Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam pewna teorię, którą nazywam Teorią Promienia Ściemy. Chodzi o to, że stopień zgodności czyjejś opowieści z prawdą jest odwrotnie proporcjonalny do naszej odległości od niej w czasie i przestrzeni.

Ludziom kompletnie odwaliło. Dwadzieścia lat wcześniej nawet nie słyszeli o wysyłaniu mail, a teraz jakby ich zdrowie psychiczne zależało od dostępu do internetu.

W drodze do szpitala Jefferson próbuje powstrzymać płacz, tylko dlaczego? Nie kumam, czemu chłopaki robią z tego taki problem. Pewnie chlupie im w głowach od niewylanych łez.

- No. Ta apokalipsa jest beznadziejna. Wszędzie potwornie śmierdzi, a my nie mamy magicznych mocy ani niczego fajnego, na przykład lewitujących deskorolek i tak dalej. Mózgowiec, czemu nie umiesz zrobić lewitującej deskorolki?! - wołam.
Mózgowiec:
- Przez prawa fizyki.

To nie wina Mózgowca. Kiedy widzi, że coś jest zepsute, chce to naprawić. Pewnie wymieniłby kabelki w rozbrojonej bombie, gdyby uznał to za wystarczająco interesujące wyzwanie.

Jak się zgrywa bohatera i miesza w status quo, to status quo odpowiada kopniakiem w jaja.

Chrzanić bohaterstwo.

W naszym organizmie jest coś, czego nie mają małe dzieci i dorośli; właśnie to nas chroni. Ale musimy być nosicielami Choroby, bo uaktywniają się, gdy osiągamy dojrzałość. Mówię o dojrzałości fizycznej. Gdyby decydowała dojrzałość emocjonalna, faceci żyliby wiecznie.

Więc opieram się z uśmiechem o szoferkę, ale trzymam palec na spuście M2,a na twarzy mam jakby wypisane: ,,Cześć, chłopaki! Niezły klimat! Obczajcie mój kaliber .50!