Moja ukochana Lady

Mam dla ciebie dobrą rade; Bądź cicho! Nie wypominaj mi każdego popełnionego błędu, ponieważ błądzić jest rzeczą ludzką. Wiele w swoim życiu wycierpiałaś przeze mnie, ale i ty nie jesteś i nigdy nie byłaś moim aniołem stróżem...a mimo to...moje uczucie do ciebie z biegiem lat wcale nie wygasło.
Zdaje sobie sprawę, że nigdy nie byłem idealnym mężem, ani ojcem.
Moje życie to pasmo nieszczęść.
Cóż...tak bywa.
Ale mimo wszystko...Kocham Cie, jeśli jeszcze masz w swoim sercu po między swoimi ambicjami i planami, wplecione chodź pozostałości po naszej miłości to odpisz.

Moja ukochana Lady

Mam dla ciebie dobrą rade; Bądź cicho! Nie wypominaj mi każdego popełnionego błędu, ponieważ błądzić jest rzeczą ludzką. Wiele w swoim życiu wycierpiałaś przeze mnie, ale i ty nie jesteś i nigdy nie byłaś moim aniołem stróżem...a mimo to...moje uczucie do ciebie z biegiem lat wcale nie wygasło.
Zdaje sobie sprawę, że nigdy nie byłem idealnym mężem, ani...

Krzysiu,
Piszę ten list i wiedz, że są to ostatnie słowa jakie do Ciebie kieruję. Nie jestem zła czy zawiedziona, w każdym razie nie tak bardzo jak pewnie sądzisz. Mam jedynie prośbę, abyś doczytał do końca i spróbował zrozumieć. Może czytanie ze zrozumieniem przyjdzie Ci łatwiej niż słuchanie ze zrozumieniem.

O tym, co było nie ma sensu powtarzać- wiem i ja i Ty. Smutne, że są to totalnie odmienne historie. Uważam, że za wiele się wydarzyło i zbyt wiele słów zostało powiedzianych, abyśmy kiedykolwiek mogli próbować od nowa. To takie denne… „zacząć od nowa”. Fuck! Nie da się niczego zacząć jeszcze raz z tym samym człowiekiem w tym samym miejscu. Nie i już.

Do rzeczy. Przemyślałam Twoją propozycję zbudowania „wolnego związku”. Sorry, ale chyba czegoś nie rozumiem? ZWIĄZEK jak sama nazwa wskazuje, coś wiąże, czyż nie? Wolny związek jest jak drewniana szklanka. Szklanka z definicji jest ze szkła, to jak może być drewniana?! Ja się na to nie godzę.

Znasz mnie, wiesz, że jestem ambitna i poradzę sobie. Ty zresztą też- masz kolegów, koleżanki, swoje puby i klub sportowy. Tam Ci przyklasną, że odciąłeś się od nudnej karierowiczki. Nasze światy nigdy się nie przenikały. Po co nam to było, to całe małżeństwo… dla genialnego seksu? Jak widać, na długo tej fascynacji nie wystarczyło.

Krzysztof, życzę Ci wszystkiego dobrego.
Bądź szczęśliwy, znajdź kobietę, która będzie lepiej do Ciebie pasowała.

Małgosia.

Krzysiu,
Piszę ten list i wiedz, że są to ostatnie słowa jakie do Ciebie kieruję. Nie jestem zła czy zawiedziona, w każdym razie nie tak bardzo jak pewnie sądzisz. Mam jedynie prośbę, abyś doczytał do końca i spróbował zrozumieć. Może czytanie ze zrozumieniem przyjdzie Ci łatwiej niż słuchanie ze zrozumieniem.

O tym, co było nie ma sensu powtarzać- wiem i ja i Ty....

Powiem krótko - denerwuje mnie Twoja obojętność. Zmieńmy to, bo będzie źle !

Powiem krótko - denerwuje mnie Twoja obojętność. Zmieńmy to, bo będzie źle !

Krzysztofie,
Kiedy Cię poznałam wydawało mi się, że jesteśmy do siebie podobni: oboje obrzydliwie bogaci, tak samo uparci w dążeniu do celu, nieprzyzwoicie rządni sławy i zimni jak głazy. Twoje oświadczyny przyjęłam bez entuzjazmu, jednak z pewną dozą radości. Naiwnie wierzyłam, że razem przeciwstawimy się wszytkim zazdrośnikom i podbijemy świat. Jednak już noc poślubna była dla mnie wielkim rozczarowaniem. Nie byłam dziewicą, chyba nie jesteś aż tak naiwny aby sądzić, że kobieta jak ja czeka z tymi sprawami do ślubu? Abstrahując od Twojej nieudolności jako kochanka, sądziłam że poradzisz sobie z codziennymi obowiązkami; zarządzaniem Twoją firmą, naszym majątkiem i korespondencją służbową. Tutaj także Cię przeceniłam. Nie tylko brak Ci zdolności przywódczych, chodzi o coś więcej, jesteś po prostu słabeuszem, a biznes nie znosi takich jednostek.
Celem mojego listu jest zaproponowanie Ci rozwiązania, z którego oboje wyniesiemy korzyści. Ty będziesz mógł zająć się marzeniami, zaś wszystkie pełnomocnictwa zostaną oddane w moje ręcę, abym mogła postawić firmę na nogi i aby mój posag nie przepadł poprzez Twoją lekkomyślność. Oczywiście pozostaniemy małżeństwem, bedziemy dalej grać w tą cholerną grę pozorów, bo to dobre dla interesów. Myślisz pewnie, co się stanie, jesli odmówisz. Moja rada: przestań mysleć, bo najlepiej Ci to nie wychodzi. Czekam na odpowiedź do jutra. W przeciwnym razie spotkamy się pojutrze na cmentarzu. Wybiorę dla Ciebie wieniec pasujący do karawata.
M.

Krzysztofie,
Kiedy Cię poznałam wydawało mi się, że jesteśmy do siebie podobni: oboje obrzydliwie bogaci, tak samo uparci w dążeniu do celu, nieprzyzwoicie rządni sławy i zimni jak głazy. Twoje oświadczyny przyjęłam bez entuzjazmu, jednak z pewną dozą radości. Naiwnie wierzyłam, że razem przeciwstawimy się wszytkim zazdrośnikom i podbijemy świat. Jednak już noc poślubna...

Moja droga.
Chciałbym Ci powiedzieć, że tęsknie za tobą i za tym, co między nami było. Te piękne uczucia, które były z nami od dawna powoli przygasają. Brakuje mi naszych wspólnych chwil, twojego uśmiechu gdy robię coś głupiego. Wiesz, że nie jestem dobrym pisarzem, jednak chciałbym Ci krótko wyznać, że kocham Cię mimo wszystko, kocham twoje usta, oczy w których się zakochałem, twoje piękne ciało, kasztanowate włosy i smukłe palce. Jesteś idealna i zawsze taka będziesz.
Na zawsze razem, aż po grób, tak jak sobie przysięgaliśmy. Mam nadzieję, że wszystko uda się naprawić.
Kocham Cię mocno.
Twój Krzysztof

Moja droga.
Chciałbym Ci powiedzieć, że tęsknie za tobą i za tym, co między nami było. Te piękne uczucia, które były z nami od dawna powoli przygasają. Brakuje mi naszych wspólnych chwil, twojego uśmiechu gdy robię coś głupiego. Wiesz, że nie jestem dobrym pisarzem, jednak chciałbym Ci krótko wyznać, że kocham Cię mimo wszystko, kocham twoje usta, oczy w których się...

Kochany, Krzysztofie
Przypominam sobie chwilę gdy beztrosko spędzaliśmy całe dnie wpatrzeni w siebie i było wspaniale. Niestety czasy się zmieniają i trzeba dorosnąć, lecz ty tego nie zrobiłeś dalej jesteś beztroskim chłopcem. Kocham Cię i nie chcę Cię stracić, ale muszę też myśleć o sobie a czuję, że się wypalam, że umieram od środka. Kochanie błagam pomóż mi uratować nasz związek proszę uratuj mnie z tej otchłani w której teraz jestem. Czy wciąż mnie kochasz? Czy dasz się radę zmienić? Nasze życie znów może być wspaniałe jeśli się postaramy. Wierzę w Nas, a Ty?
Kocham M.

Kochany, Krzysztofie
Przypominam sobie chwilę gdy beztrosko spędzaliśmy całe dnie wpatrzeni w siebie i było wspaniale. Niestety czasy się zmieniają i trzeba dorosnąć, lecz ty tego nie zrobiłeś dalej jesteś beztroskim chłopcem. Kocham Cię i nie chcę Cię stracić, ale muszę też myśleć o sobie a czuję, że się wypalam, że umieram od środka. Kochanie błagam pomóż mi uratować...

Krzysztofie...

...już nie Krzychu, Krzysiu, Krzysiaczku...
Ty też to widzisz. Małgorzata i Krzysztof...nie Małgośka i Krzychu jak kiedyś.

Zmieniliśmy się. Zmieniliśmy się na gorsze. Co sprawiło,że ta rysa, ta szczelinka zmieniła się w przepaść nie do przejścia? Jak bardzo można się oddalić przez codzienność, przez zwyczajność? Przecież nie zdradzamy się, szanujemy, nie awanturujemy się, nie wyzywamy...ba! my nawet do siebie nie mówimy. My tylko wymieniamy się słowami "dzień dobry", "jak minął dzień?", "napijesz się herbaty, bo wstawiam wodę?". Kiedy nasz powszedni dzień zmienił się w wymianę słów między współlokatorami?!?!

Wiem, że Ty także dostrzegasz jakimi manekinami upośledzonymi emocjonalnie się staliśmy. Wiem, że Tobie też nie podoba się ta metamorfoza w roboty, wyalienowane twory żyjące obok siebie.

Czy widzisz nas 15 lat temu? Pamiętasz, jak zajadaliśmy się kukułkami? Jak biegaliśmy po trawie na łące za naszym sadem? Przypominasz sobie ten dzień, kiedy skręciłeś kostkę podczas grzybobrania i ja musiałam wziąć Cię "na barana" i nieść do pobliskiej wioski? Pamiętasz to, bo czuję jak się uśmiechasz czytając te słowa...

Ratujmy nas! ja biorę deski, Ty weź młotek, gwoździe i linę...razem zmontujemy most i pokonamy tę przepaść...

Kocham Cię

Kochaj mnie

Twoja...Gośka!

Krzysztofie...

...już nie Krzychu, Krzysiu, Krzysiaczku...
Ty też to widzisz. Małgorzata i Krzysztof...nie Małgośka i Krzychu jak kiedyś.

Zmieniliśmy się. Zmieniliśmy się na gorsze. Co sprawiło,że ta rysa, ta szczelinka zmieniła się w przepaść nie do przejścia? Jak bardzo można się oddalić przez codzienność, przez zwyczajność? Przecież nie zdradzamy się, szanujemy, nie...

Krzysztofie
Tak dalej być nie może
zrób coś
zmień się
dostrzeż mnie
wysłuchaj
porozmawiaj
przytul
Twoja Małgorzata

Krzysztofie
Tak dalej być nie może
zrób coś
zmień się
dostrzeż mnie
wysłuchaj
porozmawiaj
przytul
Twoja Małgorzata