtem mąż twierdzi, że odchodzi. Chce rozwodu. Ma inną kobietę i to z nią chce spędzić resztę życia. Dopiero wtedy żonie opadają klapki z oczu.
2. Związek z zazdrością
Żona zaczyna podejrzewać swojego męża o zdradę. Pewnego dnia śledzi go i widzi z inną. Wraca do domu załamana. Gdy mąż przybywa na kolację robi mu awanturę. Wtedy po kłótni zaczynają rozmawiać o swoim związku, miłości. Partner rozumie jaki wielki popełnił błąd i postanawia odrzucić kochankę. Po paru latach małżeństwo rozkwita, rodzi się dziecko.

Wiem, trochę naciągana historyjka. Ale chciałam pokazać o co mi chodzi. Mam nadzieję, że wszyscy zrozumieli moje zdanie na temat zazdrości.

"Kiedy zazdrość może zniszczyć miłość"? Pytanie trudne i ciężko jest na nią znaleźć konkretną odpowiedź. Możemy tylko pogdybać.
Uważam, że bez zazdrości nie ma miłości. Wyobraźmy sobie sytuację.

Młode małżeństwo, bez dzieci. Wtem mężczyzna poznaje inną kobietę. Zaczyna zdradzać swoją żonę.
1. Związek bez zazdrości
Żona coś tam podejrzewa ale nie chce oskarżać o nic...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Nie ma miłości bez zazdrości" śpiewała kiedyś Violetta Villas...możemy te słowa traktować, jak swego rodzaju mądrość życiową. Te dwa uczucia dostaje się poniekąd w pakiecie, ale nie wolno zapominać, że to miłość jest najważniejsza, to o niej marzymy, to bez niej nie możemy żyć, to miłość dodaje nam skrzydeł...a zazdrość...hmm...dobrze jest, gdy jest jej odrobinkę, taka szczypta, która utwierdza nas w przekonaniu, że tej drugiej osobie na nas zależy. Ale jak to mówią "co za dużo to niezdrowo"...gdy ta szczypta przybiera rozmiary, zaczyna obezwładniać, kontrolować, śledzić, podejrzewać, zabijać zaufanie, podcinać skrzydła, które do tej pory dodawała nam miłość, wtedy powinna zapalić się nam lampka ostrzegawcza. To znak, że miłość powoli zanika, ulegając powolnej destrukcji i zamieniając się w obsesję. Zazdrość przejmuje władzę niszcząc powoli, ale boleśnie. To udowadnia kolejną prawdę zawartą w tej samej piosence: "(...)miłość przychodzi razem z zazdrością, a zazdrość odchodzi razem z miłością".

"Nie ma miłości bez zazdrości" śpiewała kiedyś Violetta Villas...możemy te słowa traktować, jak swego rodzaju mądrość życiową. Te dwa uczucia dostaje się poniekąd w pakiecie, ale nie wolno zapominać, że to miłość jest najważniejsza, to o niej marzymy, to bez niej nie możemy żyć, to miłość dodaje nam skrzydeł...a zazdrość...hmm...dobrze jest, gdy jest jej odrobinkę, taka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie ma związku bez zaufania. Ale czy zazdrości? W każdym związku jest szczypta zazdrości. Niektórzy tego nie okazują. Tłumią złość, żal i zazdrość w sobie. Ale to jak jest lekka zazdrość. Niektórzy ludzie jak są mega zazdrości, krzyczą na swego partnera życiowego, a potem od niego odchodzą. Nie mogą znieść, że ktoś ogląda się za ich partnerem. I to jest dla mnie przesadą. Jeśli ktoś jest zazdrosny o drugą osobę nie może się od niej odsuwać. Wystarczy porozmawiać. Choć wiele osób w XXI wieku tego nie wykorzystuje. Przecież "mowa jest źródłem nieporozumień"... Zazdrość nie jest przyjemnym uczuciem. Aby się go pozbyć trzeba mieć zaufanie do drugiej osoby. Jeśli go nie ma, nie ma też związku. Osoba zazdrosna powinna być wyrozumiała dla drugiej i nie robić z tego powodu jakiejś afery.

Nie ma związku bez zaufania. Ale czy zazdrości? W każdym związku jest szczypta zazdrości. Niektórzy tego nie okazują. Tłumią złość, żal i zazdrość w sobie. Ale to jak jest lekka zazdrość. Niektórzy ludzie jak są mega zazdrości, krzyczą na swego partnera życiowego, a potem od niego odchodzą. Nie mogą znieść, że ktoś ogląda się za ich partnerem. I to jest dla mnie przesadą....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W związku ważna jest umiejętność podtrzymywania miłości oraz wzajemnego zainteresowania, aby głębokie uczucie nie przeistoczyło się w przyzwyczajenie. Czy można w tym celu posłużyć się zazdrością? Trudno jest określić jednoznacznie jej naturę.

Jeżeli w małżeństwie okazuje się z uśmiechem odrobinę zdrowej zazdrości, partner czuje się nadal atrakcyjny i potrzebny drugiej osobie. Czasem taki niewielki gest zazdrości podtrzymuje dobre stosunki w związku.

Jeśli jednak jest to tak zwana chora zazdrość, nieuzasadniona i agresywna, może ona zniszczyć miłość. Prowadzi do zniewolenia partnera, niepotrzebnych kłótni i słonych łez, a nawet bolesnych rozstań, bo nie zawsze gniewy kochanków stają się wzmocnieniem miłości.

Pomiędzy zdrową i chorą zazdrością istnieje na prawdę cienka granica. To czy człowiek znajduje się po jednej czy drugiej stronie, w dużej mierze zależy od jego osobowości i inteligencji emocjonalnej. Warto zastanowić się nad nieuzasadnionymi wybuchami zazdrości, pamiętając że: "Zakochanego podejrzenia są jak senne urojenia".

W związku ważna jest umiejętność podtrzymywania miłości oraz wzajemnego zainteresowania, aby głębokie uczucie nie przeistoczyło się w przyzwyczajenie. Czy można w tym celu posłużyć się zazdrością? Trudno jest określić jednoznacznie jej naturę.

Jeżeli w małżeństwie okazuje się z uśmiechem odrobinę zdrowej zazdrości, partner czuje się nadal atrakcyjny i potrzebny drugiej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Miłość niejedno ma imię - prawda stara jak świat. Dla mnie to pojęcie względne, bo dla każdego znaczy zupełnie co innego. Niektórzy cenią niezależność będąc z kimś, a inni chcą spędzać całe 24 godziny ze swoją 'drugą połówką'. Jak czasem obserwuję pary będące obok mnie, to najczęściej ten drugi sposób myślenia najszybciej powoduje, że pojawia się zazdrość. Najczęściej określa się ją jako uczucie negatywne. Prawda, ale zazdrość jest potrzebna w związku, ale w zdrowej dawce. Wtedy pokazuje się, że zależy nam na tej osobie, przez co umacnia się miłość. Jednak najczęściej słyszy się o tzw. 'chorej zazdrości', czasami nazywana syndromem Otella. Stała kontrola, pytania w stylu 'gdzie byłaś, z kim, co robiłaś, ile czasu, znam te osoby' i tak dalej. Niestety, ofiarami są kobiety, które wtedy czują się osaczone, zniewolone. Ich ukochany zamknąłby ją w złotej klatce, aby była wyłącznie jego własnością i żeby nikt jej nie miał. To jest naprawdę chore, trudno wczuć się w rolę ofiary. Sądzę, że takie zachowanie wynika z bardzo niskiego poczucia własnej wartości - oprawca ciągle o sobie myśli jako ten gorszy niż inni, a kiedy spotyka jakąś dziewczynę i się w niej zakochuje, to aby nie mieć kompleksów, zaczyna mieć obsesję. jak dla mnie takie przypadki wymagają leczenia psychiatrycznego.
Właśnie taki rodzaj zazdrości powoduję, że miłość się sypie. Najpierw mała nutka zazdrości, potem ciągła kontrola, zaborczość, a na końcu agresja i nieszczęście. W mediach pojawiały się historię z takim zachowaniem w tle - dziewczyna spalona przez byłego, którego rzuciła, a ten ją podpalił żywcem, aby ją oszpecić, żeby nikt jej nie miał. Nie mówiąc o morderstwach...
Daję tutaj takie drastyczne przykłady, aby pokazać, w jaki sposób można 'zabić' miłość. Nikomu nie życzę takiej sytuacji.
Zazdrość - tak, ale w małej ilości. W dużej - najlepiej jak najszybciej zakończyć znajomość.

Miłość niejedno ma imię - prawda stara jak świat. Dla mnie to pojęcie względne, bo dla każdego znaczy zupełnie co innego. Niektórzy cenią niezależność będąc z kimś, a inni chcą spędzać całe 24 godziny ze swoją 'drugą połówką'. Jak czasem obserwuję pary będące obok mnie, to najczęściej ten drugi sposób myślenia najszybciej powoduje, że pojawia się zazdrość. Najczęściej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W każdym związku jest zazdrość, bowiem bez niej nie byłoby miłości. Nie tylko kwiaty, czekoladki, czułe słowa, wspólne rozwiązywanie problemów ukazują uczucie. Ten błysk w oku, gdy się na ukochaną osobę patrzy, ten szklisty wzrok, gdy ta osoba wydaje się być bardziej zainteresowana kimś innym i wściekłość, gdy ten ktoś za bardzo się zbliża... albo tylko chce się zbliżyć.
Jednak, czy zazdrość może miłość zniszczyć?
A czy to nadal miłość, gdy zazdrość okazuje się być tak wielka, że niszczy drugą osobę, którą podobno się kocha? Gdy pojawiają się krzyki, zakazy, blizny? Czy to nadal miłość, którą owa zazdrość mogła zniszczyć, czy już obsesja, choroba?
Zatem, czy można w ogóle powiedzieć, że zazdrość niszczy miłość? Czy w momencie przekroczenia niewidzialnej granicy miłość się niszczy, czy okazuje się, że to nie była jednak ona?
Zazdrość, o której mowa jest pułapką. Gdy On jest zazdrosny wrzuca Ją do klatki. Ona go kocha i do niej wbiega. Wbiega i za nią wbiega Jego miłość. On zostaje na zewnątrz z zimnym kluczem w ręku i nie ma już miłości, tylko swój urojony obowiązek polerowania krat, za którymi jest Ona.

W każdym związku jest zazdrość, bowiem bez niej nie byłoby miłości. Nie tylko kwiaty, czekoladki, czułe słowa, wspólne rozwiązywanie problemów ukazują uczucie. Ten błysk w oku, gdy się na ukochaną osobę patrzy, ten szklisty wzrok, gdy ta osoba wydaje się być bardziej zainteresowana kimś innym i wściekłość, gdy ten ktoś za bardzo się zbliża... albo tylko chce się zbliżyć.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zazdrość jest nieco ambiwalentna. Wszystko zależy od tego w jakim celu będzie nami kierować. Można zazdrościć komuś tego, że np. jest oczytany
i sami dążyć do tego, aby tacy być. Wtedy mamy do czynienia z dobrą zazdrością, prowadzi ona bowiem do dobra i nie czyni nikomu zła. Jednak taka zazdrość może być także negatywna. Dzieje się tak w momencie, gdy tak bardzo zazdrościmy danej osoby aż przestajemy ją darzyć sympatią bądź podziwem, a zaczynamy nią gardzić czy wyśmiewać mówiąc chociażby, że pewnie nic w życiu nie robi tylko siedzi i czyta.

W kontekście miłości także widać tę ambiwalencję. Zazdrość, która jest zdrowa
i rozsądna nie powinna niszczyć związku. Osobie, która kocha i jest kochana jest miło kiedy partner obserwuje ją, gdy tańczy z innym mężczyzną/kobietą, kiedy bawi się
w ‘odbijanego’, nie dlatego, że chce tańczyć, a dlatego, że delikatnie sugeruje, że już wystarczy i chcę swoją miłość z powrotem, że tęskni i dyskretnie lęka się utraty. Czujemy się ważniejsi i pewniejsi, gdy widzimy, że partnerowi zależy na nas. Subtelna zazdrość potrafi to podkreślić.
Zazdrość, która niszczy, to zazdrość głupia. Zazdrość, która straszliwie ogranicza,
a przecież każdy z pewnością słyszał o tym, że nasza wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiej osoby. Niedorzecznością jest wydzwanianie co pięć minut
z pytaniami: gdzie jesteś? Z kim jesteś? Kiedy wrócisz? Zaprzecza to zaufaniu, na którym przecież powinna być budowana każda relacja partnerska, czy to będzie przyjaźń, czy miłość.
Nie wiem, czy można mówić o zazdrości wtedy, gdy staje się ona agresywna. Kiedy partner nie pozwala nam samym wychodzić, kiedy sprawdza nasz telefon, bądź biję kolegę, z którym byliśmy na kawie. Moim zdaniem wtedy mamy już do czynienia
z obsesją, która powinna być leczona, bo zagraża nam i innym ludziom.
Zazdrość jest więc w pewien sposób neutralna. Powinniśmy umieć nad nią panować
i przede wszystkim kierować się zdrowym rozsądkiem, który z reguły nie zawodzi. Czasami dobrze jest zostawić emocje na bok, chociażby dla dobra związku.

Zazdrość jest nieco ambiwalentna. Wszystko zależy od tego w jakim celu będzie nami kierować. Można zazdrościć komuś tego, że np. jest oczytany
i sami dążyć do tego, aby tacy być. Wtedy mamy do czynienia z dobrą zazdrością, prowadzi ona bowiem do dobra i nie czyni nikomu zła. Jednak taka zazdrość może być także negatywna. Dzieje się tak w momencie, gdy tak bardzo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Miłość to bardzo trudne i niesamowicie wymagające uczucie czy też zjawisko. Trudno ją określić słowami, gdyż w większości przypadków, ta prawdziwa, jedyna i dojrzała przewyższa znaczeniem banał jakichkolwiek słów, które składają się tylko z liter, a miłość to coś bardziej skomplikowanego. To związek dwóch dusz, dwóch umysłów i dwóch ciał, a nie coś prostego i pospolitego, co może pojąć każdy. Prawdziwa miłość wymaga pracy. Często domaga się czasu, poświęcenia i wielu wyrzeczeń. Jednak, kiedy naprawdę się kogoś kocha można zbudować jedyny i niepowtarzalny związek, który będzie w sercach i wspomnieniach kochanków na zawsze.

Jednakże praca nad związkiem często zatrzymuje się na etapie budowania zaufania. Często zdarza się tak, że relacja, która na pozór wydaje się układać, tak naprawdę powoli zatruwana jest przez okropieństwo zazdrości. W zdrowych granicach (jak wszystko, przecież powinniśmy zdawać sobie z tego sprawę) zazdrość jest wręcz czymś wskazanym w miłości, w związku pomiędzy dwojgiem ludzi. Podsyca atmosferę, wyzwala pożądanie i sprawia, że kochankowie wciąż wzajemnie zapewniają się o swoim uczuciu. Może w dosyć prymitywny sposób, jednakże działający wręcz od zawsze. Nutka zazdrości to coś, co często cementuje więź między dwojgiem ludzi. Lecz zdarza się tak, że zazdrość wdziera się w umysł partnera sprawiając, że zatruwa on związek, co zagraża jego przetrwaniu. Chorobliwe kontrolowanie partnera sprawia, że zaufanie między nimi, które było cierpliwie budowane niczym domek z kart, rozpada się i zaczyna niszczyć miłość. Bo bez zaufania nie da się żyć, a co dopiero kochać i być z kimś.

Pewnie nie raz i nie dwa, zauważyliśmy jak ziarno zazdrości raz zasiane w duszy partnera potrafi rozpętać burzę. Naruszana jest prywatność drugiej osoby, co sprawia, że miłość wygasa. Niebezpieczeństwo utraty ukochanej osoby wzrasta z każdą chwilą.

Kiedy zazdrość może zniszczyć miłość? Odpowiedź wydaje się prosta - wtedy, kiedy zamienia się w chorobliwą zaborczość, kontrolę wszystkich działań partnera, kiedy burzy zaufanie i doprowadza do rozpadu związku. Łatwo przekroczyć cienką granicę między zdrową nutką zazdrości dla podsycenia emocji i uczuć kochanków, a chorobliwą, trującą zaborczością, która niszczy cudowne uczucie jakim jest miłość dwojga ludzi, pozostawiając tylko żal i złamane serce. Należy więc pamiętać, że granica ta jest cienka, a gdy kogoś kochamy powinniśmy uważać na to, by go nie stracić.

Miłość to bardzo trudne i niesamowicie wymagające uczucie czy też zjawisko. Trudno ją określić słowami, gdyż w większości przypadków, ta prawdziwa, jedyna i dojrzała przewyższa znaczeniem banał jakichkolwiek słów, które składają się tylko z liter, a miłość to coś bardziej skomplikowanego. To związek dwóch dusz, dwóch umysłów i dwóch ciał, a nie coś prostego i pospolitego,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zazdrość może być dobrym uczuciem, gdy pokazuje się dzięki niej, że wciąż zależy nam na partnerze i nie chcemy go stracić. Ale w takim przypadku tej zazdrości może być tylko troszkę, tak w granicach rozsądku. Bo taka zazdrość jest nieodłącznym elementem związku, a nawet mi się wydaje, że bez tej odrobiny nie ma prawdziwego uczucia. Z drugiej strony nie można jednak przesadzać, nie można widzieć w każdym chłopaku/dziewczynie swojego wroga i przeciwnika w walce o serce ukochanej osoby. Zazdrość może zniszczyć miłość, gdy obsesyjnie zazdrośni zabraniamy ukochanej osobie kontaktów z innymi osobami, sprawdzamy jej telefon i pocztę, by odkryć czy przypadkiem nas nie "zdradza". Przesadna zazdrość prowadzi także do agresji, bezsensownych nerwów i ciągłych kłótni. Próbując za wszelką cenę zatrzymać partnera, pokazując mu, że niby go kochamy, tak naprawdę robimy coś w odwrotnym kierunku. Pokazujemy, że nie jesteśmy tą osobą z jaką nasz partner chciałby żyć, że nie umiemy ufać i że sami tego zaufania nie jesteśmy godni. Bo najważniejsze jest zaufanie. Uważam, że jeśli komuś przeznaczone jest być razem to razem się będzie, nie zawsze można kogoś na siłę przy sobie zatrzymać. A nawet- czasem po prostu nie warto. Trzeba o tym pomyśleć, zanim zrobi się scenę zazdrości, czy tą pierwszą czy kolejną, bo nie wiadomo która z nich może być gwoździem do trumny tej miłości o którą się walczy.

Zazdrość może być dobrym uczuciem, gdy pokazuje się dzięki niej, że wciąż zależy nam na partnerze i nie chcemy go stracić. Ale w takim przypadku tej zazdrości może być tylko troszkę, tak w granicach rozsądku. Bo taka zazdrość jest nieodłącznym elementem związku, a nawet mi się wydaje, że bez tej odrobiny nie ma prawdziwego uczucia. Z drugiej strony nie można jednak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej