Dokładnie pamiętam wieczór, w którym moje życie miało się zakończyć. Nie ja o tym zadecydowałam, również nie była to choroba, która zjadałaby mnie od środka. To był on, chłopiec z sąsiedniej dzielnicy. Nazywali go "milczącym dzieckiem". Nie należał do żadnej z osiedlowych paczek, był typem samotnika. Gdybym go tylko lepiej znała, nigdy nie stanęłabym na jego drodze. Posłuchałam się podszeptów koleżanek i zakpiłam z niego, wysyłając pewien liścik. Zdecydowanie zbyt szybko on się o tym dowiedział. Znienawidził mnie i wydał na mnie wyrok.
Szłam ciemną ulicą, gdy zdążyłam zauważyć znikającą czerwoną kurtkę. Zrobiło mi się gorąco. Ulica została zalana krwią...

Dokładnie pamiętam wieczór, w którym moje życie miało się zakończyć. Nie ja o tym zadecydowałam, również nie była to choroba, która zjadałaby mnie od środka. To był on, chłopiec z sąsiedniej dzielnicy. Nazywali go "milczącym dzieckiem". Nie należał do żadnej z osiedlowych paczek, był typem samotnika. Gdybym go tylko lepiej znała, nigdy nie stanęłabym na jego drodze....

Była tylko dzieckiem. Normalna dziesięciolatka, wpatrująca się w ciszy, w światła przejeżdżających daleko od niej samochodów. Nie słyszała ich, nie traciła też czasu na rozmyślania o dźwiękach i widokach, ponieważ widziała niewiele poza ciemnością, a w uszach dźwięczało jej jedynie bicie własnego serca. Czekała na braciszka, w końcu mama byłaby naprawdę zła, gdyby oznajmiła, że wróciła bez niego. Próbowała wypatrzyć co prawda małą czerwoną kurtkę, ale pochłaniająca wszelkie światło ciemność chwytała dziewczynkę w objęcia tak silnie i obezwaładniająco, że sama nie odważyła się na żadne ruchy.

Gdzieś niedaleko widział ją mężczyzna z workiem w ręce. Milczące dziecko wydawało się idealne.

Była tylko dzieckiem. Normalna dziesięciolatka, wpatrująca się w ciszy, w światła przejeżdżających daleko od niej samochodów. Nie słyszała ich, nie traciła też czasu na rozmyślania o dźwiękach i widokach, ponieważ widziała niewiele poza ciemnością, a w uszach dźwięczało jej jedynie bicie własnego serca. Czekała na braciszka, w końcu mama byłaby naprawdę zła, gdyby...

Dziecko ze zmarszczonym czołem przypatrywało się swoim drżącym palcom u rąk, widocznie oburzone, że wykonują te niewielkie, niekontrolowane ruchy wbrew jego woli. A obok silnego postanowienia nieporuszania się miało drugie, tym razem nie do złamania. Narzuciło sobie bowiem obietnicę milczenia.
Zdążyliśmy już ustalić – Mały był jedynym świadkiem zabójstwa własnej matki. Jedynym milczącym uparcie świadkiem.
Gdy go znaleźliśmy, nie płakał; nakrył ciało kurtką w kolorze wina. Nie zasłonił nią twarzy, a ramiona i biodra, jakby nie chciał, żeby zmarzła. Jakby pamiętał, że czerwoną kurtkę ubierała zawsze w najbardziej mroźne dni. Usta zsiniały jej przecież niebezpiecznie, całkiem jak gdyby się zaziębiła.

Dziecko ze zmarszczonym czołem przypatrywało się swoim drżącym palcom u rąk, widocznie oburzone, że wykonują te niewielkie, niekontrolowane ruchy wbrew jego woli. A obok silnego postanowienia nieporuszania się miało drugie, tym razem nie do złamania. Narzuciło sobie bowiem obietnicę milczenia.
Zdążyliśmy już ustalić – Mały był jedynym świadkiem zabójstwa własnej matki....

Zdjęcie z dzieciństwa. Piękny park. Mama postanowiła upamiętnić słoneczny dzień. Stałam roześmiana pośród drzew, w czerwonej kurtce. Nie miałam jej nigdzie indziej. Zdziwiło mnie to. Rodzice powiedzieli, że znalazłam ją i przez cały dzień w niej chodziłam, po czym porzuciłam znalezisko w parku. Od tamtego momentu przestałam mówić. Nikt nie wiedział co się ze mną stało. Nigdy nie połączyłam ze sobą tych faktów ale pewnego dnia, w szkole, zobaczyłam inną, starą fotografię.
Znudzony chłopczyk siedział na krześle w tej samej, pamiętnej, czerwonej kurtce. Z tyłu widniał napis:
"Milczące dziecko".
Gdzie ona teraz jest?

Zdjęcie z dzieciństwa. Piękny park. Mama postanowiła upamiętnić słoneczny dzień. Stałam roześmiana pośród drzew, w czerwonej kurtce. Nie miałam jej nigdzie indziej. Zdziwiło mnie to. Rodzice powiedzieli, że znalazłam ją i przez cały dzień w niej chodziłam, po czym porzuciłam znalezisko w parku. Od tamtego momentu przestałam mówić. Nikt nie wiedział co się ze mną stało....

Sierpniowe słońce mozolnie wdzierało się ponad dachy kamienic w centrum miasta, przeganiając koty do chłodu cienia. Była niedziela. Półprzytomni turyści wracali do swych hoteli, podśpiewując pod nosem sprośne piosenki. Stojąca w bramie kobieta obserwowała ich uważnie. Gdy tylko zniknęli za rogiem, ruszyła na drugą stronę ulicy i wsunęła kopertę przez lekko uchyloną szybę zaparkowanego, czerwonego audi. Kierowca uśmiechnął się nieprzyjemnie i z piskiem opon odjechał. Kobieta jeszcze długi czas stała nieruchomo, patrząc w stronę, gdzie zniknęło auto. Nie usłyszała jak podszedł do niej chłopiec ubrany w czerwoną kurtkę i chwycił ją za rękę. Spojrzała na nie, na swoje milczące dziecko.

Sierpniowe słońce mozolnie wdzierało się ponad dachy kamienic w centrum miasta, przeganiając koty do chłodu cienia. Była niedziela. Półprzytomni turyści wracali do swych hoteli, podśpiewując pod nosem sprośne piosenki. Stojąca w bramie kobieta obserwowała ich uważnie. Gdy tylko zniknęli za rogiem, ruszyła na drugą stronę ulicy i wsunęła kopertę przez lekko uchyloną szybę...

To miała być praca marzeń. Wakacyjny zarobek w hotelu wujka koleżanki nad morzem. Pojechała pełna marzeń, planów i ze świadomością, że na studia pójdzie ze swoją gotówką. A przyda się ona w nowym mieście. Skąd mogła wiedzieć, że koleżanka to „handlarka skór” i sprzeda ją za pięć stów? Wylądowała w taniej spelunie. Za zamkniętymi drzwiami stawała się przedmiotem. Teraz leżąc na łóżku wpatrywała się w wiszącą na krześle czerwoną kurtkę klienta. Zapłacił to ma. Zapomniała już o planach. Nie myślała o bliskich. Myślała o leżącej w pokoju obok czternastolatce- milczące dziecko, tak o niej mówili. Z ostatniej dostawy-nawet nie krzyczy.

To miała być praca marzeń. Wakacyjny zarobek w hotelu wujka koleżanki nad morzem. Pojechała pełna marzeń, planów i ze świadomością, że na studia pójdzie ze swoją gotówką. A przyda się ona w nowym mieście. Skąd mogła wiedzieć, że koleżanka to „handlarka skór” i sprzeda ją za pięć stów? Wylądowała w taniej spelunie. Za zamkniętymi drzwiami stawała się przedmiotem. Teraz leżąc...

Czerwona kurtka leżała na krześle, rzucona niedbale tak jakby osoba, która ją porzuciła opuściła pomieszczenie w wielkim pośpiechu. W mieszkaniu panował półmrok gdy detektyw Higgins, ostrożnie przekroczył jego próg otwierając stare, skrzypiące drzwi. Paliła się tylko jedna mała, nocna lampka, której światło sprawiało, że plamy krwi na kurtce były prawie niewidoczne, lecz czujne i doświadczone oko detektywa bez problemu zarejestrowało ten znaczący szczegół. W mieszkaniu panowała cisza jak w grobowcu a jednak atmosfera panująca w pomieszczeniu daleka była od "świętego spokoju". Tą grobową ciszę nagle przerwał metaliczny dźwięk przeładowywanej broni - broni trzymanej w małych, drżących dłoniach zapłakanego, milczącego dziecka...

Czerwona kurtka leżała na krześle, rzucona niedbale tak jakby osoba, która ją porzuciła opuściła pomieszczenie w wielkim pośpiechu. W mieszkaniu panował półmrok gdy detektyw Higgins, ostrożnie przekroczył jego próg otwierając stare, skrzypiące drzwi. Paliła się tylko jedna mała, nocna lampka, której światło sprawiało, że plamy krwi na kurtce były prawie niewidoczne, lecz...

Milczące dziecko[bookLink]4812181|Milczące dziecko[/bookLink]

Milczące dziecko[bookLink]4812181|Milczące dziecko[/bookLink]

 [bookCover]4812181|Milczące dziecko[/bookCover]