A ja mam takie wspomnienie...

Kiedy byłam mała mój tata zabierał mnie raz na jakiś czas do antykwariatu. To było jak wkroczenie do zupełnie innego świata. Przyciemniony pokój, mnóstwo kurzu, ale za to jakie skarby można było tam znaleźć! To właśnie rodzice przekazali mi książkowego bakcyla. Takie wyprawy zazwyczaj kończyły się ciekawymi znaleziskami. Czasem były to bajki innym razem książki przyrodnicze. Pamiętam, najbardziej lubiłam ten moment przy kasie. Pani naliczała mojemu tacie rachunek stulecia, a ja nie mogłam się doczekać, żeby usadowić się w wygodnie fotelu z nowym znaleziskiem w ręku. Po zapłaceniu łapałam ją i wybiegałam pierwsza z antykwariatu z wypiekami na twarzy. To były czasy...

A ja mam takie wspomnienie...

Kiedy byłam mała mój tata zabierał mnie raz na jakiś czas do antykwariatu. To było jak wkroczenie do zupełnie innego świata. Przyciemniony pokój, mnóstwo kurzu, ale za to jakie skarby można było tam znaleźć! To właśnie rodzice przekazali mi książkowego bakcyla. Takie wyprawy zazwyczaj kończyły się ciekawymi znaleziskami. Czasem były to bajki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moje najlepsze, lecz zarazem mam te wspomnienie na sumieniu do dziś, a przecież to już dobre kilka lat temu...
Zawsze, gdy wracałem ze szkoły pierwsze co robiłem to po drodze do domu, która była dosyć długa, a dodatkowo w lato bardzo męcząca, wskakiwałem na dach garażu mojego sąsiada i zabierałem mu kilka jabłek.
Do tej pory nie przechodzi mi przez gardło "kradzione"... ale one były takie smaczne... najlepsze jabłka na świecie!!!
Ale jak to się mówi..." kradzione najlepsze", co w moim przypadku się stuprocentowo sprawdziło :)
Pozdrawiam wszystkich małych, podwórkowych złodziei.

Moje najlepsze, lecz zarazem mam te wspomnienie na sumieniu do dziś, a przecież to już dobre kilka lat temu...
Zawsze, gdy wracałem ze szkoły pierwsze co robiłem to po drodze do domu, która była dosyć długa, a dodatkowo w lato bardzo męcząca, wskakiwałem na dach garażu mojego sąsiada i zabierałem mu kilka jabłek.
Do tej pory nie przechodzi mi przez gardło "kradzione"......

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jako dziecko, oprócz zaglądania do wszelkich bajek, uwielbiałam pożyczać od taty jego książki astronomiczne i pewną, aktualnie rozpadającą się lekturę - "Podróż Wędrowca do Świtu".
Kosmos fascynował mnie właściwie już od momentu, kiedy spostrzegłam, że gwiazdy tworzą różne wzory na niebie. Oglądanie Księżyca przez lunetę nie było więc dla mnie niczym obcym, a wzbudzało jeszcze większą ciekawość o odległym wszechświecie.
Jeśli chodzi o twór C. S. Lewisa - zagłębianie się w przygody Łucji i Edmunda sprawiało mi ogromną radość. Jednak poza samą fabułą zachwycała mnie zamieszczona ilustracja żaglowca z opisanymi jego elementami. Nie wiedziałam jeszcze wtedy, że powinnam najpierw zacząć od pierwszej części narnijskiej serii. Mimo to, książka mocno zapadła mi w pamięć i wciąż lubię do niej wracać. Poza tym ma ona dla mnie charakter symboliczny - tata dostał ją za "ojcowską" troskliwość o innego kolonistę w 1986 roku.
Na zdjęciu widnieje również niewielki okręt z muszelek, który - jak można się domyślić - kupiłam, ponieważ przypominał mi o wcześniej wymienionej powieści oraz maskotka-poduszka w postaci żółwia, do której byłam przywiązana już od chwili jej otrzymania.

Jako dziecko, oprócz zaglądania do wszelkich bajek, uwielbiałam pożyczać od taty jego książki astronomiczne i pewną, aktualnie rozpadającą się lekturę - "Podróż Wędrowca do Świtu".
Kosmos fascynował mnie właściwie już od momentu, kiedy spostrzegłam, że gwiazdy tworzą różne wzory na niebie. Oglądanie Księżyca przez lunetę nie było więc dla mnie niczym obcym, a wzbudzało...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dzieciństwo to najbardziej wspaniały i magiczny czas mojego życia. Smak gumy balonowej Donalda, pierogów ruskich które robiła moja babcia pozostały w mych wspomnieniach do dziś. Fotografie które oglądam przywołują wszystkie tak żywe wspomnienia jak gdyby wydarzyły się wczoraj czy przed momentem, a to już prawie 30 lat minęło. I mój cudowny Hektor Owczarek Niemiecki z którym każda zabawa była najlepsza i nie odstępował mnie na krok :) Czy można by było wymarzyć sobie lepszego przyjaciela do zabaw i leśnych wędrówek?! Po przeprowadzce do Warszawy z wielkiego domu daleko w górach, z większością moich zabawek, książkami, maskotkami i lalkami musiałam się rozstać. Oddając je znajomym którzy mieli dużo dzieci czy do domu dziecka filmy z bajkami i kasety :) Z dzieciństwa zostawiłam tylko klocki Lego które dostałam od mojej kochanej babci na 4 urodziny. Te klocki były najlepszym prezentem jaki dostałam wielka skrzynka z różnokolorowymi klockami. Gdy przyjeżdżali do mnie kuzyni, kuzynki czy przychodziły koleżanki zawsze się nimi bawiliśmy. Jestem strasznie sentymentalna - Zostawiłam je, przeleżały tyle lat w szafie żeby teraz mogły się nimi bawić moje dzieci :D

Dzieciństwo to najbardziej wspaniały i magiczny czas mojego życia. Smak gumy balonowej Donalda, pierogów ruskich które robiła moja babcia pozostały w mych wspomnieniach do dziś. Fotografie które oglądam przywołują wszystkie tak żywe wspomnienia jak gdyby wydarzyły się wczoraj czy przed momentem, a to już prawie 30 lat minęło. I mój cudowny Hektor Owczarek Niemiecki z którym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O dzieciństwie bardzo mi przypominają pieczone jabłka z cukrem i cynamonem. Ten zapach, kiedy babcia je dla nas robiła w piecu, unosił się na całej ulicy. Dziś sama robię takie swojemu dziecku:)

O dzieciństwie bardzo mi przypominają pieczone jabłka z cukrem i cynamonem. Ten zapach, kiedy babcia je dla nas robiła w piecu, unosił się na całej ulicy. Dziś sama robię takie swojemu dziecku:)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moje beztroskie dzieciństwo toczyło się wokół podwórkowego trzepaka. Mieszkałam na niewielkim osiedlu-blokowisku, ten kto mieszkał, wie najlepiej- tłum dzieci od rana do wieczora biegających pomiędzy budynkami. Była piaskownica, ślizgawka dla maluchów, drewniana ławka pod każdym blokiem, ale my upodobaliśmy sobie pobliski trzepak. I nie ważne, że był blisko śmietnika, komu to przeszkadzało? Niezależnie od wieku i płci wisieliśmy głowami w dół jak nietoperze. O dziwo nie pamiętam żeby ktoś kiedykolwiek spadł. A teraz... Opowiadając moim dzieciom o co chodzi z tym trzepakiem usłyszałam: "Ale po co tam wchodziliście? Przecież na tym czymś trzepie się dywany". Dzieci z pokolenia smartfonów nigdy nie zrozumieją tajemnicy trzepaka.

Moje beztroskie dzieciństwo toczyło się wokół podwórkowego trzepaka. Mieszkałam na niewielkim osiedlu-blokowisku, ten kto mieszkał, wie najlepiej- tłum dzieci od rana do wieczora biegających pomiędzy budynkami. Była piaskownica, ślizgawka dla maluchów, drewniana ławka pod każdym blokiem, ale my upodobaliśmy sobie pobliski trzepak. I nie ważne, że był blisko śmietnika, komu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Koty, kotki, kocięta. To przypomina mi moje lata dzieciństwa. Przynosiłam do domu każdego kociaka, jakiego znalazłam na ulicy i błagałam rodziców, bym bym mogła go zatrzymać. Krzyczałam, piszczałam, skrzeczałam, płakałam etc. etc. W końcu rodzice się ugięli. Niedługo potem okazało się, że kotka, którą przygarnęliśmy spodziewa się potomstwa i trzy tygodnie później po naszym domu zamiast jednego kota biegały cztery :)

Koty, kotki, kocięta. To przypomina mi moje lata dzieciństwa. Przynosiłam do domu każdego kociaka, jakiego znalazłam na ulicy i błagałam rodziców, bym bym mogła go zatrzymać. Krzyczałam, piszczałam, skrzeczałam, płakałam etc. etc. W końcu rodzice się ugięli. Niedługo potem okazało się, że kotka, którą przygarnęliśmy spodziewa się potomstwa i trzy tygodnie później po naszym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gry karciane i planszowe!! Uwielbiałem spędzać tak cały dzień z rodziną. Te emocje, kłótnie rodziców o 20 dolarów w eurobiznesie na zawsze zapadną mi w pamięć. Teraz ten czas spędza się przed komputerem i gra się w fifę z nieznajomymi z Bangladeszu, bez wnikania w to, jak twój gracz się czuje, czy podoba mu się gra etc. Mam w swoim domu dosyć pokaźną kolekcję starych gier planszowych i ambitnie planuję wrócić do tej formy rodzinnej rozrywki.

Gry karciane i planszowe!! Uwielbiałem spędzać tak cały dzień z rodziną. Te emocje, kłótnie rodziców o 20 dolarów w eurobiznesie na zawsze zapadną mi w pamięć. Teraz ten czas spędza się przed komputerem i gra się w fifę z nieznajomymi z Bangladeszu, bez wnikania w to, jak twój gracz się czuje, czy podoba mu się gra etc. Mam w swoim domu dosyć pokaźną kolekcję starych gier...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wakacje na wsi, na Mazowszu, u Babci i Dziadka. Były to zwykle 2 miesiące, a we wspomnieniach - jakby całe, piękne dzieciństwo. Czułam się jak Lisa z Bullerbyn. Kąpiele w rzece Węgierce, piątkowe wyjazdy konnym wozem na jarmark, zbieranie grzybów, poziomek i jagód, zabawy z kuzynkami. W deszczowe dni czytałam przywiezione przez Tatę książki, obydwoje byliśmy "czytaczami". Największa frajdą była jednak jazda na rowerze Dziadka, dużym, męskim. Najpierw pod ramą, bo inaczej nie sięgałam pedałów, potem na stojąco. Na tym zdjęciu mam 7 lat i … daję radę! W mieście miałam swój piękny dziecięcy rowerek, ale jakoś ledwo go pamiętam!

Wakacje na wsi, na Mazowszu, u Babci i Dziadka. Były to zwykle 2 miesiące, a we wspomnieniach - jakby całe, piękne dzieciństwo. Czułam się jak Lisa z Bullerbyn. Kąpiele w rzece Węgierce, piątkowe wyjazdy konnym wozem na jarmark, zbieranie grzybów, poziomek i jagód, zabawy z kuzynkami. W deszczowe dni czytałam przywiezione przez Tatę książki, obydwoje byliśmy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dużo rzeczy przypomina mi moje szczęśliwe dzieciństwo, a jedną z nich są "Opowieści z Narnii" (dziś jestem szczęśliwym posiadaczem:)). Już wyjaśniam :) Uwielbiałam czytać (i na szczęście tak mi zostało ;)) a w Olkuszu, gdzie się wychowałam, mieliśmy cudowną Bibliotekę Miejską z ogromnym wyborem książek, przytulnymi regałami i piękną oszkloną czytelnią. Biblioteka ta była oddalona spory kawałek od mojego bloku, więc umawiałyśmy się z koleżankami i ruszałyśmy na wyprawę :) i właśnie pewnego razu odkryłam tomiszcze "Opowieści z Narnii" i się zakochałam :)

Dużo rzeczy przypomina mi moje szczęśliwe dzieciństwo, a jedną z nich są "Opowieści z Narnii" (dziś jestem szczęśliwym posiadaczem:)). Już wyjaśniam :) Uwielbiałam czytać (i na szczęście tak mi zostało ;)) a w Olkuszu, gdzie się wychowałam, mieliśmy cudowną Bibliotekę Miejską z ogromnym wyborem książek, przytulnymi regałami i piękną oszkloną czytelnią. Biblioteka ta była...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej