Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Karolina_B
barbra2894
Joanna
Lucky-Lucy
Sapek1

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Karolina_B
barbra2894
Joanna
Lucky-Lucy
Sapek1

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Jak straszny jest atak kolki nerkowej wie tylko ten, kto to przeżył. Niestety mam nawracające. Nie pomaga ani zachowanie diety, ani leki. Jakoś zimą miałam jeden z gorszych ataków. Dwa dni leżałam o lekach i sucharach, ale drugiego wieczoru nie pomagało nic. Ból był tak ogromny, że wymiotowałam wypitą wcześniej wodą. No nic, jadę w piżamie na SOR. Bez makijażu, stanika i cóż, wyglądając jak kupka nieszczęścia. Lekarze nie takie rzeczy widzieli. Na SORZE dostałam zastrzyk, czekam na badania kontrolne. Przychodzi on, urolog ideał. Tak przystojnego faceta nie widziałam dawno. I wtedy, gdy ból opadł, uświadomiłam sobie, że wyglądam jak wyglądam, ale co najgorsze nie mam stanika. Tylko kobieta zrozumie ten dyskomofort. Na szczęście lekarz był sympatyczny, sam z siebie zalecił kontrolne USG za dwa dni. Przybyłam już piękna, pomalowana, normalnie ubrana. Lekarz nie poznał mnie ;)

Jak straszny jest atak kolki nerkowej wie tylko ten, kto to przeżył. Niestety mam nawracające. Nie pomaga ani zachowanie diety, ani leki. Jakoś zimą miałam jeden z gorszych ataków. Dwa dni leżałam o lekach i sucharach, ale drugiego wieczoru nie pomagało nic. Ból był tak ogromny, że wymiotowałam wypitą wcześniej wodą. No nic, jadę w piżamie na SOR. Bez makijażu, stanika i...

Trochę się bałam, historie krążące o stomatologu na NFZ opowiada się w Halloween , a gdy do tego dołożymy rozbrykanego 3 latka robi się klimat jak u Hitchcocka. Niemniej znajoma poleciła mi miłą stomatolog (czy to nie oksymoron?) więc postanowiłam spróbować.

To była przemiła niespodzianka. Od progu przywitała mnie uśmiechnięta Pani doktor i przede wszystkim powitała mojego synka profesjonalnym żółwikiem. Zaprowadziła go do fotela, pozwoliła mu nalać wodę do kubeczka, ponaciskać guziki fotela stomatologicznego, włączyć lampę przy fotelu. Potem dała synkowi lusterko i wspólnie oglądali zęby u misia a na koniec pogilgotała go powietrzem z dmuchawki.
Syn nie zauważył kiedy zabawa zmieniła się w badanie. Stomatolog „policzyła” zęby i posmarowała specjalnym żelem udając że maluje mu w buzi ciężarówkę i Batmana.
Potem przybita piątka, dyplom w nagrodę (syn sam podbił go pieczątką) i część dla mamy gdzie dowiedziałam się jak dbać o latorośl.
Największym pozytywnym zaskoczeniem był czas, pierwszy raz nie czułam się pospieszana. Niby wizyta trwała 20minut ale miałam wrażenie że doktor jest tylko dla nas, nie spieszy się i że zależy jej na tym żeby nie zrazić do siebie małego pacjenta.
Efekt? Syn po wizycie stwierdził że też będzie malował dzieciom samochody na zębach co uznaję za dobrą wróżbę na przyszłość;)

Trochę się bałam, historie krążące o stomatologu na NFZ opowiada się w Halloween , a gdy do tego dołożymy rozbrykanego 3 latka robi się klimat jak u Hitchcocka. Niemniej znajoma poleciła mi miłą stomatolog (czy to nie oksymoron?) więc postanowiłam spróbować.

To była przemiła niespodzianka. Od progu przywitała mnie uśmiechnięta Pani doktor i przede wszystkim powitała...

Od rana byłem zawalony pracą, zalegle terminy, dokumenty w dodatku martwiłem się o żonę która była w 9 miesiącu ciąży i miała tego dnia badania kontrolne.
Nagle telefon: coś jest nie tak, żonę wiozą na szybką cesarkę.
Rzuciłem się do samochodu ale byłem ponad 100km od szpitala więc nie miałem szans żeby zdążyć. Wszystko miało inaczej wyglądać: to miał być dzień gdzie będę wspierał przyszłą mamę. A tu guzik: miałem w głowie mętlik strach wymieszany ze złością na samego siebie że poszedłem do pracy zamiast na wizytę. Tego dnia zasłużyłem na niejeden mandat.
Pik pik
Zawibrował telefon: MMS, najpiękniejszy MMS w życiu. Od razu zjechałem na pobocze, w radio leciał „Song for someone” U2: jakże trafiona piosenka. Na zdjęciu widziałem twarz żony a przy niej śliczny (choć tak naprawdę pomarszczony i potwornie czerwony) synek.
Okazało się ze anestezjolog który znieczulał przyszłą mamę próbował ją zagadać w trakcie zabiegu, tak żeby się rozluźniła, od słowa do słowa wyszło że żona po wyjęciu dziecka martwi się że będę jechał jak wariat (oh kobieto jak mnie znasz). Lekarz z uśmiechem stwierdził że trzeba uspokoić męża, wyjął swój prywatny telefon , zrobił zdjęcie i mi wysłał.
Złamał pewnie jakieś przepisy, ktoś może powiedzieć że niepotrzebnie spoufalał się z pacjentką a ktoś że to nieprofesjonalne.
Za to ja jestem mu bardzo wdzięczny: za świetnie wykonaną pracę i brak rutyny. To co dla niego było codziennością dla mnie stało się najlepszym dniem życia.

Od rana byłem zawalony pracą, zalegle terminy, dokumenty w dodatku martwiłem się o żonę która była w 9 miesiącu ciąży i miała tego dnia badania kontrolne.
Nagle telefon: coś jest nie tak, żonę wiozą na szybką cesarkę.
Rzuciłem się do samochodu ale byłem ponad 100km od szpitala więc nie miałem szans żeby zdążyć. Wszystko miało inaczej wyglądać: to miał być dzień gdzie będę...

Troszkę tandetne, ale co tam. W kolejce czekałem długo. Nie byłem zarejestrowany, ale lekarz zgodził się przyjąć mnie na końcu. Wtedy jeszcze byłem niedojrzały ale to się zmieniło, właśnie po wizycie. Nie przepadałem za czytaniem książek, nie pragnąłem wiedzy. Doktor zapytał o moje zainteresowania, plany na przyszłość oraz doradził mi czego i gdzie mogę się spodziewać. Polecił mi książkę, chyba Zbrodnię i karę. I właśnie wtedy postanowiłem się zmienić. Ograniczyłem imprezy, zacząłem czytać, oglądać wartościowe filmy. Zawsze starałem się być najlepszy we wszystkim. Drugi wynik na sprawdzianie nie satysfakcjonował mnie. Chciałem więcej i więcej. Determinacja pomogła i dziś jestem już dobrym specjalistą w branży. I pomyśleć,że wszystko zaczęło się w przychodni NFZ.

Troszkę tandetne, ale co tam. W kolejce czekałem długo. Nie byłem zarejestrowany, ale lekarz zgodził się przyjąć mnie na końcu. Wtedy jeszcze byłem niedojrzały ale to się zmieniło, właśnie po wizycie. Nie przepadałem za czytaniem książek, nie pragnąłem wiedzy. Doktor zapytał o moje zainteresowania, plany na przyszłość oraz doradził mi czego i gdzie mogę się spodziewać....

Ja nie zapomnę, jak bardzo wstydziłam się iść do ginekologa. I to w dodatku mężczyzny! Siedziałam w gabinecie jak na szpilkach, ręce spocone, wzrok rozbiegany... Istna masakra!
W pewnym momencie lekarz mówi:
- Proszę podać PESEL.
A ja zaczynam szukać w dowodzie.
- No ale jak to? Nie z pamięci?
- No nie pamiętam - przyznaję z bólem.
Lekarz uważnie patrzy w dowód i po chwili mówi z uśmiechem:
- Mieć w PESELU liczbę 69 i nie pamiętać?!

Od tamtej pory pamiętam.

Ja nie zapomnę, jak bardzo wstydziłam się iść do ginekologa. I to w dodatku mężczyzny! Siedziałam w gabinecie jak na szpilkach, ręce spocone, wzrok rozbiegany... Istna masakra!
W pewnym momencie lekarz mówi:
- Proszę podać PESEL.
A ja zaczynam szukać w dowodzie.
- No ale jak to? Nie z pamięci?
- No nie pamiętam - przyznaję z bólem.
Lekarz uważnie patrzy w dowód i po chwili...

Jakiś czas temu okropny ból zęba zmusił mnie do wizyty u dentysty. Jak wiadomo nikt nie cieszy się z tego powodu. Kiedy w końcu dotarłam do gabinetu usłyszałam o potrzebie leczenia kanałowego. Jako kilkunastoletnia, nastraszona przez wiele osób dziewczyna zdecydowałam pod żadnym pozorem nie wracać na kolejną wizytę. Wszyscy zaznajomieni z tematem opowiadali mi, jak to bardzo boli, długo trwa i ogólnie rzecz biorąc wszystko co najgorsze. Po długim czasie pogarszający się stan zęba nie pozostawił mi wyboru. Moje przerażenie zniknęło, kiedy okazało się, że jedynym nieprzyjemnym zabiegiem było podanie znieczulenia, a wygodny fotel i spokojny głos doktora szybko zaprowadził mnie w ramiona Morfeusza. Moje ciągłe przysypianie niestety odrobinę wydłużyło cały zabieg, pamiętam jednak, że Pan doktor nie był na mnie zły a ja wyszłam z gabinetu zadowolona i wypoczęta.

Jakiś czas temu okropny ból zęba zmusił mnie do wizyty u dentysty. Jak wiadomo nikt nie cieszy się z tego powodu. Kiedy w końcu dotarłam do gabinetu usłyszałam o potrzebie leczenia kanałowego. Jako kilkunastoletnia, nastraszona przez wiele osób dziewczyna zdecydowałam pod żadnym pozorem nie wracać na kolejną wizytę. Wszyscy zaznajomieni z tematem opowiadali mi, jak to...

Chociaż na szczęście rzadko bywam pacjentem, to będąc studentką uniwersytetu medycznego w gabinecie lekarskim widziałam niejedną historię. Zawsze jednak z uśmiechem na twarzy wspominam moje pierwsze zajęcia praktyczne w gabinecie usg. Wtedy było to dla nas coś tak niepojętego, że graniczyło niemal z czarną magią. Jak to więc bywa w takich nowych sytuacjach ja i moi koledzy tłoczyliśmy się w kącie gabinetu zbyt wystraszeni, żeby brać udział w badaniach. Doktor widząc to zaprosił kolejnego pacjenta i kiedy ten zgodził się, żeby studenci mogli spróbować swoich sił, wyciągnął głowicę aparatu w moją stronę i powiedział „Proszę zbadać pacjenta i powiedzieć mi, czy widzi pani coś niepokojącego”. Z sercem w gardle podeszłam i zaczęłam badanie, choć nie do końca wiedziałam co robić. Po dłuższej chwili moich nieporadnych prób z pełną powagą zapytał znowu czy widzę coś niepokojącego, na co łamiącym się głosem, odpowiedziałam że nie, bo w istocie nie rozumiałam z tego zbyt wiele. Doktor więc stwierdzając nadal bardzo poważnym tonem, że musi to sam skonsultować, zaczął prawdziwe badanie pacjenta. Kiedy już skończył wykrzyknął radośnie „Miała pani rację, wszystko jest w porządku!” po czym odwracając się do ucieszonego tym, że terapia podziałała pacjenta dodał „Co za wspaniałych studentów mamy w tym roku! Jeszcze będą z nich specjaliści”. To przełamało nasze opory na tyle, że przez resztę zajęć każdy sam spróbował badania i od tamtej pory nikt nie bał się usg.

Chociaż na szczęście rzadko bywam pacjentem, to będąc studentką uniwersytetu medycznego w gabinecie lekarskim widziałam niejedną historię. Zawsze jednak z uśmiechem na twarzy wspominam moje pierwsze zajęcia praktyczne w gabinecie usg. Wtedy było to dla nas coś tak niepojętego, że graniczyło niemal z czarną magią. Jak to więc bywa w takich nowych sytuacjach ja i moi koledzy...

W moim środowisku często się mówi, że aby chorować trzeba mieć pieniądze i zdrowie. Może i coś w tym jest, ale oprócz polricznych kolejek do specjalistów, gburowatych lekarzy, którzy leczą po omacku są też mili, sympatyczni i kompetentni lekarze. Taki jest pediatra moich dzieci. Kolejki skończyły się wraz z wprowadzeniem rejestracji na konkretną godzinę, a sam doktor jest miły i przyjaźnie nastawiony do małych pacjentów. Nie leczy po omacku, a antybiotyk przepisuje tylko po badaniu laboratoryjnych dziecka. Rzetelnie również udziela informacji na zadane pytania i nie traktuje pacjentów i ich rodziców w tym wypadku z góry. Lekarz to też człowiek i wierzę, że takich lekarzy, jak nasz pediatra jest naprawdę wielu.

W moim środowisku często się mówi, że aby chorować trzeba mieć pieniądze i zdrowie. Może i coś w tym jest, ale oprócz polricznych kolejek do specjalistów, gburowatych lekarzy, którzy leczą po omacku są też mili, sympatyczni i kompetentni lekarze. Taki jest pediatra moich dzieci. Kolejki skończyły się wraz z wprowadzeniem rejestracji na konkretną godzinę, a sam doktor jest...