bo ja jestem Polakiem i tylko polskie mi smakuje. Tak jestem skonstruowany, że obce mi szkodzi. Jak mówił Nikoś Dyzma :)
Warto być też elastycznym bo ile smaków może nas jednak ominąć. Być Polakiem jest nieźle, choć nie każdy lubi takie huśtawki nastrojów od hura Ojczyzna do tu jest jak w piekle. Na szczęście czasem poczucie humoru nie zawodzi...
Nawiasem mówiąc czy zbiór jednostek, która stworzy spójność to już wystarczy? Jak powiedzieli w pewnym filmie: suma chwil nie daje przecież w wyniku całego życia.

bo ja jestem Polakiem i tylko polskie mi smakuje. Tak jestem skonstruowany, że obce mi szkodzi. Jak mówił Nikoś Dyzma :)
Warto być też elastycznym bo ile smaków może nas jednak ominąć. Być Polakiem jest nieźle, choć nie każdy lubi takie huśtawki nastrojów od hura Ojczyzna do tu jest jak w piekle. Na szczęście czasem poczucie humoru nie zawodzi...
Nawiasem mówiąc czy zbiór...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

No pewnie że jest różnorodność, ale istnieją też pewne punkty wspólne, których nie powielamy z żadnym innym narodem świata :) Mówiąc o swojej tożsamości narodowej dokładnie to mam na myśli - moją, osobistą, subiektywną tożsamość, która tylko częściowo pokrywa się z formalnymi definicjami i granicami państwa (pochodzę z Podhala, gdzie duże wpływy kulturowe mają też na nas Słowacy :)).

No pewnie że jest różnorodność, ale istnieją też pewne punkty wspólne, których nie powielamy z żadnym innym narodem świata :) Mówiąc o swojej tożsamości narodowej dokładnie to mam na myśli - moją, osobistą, subiektywną tożsamość, która tylko częściowo pokrywa się z formalnymi definicjami i granicami państwa (pochodzę z Podhala, gdzie duże wpływy kulturowe mają też na nas...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

adamats: A rozumowanie w kategoriach "swój - obcy" nie jest naszą wyłączną specyfiką.


Dokładnie, ale czy to usprawiedliwia takie rozumowanie?

Mantra - Radość z różnorodności jest bardzo pozytywna, ale dlaczego nie czerpać tego z różnorodności jednostek? Przecież ten naród to jest kolektyw skrajnie różnych jednostek, które niejednokrotnie różnią się od siebie bardziej niż jednostki pomiędzy poszczególnymi narodami. Dlatego to wydaje mi się sztuczną etykietką. Naród - zbiór ludzi mówiących tym samym językiem, posiadających te same obyczaje, kulturę, historię - ok a teraz rozbierzmy to na części - Jak bardzo różnią się Ślązacy od Kaszubów, od Górali, Mazowszan, czy Kresowiaków? Dalej - Jak bardzo różni się ktoś z Siedlec od kogoś z Łowicza? I tak dalej, i tak dalej. Przecież każdy region, jak mały by nie był ma swoją własną historię, różną od innych, inne obyczaje, czasem też inną kulturę. Wszystko jest warunkowane historią, ale gdy tak szukamy różnic, to niechybnie dotrzemy do... jednostki. Więc dlaczego to właśnie naród jest tym najświętszym zbiorem ludzi?

Spójrzcie np. na pogranicze polsko-białoruskie, czy polsko-litewskie, czy wspomniany przez kogoś (jak sądzę) Dolny Śląsk. Biorąc pod uwagę składowe narodu, czyli kulturę, obyczaje i historię, to bliżej takiemu człowiekowi do jakiegoś autonomicznego narodu niż do jednego, czy drugiego, vide dążenia do uznania mniejszości narodowej Ślązaków.

Może jestem skrzywiony po kierunku moich studiów, ale wydaje mi się, że to przytoczone XIX wieczne pojęcie narodu jest w dzisiejszych czasach nieelastyczne, nieefektywne i logicznie puste. Ja się skłaniam ku mniejszym grupom - biorąc z polityki spójności UE - regionom, które są mniejsze, bardziej... spójne, więc prezentują jakąś wartość logiczną jako grupa. I co najważniejsze - nie są związane z polityką (granice państwowe), tylko istotnie ze społecznościami.

adamats: A rozumowanie w kategoriach "swój - obcy" nie jest naszą wyłączną specyfiką.


Dokładnie, ale czy to usprawiedliwia takie rozumowanie?

Mantra - Radość z różnorodności jest bardzo pozytywna, ale dlaczego nie czerpać tego z różnorodności jednostek? Przecież ten naród to jest kolektyw skrajnie różnych jednostek, które niejednokrotnie różnią się od siebie bardziej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hub, napisałeś te słowa prawie bezpośrednio po moich, tak jakbyś nie przeczytał co napisałam. Wrogość, barykady? A co to jest? Ja mówię o dzieleniu się i radości z różnorodności. Zwłaszcza teraz, gdy nie musimy walczyć o tę naszą naszość :) Polak który chce być czarnowidzem, będzie mógł sobie czarnowidzieć do końca swoich dni - to też jest wolność. Cieszę się że mogę sobie wybrać jak traktować moją własną tożsamość :)

Hub, napisałeś te słowa prawie bezpośrednio po moich, tak jakbyś nie przeczytał co napisałam. Wrogość, barykady? A co to jest? Ja mówię o dzieleniu się i radości z różnorodności. Zwłaszcza teraz, gdy nie musimy walczyć o tę naszą naszość :) Polak który chce być czarnowidzem, będzie mógł sobie czarnowidzieć do końca swoich dni - to też jest wolność. Cieszę się że mogę sobie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hubert Lewiński: (...) Pojęcie narodu jakoś tak urosło w dzisiejszej Polsce, że nie jestem tego w stanie zrozumieć. (...) "Jam jest Polak i to też Polak, więc my razem będziemy bronić tej barykady przed każdym nie-Polakiem, który będzie chciał tędy przejść".
Hubert, nie chodzi o stawianie barykad. Funkcjonuje wciąż przecież takie bardzo stare polskie powiedzenie: "Gość w dom, Bóg w dom". Przecież Polska przez wieki była domem dla różnej maści odszczepieńców, wygnańców i innowierców. Faktem jest, że mieliśmy w historii okres stukilkudziesięciu lat, kiedy naród - aby przetrwać - chwytał się różnych aksjomatów. Dla jednych to była wiara, dla innych kapusta z grochem - wszystko jedno. Ten, tak potępiany przez Ciebie XIX wiek był trudnym, bardzo trudnym okresem dla Polski. Ludzie, którzy z różnych przyczyn musieli wyjechać gdzieś w obręb cywilizacji zachodniej albo i jeszcze dalej tęsknili za tym swoim "rajem utraconym" z czasem coraz bardziej wyidealizowanym. Czego mieli się trzymać? Mieli swój język, wspólną tradycję, pamięć poprzednich pokoleń i niektórzy - słabsi - przyjmowali pozycję obronną. Młyńskie kamienie historii sprawiły, że wielu nie miało już gdzie wrócić. Znaczy tam gdzie mogliby wrócić nie było już Polski. Wypada nam gratulować sobie, że nie musimy mieć już takich dylematów. Tym wieksza jednak spoczywa na nas odpowiedzialność, aby postępowaniem swoim nie utrwalać negatywnych stereotypów, które tak źle Ci się kojarzą. Mamy się czego wstydzić, mamy powody do dumy. A rozumowanie w kategoriach "swój - obcy" nie jest naszą wyłączną specyfiką.

Hubert Lewiński: (...) Pojęcie narodu jakoś tak urosło w dzisiejszej Polsce, że nie jestem tego w stanie zrozumieć. (...) "Jam jest Polak i to też Polak, więc my razem będziemy bronić tej barykady przed każdym nie-Polakiem, który będzie chciał tędy przejść".
Hubert, nie chodzi o stawianie barykad. Funkcjonuje wciąż przecież takie bardzo stare polskie powiedzenie: "Gość w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Shim dotyka tutaj tego, co chciałem przekazać. Pojęcie narodu jakoś tak urosło w dzisiejszej Polsce, że nie jestem tego w stanie zrozumieć. Najgorsze jest to, że w 90%, gdy słyszy się cokolwiek ze słowem naród, czy patriotyzm, to można się spodziewać rozumowania w kategoriach swój-obcy. "Jam jest Polak i to też Polak, więc my razem będziemy bronić tej barykady przed każdym nie-Polakiem, który będzie chciał tędy przejść".

Nie wiem, te 'unarodowianie' strasznie mi pachnie cały czas XIX wiecznym spojrzeniem na społeczeństwo i politykę. Ja chyba nie jestem związany z żadnym narodem. Niby spełniam wszystkie przesłanki do tego, by być Polakiem, jednak powiedzmy przeprowadzenie się gdziekolwiek w obrębie tzw 'cywilizacji zachodniej' jest dla mnie równie obce co przeprowadzenie się do Poznania, Lublina, czy Gdańska. Każde miejsce miejsce na świecie ma swoje lepsze, czy gorsze strony i gdyby z tego równania wyłączyć rodzinę i znajomych, to wątpię, czy tęskniłbym za którymkolwiek z tych miejsc będąc w innym. Wychodzę raczej z założenia, że gdzie ja, tam i dom mój.

Asia, tak obiecujesz, obiecujesz i już parę ładnych lat się spotkać nie możemy :P

Shim dotyka tutaj tego, co chciałem przekazać. Pojęcie narodu jakoś tak urosło w dzisiejszej Polsce, że nie jestem tego w stanie zrozumieć. Najgorsze jest to, że w 90%, gdy słyszy się cokolwiek ze słowem naród, czy patriotyzm, to można się spodziewać rozumowania w kategoriach swój-obcy. "Jam jest Polak i to też Polak, więc my razem będziemy bronić tej barykady przed każdym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tożsamość narodowa jest ściśle związana z tożsamością kulturową. Naród to bardzo szeroka zbiorowość, połączona wieloma czynnikami, m.in historią, kulturą, obyczajami. Język nie jest jedynym kryterium narodowości. W przypadku Polski ma to o tyle duże znaczenie (w porównaniu np. do wielokulturowej Australii), że te więzi były notorycznie sprawdzane. Gdyby nie świadomość narodowa, to prawdopodobnie niewiele byśmy mogli dzisiaj porozmawiać o polskiej kulturze. Po prostu nie by jej nie było. Abstrahuję tu już od słuszności takiej a nie innej kolei losu. Mam na myśli w szczególności okres zaborów, lecz nie tylko.
Nie twierdzę oczywiście, że powinno się bezrefleksyjnie przyjmować za świętość wszystko, co pozostawili nam nasi antenaci. Jesteśmy narodem bardzo niedoskonałym i idea podtrzymywania tego stanu rzeczy w ramach błędnej definicji patriotyzmu, jest mi obca. Dzisiaj, gdy już nie musimy płodzić narodowowyzwoleńczych mitologii, możemy śmiało rozliczać się z wad i błędów, ale to przychodzi bardzo trudno. Obraz męczeńskiej Polski, funkcjonuje do dziś i jest całkiem niezłą kartą przetargową, choć do niczego nie prowadzi.

By nie zanudzać, przerwę ten monolog i być może dokończę kiedy indziej.

Tożsamość narodowa jest ściśle związana z tożsamością kulturową. Naród to bardzo szeroka zbiorowość, połączona wieloma czynnikami, m.in historią, kulturą, obyczajami. Język nie jest jedynym kryterium narodowości. W przypadku Polski ma to o tyle duże znaczenie (w porównaniu np. do wielokulturowej Australii), że te więzi były notorycznie sprawdzane. Gdyby nie świadomość...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hubert Lewiński:
Pytanie do mantry - powiedzmy jadłaś kiełbasę w Hiszpanii i Ci nie smakowała. Czy równie nie smakowałaby Ci, gdyby (political fiction) Hiszpania była częścią Polski?
Bardzo często widzę takie podniecanie się swoją tożsamością narodową u różnych ludzi (także cudoziemnców) co jest wg mnie niezdrowe.


Ale zauważ że to co lubimy, to co czujemy, to czym się chlubimy jako polskim jest nasze, nikt nam tego nie zabierze. I mam też wrażenie - nikomu nie chcemy tego narzucać czy odbierać (jak u Basków czy w krajach bałkańskich). To ogólne "to" stanowi wszystkie te rzeczy które tu wymieniliśmy. Nie wnikam w definicje, bo do jednej będę pasować, do innej nie i nie przeszkadza mi to.

Kiełbasa w Hiszpanii smakuje inaczej (ogórki kiszone też robiłam;)), może ze względu na inny klimat, nie wnikam ;)

Moje chwalenie się polskością jest moje, chcę się nim dzielić z ludźmi innych kultur, jeżeli tylko chcą posłuchać, doświadczyć. Dzielę się ze znajomymi spoza kraju moimi refleksjami na temat aktualnych wydarzeń (a wrzało w kwietniu i ostatnio też, więc było co komentować) i nieraz dowiaduję się jak inna jest to perspektywa niż ta z wiadomości.

Weźmy choćby ten napis na tablicy pamiątkowej poświęconej ofiarom znanej wszystkim katastrofy, który wspomina też osoby spod krzyża składające hołd rzeczonym ofiarom - takie piękne słowa, których przeczytanie nie mówi nic o sporach i emocjach jakie wywołały wśród ludzi. Nikt nie będący wtedy w kraju nie odda tej atmosfery, wiadomości nie przekażą tego co tu się działo. Przynajmniej ja mam takie wrażenie :) Poza tym przekaz nieformalny jest zawsze inny, bardziej... zaufany? Subiektywny?

---

Gdyby Hiszpania była częścią Polski byłaby innym krajem. Mogę coś kombinować, ale wtedy wyobrażenie musiałoby pójść dalej - czy polski byłby językiem urzędowym? Jaki procent populacji stanowiliby Polacy? Jak dobrze znana byłaby kultura polska? Ciężko odpowiedzieć na to pytanie nie tworząc całej wirtualnej rzeczywistości ;)

Hubert Lewiński:
Pytanie do mantry - powiedzmy jadłaś kiełbasę w Hiszpanii i Ci nie smakowała. Czy równie nie smakowałaby Ci, gdyby (political fiction) Hiszpania była częścią Polski?
Bardzo często widzę takie podniecanie się swoją tożsamością narodową u różnych ludzi (także cudoziemnców) co jest wg mnie niezdrowe.


Ale zauważ że to co lubimy, to co czujemy, to czym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hubert Lewiński: Wygląda na to, że znów muszę się nie zgodzić. Coś często mi się to tutaj zdarza - nie pasuję do tej grupy :( . (...)Może to zabrzmi obrazoburczo, ale - jaka jest dla Was różnica, czy nazywacie się Niemcem, Polakiem, Litwinem, czy innym Azerem? W czym różnica, że na godle znajduje się taka, a nie inna wrona?
Wsadzanie kija w mrowisko nie przesądza o tym, że "gdzieś się nie pasuje" - przecież najważniejsze, to pięknie się różnić - nieprawdaż? :)
I jakkolwiek "taka a nie inna wrona" brzmi dla mnie trochę obrazoburczo, to nie mam zamiaru o to kopii kruszyć, bo czuję się Polakiem i jestem z tego dumny. I przyzwyczaiłem się do tej naszej wrony i znaczy ona dla mnie znacznie więcej niż inne wrony świata. I nie mam problemu z tym, że w miejscu, gdzie teraz mieszkam od stuleci mieszały się żywioły czeski, polski, śląski i niemiecki. Ba uważam, że dzięki temu przemieszaniu zyskuje cała lokalna społeczność. I nikomu nie przeszkadza czeski błąd czy niemieckia dziurka. Uwielbiam bramborowe krokety, roladę i modro kapuste, weiswursst und schnaps i kwaśnicę na świńskim ryju i nie widzę powodu abym miał z czegokolwiek takiego rezygnować. Żyjemy ze sobą i między sobą, ale byłem,jestem, będę Polakiem i uważam, że zachowując pewne cechy, wartości przynależne wyniesionej z domu tradycji i odebranemu wychowaniu, staję się bardziej atrakcyjnym partnerem dla ludzi innych nacji. Ja jestem ciekawy ich, oni są ciekawi mnie. Ostatnie, czego bym chciał to stać się członkiem nierozpoznawalnej, zunifikowanej masy ludzkiej z uśrednionymi pragnieniami i oczekiwaniami. Wiem kim jestem i wiem skąd pochodzę :)

Hubert Lewiński: Wygląda na to, że znów muszę się nie zgodzić. Coś często mi się to tutaj zdarza - nie pasuję do tej grupy :( . (...)Może to zabrzmi obrazoburczo, ale - jaka jest dla Was różnica, czy nazywacie się Niemcem, Polakiem, Litwinem, czy innym Azerem? W czym różnica, że na godle znajduje się taka, a nie inna wrona?
Wsadzanie kija w mrowisko nie przesądza o tym,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hubert Lewiński: Coś często mi się to tutaj zdarza - nie pasuję do tej grupy :( .



:> Nie ładnie... nie ładnie, bo będziemy musieli pogadać na osobności

Hubert Lewiński: Coś często mi się to tutaj zdarza - nie pasuję do tej grupy :( .



:> Nie ładnie... nie ładnie, bo będziemy musieli pogadać na osobności

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post