Nagie gałęzie drzew drżały na wietrze, który w tych rejonach nigdy się nie zatrzymywał. Płatki śniegu leniwie opadały na białe, oszronione pola. Głosy kruków niosły się echem w ten zimowy, mroźny wieczór. Jeden z 365 takich samych wieczorów w roku. Tu nie było słońca, lata, miłości ani nadziei. Strach ściskał serca nieszczęśników, którzy pecha mieli przybyć w te rejony. A wszystko to za sprawą okrutnej KSIĘŻNICZKI, którą nieliczni miejscowi nazywali DIABŁEM wcielonym. Księżniczka była piękna jak róża, sprytna jak lis i bezlitosna jak nikt inny. Niegdyś radosne, rumiane dziecko, teraz potwór - bez litości, serca i współczucia. Wszyscy wiedzieli, że stało się to za sprawą ZŁEJ MACOCHY, która napoiła swoją małą pasierbicę magicznym wywarem. Eliksir ów zamienił serce dziewczynki w bryłę lodu, której odmienić nijak się nie dało. A jej pierwszą ofiarą stała się sama macocha. I tak Zła Księżniczka panuje w swoim zamku duchów, wystawionym na ruinach starego kościoła. Księżniczka ubóstwia klejnoty oraz swoje własne oblicze, o które dba kąpiąc się w krwi dzieci. Ich RELIKWIE przechowuje na ołtarzu pozostałym po starym kościele. Księżniczka ma także jeszcze jedną rolę - jest ARCHITEKTEM nocnych koszmarów. Nad złotą misą znalezioną w KOŚCIELNYM SKARBCU codziennie wieczorem szepce złe zaklęcia mające na ludzi sprowadzić nocne majaki. Jeśli śnił ci się dzisiaj koszmar, to już wiesz, kogo to zasługa.

Nagie gałęzie drzew drżały na wietrze, który w tych rejonach nigdy się nie zatrzymywał. Płatki śniegu leniwie opadały na białe, oszronione pola. Głosy kruków niosły się echem w ten zimowy, mroźny wieczór. Jeden z 365 takich samych wieczorów w roku. Tu nie było słońca, lata, miłości ani nadziei. Strach ściskał serca nieszczęśników, którzy pecha mieli przybyć w te rejony. A...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na dalekiej północy istnieje kraina wiecznie skuta lodem, choć jej nazwa na to nie wskazuje. To Grenlandia. Dziś jest wrogą człowiekowi wyspą pokrytą górami lodowymi i szczelinami, na której temperatura regularnie osiąga punkt czterdziestu stopni poniżej zera. Jednak nie zawsze tak było. Istnieje legenda, która głosi, że jej odkrywca wiking Eryk Rudy nazwał tak wyspę, gdyż zastał na niej bujną roślinność. Wyspę zamieszkiwało plemię o nazwie ARCHITEKT. Składało ono ofiary bogom, aby chronili je przed złym DIABŁEM. Eryk odkrył wyspę przypadkiem wracając z Islandii. Jako wiking znany był ze swej brutalności, szczególnie wobec kobiet, gdyż wychowywała go ZŁA MACOCHA. I tym razem tak było. Eryk splądrował KOŚCIELNY SKARBIEC i zbezcześcił RELIKWIE, które w nim ukryto. Jednak to mu nie wystarczyło. Udał się do wodza plemienia i zażądał głowy jego córki, w zamian za ocalenie wyspy. KSIĘŻNICZKA Zorza była jedynym dzieckiem wodza, dlatego ten odmówił. Rozwścieczony wiking nie uznając sprzeciwu zaczął niszczyć osadę i zabijać dzieci. Widząc to Zorza powstrzymała go i bez wiedzy ojca, przysięgła, że o zachodzie słońca skoczy z wysokiej góry na skały. Tak też zrobiła ocalając w ten sposób osadę przed wikingiem. Wódz szukał ciała córki, lecz za życia nigdy go nie odnalazł. Rozpacz zamieniła jego serce w lód. Z czasem powierzchnię Grenlandii pokryła gruba na trzy kilometry warstwa lodu. Do dziś znane są relacje ludzi, którzy byli na Grenlandii i widzieli kolorowe światła na niebie, a w nich postać starca, który oświetla sobie drogę, a wiatr niesie imię, które woła..Zorza ..Zorza

Na dalekiej północy istnieje kraina wiecznie skuta lodem, choć jej nazwa na to nie wskazuje. To Grenlandia. Dziś jest wrogą człowiekowi wyspą pokrytą górami lodowymi i szczelinami, na której temperatura regularnie osiąga punkt czterdziestu stopni poniżej zera. Jednak nie zawsze tak było. Istnieje legenda, która głosi, że jej odkrywca wiking Eryk Rudy nazwał tak wyspę, gdyż...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Daleko w siarczyście mroźnej krainie, gdzie nawet sam DIABEŁ mówi dobranoc, żyła piękna i szczęśliwa mimo wszystko KSIĘŻNICZKA.
Jej życie początkowo usłane różami zmieniło się diametralnie, gdy ojciec księżniczki po śmierci królowej matki, postanowił wziąć sobie za żonę wyjątkowo podłą i okrutną kobietę z lodowatym sercem, która tylko na pozór udawała, że jest ciepłą i troskliwą osobą.
Jednak codzienny żar płynący z dobrego serca młodziutkiej dziewczyny każdego dnia topił zlodowaciałe serce okrutnej kobiety czego ona sama nie mogła znieść, dlatego też ZŁA MACOCHA coraz bardziej nienawidząc swojej pasierbicy postanowiła pozbyć się przybranej córki na zawsze...
Była gotowa zrobić wszystko, byle tylko zachować swoją bezduszność.
Miała nadzieję, że gdy wyśle księżniczkę do najbardziej mroźnej krainy w całym baśniowym świecie jej serce również stanie się oziębłe i nieczułe na wszystko i wszystkich...
W tajemnicy przed królem wynajęła ARCHITEKTA by ten, na zlecenie kobiety pozbył się nawet z KOŚCIELNEGO SKARBCA wszystkich RELIKWII w którym wygnana dziewczyna już na wieki miała zostać uwięziona i samotnie bez pomocy świętych umrzeć w chłodzie...
Na nieszczęście macochy, ów architekt zakochał się w księżniczce i postanowił wyznać całą prawdę królowi, który opuścił żonę i wraz z córką oraz dobrym architektem zamieszkali w tej najmroźniejszej krainie...wierząc że naprawdę dobre i pełne żarliwości serca żaden chłód nie jest w stanie zmrozić. Tak też się stało. Żyli długo i szczęśliwie odziani w naturalne futra.

Daleko w siarczyście mroźnej krainie, gdzie nawet sam DIABEŁ mówi dobranoc, żyła piękna i szczęśliwa mimo wszystko KSIĘŻNICZKA.
Jej życie początkowo usłane różami zmieniło się diametralnie, gdy ojciec księżniczki po śmierci królowej matki, postanowił wziąć sobie za żonę wyjątkowo podłą i okrutną kobietę z lodowatym sercem, która tylko na pozór udawała, że jest ciepłą i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy byłam małą dziewczynką mama zawsze opowiadała mi romantyczne historie o pięknych pałacach, tajemniczych ogrodach i ślicznych królewnach. Przy mamie zawsze czułam się jak KSIĘŻNICZKA, bohaterka wspaniałych, niczym baśniowych historii. Kiedy jednak mamę odebrała mi złowroga choroba jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki znalazłam się po drugiej stronie lustra, w miejscu gdzie DIABEŁ mówi dobranoc. Mroźna i ciemna kraina, do której zabrał mnie papa znajdowała się na północy Szwecji, a powodem, dla którego mnie tam zabrał była Theresa. Nowa żona papy pracowała jako naukowiec, badała roślinność parku narodowego Padjelanta. Nie mogę powiedzieć że Theresa była ZŁĄ MACOCHĄ, jednak nie była mamą, nie potrafiła mnie kochać przytulać, nie potrafiła opowiadać pięknych historii, była bardzo .. konkretna, jakby pozbawiona wyobraźni, a ja bardzo tego potrzebowałam. W surowym szwedzkim krajobrazie ostoję znalazłam u Nikolasa, zarządcy pobliskiej świątyni, dostojnej, klimatycznej, zbudowanej z sosnowych bali. Nikolas potrafił pięknie opowiadać mroźne, skandynawskie historie, które nierzadko dotyczyły właśnie świątyni, którą na co dzień się opiekował. Najciekawsza z nich opowiada o ARCHITEKCIE, którego zachwycił widok wypasających się na wyżynie stada reniferów, widok ten tak go uduchowił, że postanowił zbudować na wyżynie świątynię. Legenda głosi, że w KOŚCIELNYM SKARBCU bezimienny architekt umieścił RELIKWIE Eryka IX, lecz w obawie przed szabrownikami wejście do skarbca ukrył tak mocno, że po dziś dzień stanowi ono nieodkrytą tajemnicę …

Kiedy byłam małą dziewczynką mama zawsze opowiadała mi romantyczne historie o pięknych pałacach, tajemniczych ogrodach i ślicznych królewnach. Przy mamie zawsze czułam się jak KSIĘŻNICZKA, bohaterka wspaniałych, niczym baśniowych historii. Kiedy jednak mamę odebrała mi złowroga choroba jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki znalazłam się po drugiej stronie lustra, w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Co za baba, to nie mama! To jest ZŁA MACOCHA, krnąbrna locha!
Gdy wykradła już z KOŚCIELNEGO SKARBCA tyle RELIKWII ile się udało, próbowała przekonać ARCHITEKTA, że po pierwsze: nie są nikomu przecież potrzebne, a po drugie: to jej pasierbica je zabrała.
"Nie możecie przecież ukarać KSIĘŻNICZKI" mówiła na lewo i prawo, mi grożąc okrutnymi konsekwencjami.
Wszyscy wiedzieliśmy, że to ona ale kazała mi się przyznać, żeby jej nie skazano za kradzież na roboty na mrozie.
Mnie skazać nie mogli, w końcu księżniczka ma prawo robić co jej się podoba, nieważne czy to uczciwe. Ale tak, byłam uczciwa i było mi niezmiernie przykro kiedy macocha zrzuciła na mnie całą winę.
Tak, bała się jej, bo chodziły pogłoski, że ma układy z samym DIABŁEM.
Wpadłam pewnego dnia na pomysł, aby ją ukarać w ten sam sposób, zgłosiłam się więc do samego diabła. Gorąc od niego bił niesamowity a zważając na naszą zamarznięta krainę, odczuwałam go jeszcze mocniej. Przerażało mnie to.
Poprosiłam więc o zemstę. Może nie wypada księżniczce i przyszłej królowej ale zła macocha wyrządzała krzywdę nie tylko mnie. Byłam gotowa się poświęcić dla dobra moich poddanych.
Diabeł zgodził się bez zastanowienia, zrzucił klątwę prawdomówności na macochę. Niesamowite! Przyznała się do winy, została skazana na kucie lodu do końca życia.
Diabeł zaś zapowiedział, że przyjmie ją do swego królestwa, piekła, z otwartymi ramionami.
Czasami zło złem zwyciężyć trzeba... czy mam wyrzuty sumienia? Nie.

Co za baba, to nie mama! To jest ZŁA MACOCHA, krnąbrna locha!
Gdy wykradła już z KOŚCIELNEGO SKARBCA tyle RELIKWII ile się udało, próbowała przekonać ARCHITEKTA, że po pierwsze: nie są nikomu przecież potrzebne, a po drugie: to jej pasierbica je zabrała.
"Nie możecie przecież ukarać KSIĘŻNICZKI" mówiła na lewo i prawo, mi grożąc okrutnymi konsekwencjami.
Wszyscy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dawno, dawno temu za siedmioma morzami, za siedmioma górami, w krainie gdzie był mrok i mróz zmarła królowa. Pogrążony w żalu król musiał znaleźć nową żonę i matkę dla swej córki. Pewna dama dworu bardzo pragnęła zostać królową, tak bardzo, że zaprzedała swoją duszę czortowi. DIABEŁ obowiązał się dać jej koronę, o ile ona w dziesiąty rok panowania ofiaruje mu RELIKWIE św. Michała, jedynie, których czort się bał. Lata mijały, a ZŁA MACOCHA ( bo czy dobra kobieta zaprzeda duszę złemu?) musiała wywiązać się z zobowiązania. Relikwie znajdowały się w KOŚCIELNYM SKARBCU. ARCHITEKT, świadom bogactwa, które się tam znajduje stworzył ogromny labirynt, który przejść mogła jedynie osoba bezinteresowna. Nikt w królestwie się do tego nie nadawał, nawet KSIĘŻNICZKA( która była niezłą zołzą, ale co się dziwić w takim domu wychowana). Gdy minął czas na dar, diabeł zabrał złą macochę do siebie, a całe królestwo zostało osnute mgłą śmierci. Taka jest kara za zabawę z diabłem.

Dawno, dawno temu za siedmioma morzami, za siedmioma górami, w krainie gdzie był mrok i mróz zmarła królowa. Pogrążony w żalu król musiał znaleźć nową żonę i matkę dla swej córki. Pewna dama dworu bardzo pragnęła zostać królową, tak bardzo, że zaprzedała swoją duszę czortowi. DIABEŁ obowiązał się dać jej koronę, o ile ona w dziesiąty rok panowania ofiaruje mu RELIKWIE św....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W odległej krainie, za górami i lasami oraz rzekami urodziła się śliczna dziewczynka. O włosach rudych niczym ogień, oczach zielonych jak szmaragdy i uśmiechu, który topił każde serce. W zaśnieżonej krainie taka uroda to była rzadkość. Pewnej ciemnej nocy DIABEŁ za namową ZŁEJ MACOCHY postanowił porwać śliczną KSIĘŻNICZKĘ. Dziewczynka wychowywała się wśród prostych rolników, mimo to jej maniery oraz urok osobisty zdradzały, że nie pasuje do tego miejsca. Straszna zamieć zniszczyła KOŚCIELNY SKARBIEC. Nawałnica spowodowała śmierć wielu ludzi. Ksiądz zdecydował, że na ich cześć zatrudni ARCHITEKTA, aby odbudował zniszczony budynek. Pod gruzami znaleziono RELIKWIE z książęcej rodziny. Magiczny zamek mogli otworzyć tylko członkowie królewskiej rodziny. W tym momencie prosta wieśniaczka, o nieprzeciętnej urodzie tego dokonała. Wokół niej roztoczyła się mgła i przeniosła ją do domu- do zamku,

W odległej krainie, za górami i lasami oraz rzekami urodziła się śliczna dziewczynka. O włosach rudych niczym ogień, oczach zielonych jak szmaragdy i uśmiechu, który topił każde serce. W zaśnieżonej krainie taka uroda to była rzadkość. Pewnej ciemnej nocy DIABEŁ za namową ZŁEJ MACOCHY postanowił porwać śliczną KSIĘŻNICZKĘ. Dziewczynka wychowywała się wśród prostych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na północy Dirumdii, kraju surowego i mrocznego gdzie mroźny wiatr przegania największych śmiałków mieszkała KSIĘŻNICZKA Sundriana. Pokochała całym sercem księcia Merhola. Miłość tak bardzo przesłoniła jej oczy, że nie zauważyła knowań ukochanego. Książę zdołał wmówić jej, że król Anzelmus oraz przybrana matka Muriana pragną jej śmierci. Opętana przez Merhola księżniczka zamordowała ojca oraz ZŁĄ MACOCHĘ. Gdy czar księcia prysł zrozumiała co uczyniła. Z jej piersi wyrwał się przerażający krzyk. Chciała uciec lecz książę zatarasował jej drogę. Jego oczy zapłonęły, usta rozciągnęły się w nienaturalnym uśmiechu a ciało zaczęło przybierać potworny kształt. To DIABEŁ zawładnął ciałem księżniczki i uśmiercił jej rodziców. Jego donośny śmiech niósł się echem po całym królestwie. Przerażenie ścisnęło gardło księżniczki, los jej królestwa był zagrożony. Złamała obietnicę daną ojcu, że królestwo i poddani zawsze będą dla niej najważniejsi. Zbagatelizowała ostrzeżenia rodziców i sprowadziła na kraj nieszczęście. Widziała, że jedynym ratunkiem jest odnalezienie KOŚCIELNEGO SKARBCA i ukrytych w nim RELIKWI rycerza Hygatema. Jedyną osobą, która znała położenie skarbca był ARCHITEKT. Tyle, że przed wieloma laty zniknął on bez śladu.

Na północy Dirumdii, kraju surowego i mrocznego gdzie mroźny wiatr przegania największych śmiałków mieszkała KSIĘŻNICZKA Sundriana. Pokochała całym sercem księcia Merhola. Miłość tak bardzo przesłoniła jej oczy, że nie zauważyła knowań ukochanego. Książę zdołał wmówić jej, że król Anzelmus oraz przybrana matka Muriana pragną jej śmierci. Opętana przez Merhola księżniczka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zamek nad jeziorem od dawnych czasów pozostawał skuty lodem. Zaprojektował go ARCHITEKT, który kilka dni po ukończeniu budowli odebrał sobie życie. Skoczył z najwyższej wieży, jego ciało roztrzaskało się na dziedzińcu, krew stanowiła upiorny kontrast z wszechogarniającą bielą mrozu, barwiąc szkarłatem pokrywę śnieżną.
Co było powodem tego aktu desperacji? Niektórzy mówili, że zakochał się w KSIĘŻNICZCE Larze, niezwykłej dziewczynie o srebrzystych oczach, która w dzieciństwie doznała objawienia. Zobaczyła Boga, który jej błogosławił.
Niestety, Lara była obiecana innemu. Byli tacy, którzy uważali, że ARCHITEKTOWI ktoś pomógł… Plotka głosiła, że ZŁA MACOCHA była zazdrosna o pasierbicę, gdyż sama chciała oddawać się uciechom z przystojnym ARCHITEKTEM.
Po tym wydarzeniu w mroźnej krainie zaczęły się dziać dziwne rzeczy. Ludzie twierdzili, że w ich państwie rozpanoszyły się złe siły. Wielokrotnie znajdowano rozczłonkowane ciała. Mówiono, że sam DIABEŁ wydostał się z piekielnych czeluści.
Miejscowy biskup postanowił rozprawić się z bestią, by udowodnić wyższość Boga nad szatanem. Codziennie odprawiał msze, egzorcyzmy, ale tajemniczy DIABEŁ nadal nękał miejscową ludność. Wydawało się, że biskup podda się.
Pewnego dnia w królestwie przekazano tragiczną wieść. Znaleziono martwą Larę. Miała pocięte ciało, a z jej czaszki zionęły puste oczodoły…
Zło nagle ustąpiło, biskup odnalazł bijące srebrnym blaskiem gałki oczne KSIĘŻNICZKI, które od tej pory służyły za RELIKWIE. Do krainy przybywały pielgrzymki. KOŚCIELNY SKARBIEC nigdy nie był tak pełny… MACOCHA często uśmiechała się do biskupa…

Zamek nad jeziorem od dawnych czasów pozostawał skuty lodem. Zaprojektował go ARCHITEKT, który kilka dni po ukończeniu budowli odebrał sobie życie. Skoczył z najwyższej wieży, jego ciało roztrzaskało się na dziedzińcu, krew stanowiła upiorny kontrast z wszechogarniającą bielą mrozu, barwiąc szkarłatem pokrywę śnieżną.
Co było powodem tego aktu desperacji? Niektórzy mówili,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej