-
ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant12
-
Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant1
-
ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
-
ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński8
Cytaty z tagiem "pierwszy krok" [18]
[ + Dodaj cytat]Czasami, żeby zrobić pierwszy krok, potrzebna jest czyjaś pomoc
Świadomość, co należy zrobić, i zrobienie tego to dwie zupełnie różne rzeczy. Uświadomienie sobie, na czym polega właściwe postępowanie, to pierwszy krok, ale zmiana zachowania może zależeć od bardzo wielu osobistych czynników.
Niezależnie od pozycji społecznej ludzie, którzy się czymś fascynują, niechętnie opowiadają o swojej pasji w prostych słowach. Może obawiają się, że takie wyjaśnienia w jakiś sposób uproszczą i umniejszą temat. Ale każdy z nas potrzebuje czasem zrobić pierwszy krok w danej dziedzinie - i przyda mu się wprowadzenie.
Dbaj o siebie - aby zachować harmonię w swojej głowie, warto też zadbać o zdrowie, wiedzę, finanse i relacje międzyludzkie.
Pasje powiązane z kuchnią są jedną z tych dziedzin, w których nie brakuje pomysłowości i zadań, które mogłyby stać się nawet naszą specjalizacją.
Zanim zaczniesz, upewnij się, czy podołasz takiej pasji. Tej pasji nie można odłożyć na inny dzień ani nie posprzątać, gdy należy już się tym zająć.
Podobno nawet najdalsza podróż zaczyna się od pierwszego kroku. Nigdzie jednak nie zostało powiedziane, jak ten krok wykonać. Samodzielnie i świadomie? A może ktoś powinien nas popchnąć, żebyśmy byli w stanie go zrobić? Może wystarczy przypadkowe potknięcie? Właśnie nad tym myślałam, kiedy rozpakowałam prezent od rodziców.
Myślę, że wszyscy dobrnęliśmy do etapu, na którym czekaliśmy, aż ktoś inny pierwszy wyciągnie rękę, ale nikt tego nie robił. Może tu kryje się źródło wielu problemów rodzinnych. To nie w samych problemach tkwi tak naprawdę kłopot – a w tym, że nikt nie ma odwagi wykonać pierwszego kroku i o nich porozmawiać.
Trzeba powoli. Tak jak ze wszystkim, trzeba po prostu zacząć. Zrobić pierwszy krok. Po nim zrobię drugi i trzeci. A potem będę już umiała przejść cały ten dystans.