Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy ktoś uprawia zawód krytyka i obwieszcza, że nie rozumie egzystencjalizmu lub marksizmu (bo jak na złość są to właśnie te filozofie, których niezrozumienie wyznawane jest najczęściej), to uznaje własną ślepotę lub niemotę za uniwersalną regułę percepcji i pozbywa się marksizmu i egzystencjalizmu z tego świata: “Nic nie rozumiem a zatem jesteście idiotami”.

Trzeba kiedyś pokusić się o historyczną psychoanalizę cięć ikonograficznych. Chodzenie jest być może - mitologicznie - najbardziej trywialnym, a zatem najbardziej ludzkim gestem. Każde marzenie, każdy idealny obraz, każdy awans społeczny najpierw zrzeka się nóg czy to na portrecie, czy dzięki samochodowi.

Publiczność żąda nie namiętności, ale ich obrazu.