Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszym zadaniem żołnierza i podstawą jego istnienia nie jest walka. Do walki ludzie cywilizowani uciekają się tylko w ostateczności. Pierwszym zadaniem żołnierza jest stać między swoim narodem a tymi, którzy mogą chcieć go skrzywdzić.

- Roznoszą się plotki, sir.
- Oczywiście. Tylko one, poza tachionami, są szybsze od światła.
(kpt. Eric Roberts).

Jeśli pokój jest twoim jedynym celem, tracisz poczucie rzeczywistości. Walczymy, aby być wolni, walczymy, aby bronić siebie lub innych, walczymy, aby zwyciężać.

Weszłam. Pieszo, pani admirał. – Gaja prawie nie kryła wesołości.
– Dzieje się tak wtedy, gdy stawia się jedną nogę przed drugą,
a potem powtarza tę czynność, dopóki nie dotrze się do wybranego celu.
Proces może trochę powolny, ale skuteczny.

Dobrze, że w marines nauczyli mnie pracować z tym co mam, a nie z tym czego potrzebuję (...) Gdyby nie to, cała ta akcja byłaby niemożliwa i wkurzająca zarazem, a nie tylko niemożliwa.
(kpt. Eric Roberts).

- Jesteśmy tylko ludźmi, więc czasami zawodzimy (...) Ale z powodu potęgi, jaką powierzono nam wszystkim, kiedy zawodzimy... skutki są przerażające. Nie wolno o tym zapominać. Nigdy, Dana nam potęga jest jak miecz, tak wielosieczny jak ręce, które go dzierżą, a kiedy zostanie źle użyta, niezależnie od tego, czy celowo, czy bez niczyjej winy, zawsze uderzy, a ludzie będą ginąć. To brzemię naszej służby.

-Po­twier­dzam. Ci dwa wra­ca­ją razem w stro­nę osady. Po­wo­lut­ku.
-Jeden jest nie­przy­tom­ny, a drugi dzier­ży w ga­ciach ła­du­nek, który z pew­no­ścią nie jest przy­jem­ny – prych­nę­ła Aida – więc się nie dzi­wię.

Centrala, tu Kilo Jeden Dziewięć, zgłaszam kod… Centrala, jaki jest pierdolony kod na inwazję
obcych.

Nie ma żad­nych bo­ha­te­rów, ad­mi­ra­le. Nie­waż­ne, co pró­bo­wa­li­by­śmy sobie wmó­wić, w hi­sto­rii nie bra­ku­je na to krwa­wych do­wo­dów. Stare ba­śnie mó­wi­ły bru­tal­ną praw­dę, nie dajmy sobie wci­skać hi­sto­rii w ko­lo­rach Di­sneya.