Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Czarna89Marzycielka
kliva
Mrs_cogito
paradisechild
Paula

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Czarna89Marzycielka
kliva
Mrs_cogito
paradisechild
Paula

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Nie mogłam go mieć, więc jej to utrudnię. Wybrałam wyzywającą i bardzo obcisłą sukienkę - niech wszyscy wiedzą kto tu rządzi (i chłopak niech wie, co stracił). W kościele wiercę się i kręcę, przecież to taka nudna impreza. Gdy ksiądz wypowiada słowa: "Czy ktoś zna powód, dla którego ci dwoje nie mogą się pobrać..." - dostaję ataku śmiechu przerywanego głośną czkawką. Wszyscy się na mnie patrzą - przedłużam jak mogę, a co! Po wszystkim życzenia składam tylko JEMU, po czym namiętnie całuję go... w policzek, a do pudła na pieniądze wrzucam kartkę z napisem: CALL ME HANDSOME i swoim numerem telefonu. Przez cały weselny weczór odbijam przystojniaka pannie młodej, zerkając na jej reakcję. Bardzo dobrze się przy tym bawię. Oczywiście wieczóe ren spędzam też w towarzystwie szampana, co nie kończy się dla mnie dobrze, po czym stwierdzam, że ON wcale nie jest taki przystojny i wracam do domu.

Nie mogłam go mieć, więc jej to utrudnię. Wybrałam wyzywającą i bardzo obcisłą sukienkę - niech wszyscy wiedzą kto tu rządzi (i chłopak niech wie, co stracił). W kościele wiercę się i kręcę, przecież to taka nudna impreza. Gdy ksiądz wypowiada słowa: "Czy ktoś zna powód, dla którego ci dwoje nie mogą się pobrać..." - dostaję ataku śmiechu przerywanego głośną czkawką....

- Aaa! - wrzasnęła Kasia, odrzucając kartkę jak najdalej od siebie i zawijając się w koc jak naleśnik. - Zabierz to ode mnie! Zabierz!
- Co ty znowu wyprawiasz? - spytałem rozbawiony. - Ugryzła cię?
- To zaproszenie na ślub! - ryknęła Kasia przewracając groteskowo oczami.
- Wiem, że nie lubisz imprezek, ale to chyba lekka przesada – stęknąłem podnosząc porzucony list.
- Nie dotykaj! Może jest zatrute! - a gdy tylko prychnąłem kpiąco, dodała z namaszczeniem: - Ten padalec się żeni.
Wypuściłem kartkę z ręki, oniemiały.
- Z kim?
- Z jakąś Norą, to chyba ta ode mnie z księgowości. Nie znasz biedaczki.
- Chyba – zacząłem, ale nie wiedziałem jak skończyć. No no, Marek się żeni. Ten Marek, który wystawił Kasię do wiatru... i mnie także, przy okazji... Ach, szujnik.
- Chyba co? - dopytywała się Kasia opatulając się ciaśniej.
- Ciekawe kto wpadł na pomysł nas zaprosić? - zapytałem. - Myślisz że on?
- Ma tupet, jeżeli tak. Ale wcale by mnie to nie zdziwiło. - i spolądając na mnie z czułością dodała: - Wiesz, jak nie chcesz, to nie idziemy i tyle. Jak mówiłeś, ja nie znoszę imprez a -
- Chyba jednak pójdziemy. - mruknąłem.
- a udawanie pary coraz dziwniej nam wychodzi – zaraz – co proszę?
- Chyba pójdziemy. - rzekłem, już pewniejszym głosem. - Do diabła, czas się odwdzięczyć kretynowi! Jak myślisz, jak zareaguje kochana Nora na wieść, że jej Mareczek był jeszcze nie tak dawno pełnoetatowym gejem?
Kasia zachichotała. - Oj, to może być pierwsze wesele, które mi się spodoba!
Czas zepsuć draniowi zabawę!

- Aaa! - wrzasnęła Kasia, odrzucając kartkę jak najdalej od siebie i zawijając się w koc jak naleśnik. - Zabierz to ode mnie! Zabierz!
- Co ty znowu wyprawiasz? - spytałem rozbawiony. - Ugryzła cię?
- To zaproszenie na ślub! - ryknęła Kasia przewracając groteskowo oczami.
- Wiem, że nie lubisz imprezek, ale to chyba lekka przesada – stęknąłem podnosząc porzucony list.
- Nie...

Na zewnątrz deszcze i wiatr,taniec liści przerodził się w istny pęd obłąkanych.Otwieram list,czytam...o zaproszenie na ślub. Jak to wspaniale, że mój były pamiętał, aby mnie zaprosić. Jaka wyrozumiała narzeczona, którą zgadza się na moją obecność. Myślę, że jednak liczą na moją nieobecności, nie dam im tej satysfakcji. Trzeba stawić czoła rzeczywistości. Chciałaby się rzec: "Pomyślę o tym jutro", lecz to nie jest takie proste. Biorę telefon - umawiam się do fryzjera i kosmetyczki, sprawdza stan mojego konta, by realnie oszacować możliwości mojego portfela na zakupach. Sama nie wiem czy śmiać się, czy płakać. Z jednej strony ich ślub rozwiewa moje wszelkie nadzieje, na jakikolwiek nasz powrót, ich ślub zwróci mi moją wolność, by wspomnienia stały się tylko wspomnieniami. Popłaczę sobie chwilę, a potem wezmę się w garść.

Na zewnątrz deszcze i wiatr,taniec liści przerodził się w istny pęd obłąkanych.Otwieram list,czytam...o zaproszenie na ślub. Jak to wspaniale, że mój były pamiętał, aby mnie zaprosić. Jaka wyrozumiała narzeczona, którą zgadza się na moją obecność. Myślę, że jednak liczą na moją nieobecności, nie dam im tej satysfakcji. Trzeba stawić czoła rzeczywistości. Chciałaby się rzec:...

Na zewnątrz deszcze i wiatr,taniec liści przerodził się w istny pęd obłąkanych.Otwieram list,czytam...o zaproszenie na ślub. Jak to wspaniale, że mój były pamiętał, aby mnie zaprosić. Jaka wyrozumiała narzeczona, którą zgadza się na moją obecność. Myślę, że jednak liczą na moją nieobecności, nie dam im tej satysfakcji. Trzeba stawić czoła rzeczywistości. Chciałaby się rzec: "Pomyślę o tym jutro", lecz to nie jest takie proste. Biorę telefon - umawiam się do fryzjera i kosmetyczki, sprawdza stan mojego konta, by realnie oszacować możliwości mojego portfela na zakupach. Sama nie wiem czy śmiać się, czy płakać. Z jednej strony ich ślub rozwiewa moje wszelkie nadzieje, na jakikolwiek nasz powrót, ich ślub zwróci mi moją wolność, by wspomnienia stały się tylko wspomnieniami. Popłaczę sobie chwilę, a potem wezmę się w garść.

Na zewnątrz deszcze i wiatr,taniec liści przerodził się w istny pęd obłąkanych.Otwieram list,czytam...o zaproszenie na ślub. Jak to wspaniale, że mój były pamiętał, aby mnie zaprosić. Jaka wyrozumiała narzeczona, którą zgadza się na moją obecność. Myślę, że jednak liczą na moją nieobecności, nie dam im tej satysfakcji. Trzeba stawić czoła rzeczywistości. Chciałaby się rzec:...

Jak to mówią "stara miłość nie rdzewieje". Nadal ma ciepły kąt w moim sercu, choć to już nie jego centrum. Nadal, na myśl o nim, czuję jak skręca się żołądek, a serce wariuje. Nie ważne, że to co nas łączyło uważam za minione. Wspomnienia to coś co zostaje na zawsze. A on jest ich zasadniczą częścią. Przecież był zasadniczą częścią mojego życia tak długo.
A dziś dostałam zaproszenie na jego ślub. Zawsze myślałam, że to ja będę rozsyłać te zaproszenia, a nie że dostanę jedno z nich. Nie mogę powiedzieć, że się tego nie spodziewałam. Jest zbyt miły i zbyt przystojny. A jednak boli. Już nie jest mój, a czuję się zdradzona.
Wiem, że pójdę na ten ślub. Przykleję uśmiech do twarzy i pogratuluje nowożeńcom. Będę tańczyć i udawać, że bawię się świetnie, mimo iż serce będzie pękać z bólu. Nie należę do osób, które umieją powiedzieć w takiej chwili "nie". Będę tam i będę go wspierać, bo mimo tego, iż nie jesteśmy już razem to nadal mój przyjaciel.

Jak to mówią "stara miłość nie rdzewieje". Nadal ma ciepły kąt w moim sercu, choć to już nie jego centrum. Nadal, na myśl o nim, czuję jak skręca się żołądek, a serce wariuje. Nie ważne, że to co nas łączyło uważam za minione. Wspomnienia to coś co zostaje na zawsze. A on jest ich zasadniczą częścią. Przecież był zasadniczą częścią mojego życia tak długo.
A dziś dostałam...

Jeżeli utrzymywałabym kontakt z którymkolwiek z nowożeńców, to oczywiście zjawiłabym się na ślubie, najwyżej zrezygnowałabym z wesela, wymigując się jakąkolwiek wymówką. Głównie po to, by oszczędzić sobie nieprzyjemnych wspomnień, jak i młodej parze, gromów, które leciałyby w ich stronę. Domyślam się, że nie chodzi tu o sytuację, w której rozstałam się z kimś w przyjaźni, dlatego cały czas w głowie miałabym to, co zrobił mi ten mężczyzna, jego zakłamanie, zdradę i wszystko, co w nim najgorsze. Jednocześnie współczułabym jego świeżo upieczonej żonie, która najprawdopodobniej jeszcze nie wie, za kogo tak naprawdę wyszła. Nie sądzę by wymuszone uprzejmości ze strony pana młodego i pytania jego wybranki o przyczynę mojej kwaśnej miny były komukolwiek potrzebne. Z kolei kategoryczne zrezygnowanie z pojawienia się na ich ślubie mogłoby świadczyć o tym, że cały czas mam coś do mężczyzny i nieopatrznie dałabym mu satysfakcję, która pojawi się po mojej stronie, jeśli stanę w kościele dumnie wyprostowana z miną, która mówiłaby wszystkim, że mam to gdzieś.

Jeżeli utrzymywałabym kontakt z którymkolwiek z nowożeńców, to oczywiście zjawiłabym się na ślubie, najwyżej zrezygnowałabym z wesela, wymigując się jakąkolwiek wymówką. Głównie po to, by oszczędzić sobie nieprzyjemnych wspomnień, jak i młodej parze, gromów, które leciałyby w ich stronę. Domyślam się, że nie chodzi tu o sytuację, w której rozstałam się z kimś w przyjaźni,...

Ja to widzę tak: jeśli jestem zaproszona na wieczór panieński i na wesele, to znaczy, że jestem przyjaciółką panny młodej (po co bowiem ktoś miałby zapraszać na jeden z najważniejszych dni swojego życia osobę, którą ledwie zna). Moja przyjaciółka doskonale orientuje się w sytuacji między mną, a moim byłym narzeczonym i specjalnie owinęła go sobie wokół palca, namówiła na ślub i huczne wesele, za które on oczywiście zapłacił z własnej kieszeni. Jeszcze przed tym, aż ona powie sakramentalne "TAK", spojrzy na niego z dziką satysfakcją i odejdzie od ołtarza. A ja będę napawać się swoją zemstą. Po czym spędzimy wspólnie wieczór szalejąc na zakupach lub w lokalnym spa

Ja to widzę tak: jeśli jestem zaproszona na wieczór panieński i na wesele, to znaczy, że jestem przyjaciółką panny młodej (po co bowiem ktoś miałby zapraszać na jeden z najważniejszych dni swojego życia osobę, którą ledwie zna). Moja przyjaciółka doskonale orientuje się w sytuacji między mną, a moim byłym narzeczonym i specjalnie owinęła go sobie wokół palca, namówiła na...

Był słoneczny, piękny dzień. Leżałam rozanielona w łóżku, gdy wtem usłyszałam wołanie mojego Narzeczonego – Mateusza.
- Skarbie, wstałaś już?!
- Już do Ciebie idę! - odkrzyknęłam i ubrałam się w szlafrok.
Gdy weszłam do kuchni zastałam Mateusza pochylonego nad stołem.
- Możesz mi powiedzieć co to jest?! - Wycedził.
Spojrzałam na to co trzymał w dłoni i zobaczyłam białą ozdobną kopertę. Gdy zajrzałam do środka, znalazłam zaproszenie na ślub. „Ale super! Będziemy mogli trochę się zabawić” - pomyślałam. Ale kiedy otworzyłam zaproszenie i przeczytałam, kto zaprasza nas na ślub zamarłam.
- To niemożliwe! - Wyszeptałam.
- A jednak. Twój były – Paweł, nagle sobie o Tobie przypomniał. Po co w ogóle to do Ciebie wysyłał? Myślałem, że nie utrzymujecie ze sobą kontaktu.
- Bo nie utrzymujemy. Długo już ze sobą nie rozmawialiśmy, ale to chyba miłe z jego strony, że nas zaprosił, prawda?
- Chyba nie zamierzasz iść na ten ślub?
- Czemu nie? Przecież nie będę zazdrosna o jego laseczkę, mam Ciebie. Zresztą naprawdę czym się przejmujesz? Pójdziemy tam tylko dlatego by się dobrze bawić, a nie żeby przeżywać ich ślub.
- Ja nie zamierzam nigdzie iść, jeśli chcesz możesz iść sama.
- Co? Nie pójdziesz ze mną? Czemu?
- Jeszcze się pytasz? To Twój były!
- Właśnie, dobrze powiedziałeś. Były, teraz jestem z Tobą, zaręczyliśmy się i niedługo też weźmiemy ślub. Proszę, chodźmy tam tylko po to by potańczyć. Nie musimy z nimi nawet rozmawiać. No nie daj się prosić…
- No dobrze, dla Ciebie wszystko!
I poszliśmy i już chyba dawno nie bawiliśmy się tak dobrze :D

Był słoneczny, piękny dzień. Leżałam rozanielona w łóżku, gdy wtem usłyszałam wołanie mojego Narzeczonego – Mateusza.
- Skarbie, wstałaś już?!
- Już do Ciebie idę! - odkrzyknęłam i ubrałam się w szlafrok.
Gdy weszłam do kuchni zastałam Mateusza pochylonego nad stołem.
- Możesz mi powiedzieć co to jest?! - Wycedził.
Spojrzałam na to co trzymał w dłoni i zobaczyłam białą...

Ależ oczywiście, że idę. Może i kiedyś łączyło mnie z nim uczucie, ale widocznie nie było na tyle silne żeby przetrwać to co nas rozdzieliło. Jeśli żywię do niego jeszcze jakiekolwiek uczucia, to jego ślub jest doskonałą wręcz okazją by się ich pozbyć. Być może właśnie te uczucia każą mi stać w miejscu. Skoro on się pozbierał i znalazł miłość (kobietę, która stanie się najważniejszą damą jego życia), czemu ja mam rozpamiętywać dawne czasy?
Pójdę na ten ślub i będę sobą. Będzie to test, który posłuży mi do sprawdzenia czy przeszłość znajduje się na swoim miejscu, czy wciąż jest ze mną i nie pozwala mi się podnieść. I zależnie od tego co pokaże, albo się mocniej postaram iść dalej, albo z czystym sumieniem wykorzystam okazję i będę się bawić do białego rana i jeść. W końcu będzie tam darmowe jedzenie! Tak czy siak, korzyści będą.

Ależ oczywiście, że idę. Może i kiedyś łączyło mnie z nim uczucie, ale widocznie nie było na tyle silne żeby przetrwać to co nas rozdzieliło. Jeśli żywię do niego jeszcze jakiekolwiek uczucia, to jego ślub jest doskonałą wręcz okazją by się ich pozbyć. Być może właśnie te uczucia każą mi stać w miejscu. Skoro on się pozbierał i znalazł miłość (kobietę, która stanie się...