Serce dyktuje, ręka pisze. Tak w skrócie wygląda moje pisanie. Ręka czasem nie nadąża, gdy w głowie tyle myśli płynie i jak fala kilkumetrowa próbuje zalać papier. Kiedy mój czas na pisanie się kończy, zostawiam tekst w takim punkcie, aby następnego dnia, po prostu usiąść i płynąć dalej razem z falą słów, bo wiem co pisać.

Serce dyktuje, ręka pisze. Tak w skrócie wygląda moje pisanie. Ręka czasem nie nadąża, gdy w głowie tyle myśli płynie i jak fala kilkumetrowa próbuje zalać papier. Kiedy mój czas na pisanie się kończy, zostawiam tekst w takim punkcie, aby następnego dnia, po prostu usiąść i płynąć dalej razem z falą słów, bo wiem co pisać.

Formowanie wypowiedzi - sztuka to niełatwa.
Czasem piękny nasz język troszkę się gmatwa.
Styl, ortografia i inne wymogi...
Czy to kłody rzucane pisarzowi pod nogi?
Nie, to wytyczne, których trzymać się należy.
Niech słownik na półce bezczynnie nie leży.

Chcesz dotrzeć do odbiorców wielu?
Jest klucz do osiądnięcia tego celu.
Nie ręką, lecz sercem słowa pisane
zawsze są lepiej odbierane.
Zostaw w tekście kawałek swojej duszy,
każdego czytelnika szczerze to poruszy.

Formowanie wypowiedzi - sztuka to niełatwa.
Czasem piękny nasz język troszkę się gmatwa.
Styl, ortografia i inne wymogi...
Czy to kłody rzucane pisarzowi pod nogi?
Nie, to wytyczne, których trzymać się należy.
Niech słownik na półce bezczynnie nie leży.

Chcesz dotrzeć do odbiorców wielu?
Jest klucz do osiądnięcia tego celu.
Nie ręką, lecz sercem słowa pisane
zawsze są...

Piszę o tym, co mnie interesuje. Tylko w ten sposób mogę być autentyczna - jeśli swoją pasją zarażam innych. Temat mojej wypowiedzi musi być mi w jakiś sposób bliski, daleka jestem od popularnej w Internecie zasady "nie znam się, to się wypowiem".
Drugą zasadą jest szczerość. Na świecie jest tyle fałszu i obłudy, po co produkować jego dodatkowe porcje samemu ? Nie warto oszukiwać innych, nie warto przede wszystkim okłamywać samego siebie. Nawet jeśli moje zdanie jest sprzeczne z tym co sądzą inni, zawsze staram się być wierna swoim zasadom.

Piszę o tym, co mnie interesuje. Tylko w ten sposób mogę być autentyczna - jeśli swoją pasją zarażam innych. Temat mojej wypowiedzi musi być mi w jakiś sposób bliski, daleka jestem od popularnej w Internecie zasady "nie znam się, to się wypowiem".
Drugą zasadą jest szczerość. Na świecie jest tyle fałszu i obłudy, po co produkować jego dodatkowe porcje samemu ? Nie warto...

Jest bardzo wiele wskazówek, które pomagają w szlifowaniu swego pisarskiego warsztatu. A według mnie tajemnicą napisania czegoś w sposób niezwykły nie jest to, jak dobrze się napisze i jaki wspaniały się ma kunszt, a po prostu pisanie w swój własny sposób, prosto z serca. Jeśli spuścimy fantazje ze smyczy, pozwolimy naszej głowie na odrobinę szaleństwa, pobawimy się w słowotwórstwo, gdy mamy na to ochotę – to sprawi, że nasza twórczość stanie się magiczna, odkryje kawałek naszej duszy i kto wie, może to porwie tłumy, zafascynuje kogoś i pozwoli nam pozytywnie wpływać na życie czytelników. Dlatego moją wskazówką jest – po prostu twórz, kreuj światy na swój własny sposób i nie martw się, że ktoś może to skrytykować, tylko Ty wiesz tak naprawdę ile swojej duszy włożyłeś w to co piszesz.

Jest bardzo wiele wskazówek, które pomagają w szlifowaniu swego pisarskiego warsztatu. A według mnie tajemnicą napisania czegoś w sposób niezwykły nie jest to, jak dobrze się napisze i jaki wspaniały się ma kunszt, a po prostu pisanie w swój własny sposób, prosto z serca. Jeśli spuścimy fantazje ze smyczy, pozwolimy naszej głowie na odrobinę szaleństwa, pobawimy się w...

Pisz tylko wtedy kiedy masz ochotę i słowa z ciebie wypływają, nigdy na siłę!

Ile razy już się przekonałam, by nigdy nie odkładać pisania na ostatnią chwilę, bo może zdarzyć się tak, że w głowie zapanuje pustka, a z tekstu wyjdzie gniot. Kidy czuję że mam wenę, wtedy nadrabiam wszystkie teksy. Nie ważne czy to opinie, konkursy czy inne wypowiedzi. A wtedy same słowa przeleją się na papier.

Pisz tylko wtedy kiedy masz ochotę i słowa z ciebie wypływają, nigdy na siłę!

Ile razy już się przekonałam, by nigdy nie odkładać pisania na ostatnią chwilę, bo może zdarzyć się tak, że w głowie zapanuje pustka, a z tekstu wyjdzie gniot. Kidy czuję że mam wenę, wtedy nadrabiam wszystkie teksy. Nie ważne czy to opinie, konkursy czy inne wypowiedzi. A wtedy same słowa...

Jak mówiła Michalina Wisłocka "Ślepy o kolorach nie napisze", dlatego trzeba pisać o tym, co się zna. Jeżeli nie mam pojęcia o temacie, nie udaję, że wiem.

Jak mówiła Michalina Wisłocka "Ślepy o kolorach nie napisze", dlatego trzeba pisać o tym, co się zna. Jeżeli nie mam pojęcia o temacie, nie udaję, że wiem.

Piszę to co chcę. A raczej co chce moje serce.

Piszę to co chcę. A raczej co chce moje serce.

Piszę to co mi ręka na klawiaturze wystuka nie zastanawiam się nad każdym słowem tylko mówię (piszę) to co myślę.

Piszę to co mi ręka na klawiaturze wystuka nie zastanawiam się nad każdym słowem tylko mówię (piszę) to co myślę.

Według mnie podstawą tworzenia jakichkolwiek wypowiedzi powinien być szacunek dla odbiorcy (rozmówcy, czytelnika...).
Skoro decyduję się przeczytać czyjąś wypowiedź, to chciałabym mieć gwarancję, że autor mnie nie obrazi.
Podobnie rzecz ma się z książkami - skoro decyduję się na zakup czy wypożyczenie jakiegoś dzieła, to zakładam, że jego autor traktuje mnie (czytelniczkę) z szacunkiem i:
- w kolejnej książce nie powiela treści z poprzednich (a niestety zdarzyło mi się czytać takie "autokalki"),
- nie kreuje się na wszechwiedzącego autora - półboga (głoszącego jedyną słuszną prawdę),
- nie opisuje życia, które toczy się wokół niego - sprzedając w ten sposób czyjąś prywatność.

Według mnie podstawą tworzenia jakichkolwiek wypowiedzi powinien być szacunek dla odbiorcy (rozmówcy, czytelnika...).
Skoro decyduję się przeczytać czyjąś wypowiedź, to chciałabym mieć gwarancję, że autor mnie nie obrazi.
Podobnie rzecz ma się z książkami - skoro decyduję się na zakup czy wypożyczenie jakiegoś dzieła, to zakładam, że jego autor traktuje mnie (czytelniczkę)...

Tak to już w życiu jest, że często najprostsze – a wręcz banalne – odpowiedzi bywają najtrafniejsze. Stąd mój pogląd na to, że najważniejsze w pisaniu jest to, aby...
(tutaj poproszę o werble)
(tak, właśnie takie!)
(jeszcze chwilka)
(już, starczy!)
...pisać!
Bez pisania nie ma finezyjnie wyprowadzonych zdań, intrygujących akapitów, wciągających rozdziałów i – wreszcie – wartościowych książek. Ba, w ogóle nie ma książek! Ani dobrych, ani złych. Tylko ten, kto próbował jedną (a żeby to jedną!) napisać, wie jak wiele jest pokus tylko czyhających na chwilę zaplanowaną na pisanie. A ile wymówek!
Dzisiaj nie, bo nie mam weny.
Nie idzie mi, spróbuję wieczorem.
Lepiej żebym dzisiaj nie pisał, niż miałbym pisać bez polotu.
No i wreszcie klasyk: od jutra biorę się za to solidnie i na poważnie!
Jasne... kiedy coś ma zdarzyć się jutro lub w ogóle zawsze byle nie teraz, to wiedź, że szanse na to, że to coś się wydarzy maleją nagle, niczym Alicja w Krainie Czarów po skonsumowaniu ciasteczek.
Ileż to mamy książek straconych przez zniechęcenie i odkładanie ich na później, ilu niedoszłych pisarzy (uwierzcie mi, doskonale wiem co piszę!). A wystarczyło tak mało: po prostu pisać.
Stąd moja rada: piszcie. Wszelkie inne rady, jakkolwiek cenne by były, zawsze stać będą w cieniu tej jednej, najistotniejszej.

Tak to już w życiu jest, że często najprostsze – a wręcz banalne – odpowiedzi bywają najtrafniejsze. Stąd mój pogląd na to, że najważniejsze w pisaniu jest to, aby...
(tutaj poproszę o werble)
(tak, właśnie takie!)
(jeszcze chwilka)
(już, starczy!)
...pisać!
Bez pisania nie ma finezyjnie wyprowadzonych zdań, intrygujących akapitów, wciągających rozdziałów i – wreszcie –...