Myślę, że do tak kameralnego kina raczej nie zawitaliby nastolatkowie, którzy gustują w kinach nieco większych. Zatem postawiłabym na coś bardziej dla osób dorosłych. Wybrałabym film ,,Dyktator'' z 1940r. Genialna parodia Hitlera przedstawiona przez mistrza Charlie'ego Chaplina. Absolutnie cudowny film, przy którym nie sposób się nudzić. Zarówno fabuła jak i gra aktorska są niesamowite.

Myślę, że do tak kameralnego kina raczej nie zawitaliby nastolatkowie, którzy gustują w kinach nieco większych. Zatem postawiłabym na coś bardziej dla osób dorosłych. Wybrałabym film ,,Dyktator'' z 1940r. Genialna parodia Hitlera przedstawiona przez mistrza Charlie'ego Chaplina. Absolutnie cudowny film, przy którym nie sposób się nudzić. Zarówno fabuła jak i gra aktorska są...

A ja na premierę wybrałabym film "Cinema Paradiso". To właśnie jest film o małym kinie gdzie ludzie się spotykają ,nawiązują znajomości,kochają,śmieją.To film o spełnianiu marzeń jakie każdy z nas posiada.Wystarczy tylko czasem wytrwałość w dążeniu do celu i pasji do tego co pragnie się robić.To film wzruszający i zachwycający swą prostotą. Przedstawione jest w nim życie zwykłych ludzi,gdzie codzienne problemy niejednokrotnie ich przerastają i dlatego uciekają do ciemnej sali,gdzie nie ma rzeczy niemożliwych i gdzie wszystko może się zdarzyć.

A ja na premierę wybrałabym film "Cinema Paradiso". To właśnie jest film o małym kinie gdzie ludzie się spotykają ,nawiązują znajomości,kochają,śmieją.To film o spełnianiu marzeń jakie każdy z nas posiada.Wystarczy tylko czasem wytrwałość w dążeniu do celu i pasji do tego co pragnie się robić.To film wzruszający i zachwycający swą prostotą. Przedstawione jest w nim życie...

Moim celem na pierwszy seans byłoby wstrząśnięcie widzami, tak aby chętnie wracali do kina, nie po to abym mogła zarabiać, tylko żeby z radością dzielić się moją pasją. Tak więc pierwszy tydzień w kinie przepełniony byłby kinem czechosłowackim, i to niekoniecznie tym komediowym z czego słynie najbardziej. W ramach przeglądu obejrzelibyśmy „Miłość blondynki”, „Diamenty nocy”, „Młot na czarownice”, „Ucho”, „Obrazy starego świata”, „Żart”, „Za białym murem” czy „Tysiącletnią pszczołę”. Koneserzy doceniliby staranny dobór repertuaru. Zauważyliby, że nie przypadkowo wytypowano filmy zapomniane, często nigdy w Polsce niewyświetlane, dotykające trudnych tematów wielowymiarowej kondycji człowieka. Jeszcze wnikliwsi obserwatorzy doszliby do wniosku, że wymienione pozycje są ekranizacjami wybitnych powieści. W barze kinowym znalazłaby się półka, na której spoczywałyby egzemplarze lektur na podstawie których powstały wyświetlone filmy, do której każdy mógłby zajrzeć i zapoznać się z treścią. Wracając jednak do kluczowego momentu czyli pierwszej emisji, zostałaby ona zarezerwowana dla „Palacza zwłok”, który opowiada historię palacza z praskiego krematorium. W wyniku prowadzanej działalności popada on w szaleństwo i sądzi że dokonując kremacji uwalnia dusze zmarłych. Kto widział ten wie jaki poziom artystyczny i emocjonalny towarzyszy temu arcydziełu. Kto nie miał okazji obejrzeć, tego zapraszam do mojego kina. Są zainteresowani?

Moim celem na pierwszy seans byłoby wstrząśnięcie widzami, tak aby chętnie wracali do kina, nie po to abym mogła zarabiać, tylko żeby z radością dzielić się moją pasją. Tak więc pierwszy tydzień w kinie przepełniony byłby kinem czechosłowackim, i to niekoniecznie tym komediowym z czego słynie najbardziej. W ramach przeglądu obejrzelibyśmy „Miłość blondynki”, „Diamenty...

W moim kinie serwowane byłby tylko te filmy, które przypadły mi do gusty. W związku z powyższym należałoby się spodziewać raczej świata artystycznych doznań, slow cinema i melancholii. Produkcje rozrywkowe i nastawione na masowego widza nie miałyby racji bytu - je można oglądać w multipleksach. Z pewnością zadbałbym o to, aby podczas seansu każdy mógł przeżywać emocje płynące z ekranu, nie byłoby popcornu, dzwoniących telefonów czy przesadzonego nagłośnienia. Znakiem wyróżniającym moją salę byłyby z pewnością pakiety tematyczne - przeglądy autorskie czy festiwale spod znaku wybranego motywu (Festiwal filmów rzecznych - "Rzeka Czerwona", "Dzika rzeka", "Rzeka", "Cicha Rzeka", "Rzeka i śmierć").
Jako że jestem wielkim zwolennikiem łączenia różnych form sztuki i osiągania efektu synergii z powiązania filmu z książką na pierwszy seans zaproponowałbym monumentalną produkcję Bela Tarra i Laszlo Krasznahorkaia "Szatańskie tango". To wyjątkowe dzieło, jak żadne inne w historii kina, dorównuje literackiemu pierwowzorowi. Głębia i unikalne operowanie kamerą bijące z każdego ujęcia, sprawią że widz na nowo będzie przeżywał codzienność węgierskiej wsi. Każdy uczestnik pokazu na własnej skórze doświadczy samotności, rozdarcia i beznadziei otaczającego nas świata. Po ponad siedmiogodzinnej projekcji nikt nie pozostanie bierny, rozpocznie się żywiołowa dyskusja. A ja będę szczęśliwy, bo to mało w Polsce znane arcydzieło pozna kolejna garstka osób.

W moim kinie serwowane byłby tylko te filmy, które przypadły mi do gusty. W związku z powyższym należałoby się spodziewać raczej świata artystycznych doznań, slow cinema i melancholii. Produkcje rozrywkowe i nastawione na masowego widza nie miałyby racji bytu - je można oglądać w multipleksach. Z pewnością zadbałbym o to, aby podczas seansu każdy mógł przeżywać emocje...

Małe kino, kilkadziesiąt miejsc na sali, kameralna atmosfera, brak wszechobecnego zapachu popcornu i siorbania coca coli. Pachnie tam raczej świeżo zaparzoną kawą i ciastem z rabarbarem. Tu nie szeleści się papierkami od cukierków. Kino mieści się w przedwojennej kamienicy z wysokim stropem i koniecznością wdrapania się po krętych schodach na czwarte piętro. Brak plakatów i reklam, są tylko cztery skromne litery na drzwiach - KINO. Pierwszy seans, godziny popołudniowe, niedziela. Od dawna po ulicach krąży plotka, że zaczynają tam grać. Co? Pytają ci, co słyszeli o kinie. Najnowszego Bonda? A może jakiś film o superbohaterach? Nie, skądże znowu. Odpowiadają ci, którzy wiedzą. To kino z klimatem. Stare, dobre kino. Filmy, które się nie starzeją. Które uczą i bawią. Tak kiedyś, jak i dziś. A zaczynają od "Samych swoich". Biało-czarny jeszcze, żadna tam późniejsza kolorowanka. Dobry humor, pośmiać się można. I nigdy, ale to przenigdy nie można pozwolić, by o nim zapomniano. "Sami swoi", tak, to będzie dobry początek.

Małe kino, kilkadziesiąt miejsc na sali, kameralna atmosfera, brak wszechobecnego zapachu popcornu i siorbania coca coli. Pachnie tam raczej świeżo zaparzoną kawą i ciastem z rabarbarem. Tu nie szeleści się papierkami od cukierków. Kino mieści się w przedwojennej kamienicy z wysokim stropem i koniecznością wdrapania się po krętych schodach na czwarte piętro. Brak plakatów i...

Kinomanom zaserwowałbym klasyczne filmy z takimi wielkimi aktorami jak Humphrey Bogart, Spencer Tracy czy James Cagney itd. Szczególnie ta wymieniona przeze mnie Wielka Trójka ma w sumie w swoim dorobku praktycznie wszystko - od dramatu, po kryminał, od sensacji po musical. Każdy film z tymi aktorami jest (moim zdaniem) arcydziełem. W czasach kiedy oni królowali na "srebrnym ekranie", gra aktorska wymagała niesamowitego zaangażowania oraz umiejętności no i oczywiście same filmy - pełne subtelnych detali i smaczków z "epoki" oraz świetnie skomponowanej muzyki. Bez efektów specjalnych, bez komputerowych fajerwerków - czyste aktorstwo i prawdziwa, rzetelna oprawa wizualna. Magia? To mało powiedziane. To inny świat. Każdy znalazłby coś dla siebie z tej bogatej filmoteki tego klasycznego kina. Ktoś powie - przecież to można zobaczyć w TV lub na komputerze? Oczywiście, że można ale to już nie jest kino, to już nie jest "magia" a przecież po to chodzi się do kina, żeby oderwać się od rzeczywistości i poczuć się częścią filmowego świata.

Kinomanom zaserwowałbym klasyczne filmy z takimi wielkimi aktorami jak Humphrey Bogart, Spencer Tracy czy James Cagney itd. Szczególnie ta wymieniona przeze mnie Wielka Trójka ma w sumie w swoim dorobku praktycznie wszystko - od dramatu, po kryminał, od sensacji po musical. Każdy film z tymi aktorami jest (moim zdaniem) arcydziełem. W czasach kiedy oni królowali na...

Wybrałbym "Morderstwo w Orient Expressie",to mój pierwszy kryminał Agaty Christie i uważam,że jest świetny.Ciekawa sprawa do rozwiązania,świadomość,że w pociągu jest morderca i szokujące zakończenie.Myślę,że to dobry film na otwarcie takiego kameralnego kina.

Wybrałbym "Morderstwo w Orient Expressie",to mój pierwszy kryminał Agaty Christie i uważam,że jest świetny.Ciekawa sprawa do rozwiązania,świadomość,że w pociągu jest morderca i szokujące zakończenie.Myślę,że to dobry film na otwarcie takiego kameralnego kina.

Jaka tam ekranizacja książki! Na pierwszy ogień pójdzie mój własny, amatorski film według oryginalnego scenariusza. Chociaż może to i ekranizacja, bo przecież powieść pisałam równolegle ze scenariuszem? Nieważne, najpierw moja twórczość, dopiero potem hollywoodzkie produkcyjniaki - dowiedzą się widzowie, z kim mają do czynienia i że w Polsce można nakręcić coś, co może wizualnie nie dorówna wybuchowym widowiskom amerykańskim, ale co bije je na głowę w warstwie fabularnej!
A dalej co? Tylko dobre filmy. Nie kasowe, nie najbardziej rozreklamowane i najmodniejsze, ale te, które czymś się wyróżniły, które mimo upływu lat wciąż są chętnie oglądane, wręcz kultowe. Nic nowszego niż 5 lat, emocje muszą opaść, film musi obronić się sam, nie dzięki rozgłosowi. No chyba żeby trafił się kolejny hit na poziomie "Shreka" czy "Gwiezdnych Wojen" - w takich przypadkach wielkość widać natychmiast, można puszczać gdy tylko małe, lokalne kino będzie na to stać. Raczej tygodnie niż dni po premierze - taki los indywidualnej inicjatywy w starciu z gigantami :(
Ekranizacje? Rzadko. Niewiele z nich jest dobrymi filmami, a do legendy przechodzą częściej te, które są raczej inspirowane niż wierne. Trudno je nazwać ekranizacjami.

Jaka tam ekranizacja książki! Na pierwszy ogień pójdzie mój własny, amatorski film według oryginalnego scenariusza. Chociaż może to i ekranizacja, bo przecież powieść pisałam równolegle ze scenariuszem? Nieważne, najpierw moja twórczość, dopiero potem hollywoodzkie produkcyjniaki - dowiedzą się widzowie, z kim mają do czynienia i że w Polsce można nakręcić coś, co może...

Zacząłbym od ekranizacji "Małego Księcia". Na pewno film przyciągnąłby dzieciaki, a te jak wiadomo są prawdomówne - szczególnie jeśli chodzi o ocenę. Wiadomo, że dzieci przyszłyby z rodzicami. Ich również spytałbym o zdanie. Uwagi dzieciaków i dorosłych stałyby się wyznacznikiem tego, co na początek zrobiłem źle i jakie zmiany należy wprowadzić patrząc z perspektywy widza. A jak wiadomo zadowoleni widzowie wracają, to natomiast zadowala właściciela kina.

Zacząłbym od ekranizacji "Małego Księcia". Na pewno film przyciągnąłby dzieciaki, a te jak wiadomo są prawdomówne - szczególnie jeśli chodzi o ocenę. Wiadomo, że dzieci przyszłyby z rodzicami. Ich również spytałbym o zdanie. Uwagi dzieciaków i dorosłych stałyby się wyznacznikiem tego, co na początek zrobiłem źle i jakie zmiany należy wprowadzić patrząc z perspektywy widza....

Wystawiłbym Fight Club[bookLink]38257|Fight Club[/bookLink] - To naprawdę mocny film z przekazem. Jeden z moich ulubionych, wręcz klasyka kina. Fenomenalne role Pita i Nortona.

Chyba nic więcej nie muszę tłumaczyć kto nie widział niech żałuje, albo szybko nadrobi zaległości.

Wystawiłbym Fight Club[bookLink]38257|Fight Club[/bookLink] - To naprawdę mocny film z przekazem. Jeden z moich ulubionych, wręcz klasyka kina. Fenomenalne role Pita i Nortona.

Chyba nic więcej nie muszę tłumaczyć kto nie widział niech żałuje, albo szybko nadrobi zaległości.