Kiedy byłem mały uwielbiałem bawić się w szpiega,natomiast nie śledziłem ludzi,lecz ptaki.Pewnego dnia zobaczyłem przez lornetkę ptaszka wlatującego do gniazda i postanowiłem się o nim wszystkiego dowiedzieć.Każdego dnia siedziałem po kilka godzin i obserwowałem gniazdo,kiedy wylatuje, kiedy przylatuje.Aż pewnego dnia wpadłem na pomysł,żeby stworzyć mapę na kartce gdzie znajdują się gniazda i wypisywać o nich wszystkie informacje i gatunek ptaka. Pod koniec wakacji moja mapa była zapełniona punktami gdzie znajdowały się gniazda.Wtedy byłem dumny,ponieważ dowiedziałem się,że ptaki pomimo braku zegarków mają wszystko ustalone i mogłem podziwiać piękne ptaki.Nigdy nie chciałem naruszać niczyjej prywatności,dlatego zdecydowałem się na ptaki i nie żałuję decyzji,ponieważ nauczyłem się o tych pięknych stworzeniach przez te dwa miesiące więcej niż dowiedziałbym się czytając książki o ptakach. Przez te doświadczenie zrozumiałem,że praca szpiega jest dla mnie :D

Kiedy byłem mały uwielbiałem bawić się w szpiega,natomiast nie śledziłem ludzi,lecz ptaki.Pewnego dnia zobaczyłem przez lornetkę ptaszka wlatującego do gniazda i postanowiłem się o nim wszystkiego dowiedzieć.Każdego dnia siedziałem po kilka godzin i obserwowałem gniazdo,kiedy wylatuje, kiedy przylatuje.Aż pewnego dnia wpadłem na pomysł,żeby stworzyć mapę na kartce gdzie...

Detektyw Gosia i jej wspólniczką Kasia zainteresowały się informacją o tajemniczym wyjściu dziadka, kiedy to powiedział babci, że wychodzi na pole sprawdzić jak uprawa, czy zboża już powschodziły!
-Cóż on chce sprawdzać! Raptem tydzień jak zasiał-powiedziała babcia.
Gosia i Kasia od razu otrzymały ostrzegawczy sygnał, że dziadek musi coś ukrywać i postanowiły to sprawdzić!
Ukradkiem skradały się za dziadkiem! Udał się drogą, która prowadziła przez wąwóz na zboczu którego rosły drzewa. Były to idealne warunki, aby Panie detektyw zostały niezauważone!
Idąc za dziadkiem dotarły pod dom Pana Zenka–kolegi dziadka, z którym często grywał w pokera popalając przy tym cygaro! Babcia nie byłaby zachwycona, gdyby wiedziała na co dziadek wymyka się z domu! Postanowiły działać!
-Dziadku, a dlaczego powiedziałeś babci, że idziesz w pole?–zapytała Gosia.
-Nie poszedłeś oglądać siewu, tylko będziecie grać w karty i palić cygara. A wiesz, że babcia Ci tego zabrania!-dodała Kasia.
-Skąd się tu wzięłyście? Tylko nie mówcie babci, że tu byłem, bo mi głowę urwie!
-Dlaczego ją okłamujesz?–spytała Kasia.
-Dla jej spokoju!Nie chcę, żeby się denerwowała, dlatego mówię, że idę w pole. Przecież partyjka pokera, czy jedno cygaro jeszcze nikomu nie zaszkodziły–skwitował dziadek–także, żeby jej nie denerwować lepiej niech nadal myśli, że byłem w polu. A jak chcecie to dam parę złoty na lody!
-Pewnie , że chcemy–odkrzyknęły chórem dziewczynki.
-I możesz być spokojny, nic nie powiemy babci–dodała Gosia.

Detektyw Gosia i jej wspólniczką Kasia zainteresowały się informacją o tajemniczym wyjściu dziadka, kiedy to powiedział babci, że wychodzi na pole sprawdzić jak uprawa, czy zboża już powschodziły!
-Cóż on chce sprawdzać! Raptem tydzień jak zasiał-powiedziała babcia.
Gosia i Kasia od razu otrzymały ostrzegawczy sygnał, że dziadek musi coś ukrywać i postanowiły to sprawdzić!
...

Czasy gimnazjum, wiadomo, miało się w głowie siano, teraz mi wstyd przez to co robiłam z koleżankami.
Był taki chłopak w klasie rok wyżej, nazwałyśmy go "hipis", był niezwykle przystojny, w dodatku mądry. Na każdej przerwie przechodziłyśmy koło niego parę razy, znałyśmy jego plan lekcji na pamięć.
Oczywiście dogłębne przeglądanie "naszej klasy" było na porządku dziennym, a jak wiadomo z takich portali można się wiele dowiedzieć.

Niestety, nasz wybranek zorientował się że go śledzimy i miał nas za kompletne wariatki. Kiedyś usłyszałam jak mówił koledze że trzy idiotki ciągle się z nim uganiają.
Na szczęście głupota mi przeszła, a kolega pewnie zapomniał o tej całej sytuacji...
A przynajmniej mam taką nadzieję.

Czasy gimnazjum, wiadomo, miało się w głowie siano, teraz mi wstyd przez to co robiłam z koleżankami.
Był taki chłopak w klasie rok wyżej, nazwałyśmy go "hipis", był niezwykle przystojny, w dodatku mądry. Na każdej przerwie przechodziłyśmy koło niego parę razy, znałyśmy jego plan lekcji na pamięć.
Oczywiście dogłębne przeglądanie "naszej klasy" było na porządku dziennym, a...

Kiedy byłam mała miałam bardzo duża wyobraźnię. Praktycznie codziennie brałam ze sobą swój mały niebieski plecaczek w którym miałam narysowana mapę mojego podwórka i podwórka sasiadow oraz pistolet od gier telewizyjnych i wyruszalam na misje szpiegowskie. Ukrywałam się za drzewami i krzakami i patrzyłam co robią moi sąsiedzi. Gdyby ktoś mnie nakrył miałam na obrone wspomniany pistolet. Nie było jednak okazji żebym musiała go użyć więc wychodzi na to że byłam dobrym szpiegiem :-)

Kiedy byłam mała miałam bardzo duża wyobraźnię. Praktycznie codziennie brałam ze sobą swój mały niebieski plecaczek w którym miałam narysowana mapę mojego podwórka i podwórka sasiadow oraz pistolet od gier telewizyjnych i wyruszalam na misje szpiegowskie. Ukrywałam się za drzewami i krzakami i patrzyłam co robią moi sąsiedzi. Gdyby ktoś mnie nakrył miałam na obrone...

Czy zdarzyło mi się bawić w agentkę? Nie. To nie zabawa. To poważna sprawa. Gdyby coś poszło nie tak, ucierpiałaby cała agencja. Może nawet cała Polska.
Zaraz, zaraz! Dlaczego się śmiejecie?! Pewnie myślicie, że to głupiutki żarcik... Niewinne kłamstewko. Skoro jesteście tak bardzo przekonani, że prawda stoi po waszej stronie, to pozwólcie, że zadam wam pytanie. Czy widzieliście kiedykolwiek Wiedźmę? Nie? A może Zombie? Też nie? Wilkołaki, Duchy, Mumie? Nic? Teraz już wiecie, czyja to zasługa. To właśnie szpiedzy, szukają kryjówek tych potworów, by następnie zadbać o ty, aby każdy z nas mógł czuć się bezpieczny.
Następnym razem zastanów się dwa razy, zanim kogoś wyśmiejesz. Bo wiesz co? Może ten ktoś, codziennie ratuje ci życie...

Czy zdarzyło mi się bawić w agentkę? Nie. To nie zabawa. To poważna sprawa. Gdyby coś poszło nie tak, ucierpiałaby cała agencja. Może nawet cała Polska.
Zaraz, zaraz! Dlaczego się śmiejecie?! Pewnie myślicie, że to głupiutki żarcik... Niewinne kłamstewko. Skoro jesteście tak bardzo przekonani, że prawda stoi po waszej stronie, to pozwólcie, że zadam wam pytanie. Czy...

Ciekawe, czy gra w podchody liczy się jako szpiegostwo? Ostatecznie były tam przecież zagadki, tropienie, rozwiązywanie zadań, trzeba było rozpracowywać możliwe kryjówki drużyny przeciwnej, szukać ich śladów.
Na szczęście należę do tego pokolenia, które całe dzieciństwo i wczesną młodość spędziło z kluczem na szyi, bez telefonu, za to z masą cudownych przyjaciół. Nie mogłam się doczekać aż wrócę ze szkoły, szybko coś zjem, zostawię plecak i pobiegnę do mojej paczki i co tego dnia wymyślimy. Podchody to był jednak hit, mieszkaliśmy na obrzeżach miasta, czasami rozegranie jednej rundy zajmowało nam dobrych kilka godzin, bo do dyspozycji mieliśmy lasy, brzeg rzeki, pola rzepaku, wały przeciwpowodziowe, starą nieużywaną stajnię... To był cudowny czas, prawdziwie żałuję, że dzisiejsze dzieci taką zabawę mają tylko, jak włączą grę typu point'n'click.

Ciekawe, czy gra w podchody liczy się jako szpiegostwo? Ostatecznie były tam przecież zagadki, tropienie, rozwiązywanie zadań, trzeba było rozpracowywać możliwe kryjówki drużyny przeciwnej, szukać ich śladów.
Na szczęście należę do tego pokolenia, które całe dzieciństwo i wczesną młodość spędziło z kluczem na szyi, bez telefonu, za to z masą cudownych przyjaciół. Nie...

Raz udawałem agenta ochrony, ale to było na balu karnawałowym, więc pewnie sie nie liczy ;). Pozatym, nigdy nie zdarzyło mi się szpiegować kogokolwiek. Szanuję prywatność innych osób, bo chciałbym, aby moją też szanowano. Ale tematyka szpiegostwa bardzo mnie ciekawi i tego typu działalność prowadzoną w wyższym celu, niż zaspokajanie wścibstwa lub gromadzenie danych do celów marketingowych, akceptuję. Nieraz mnie też kusiło, aby kupić jakiś “szpiegowski” gadżet :) Szkoda mi, jednak środków na rzeczy, z których pewnie nigdy nie skorzystam...

Raz udawałem agenta ochrony, ale to było na balu karnawałowym, więc pewnie sie nie liczy ;). Pozatym, nigdy nie zdarzyło mi się szpiegować kogokolwiek. Szanuję prywatność innych osób, bo chciałbym, aby moją też szanowano. Ale tematyka szpiegostwa bardzo mnie ciekawi i tego typu działalność prowadzoną w wyższym celu, niż zaspokajanie wścibstwa lub gromadzenie danych do celów...

Cóż... Ośmielę się stwierdzić, że założyłam wręcz agencję śledczą. A wszystko przez chłopaków! Czas najintensywniejszych działań przypada na wrzesień, kiedy to przychodzą nowe klasy liceum. Trochę dla zabawy, trochę serio, a trochę po prostu dla zabicia czasu i własnej satysfakcji z udanej misji szukamy chłopaka, każda swojego, który wydaje nam się sympatyczny i próbujemy dowiedzieć się o nim jak najwięcej. Dzielimy się na sekcje, jedne szukają w internecie, inne spisują plany lekcji, jeszcze inne ukradkiem przypatrują się co robią ci 'wybrańcy' w czasie przerw... Oczywiście wszystko zostaje w naszym ścisłym składzie, i pomimo tego, że wszystko czego się dowiadujemy jest w stanie znaleźć każdy inny człowiek, każdą informację traktujemy jako poufną i nie rozpowiadamy nikomu, aby nadać całej sprawie większej tajemniczości i mieć z tego większą radochę ;)

Cóż... Ośmielę się stwierdzić, że założyłam wręcz agencję śledczą. A wszystko przez chłopaków! Czas najintensywniejszych działań przypada na wrzesień, kiedy to przychodzą nowe klasy liceum. Trochę dla zabawy, trochę serio, a trochę po prostu dla zabicia czasu i własnej satysfakcji z udanej misji szukamy chłopaka, każda swojego, który wydaje nam się sympatyczny i próbujemy...

Tylko raz śledziłam moją przyjaciółkę. Poprosiła mnie o to, gdy umówiła się na spotkanie z Podejrzanym Typem. Spotkali się na Starym Rynku. Ja usiadłam na sąsiedniej ławce i co chwilę zerkałam w ich kierunku. Nie słyszałam prowadzonej przez nich rozmowy. Wszystko szło gładko do czasu, gdy dosiadł się do mnie jakiś chłopak. Zaczął mnie zagadywać, niestety usiadł tak, że rozmawiając z nim, nie mogłam patrzeć w stronę, w kórą powinnam. Po krótkiej wymianie zdań obróciłam głowę, żeby skontrolować sytuację i... wyobraźcie sobie moje przerażenie gdy TA ławka, ławka którą jeszcze przed minutą zajmowała moja przyjaciółka i Podejrzany Typ, okazała się pusta! Przerażona zaczęłam miotać się po Starym Rynku, wydzwaniając do przyjaciółki, jednocześnie snując w głowie najgorsze z możliwych wizji, włącznie z morderstwem. Na szczęście chwilę później okazało się, że spotkanie po prostu zostało zakończone i nic mojemu obiektowi nie grozi. Marny ze mnie szpieg...

Tylko raz śledziłam moją przyjaciółkę. Poprosiła mnie o to, gdy umówiła się na spotkanie z Podejrzanym Typem. Spotkali się na Starym Rynku. Ja usiadłam na sąsiedniej ławce i co chwilę zerkałam w ich kierunku. Nie słyszałam prowadzonej przez nich rozmowy. Wszystko szło gładko do czasu, gdy dosiadł się do mnie jakiś chłopak. Zaczął mnie zagadywać, niestety usiadł tak, że...