-
ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński26
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać402
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
-
Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Cytaty z tagiem "zgorzknienie" [11]
[ + Dodaj cytat]Pierwszy etap emerytury to zdać sobie sprawę, że to wszystko po prostu ślepe bieganie za sensem; drugi etap to zazdroszczenie młodszym od siebie tego wieku, w którym to bieganie jest sensem samo w sobie
To jeden z tych pryszczatych chłopców, którzy w ogólniaku nie mieli dziewczyny, więc żeby udowodnić coś światu, przyjmowali pozę wszystkowiedzących intelektualistów. W dorosłym życiu, mimo pozorów siły, kompleksy nadal trwają ich od środka - tkwią w nich jak drzazgi - wywołując zgorzknienie.
Im bardziej Twój luby pozwoli Ci oddać się swojej pasji, tym więcej będziesz mu mogła dać z siebie. Bo tylko człowiek spełniony potrafi być hojny w uczuciach i czynach. Rezygnacje, zniewolenia dają tylko zgorzknienie.
Prokurator Teodor Szacki był człowiekiem światłym, znał podstawy psychologii i wiedział, że negatywna identyfikacja to ślepa uliczka. Że człowiek powinien określać siebie przez dobre emocje, przez to, co lubi, co go uszczęśliwia, sprawia mu radość. Że budowanie tożsamości na tym, co go drażni i wkurwia, to wstęp na równię pochyłą zgorzknienia, po której zjeżdża się coraz szybciej, aby na końcu stać się ziejącym nienawiścią frustratem.
- Może i nie wiem, czego chcę, ale przynajmniej nie kryję prawdziwej siebie za maską — wypaliłam, kipiąc ze złości. — Przynajmniej pozwalam innym zobaczyć mnie taką, jaka jestem: zepsutą, zdruzgotaną, załamaną. Tak. Robisz to, żeby ocalić swój lud. Ale co z twoimi pozostałymi maskami, Rhys? Dlaczego nie pokażesz swoim przyjaciołom twojej prawdziwej twarzy? Może tak jest łatwiej. Bo co by się stało, gdybyś kogoś do siebie dopuścił? Gdyby ktoś zobaczył w s z y s t k o i odszedł od ciebie? Trudno byłoby mieć o to pretensję, przecież nikt nie chciałby zawracać sobie głowę takim bałaganem.
Przeczuwałam, że pod wieloma względami jest do mnie podobny. Nikt nie rodzi się zgorzkniały, cyniczny i samowystarczalny w swojej abnegacji relacji międzyludzkich. To zwykle wymaga sporo pracy lub konkretnych okoliczności.
Zazdrość wzbudzona porównywaniem może motywować i służyć nam za przewodnika. Może też jednak uczynić nas zgorzkniałym [s. 72].
Spotkałem ludzi, którzy pozwolili, by jedno puste słowo wciągnęło ich do ciemnej otchłani nieprzebaczenia, zgorzknienia i użalania się nad sobą, spotkałem też takich, którzy straszliwe nadużycia, jakich doświadczyli w przeszłości, zamienili na koronę chwały, oddając je Temu, który umarł, żeby uzdrowić każde zranienie.
Lęk powoduje, że staram się wszystkim dogodzić. Sprawia, że pozuję do zdjęć, rozdaję autografy i rechoczę z dowcipów. Jednakże lękiem maskuję uczucia, którym boję się stawić czoła. Boję się, że zgorzkniałam. Jestem na to za młoda. Kto to widział, zgorzknieć z powodu życia, którego ponoć wszyscy mi zazdroszczą. Dręczy mnie też obawa, że mam uraz do matki. Osoby, dla której żyję. Mojej idolki. Mojego wzoru. Jedynej prawdziwej miłości.