Kolejna butelka trunku ląduje w koszu, kolejny niedopałek w popielniczce, kolejna strzykawka do wyrzucenia. Myślę, że próbowałam wszystkiego.Chodziłam na bezcelowe terapię na których wmawiano mi, że wiedzą co czuję, że mnie rozumieją, że za odpowiednią kwotę będą w stanie mi pomóc. Poświęcałam godziny na czytaniu bezuzytecznych poradników. Całkowicie oddałam się Pracy. Spędzałam dnie w gronie rodziny i znajomych. Wszystko na nic. Nareszcie! Znalazłam! Jednym sposobem aby nie myśleć o śmierci jest śmierć. Doznałam ukojenia...

Kolejna butelka trunku ląduje w koszu, kolejny niedopałek w popielniczce, kolejna strzykawka do wyrzucenia. Myślę, że próbowałam wszystkiego.Chodziłam na bezcelowe terapię na których wmawiano mi, że wiedzą co czuję, że mnie rozumieją, że za odpowiednią kwotę będą w stanie mi pomóc. Poświęcałam godziny na czytaniu bezuzytecznych poradników. Całkowicie oddałam się Pracy....

Gdy życie wydaje się tylko bagnem i nie chce się żyć, najlepiej się ze śmiercią skonfrontować. Pamiętam jakie wrażenie zrobiła na mnie wizyta w szpitalu na oddziale onkologicznym dzieci. W ramach praktyk opiekowałam się jedną dziewczynką z rakiem mózgu, po to aby ktoś z nią posiedział gdy jej rodzice nie mogą. Przez pierwsze kilka dni wracałam do domu chora z bolejącym sercem cały czas myśląc o tych biednych dzieciach. Czym one zawiniły, że zostały tak dotknięte przez życie? Płakałam nad ich losem. Ale czy łzy coś pomogły? Oczywiście, że nie. Nigdy wcześniej nie doceniłam tak życia jak wtedy. Gdy tylko nachodzą mnie czarne myśli przypominam sobie te dzieci i natychmiast je odganiam. Wkrótce zrozumiałam, że nie można traktować śmierci jak temat tabu, jak coś co jest straszne i mroczne. Może wielu to zdziwić ale te dzieci dobrze wiedziały co się z nimi dzieje. Jednak nadal chciały się bawić i śmiać. Wkrótce zaczęłam chodzić do nich z uśmiechem na twarzy z pozytywną energią. Zwykłe dobre nastawienie odganiało czarne chmury. Oczywiście śmiertelnej choroby to nie odwróciło, ale przyniosło radość w sercach, że jest ktoś kto spędza czas i bawi się z nimi. Wiec czasem trzeba się otrząsnąć i nie patrzyć tylko na siebie.

Gdy życie wydaje się tylko bagnem i nie chce się żyć, najlepiej się ze śmiercią skonfrontować. Pamiętam jakie wrażenie zrobiła na mnie wizyta w szpitalu na oddziale onkologicznym dzieci. W ramach praktyk opiekowałam się jedną dziewczynką z rakiem mózgu, po to aby ktoś z nią posiedział gdy jej rodzice nie mogą. Przez pierwsze kilka dni wracałam do domu chora z bolejącym...

Trwaniem. Tak się szczęśliwie składa (a może nie...), że właśnie omawiamy na polskim Chłopów.
Bohaterowie powieści Reymonta trwożyli się na myśl o śmierci. Chociaż być może nie bali się śmierci samej w sobie , ale jej nieuchronności i bólu (oczywiście fizycznego) jaki był z nią związany. A może bali się, że umrą na kupie siana w oborze, jak Kuba, a nie w chwale i sławie, jak Maciej? Cokolwiek było przyczyną ich strachu mieli na ten strach sposób. Co mianowicie robili? Pracowali, a jakże. Zapierdzielali w najlepsze na polu (i nie tylko). Oczywiście nie ograniczyli się tylko do tego! Chodzili też do kościoła, modlili się, głęboko wierzyli (co nie znaczy, że nie mogli pobawić się w Dziadów). Zarówno prace polowe, jak i liturgia odbywały się w ściśle określonym porządku. Wszystko miało swoją kolej. Nowy rok był powrotem do czynności wykonywanych w poprzednim. Miało to dla nich przeogromny sens. Dzięki temu trwali. Dzięki temu oswoili strach przed śmiercią.

Zmierzam do mojej ostatecznej odpowiedzi na pytanie ,,Czym zagłuszyć myśl o śmierci?". Myślą o życiu.

Trwaniem. Tak się szczęśliwie składa (a może nie...), że właśnie omawiamy na polskim Chłopów.
Bohaterowie powieści Reymonta trwożyli się na myśl o śmierci. Chociaż być może nie bali się śmierci samej w sobie , ale jej nieuchronności i bólu (oczywiście fizycznego) jaki był z nią związany. A może bali się, że umrą na kupie siana w oborze, jak Kuba, a nie w chwale i sławie,...

Po co się oszukiwać? Zagłuszanie to oszukiwanie się, to ucieczka od wolności, od tego, że się jest podmiotem. Nie pochwalam tego, jak już raz dopadła cię świadomość śmierci, to po co się zwodzić?

A odpowiadając na pytanie, to wszelkie religie już od ładnych paru lat wydają się byc najskuteczniejszym środkiem zagłuszającym.

Po co się oszukiwać? Zagłuszanie to oszukiwanie się, to ucieczka od wolności, od tego, że się jest podmiotem. Nie pochwalam tego, jak już raz dopadła cię świadomość śmierci, to po co się zwodzić?

A odpowiadając na pytanie, to wszelkie religie już od ładnych paru lat wydają się byc najskuteczniejszym środkiem zagłuszającym.

Zagłuszmy śmierć wolnością. Pusta szosa gdzieś na końcu świata i ja na, lśniącym w promieniach zachodzącego słońca motocyklu. Przede mną tylko horyzont i niekończąca się droga. Morza, góry, doliny, przełęcze. Żadnego zegarka, żadnego telefonu. Jest wiatr we włosach i rock'n roll płynący z głośnika. Wtedy wiem, że nic nie może mnie zatrzymać, że nikt nie może mnie dogonić, że nikt nie potrafi przerwać tej ekstazy. Chodźcie razem ze mną! Skoczmy ze spadochronem mając u stóp cały świat. Zakręćmy beczkę samolotem. Wypijmy herbatę nad Oceanem Spokojnym. Spłyńmy rwącą rzeką. Sprawdźmy jak wstaje dzień na leśnej polanie. Zjedzmy croissanta na wieży Eiffla. Popłyńmy do Ameryki i z powrotem. Zobaczmy świat, ucieknijmy rzeczywistości, uśmiechnijmy się do siebie. Przeżyjmy każdy dzień, jak nasz ostatni. A potem uśmiechnijmy się do śmierci i idźmy z nią w kolejną niezwykłą przygodę.

Zagłuszmy śmierć wolnością. Pusta szosa gdzieś na końcu świata i ja na, lśniącym w promieniach zachodzącego słońca motocyklu. Przede mną tylko horyzont i niekończąca się droga. Morza, góry, doliny, przełęcze. Żadnego zegarka, żadnego telefonu. Jest wiatr we włosach i rock'n roll płynący z głośnika. Wtedy wiem, że nic nie może mnie zatrzymać, że nikt nie może mnie dogonić,...

Napatrz się na świat, chwytaj wiosnę w kapotę i idź. Jeśli słyszysz za sobą kroki Śmierci, nie odwracaj się. Póki słońce masz nad sobą i wiatr w plecy, wciąż masz te kilka kroków przewagi nad Nią. Bądź w ruchu, zobacz jak najwięcej. A gdy przyjdzie zmierzch, po całym dniu intensywnego podążania za tobą, Śmierć też musi odpocząć znużona. A od pierwszych promieni słońca nie daj Jej wytchnienia, podążaj dalej, zbieraj ze sobą ludzi, patrz im w oczy i słuchaj, może Śmierć uda się czymś zainteresować, nie koniecznie Tobą. A jeśli już nie możesz się jej pozbyć za plecami, uczyń ją swoją towarzyszką, na Ziemi wśród żywych TY STAŃ SIĘ JEJ PRZEWODNIKIEM. Zmęcz Ją, zasap, niech się poci w czarnym płaszczu, biegnij i skacz, zajmij ją urokami świata, może po drodze zafrasowana zgubi swoją kosę.

Napatrz się na świat, chwytaj wiosnę w kapotę i idź. Jeśli słyszysz za sobą kroki Śmierci, nie odwracaj się. Póki słońce masz nad sobą i wiatr w plecy, wciąż masz te kilka kroków przewagi nad Nią. Bądź w ruchu, zobacz jak najwięcej. A gdy przyjdzie zmierzch, po całym dniu intensywnego podążania za tobą, Śmierć też musi odpocząć znużona. A od pierwszych promieni słońca nie...

Winem. Dużo wina sprawia, że:
1) o wiele mniej myślisz
2) czujesz się NIEŚMIERTELNY
3) jesteś szczęśliwi. Szczęśliwi nie myślą o śmierci.

Winem. Dużo wina sprawia, że:
1) o wiele mniej myślisz
2) czujesz się NIEŚMIERTELNY
3) jesteś szczęśliwi. Szczęśliwi nie myślą o śmierci.

Od „Memento mori” do „Valar morghulis” – motyw śmierci towarzyszy człowiekowi od wieków. Nie można o niej zapominać, zagłuszać i zaprzeczać jej istnieniu. Świadomość śmierci to szansa, by przeżyć życie dobrze i szczęśliwie.
Najwyższy czas wyłączyć komputer i zacząć w końcu trenować do maratonu, o którym się tylko cicho marzy. Odwiedzić babcie i posłuchać przez chwilę, co ma do powiedzenia. Wyjść na spacer z dzieckiem i pozbierać kamienie oraz patyki. Wdepnąć w kałużę. Zdmuchnąć dmuchawca. Zatrzymać się na chwilę. Poczuć słońce na twarzy i wiatr we włosach. Cieszyć się drobiazgami.
Jednak nie potrafię pogodzić się z umieraniem bliskich. Moja śmierć mnie nie zaboli (mam nadzieję!), ale przeżywanie straty ukochanej osoby jest paraliżujące. Tego się boję i te myśli najchętniej bym wyrzuciła ze świadomości na zawsze. Nie chcę być „kotem w pustym mieszkaniu”.
Jednym rozwiązaniem wydaje się być piękne życie. By nasze wspólne wspomnienia, to coś więcej niż wieczorny serial w TV i kłótnie o nieumyte naczynia w zlewie.

Od „Memento mori” do „Valar morghulis” – motyw śmierci towarzyszy człowiekowi od wieków. Nie można o niej zapominać, zagłuszać i zaprzeczać jej istnieniu. Świadomość śmierci to szansa, by przeżyć życie dobrze i szczęśliwie.
Najwyższy czas wyłączyć komputer i zacząć w końcu trenować do maratonu, o którym się tylko cicho marzy. Odwiedzić babcie i posłuchać przez chwilę, co...

Śmierć to coś ostatecznego, nieodwracalnego, to odejście. Nie wiem czy koniecznie trzeba ją zagłuszyć, bo jest zbyt silna, ale na pewno można ją oswoić a nawet przeciwstawić jej sile - SIŁĘ ZNACZNIE POTĘŻNIEJSZĄ I BĘDĄCĄ JEJ PRZECIWIEŃSTWEM. Śmierć przeciwstawiam NOWEMU ŻYCIU, czyli narodzinom. W naszej Rodzinie zmarła Babcia, a zaraz za nią Dziadek i przysięgłabym, że stało się to z tęsknoty za Nią. Ciężko było się pogodzić z tak nagłym odejściem dwóch najbliższych osób, zwłaszcza mi i bratu, bo Dziadkowie nas wychowali. Jednak pojawienie się w domu DZIECKA dało nam wszystkim NADZIEJĘ, jak pierwszy oddech wiosny. Zośka ma już 4 lata i brat dał jej imię Babci, wierzymy, że ma w sobie Jej cząstkę i będzie nosiła pamięć jej osoby, choćby w genach. Wierzę, że ŚMIERĆ daje każdemu pokoleniu szansę NOWEGO POCZĄTKU.

Śmierć to coś ostatecznego, nieodwracalnego, to odejście. Nie wiem czy koniecznie trzeba ją zagłuszyć, bo jest zbyt silna, ale na pewno można ją oswoić a nawet przeciwstawić jej sile - SIŁĘ ZNACZNIE POTĘŻNIEJSZĄ I BĘDĄCĄ JEJ PRZECIWIEŃSTWEM. Śmierć przeciwstawiam NOWEMU ŻYCIU, czyli narodzinom. W naszej Rodzinie zmarła Babcia, a zaraz za nią Dziadek i przysięgłabym, że...