Dom- to on wnosi nam wartości moralne jakie będą nam towarzyszyły przez całe życie. Od maleńkiego obserwujemy zachowanie starszych domowników, uczymy się szacunku do ludzi, zwierząt i żywności. W domu uczymy się porządków także tych życiowych. Do szkoły idziemy wieku w którym już częściowo jesteśmy " wykreowani ".

Dom- to on wnosi nam wartości moralne jakie będą nam towarzyszyły przez całe życie. Od maleńkiego obserwujemy zachowanie starszych domowników, uczymy się szacunku do ludzi, zwierząt i żywności. W domu uczymy się porządków także tych życiowych. Do szkoły idziemy wieku w którym już częściowo jesteśmy " wykreowani ".

Moim zdaniem zarówno dom jak i szkoła ma decydujący wpływ na dzieci. Rodzice odpowiadają za wychowanie swojego dziecka, pokazują mu świat, uczą właściwych zachowań, czasem jednak można wychować dziecko na człowieka dla którego nikt i nic się nie liczy. Jednak w szkole dziecko też otrzymuje pewne wzorce, które są dobre albo złe. Miałam w szkole osoby, które próbowały wymuszać na mnie to, że mam uwielbiać Eminema, którego nie znoszę. Nie uległam, bo rodzice pokazali mi, że warto zawsze pozostać sobą i nie ulegać wpływom innych osób,ale przykładem są też nauczyciele. Pamiętam do dziś sytuację z gimnazjum, kiedy na apelu uczniowie z ławki za mną szturchali mnie i mówili złośliwe,obraźliwe komentarze na mój temat. Obok stał nauczyciel widział sytuację i nic nie zrobił. Czy taki człowiek dając przyzwolenie na obrażanie niewinnych osób powinien nim być?

Moim zdaniem zarówno dom jak i szkoła ma decydujący wpływ na dzieci. Rodzice odpowiadają za wychowanie swojego dziecka, pokazują mu świat, uczą właściwych zachowań, czasem jednak można wychować dziecko na człowieka dla którego nikt i nic się nie liczy. Jednak w szkole dziecko też otrzymuje pewne wzorce, które są dobre albo złe. Miałam w szkole osoby, które próbowały...

Dom i szkoła. W moim przypadku, mimo że miałam nieciekawe dzieciństwo ze względu na rodziców to zniszczyła mnie szkoła. Rówieśnicy, którzy uwielbiali znęcać się, obrażać i patrzeć, jak na dziwaka. Zawsze tak samo... Szkoła jest beznadziejna. Dobrze, że pracuje. W pracy też nie są święci, ale niektórzy mnie akceptują i mówią "cześć". Z domu dałabym radę się wyrwać. Byłam pełna nadziei. Szkoła niszczy, a nauczyciele i pedagodzy nie są wykwalifikowani do zmierzenia się z takimi problemami. Ich niby pomoc bardziej mi szkodziła niż pomagała.

Dom i szkoła. W moim przypadku, mimo że miałam nieciekawe dzieciństwo ze względu na rodziców to zniszczyła mnie szkoła. Rówieśnicy, którzy uwielbiali znęcać się, obrażać i patrzeć, jak na dziwaka. Zawsze tak samo... Szkoła jest beznadziejna. Dobrze, że pracuje. W pracy też nie są święci, ale niektórzy mnie akceptują i mówią "cześć". Z domu dałabym radę się wyrwać. Byłam...

Moim zdaniem mają wpływ w niemalże równym stopniu, chociaż to oczywiście zależy również od osoby. Duże znaczenie ma przede wszystkim to co od najmłodszych lat mówili nam rodzice. Kiedy już od samego początku mówią dzieciom że mają być miłe, słuchać starszych i nie dokuczać innym to te dzieci będą tak robić. Jednak później gdy pójdą do szkoły może to się zmienić jeżeli wpadną w złe towarzystwo i zobaczą inne wzorce zachowania. Jeżeli znajda sobie dobrych przyjaciół i nie wpadną w złe towarzystwo to będą postępować dalej tak jak pokazali im rodzice. Czyli na początku najważniejsze jest to co pokażą im rodzice i co wybiorą z domu, a na dalszych etapach już szkoła, która albo te wzorce podtrzyma i sprawi że zakorzenią się w nich jeszcze bardziej, albo zburzy i tylko od dziecka będzie zależało jaką drogę wybierze i według jakiego wzorca będzie postępować.

Moim zdaniem mają wpływ w niemalże równym stopniu, chociaż to oczywiście zależy również od osoby. Duże znaczenie ma przede wszystkim to co od najmłodszych lat mówili nam rodzice. Kiedy już od samego początku mówią dzieciom że mają być miłe, słuchać starszych i nie dokuczać innym to te dzieci będą tak robić. Jednak później gdy pójdą do szkoły może to się zmienić jeżeli...

W domu mało miłości,
wszystko robione po złości,
tu nie przeszkadzaj,
tam nie pomagaj,
na innych wyładowuj swe złości,
i nie okazuj radości.
Dużo krzyku, mało rozmawiania,
co dzień długa chwila narzekania,
w domu zabawki rozrzucasz,
brzydkimi słowami rzucasz,
nikomu to nie przeszkadza,
bo wszystko posprząta wynajęta niania.
A w szkole nagle zmiany,
do słuchania starszych jesteś zmuszany,
przecież mogę robić co chcę,
nikogo słuchać nie chcę.
Będę taki jak nauczą mnie rodzice,
a szkole nie dam się wtrącić w moje dziecinne życie.

W domu mało miłości,
wszystko robione po złości,
tu nie przeszkadzaj,
tam nie pomagaj,
na innych wyładowuj swe złości,
i nie okazuj radości.
Dużo krzyku, mało rozmawiania,
co dzień długa chwila narzekania,
w domu zabawki rozrzucasz,
brzydkimi słowami rzucasz,
nikomu to nie przeszkadza,
bo wszystko posprząta wynajęta niania.
A w szkole nagle zmiany,
do słuchania...

Myślę, że w tym przypadku nie ma reguły. Albo inaczej: największy wpływ na dorastające dzieci ma otoczenie, jakie wybrały.

Dzieci są różne i znajdują się w rozmaitych sytuacjach. Niektóre czują się lepiej ze swoją rodziną, widzą wzorce zachowań u rodziców bądź starszego rodzeństwa - dla tych dom będzie źródłem postaw i wartości. Są jednak inne dzieci, które albo takich wzorców w domu znaleźć nie mogą, albo po prostu nie chcą. I na nie większy wpływ może mieć szkoła, zarówno pod postacią nauczycieli, jak i innych uczniów.

Oczywiście, to tylko wzorce, które chłoniemy w młodym wieku. Później uczymy się postawy bardziej krytycznej i konfrontujemy "wychowawcze prawdy" z realnym życiem, by wypracować własny, unikalny system wartości. Nie neguję wpływu domu czy szkoły na kształtowanie młodych ludzi, ale nie przeceniałbym ich też specjalnie.

Myślę, że w tym przypadku nie ma reguły. Albo inaczej: największy wpływ na dorastające dzieci ma otoczenie, jakie wybrały.

Dzieci są różne i znajdują się w rozmaitych sytuacjach. Niektóre czują się lepiej ze swoją rodziną, widzą wzorce zachowań u rodziców bądź starszego rodzeństwa - dla tych dom będzie źródłem postaw i wartości. Są jednak inne dzieci, które albo takich...

Dom jest miejscem, w którym dzieci wiele się uczą już od pierwszych dni życia. My jako rodzice dajemy im to co najlepsze, miłość, poczucie bezpieczeństwa, pokazujemy piękno świata, uczymy dobrych zachowań. Rozmawiając z dziećmi przekazujemy im wiele ważnych prawd życiowych, które w przyszłości im się przydadzą. Lecz jak wykorzystają tę domową naukę, zależy od nich samych. Natomiast w szkolnym środowisku przychodzi czas na praktykę tych wszystkich mądrych rad rodzicielskich. Jak je wykorzystają? Tego nie wiemy. Wszystko zależy od charakteru dziecka. W szkolnym środowisku również uczą się twardszych zasad i radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Należy pamiętać, że dzieci również są ludźmi, a ludzie uczą się na własnych błędach.

Dom jest miejscem, w którym dzieci wiele się uczą już od pierwszych dni życia. My jako rodzice dajemy im to co najlepsze, miłość, poczucie bezpieczeństwa, pokazujemy piękno świata, uczymy dobrych zachowań. Rozmawiając z dziećmi przekazujemy im wiele ważnych prawd życiowych, które w przyszłości im się przydadzą. Lecz jak wykorzystają tę domową naukę, zależy od nich samych....

Na mnie największy wpływ miał dom. Ale dom moich dziadków. Gdzie przebywając ponad połowę swojego czasu, bawiłam się otoczoną uwagą i miłością. Nikt nie musiał mi mówić, co jest dobre, a co złe. Obserwując dziadków, uczyłam się jak być dobrym człowiekiem.
Do mojego wychowania dołączyła się jeszcze wrodzona odmienność. Za wszelką cenę chciałam być inna niż wszyscy, wyjątkowa. Dlatego nigdy nie robiłam tego, co inne dzieci w szkole. Szanowałam zabawki, nie przeklinałam, w gimnazjum nie paliłam i nie piłam. Ale nie byłam outsiderem. Od ojca nauczyłam się jak zrobić, żeby stawiając na swoim, być lubianym i szanowanym. Dziękuję wszystkim bóstwom jakie mogą istnieć, że tylko to po nim przejęłam.

Na mnie największy wpływ miał dom. Ale dom moich dziadków. Gdzie przebywając ponad połowę swojego czasu, bawiłam się otoczoną uwagą i miłością. Nikt nie musiał mi mówić, co jest dobre, a co złe. Obserwując dziadków, uczyłam się jak być dobrym człowiekiem.
Do mojego wychowania dołączyła się jeszcze wrodzona odmienność. Za wszelką cenę chciałam być inna niż wszyscy,...

Myślę, że zarówno dom jak i szkoła mają ogromny wpływ na dorastające dzieci.
Większą część pozytywnych zachować i umiejętności młodzież powinna wynosić z domu. Jednak często jest tak, że to czego powinni "uczyć" rodzice zamienia się w naukę przez znajomych. W młodości bardzo często słyszałam, że papierosy i alkohol są złe, ale tak naprawdę nigdy nie wyjaśniono mi dlaczego. Przekonałam się o tym dopiero w gronie znajomych.
Bardzo dużo spraw w domu jest wyciszonych przez wstyd.. bo jak rozmawiać z dorastającym dzieckiem na temat współżycia, antykoncepcji i intymnych relacjach międzyludzkich? Czasem rodzice nie potrafią dobrać odpowiednich słów i unikają rozmów na ten temat pod pretekstem - przecież jest jeszcze czas. Ale co kiedy ten czas się kończy i rodzic sobie uświadamia, że jego dziecko ma większe pojęcie na takie tematy niż on sam?
Jednak to znajomi mają większy wpływ na życie i kształtowanie danej osoby. Bez towarzystwa byłby szaro, nudno i smutno.

Myślę, że zarówno dom jak i szkoła mają ogromny wpływ na dorastające dzieci.
Większą część pozytywnych zachować i umiejętności młodzież powinna wynosić z domu. Jednak często jest tak, że to czego powinni "uczyć" rodzice zamienia się w naukę przez znajomych. W młodości bardzo często słyszałam, że papierosy i alkohol są złe, ale tak naprawdę nigdy nie wyjaśniono mi dlaczego....