Ale przemiła niespodzianka - serdecznie dziękuję:) Bardzo się cieszę:) Gratulacje dla pozostałych szczęśliwców! Pozdrawiam!

Ale przemiła niespodzianka - serdecznie dziękuję:) Bardzo się cieszę:) Gratulacje dla pozostałych szczęśliwców! Pozdrawiam!

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Anksunamun
Anne_Joy
Tristenka
Anna
sloneczko89

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Anksunamun
Anne_Joy
Tristenka
Anna
sloneczko89

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Anka i Marek byli parą praktycznie od zawsze. Razem bawili się w piaskownicy, razem chodzili do podstawówki, gimnazjum, liceum, nawet na studia wyjechali do tego samego miast. Zaraz po studiach pobrali się i doczekali się trójki dzieci. Uchodzili za dobrane i zgodne małżeństwo. Byli ze sobą szczęśliwi, tak przynajmniej myślała Anka.
Sobota wieczór. Marek wyszedł na chwilę do sklepu. Dzwoni telefon. Anka nie zwróciła na niego uwagi, jak Marek wróci, to powie, żeby oddzwonił. Ale telefon nie daje i sobie zapomnieć, na ekranie telefonu wyświetla się Magda. Anka odbiera
-W końcu odebrałeś skarbie. Kiedy się znowu spotkamy? Stęskniłam się. Wymyśl coś żeby wyrwać się z domu od tej jędzy.
-Halo? Kto mówi - Anka była w szoku po tym co właśnie usłyszała - Halo! (rozmówca się rozłączył)
Anka usiadła, nie wiedziała co ma myśleć. Kim jest ta Magda? Marek mnie zdradza? To nie możliwe. Przecież się kochamy. Zaczęła przeglądać telefon męża, jego smsy. To co w nich orzeczytała uzmysłowiło jej, że Marek ma romans i to od przynajmniej kilku miesięcy. Jak on mógł mi to zrobić? W nerwach wyjęła z szafy walizkę i zaczęła pakować do niej ubrania Marka
-Aniu, co robisz? - w drzwiach sypialni stoi zaskoczony mąż
-Dzwoniła Magda. Prosiła, żebyś się wyrwał jakoś od tej jędzy, bo się za tobą stęskniła. To pomagam ci się spakować!
-Aniu
-Nawet się nie odzywaj! Zdradzałeś mnie! Zniszczyłeś naszą rodzinę! Wynoś się i więcej się nie pokazuj! - Anka wypchnęła Marka z mieszkania razem z walizką, telefonem i zatrzasnęła za nim drzwi. Usiadła i rozpłakała się. Przed chwilą jeden telefon zniszczył jej małżeństwo, jej szczęście i bezpieczeństwo...

Anka i Marek byli parą praktycznie od zawsze. Razem bawili się w piaskownicy, razem chodzili do podstawówki, gimnazjum, liceum, nawet na studia wyjechali do tego samego miast. Zaraz po studiach pobrali się i doczekali się trójki dzieci. Uchodzili za dobrane i zgodne małżeństwo. Byli ze sobą szczęśliwi, tak przynajmniej myślała Anka.
Sobota wieczór. Marek wyszedł na chwilę...

Wszystko zaczęło się od pojedynczego pisku. Był dźwięk z pozoru zwyczajny, nie mający nic wspólnego z wiadomością, którą niosła. Jednak po dłuższej chwili odebrałam nieświadoma czekających mnie słów po drugiej stronie telefonu.

— Halo?
— Dzień dobry, czy mam przyjemność z panią Nowosilcow?
— Owszem, o co chodzi?
— Pański dziadek umarł w samotności kilka dni temu. Według jego ostatniej miałem ogłosić jego śmierć dzisiaj, tym samym dać pani pewną skrzynkę, którą miała odziedziczyć po dziadku.
— Jaka to skrzynka?
— Czarna, nieduża z czarnym krzyżem na owalnej pokrywce.
— Czy ma nóżki w kształcie małych kół?
— Owszem, czy to coś znaczy?

O Boże, tylko nie to! Sądziłam, że dziadek spalił ją już dawno od kiedy byłam małą dziewczynką. Ta skrzynka przynosi tylko kłopoty.

— Nie, ale czy mógłby pan ją zniszczyć?
— W tym problem. Jej nie da się zniszczyć, pański dziadek wiele razy próbował i nawet ja, ale według jego woli pudełko należy teraz do pani.

Wszystko zaczęło się od pojedynczego pisku. Był dźwięk z pozoru zwyczajny, nie mający nic wspólnego z wiadomością, którą niosła. Jednak po dłuższej chwili odebrałam nieświadoma czekających mnie słów po drugiej stronie telefonu.

— Halo?
— Dzień dobry, czy mam przyjemność z panią Nowosilcow?
— Owszem, o co chodzi?
— Pański dziadek umarł w samotności kilka dni temu. Według...

- Dzień dobry, zastałem Jolkę? Kowalską?
- Tak, przy telefonie.
- Cześć! Tu Krzysiek Sikora, chodziliśmy razem do podstawówki. Rany, kiedy to było? Całe wieki temu, a wydaje się, że zaledwie wczoraj. 8E rządzi! Hihi. Pamiętasz, jak wtedy zwialiśmy z fizyki i poszliśmy do... Wybacz słowotok, ale zdenerwowany jestem. Strasznie się w tobie wtedy kochałem. O Boże, co ja gadam, nie po to dzwonię. Spotkanie starej paczki organizuję. W sobotę o 19, spotykamy się na boisku. Jak za starych, dobrych czasów! Na pewno pamiętasz gdzie. Wpadnij koniecznie!
- Ale...
- Bez ale, widzimy się w sobotę! To pa!

Oniemiała Jolka wpatrywała się w telefon. Krzysiek? Od lat o nim nie myślała, ale po chwili zastanowienia stwierdziła, że fajnie byłoby znowu spotkać ludzi z 8E...

Rok później
- Ja Krzysztof biorę sobie ciebie Jolanto za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci.

- Dzień dobry, zastałem Jolkę? Kowalską?
- Tak, przy telefonie.
- Cześć! Tu Krzysiek Sikora, chodziliśmy razem do podstawówki. Rany, kiedy to było? Całe wieki temu, a wydaje się, że zaledwie wczoraj. 8E rządzi! Hihi. Pamiętasz, jak wtedy zwialiśmy z fizyki i poszliśmy do... Wybacz słowotok, ale zdenerwowany jestem. Strasznie się w tobie wtedy kochałem. O Boże, co ja gadam,...

-Halo?
-Czy mogę rozmawiać z panią Anną Walz?
-Przy telefonie.
-Dzień dobry, dzwonię ze Szpitala Onkologicznego w Poznaniu. Mamy już wyniki pani badań krwi i wycinka. Biopsja potwierdziła guza złośliwego na przysadce. Została pani wpisana automatycznie na listę osób oczekujących na operację. Rozumiem, że wcześniejsze ustalenia są aktualne i nadal chce się pani poddać operacji?
[Guz złośliwy, mama też takiego miała. Pociemniało mi przed oczami.]
-Tak, jak najbardziej.
-Najbliższy spodziewany termin operacji to początek maja...
-Tego maja? Za 2 miesiące?
-Tak, "tego" maja. Szczegółową datę podamy pani w najbliższym czasie. Będzie również konieczna pani wizyta w szpitalu w celu podpisania dokumentów.
-Tak, oczywiście, rozumiem. Przyjadę najprędzej, jak tylko zdołam.
[Dlaczego to musiałam być ja?! Przecież jestem jeszcze przed 30stką! Dopiero co zmieniłam pracę, rzucił mnie facet i ledwo zaczęłam wiązać koniec z końcem!]
-W porządku. W taki razie czekamy na pani wizytę do końca tego tygodnia.
-..tak, dziękuję za telefon.
-Aha! Pani Aniu, jest tam pani jeszcze?
-Tak, jestem...?
-Ale wie już pani, że jest pani w ciąży prawda?
-W ciąży??? Eee... tak...oczywiście...
[Pociemniało mi w oczach.]

-Halo?
-Czy mogę rozmawiać z panią Anną Walz?
-Przy telefonie.
-Dzień dobry, dzwonię ze Szpitala Onkologicznego w Poznaniu. Mamy już wyniki pani badań krwi i wycinka. Biopsja potwierdziła guza złośliwego na przysadce. Została pani wpisana automatycznie na listę osób oczekujących na operację. Rozumiem, że wcześniejsze ustalenia są aktualne i nadal chce się pani poddać...

Połączenie przychodzące . Nr prywatny.
Nie odbieram, nigdy nie odbieram zastrzeżonych numerów.
Położyłam tel na kanapie. Zajęłam się swoimi rzeczami. Dzwoni. Dzwoni. Jezu, oszaleć można.
Sytuacja się powtarza. Co za natręt-myślę.
Odbieram. Cisza. Odkładam telefon. Dzwoni. Odbieram cisza. Odkładam. Dzwoni.
Cholera, wcale śmieszne to nie jest. Znowu dzwoni. Odbieram z nastawieniem wojennym.
Słyszę : Córeńko. Chciałem ci tylko powiedzieć ze bardzo cię kocham. Nie poddawaj się!
-Tata, tatuś! - piekące łzy lecą po policzku.
-Cokolwiek się dzieje, ma swoją przyczynę. Walcz dziecko. Jestem przy tobie zawsze. Pamiętaj.
-Tatuś, tyle mam ci do powiedzenia, tyle rzeczy się wydarzyło. Halo. Tata. Haloooo, haloooooo
Tit, tit, tit,tit
Nie, nie proszę nie rozłączaj się.... tato!!! Tato proszę.... halo ...jesteś....
Obudziłam się, to było tak realne. Po śniadaniu pojechałam na cmentarz, położyłam świeże kwiaty, zapaliłam znicz. Kocham cie, tato. Przepraszam.
Komórka wibruje w kieszeni.
Połączenie przychodzące, nr prywatny. Odbieram. CISZA.
DZIEKUJE TATO!

Połączenie przychodzące . Nr prywatny.
Nie odbieram, nigdy nie odbieram zastrzeżonych numerów.
Położyłam tel na kanapie. Zajęłam się swoimi rzeczami. Dzwoni. Dzwoni. Jezu, oszaleć można.
Sytuacja się powtarza. Co za natręt-myślę.
Odbieram. Cisza. Odkładam telefon. Dzwoni. Odbieram cisza. Odkładam. Dzwoni.
Cholera, wcale śmieszne to nie jest. Znowu dzwoni. Odbieram z...

22 grudnia 2001, taka podła data. Sobota, 9.30.
Obudził mnie dźwięk telefonu.
Poranna wiadomość, jak "Poranna wiadomość", najpierw odebrała mi mowę, a potem kawał duszy.
Minęło 17 lat, ale pamiętam każdą minutę tamtego poranka. W realu moje życie niewiele się zmieniło, ale mój świat wewnętrzny wywrócił się głową w dół. "Telefony, telefony w mojej głowie..." zwłaszcza te wyrywające mnie ze snu są odtąd koszmarem.

22 grudnia 2001, taka podła data. Sobota, 9.30.
Obudził mnie dźwięk telefonu.
Poranna wiadomość, jak "Poranna wiadomość", najpierw odebrała mi mowę, a potem kawał duszy.
Minęło 17 lat, ale pamiętam każdą minutę tamtego poranka. W realu moje życie niewiele się zmieniło, ale mój świat wewnętrzny wywrócił się głową w dół. "Telefony, telefony w mojej głowie..."...

-Dzień dobry, ja miałam się u pani dziś pojawić - W drzwiach stanęła wychudzona blondynka
-Tak Mario, zapraszam –Kobieta, wyglądająca na czterdziestolatkę, wskazała fotel przed biurkiem – Ostatnia nasza wizyta była miesiąc temu. Powiedz jak się czujesz?
Dziewczynka powoli wsunęła się do gabinetu i zajęła wskazane miejsce. Oczy miała podkrążone, od razu można było zauważyć, że nie dosypia.
-Chodzę na terapię z panią Mają, lecz nie czuje większej poprawy.
Kobieta szybko zanotowała słowa dziewczynki.
-Mario, kochanie… Minęły trzy lata odkąd Karolina zniknęła. Rozważaliśmy najgorsze scenariusze. Jednak wasza rodzina musi żyć dalej. - Maria zaszlochała. - Piszesz do niej listy?
Pokiwała głową -Czasami gdy mam gorszy dzień i napiszę do siostry to czuję się lepiej…
-Rozumiem.
Rozmowa trwała jeszcze z pół godziny, gdy Maria wreszcie opuściła gabinet. Wyczerpana kolejnym wyjściem z domu skierowała się w stronę apteki. Nagle zawibrowała komórka, sięgnęła do kieszeni z myślą, że dzwoni mama. Niestety zamiast napisu „mama” pojawił się nieznany numer. Zawahała się, ale ostatecznie odebrała.
-Halo kto mówi?
-Maria.. – dziewczyna zamarła na dźwięk znanego głosu, a w oczach pojawiły się łzy. Nie miała siły ustać na nogach, przylgnęła do najbliższej ściany. – Maria, kochana. Tu Karolina. Jestem w radiowozie, powiedz mamie, bo nie mogłam się dodzwonić, że za godzinne będę.
-Gdzie ty byłaś? Czemu się nie odzywałaś…
-Zostałam porwana, ale to długa historia. Opowiem wam w domu.

-Dzień dobry, ja miałam się u pani dziś pojawić - W drzwiach stanęła wychudzona blondynka
-Tak Mario, zapraszam –Kobieta, wyglądająca na czterdziestolatkę, wskazała fotel przed biurkiem – Ostatnia nasza wizyta była miesiąc temu. Powiedz jak się czujesz?
Dziewczynka powoli wsunęła się do gabinetu i zajęła wskazane miejsce. Oczy miała podkrążone, od razu można było zauważyć,...