Maminka wielkiego serca kruszynka.Tak mnie nazywają moi chłopcy wiedząc,że moje serducho jest wielkie i otwarte na innych ludzi.

Maminka wielkiego serca kruszynka.Tak mnie nazywają moi chłopcy wiedząc,że moje serducho jest wielkie i otwarte na innych ludzi.

„Jędrek Problemołamacz”
Grupka uczniów zebrała się na boisku.
– Czy ktoś mi wreszcie powie, jaki powinien być wynik ostatniego zadania? – spytał niewysoki blondyn.
Rozległ się harmider.
– Cisza! – wrzasnął poirytowany blondyn – Powiedz nam, Jędrek – zwrócił się do wysokiego bruneta w okularach.
– Mnie wyszło tyle – odpowiedział Jędrek, bazgroląc wartość kawałkiem cegły na asfalcie.
– Jakim cudem taka gładka liczba bez pierwiastków i innych zawijasów? – wykrzyknął blondyn.
– Jak by to wyrazić komputerowo, to byłoby jeszcze fajniej, bo jeden kilo stutysięcznych – dodał Jędrek.
– Ty nam tu nie filozofuj o jakichś niestworzonych komputerach, tylko wytłumacz, jak z tego galimatiasu nieciekawych liczb i operacji zrobił się taki prosty wynik – niecierpliwił się Janek.
– Popatrz, jak tu rozwijam ten początkowy zapis. – Jędrek kontynuował pisanie cegłą po asfalcie, przesuwając się nieco dalej, a wraz z nim koledzy. – Jasne?
– Pewnie. Tylko po co nam to – odpowiedział kolega z tłumu.
– Bo w ten sposób łatwo będzie usunąć minus z wykładnika, co zrobimy, jednocześnie odwracając ten ułamek. – Dalej szurał po asfalcie. – Rozumiecie?
– Zgadza się – potwierdził Janek.
– No to teraz połówkowe potęgowanie zamieniamy na pierwiastkowanie. Chwytacie?
– To już się robi skomplikowane… – odezwał się ktoś z grupki.
– Już upraszczam. Bo te liczby, które mam, bardzo łatwo pierwiastkować. Zarówno licznik jak i mianownik to kwadraty liczb naturalnych. Teraz prościej? – spytał tryumfująco Jędrek, kończąc kreślenie.

„Jędrek Problemołamacz”
Grupka uczniów zebrała się na boisku.
– Czy ktoś mi wreszcie powie, jaki powinien być wynik ostatniego zadania? – spytał niewysoki blondyn.
Rozległ się harmider.
– Cisza! – wrzasnął poirytowany blondyn – Powiedz nam, Jędrek – zwrócił się do wysokiego bruneta w okularach.
– Mnie wyszło tyle – odpowiedział Jędrek, bazgroląc wartość kawałkiem cegły na...

STATEK-MATKA - tak ostatnio mnie nazwano i myślę, że trafione w punkt. Dlaczego? To przez organizację, a raczej dzięki niej. Bo gdzie bym nie była - staram się każdemu pomóc i wszystko załatwić.

STATEK-MATKA - tak ostatnio mnie nazwano i myślę, że trafione w punkt. Dlaczego? To przez organizację, a raczej dzięki niej. Bo gdzie bym nie była - staram się każdemu pomóc i wszystko załatwić.

Alicja w Krainie Czarów. No cóż. Wiem, że mało to kreatywne, ale tak trafne w moim przypadku, że grzechem byłoby wymyślać coś innego. Całe swoje dotychczasowe życie spędziłam w krainie marzeń i własnej wyobraźni, na ziemię schodząc bardzo rzadko. Są chwile, gdy nie możliwością jest się ze mną dogadać. No bo i po co zawracać sobie głowę nudną codziennością jak można zagłębić się świat fantastycznych książek bądź taki świat tworzyć samemu?

Alicja w Krainie Czarów. No cóż. Wiem, że mało to kreatywne, ale tak trafne w moim przypadku, że grzechem byłoby wymyślać coś innego. Całe swoje dotychczasowe życie spędziłam w krainie marzeń i własnej wyobraźni, na ziemię schodząc bardzo rzadko. Są chwile, gdy nie możliwością jest się ze mną dogadać. No bo i po co zawracać sobie głowę nudną codziennością jak można zagłębić...

Natalia - wiecznie uśmiechnięta.
Mimo przeciwności losu ( nowotwór, nagłe odejście taty, ciężka choroba bratanka) uśmiech z mojej twarzy nigdy nie schodzi. Ludzi zawsze skradając mi życzenia mówią : i ob. Twój uśmiech nigdy nie zniknął.

Natalia - wiecznie uśmiechnięta.
Mimo przeciwności losu ( nowotwór, nagłe odejście taty, ciężka choroba bratanka) uśmiech z mojej twarzy nigdy nie schodzi. Ludzi zawsze skradając mi życzenia mówią : i ob. Twój uśmiech nigdy nie zniknął.

Natalia - wiecznie uśmiechnięta.
Mimo przeciwności losu ( nowotwór, nagłe odejście taty, ciężka choroba bratanka) uśmiech z mojej twarzy nigdy nie schodzi. Ludzi zawsze skradając mi życzenia mówią : i ob. Twój uśmiech nigdy nie zniknął.

Natalia - wiecznie uśmiechnięta.
Mimo przeciwności losu ( nowotwór, nagłe odejście taty, ciężka choroba bratanka) uśmiech z mojej twarzy nigdy nie schodzi. Ludzi zawsze skradając mi życzenia mówią : i ob. Twój uśmiech nigdy nie zniknął.

Owca, która nie boi się wilków.

Owca, która nie boi się wilków.

Marlena Pogodna - uważam, że przydomek ten świetnie obrazuje moje pozytywne nastawienie do świata. Nawet przy okropnym dniu zarażam wszystkich pogodą ducha i optymizmem. Codziennie staram się być uśmiechnięta i dostrzegać jasne strony sytuacji i problemów, które napotykam na swojej drodze.

Marlena Pogodna - uważam, że przydomek ten świetnie obrazuje moje pozytywne nastawienie do świata. Nawet przy okropnym dniu zarażam wszystkich pogodą ducha i optymizmem. Codziennie staram się być uśmiechnięta i dostrzegać jasne strony sytuacji i problemów, które napotykam na swojej drodze.

Katarzyna Rozumna - taki nosiłabym przydomek, ponieważ:
1. zawsze staram się zrozumieć drugiego człowieka, nie tylko kiedy chcę zrozumieć jak się czuje w danej sytuacji, ale też dlaczego posiada takie, a nie inne cechy osobowości, i próbuję zrozumieć jego przeszłość
2. staram się rozumieć siebie - dokładnie tak, jak innych, próbuję 'stanąć z boku' i się poobserwować
3. kiedy ktoś mi opowiada o czymś bardziej naukowym, koniecznie musi odpowiedzieć mi na wszystkie związane z tym pytania, ponieważ staram się to w pełni zrozumieć
itd. :)

Katarzyna Rozumna - taki nosiłabym przydomek, ponieważ:
1. zawsze staram się zrozumieć drugiego człowieka, nie tylko kiedy chcę zrozumieć jak się czuje w danej sytuacji, ale też dlaczego posiada takie, a nie inne cechy osobowości, i próbuję zrozumieć jego przeszłość
2. staram się rozumieć siebie - dokładnie tak, jak innych, próbuję 'stanąć z boku' i się poobserwować
3....

Patyczak - taki pseudonim nadali mi moi dwaj nierozgarnięci współlokatorzy. Czemu? Ano dlatego, że mój wzrost i waga przecinają się w takim miejscu, że ludzie od BMI drapią się w głowę jak to możliwe, że ja jeszcze żyje, taki jestem chudy. Dodatkowo, lubię sobie zastygnąć przy oknie, gdy jem śniadanie. A że jem zawsze o tej samej godzinie, gdy moi współlokatorzy wychodzą, to tym dwóm durniom wydaje się, że próbuję się wtopić w tło jak wspomniany już patyczak.

Patyczak - taki pseudonim nadali mi moi dwaj nierozgarnięci współlokatorzy. Czemu? Ano dlatego, że mój wzrost i waga przecinają się w takim miejscu, że ludzie od BMI drapią się w głowę jak to możliwe, że ja jeszcze żyje, taki jestem chudy. Dodatkowo, lubię sobie zastygnąć przy oknie, gdy jem śniadanie. A że jem zawsze o tej samej godzinie, gdy moi współlokatorzy wychodzą,...