Witam grupę:)
Ja zawsze prozą. Wcześniej pisywałam opowiadania, teraz zaczynam dłubać w dłuższej opowieści.

Co powiesz na opowieść historyczno-obyczajową, rozgrywającą się w Turcji osmańskiej w XVII wieku, za panowania Mehmeda IV aż do dnia finałowej bitwy Odsieczy Wiedeńskiej?
Uprowadzeni z Italii do Stambułu próbują odnaleźć się w obcym świecie. Muszą też zrozumieć siebie samych, żeby pomóc sobie nawzajem.
http://shadi.net.pl/shadi-opowiesc/

Dlaczego? Dla przyjemności, bo sławy, nawet po ewentualnym wydaniu. raczej nie oczekuję. ;)

Witam grupę:)
Ja zawsze prozą. Wcześniej pisywałam opowiadania, teraz zaczynam dłubać w dłuższej opowieści.

Co powiesz na opowieść historyczno-obyczajową, rozgrywającą się w Turcji osmańskiej w XVII wieku, za panowania Mehmeda IV aż do dnia finałowej bitwy Odsieczy Wiedeńskiej?
Uprowadzeni z Italii do Stambułu próbują odnaleźć się w obcym świecie. Muszą też zrozumieć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poezja i proza. Bez powodu.

Poezja i proza. Bez powodu.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja chcę spróbować pisać już dla zarobku. Znalazłam wydawnictwo rozpisani.pl i mam zamiar w końcu wydać coś swojego. Zobaczymy jak mi pójdzie.

Ja chcę spróbować pisać już dla zarobku. Znalazłam wydawnictwo rozpisani.pl i mam zamiar w końcu wydać coś swojego. Zobaczymy jak mi pójdzie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Tak naprawdę lubię pisać i prozą, i wierszem. Jednak kiedy mam do wyboru- moja decyzja pada prawie zawsze na poezję. Nawet wtedy, kiedy chodzi o życzenia dla koleżanki czy dla mamy. Myślę nad pięknymi frazami, epitetami, wycyzelowanymi i przepełnionymi przepychem słowami prosto z serca... I nic. Wychodzi sztucznie i przeciętnie. Życzenia, rodem z pierwszego lepszego supermarketu typu "Biedronka" ( 😉) . Wtedy biorę oddech. Zamykam oczy i otwieram ślipia wyobraźni. Wkraczam do Uniwersum. Uniwersum harmonii i gromów niepokoju. Podobnych białych wieżyczek, niczym refren piosenki, a jednak całkiem różnych od siebie. Detali niejednolitych chmurek, delikatnych smug dobroci na nieposkromionym Nieboskłonie, przedsionku Kosmosu fantazji, wspanialszego i rozreglejszego niż ten, znany większości Ziemian. To kraina bez granic, równoległy świat eksperymentów, ryzyka i adrenaliny, zarazem milczenia, przystanków Carpe Diem i wdzięczności za dar Podwójnej Egzystencji. Poezja. Coś dla wszystkich i dla wybranych. Dla niezwykłych amatorów i zwykłych Mistrzów. Jedynymi, obowiązującymi zasadami, panującymi w przejrzystym węźle Gordyjskim rymów, są równość i bycie sobą. Cytując Horacego: Sapere Aude. Nie bój się być mądrym. Myślę, że ta sentencja znajduje swoje zastosowanie również w poezji. To meritum pisania- rób to, co kochasz, bez względu na opinie innych. Każdy może zostać pisarzem. Jeśli spróbuje. Mądrym ten, kto nie traci okazji. Sapere Aude.

Dlaczego piszę poezję? To osobliwa ucieczka od konwencji i szablonów. Czy biały, czy rymowany, wiersz jest dziełem o naturze swobodnej, a jednak uporządkowanej. Lekkiej, a jednak poważnej. Pod śmiechem kryje się grymas bólu. Pod maską życzliwości czyha na Ciebie Twój wróg, szukający okazji do zaczepki. Dwuznaczność wiersza zależy nie tylko od słowa autora. Ważną rolę odgrywa interpretacja odbiorcy. Nie zawsze, jednak dość często, utwór można zrozumieć na różne sposoby. Każdy zauważy coś innego, wybierze się inną drogą lub ścieżką do własnego Uniwersum, które łączy się z krainami pozostałych ludzi, gdzieś na horyzoncie. Na Skrzyżowaniu spotykają się różni Czytelnicy. Myślą, którą drogę teraz obrać. Pytają o zdanie współtowarzyszy dylematu, aprobują bądź polemizują z ich opinią, marzą i tracą nadzieję. Ustalają wszystko tylko na podstawie pobliskich drzew, innych roślin, pogody, przelatujących gdzieś wysoko ptaków. Niektórzy decydują się obrać ten sam trakt. Niektórzy podążają Dalej i W Inną Stronę. Może kiedyś się spotkają. Gdzieś na Skrzyżowaniu. Jaką drogę obiorą następnym razem? Co wyczytają ze wskazówek?
Na tym polega piękno poezji. Jeden wiersz- dwa znaczenia. Albo i więcej. Cóż, to od autora zależy, jakie wskazówki zostawi Czytelnikom. Im zaś pozostaje podążyć za Nurtem, posłuchać, zobaczyć i przeżyć...

Tak naprawdę lubię pisać i prozą, i wierszem. Jednak kiedy mam do wyboru- moja decyzja pada prawie zawsze na poezję. Nawet wtedy, kiedy chodzi o życzenia dla koleżanki czy dla mamy. Myślę nad pięknymi frazami, epitetami, wycyzelowanymi i przepełnionymi przepychem słowami prosto z serca... I nic. Wychodzi sztucznie i przeciętnie. Życzenia, rodem z pierwszego lepszego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Piszę, bo kocham. Piszę, by nie zaginąć, i żeby nie zapomnieć, że jestem wyjątkowa. Niesamowita. A to, co wyszło z mojej głowy powinno być idealne i piękne. Dla mnie i dla moich wnuków. Dla wszystkich, którzy, już stracili nadzieję:)

Piszę, bo kocham. Piszę, by nie zaginąć, i żeby nie zapomnieć, że jestem wyjątkowa. Niesamowita. A to, co wyszło z mojej głowy powinno być idealne i piękne. Dla mnie i dla moich wnuków. Dla wszystkich, którzy, już stracili nadzieję:)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja piszę prozę. Prowadzę bloga z opowiadaniem fantasy. Myślę, że to cudowny sposób na wyrażenie siebie, swojego pomysłu na świat, zainteresowań, a także pewien sposób wyładowania się.
Przy okazji serdecznie zapraszam:
http://wojna-elfow.blogspot.com/

Ja piszę prozę. Prowadzę bloga z opowiadaniem fantasy. Myślę, że to cudowny sposób na wyrażenie siebie, swojego pomysłu na świat, zainteresowań, a także pewien sposób wyładowania się.
Przy okazji serdecznie zapraszam:
http://wojna-elfow.blogspot.com/

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najwyraźniej jestem staroświecka :) Wszystko, co piszę znajduje się w starych zeszytach. Ach, te moje rękopisy..

Najwyraźniej jestem staroświecka :) Wszystko, co piszę znajduje się w starych zeszytach. Ach, te moje rękopisy..

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

ja używam tylko komputera, ponieważ jak już zacznę pisać, to raczej sporo tych myśli przelewam, a ręcznie nie dalabym rady, słaba ręka ;)

ja używam tylko komputera, ponieważ jak już zacznę pisać, to raczej sporo tych myśli przelewam, a ręcznie nie dalabym rady, słaba ręka ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

szmaragd:
Tak na marginesie, to mam do Was ciche pytanie :) Jak piszecie? Nie mam na myśli Waszego stylu, bo on, jak sądzę, jest niepowtarzalny w większości przypadków. Chodzi mi o to, czy preferujecie pisanie na komputerze/laptopie, czy może tradycyjnie - na kartce?

Komputer. Chyba że mam nagły atak weny, a komputera nie ma pod ręką, wtedy robię bazgroły na kartkach, ale i tak to jak najszybciej staram się potem przepisać.

szmaragd:
Tak na marginesie, to mam do Was ciche pytanie :) Jak piszecie? Nie mam na myśli Waszego stylu, bo on, jak sądzę, jest niepowtarzalny w większości przypadków. Chodzi mi o to, czy preferujecie pisanie na komputerze/laptopie, czy może tradycyjnie - na kartce?

Komputer. Chyba że mam nagły atak weny, a komputera nie ma pod ręką, wtedy robię bazgroły na kartkach,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

nieśmiało wyznam, że piszę prozę: "książkę" (dlaczego w cudzysłowie - wątpię, by się udała :D). Mam też za soba kilka opowiadań i wierszy, ale tych ostatnich pisanych raczej na pół-serio...

nieśmiało wyznam, że piszę prozę: "książkę" (dlaczego w cudzysłowie - wątpię, by się udała :D). Mam też za soba kilka opowiadań i wierszy, ale tych ostatnich pisanych raczej na pół-serio...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post